Πιστεύετε ότι πρέπει να επανέλθει η Θανατική ποινή;

Συμφωνα με το Βουλγαράκειο πόρισμα: "οτι ειναι νομιμο, ειναι και ηθικό".

 

Επομενως ο φονος εν καιρω πολεμου ειναι νομιμος (γιατι σου εχει επιτραπει ανωθεν (απο αυτους που υπακούς) και δεν ειναι δικη σου αποφαση) και αρα ειναι και ηθικός. Το παράνομο (σε καιρο ειρηνης) της πραξης αίρεται για τους παντες - και ειναι απαραιτητο και λογικο αυτο να γινει.

 

Ο απενταντι που βρισκεται απεναντι μας, φταιει ακριβως επειδη ...βρισκεται απεναντι μας και μας επιβουλευεται.

 

Στον πολεμο, ο φονος δεν ειναι θεμα βολης, μα θεμα αναγκαιοτητας.

 

Το θεμα ειναι κυριως ποσοτικό / αναλογικό. Αλλο το να εχεις ΕΝΑΝ (ή λίγους) αδικηματία/ες που στρεφονται ενάντια σε μια πολυπληθή κοινωνία - αρα και οι δυνατοτητες τους να την πληξουν ως συνολο ειναι θεωρητικά πολυ μικρες - σε σχεση με το να αντιμετωπισεις εναν ΠΟΛΥΠΛΗΘΗ εχθρο, ο οποιος ειναι φορεας υπερτερης ισχύος και μπορει να σε πλήξει πιο ευκολα ως συνολο. Στην πρωτη περιπτωση, το να "αμυνθεις" με φονο (θανατικη ποινη) ειναι υπεραντιδραση - κατι σαν να πυροβολεις με πύραυλο μια γάτα, δηλ. σπατάλη πυρομαχικών.

Παράθεση:
Σχόλιο # 31 από DonHuanDelSalsa

Ειναι τεραστια συζητηση. Θα προσπαθησω να ειμαι πολυ περιληπτικος. Αν ειμαστε σιγουροι (και  Αν δεν δεν ειναι ηθικη η θανατικη ποινη ως αμυνα, γιατι να ειναι ηθικος ο φονος καποιου στρατιωτη του εχθρου σε περιπτωση πολεμου? Ενος ανθρωπου δλδ που μπορει να μην φταιει και σε τιποτα που βρισκεται απεναντι μας? Δλδ θελω να πω..οταν μας βολευει σκοτωνουμε και οποτε δεν μας βολευει οχι? Οποτε ο εγκληματιας κανει ζημια σε καποιον αλλον τον βλεπουμε με επειικια, αλλα οταν κανει καποιο κακο σε εμας η σε δικο μας οχι? Οταν υπαρχει η παραμικρη αμφιβολια φυσικα και ειναι ΟΧΙ.

 

 

Δεν ειναι ολα τα στραβά θεμα παιδειας...

 

Πολλά ειναι και θεμα "σκελετού" / στησιματος / κοινωνικού "υφάσματος", τα οποία η παιδεία (απο μονη της) δε δυναται να επηρεάσει.

Παράθεση:
Σχόλιο # 29 από konstandinos73
Το εγκλημα, ακομα και το χειρότερο, δεν καταστελεται ουτε με τη θανατική ποινη ούτε με την ισοβια ποινη. Αν θελετε την αποψη μου, η θανατική ποινη για καποιον που θα κατσει 20 χρονια στη φυλακη ως μινιμουμ ισοβιων, θα αποτελουσε τη λύτρωση για πολλους. Ναι, ναι..Η φυλακη δεν ειναι εκεινη η φυλακη που παιζαμε μικροι στη ΜΟΝΟΠΟΛΗ. Ειναι κατι αλλο, κατι βαρύ. Κατι συντριπτικο. Η μονη λυση δεν ειναι η καταστολη αλλα η προληψη. Πιστεύω οτι , αν μεχρι την ενηλικιωση του ατομου υπηρχε αληθινη παιδεια και οχι ολες οι άχρηστες πληροφορίες που δινουν σήμερα πχ φυσικο μαθηματικα, χημεια, αρχαια και αλλες ανοησίες...τοτε η κοινωνια δε θα ειχε αναγκη τετοιων ερωτηματων. Πότε θα γινει αυτο?? Ποτε! Ανικανοτητα γαρ. Οχι σκοπος.

 

Στις επιθέσεις αυτοκτονίας,είναι μικρές οι απώλειες?

 

Αλλά δεν είναι θέμα ..σπατάλης πυρομαχικών ()

Οι στυγνοί εγκληματίες,οι αιμοχαρεις,

δεν έχουν αναστολές.

Δεν φοβούνται πόνο και δεν φοβούνται και τον θάνατο,αντίθετα με τις πράξεις τους τον προκαλούν και τον δέχονται με ευχαρίστηση,φτάνει να εκπληρώσουν το πάθος τους για το έγκλημα.

Επειδή κάποιος πριν έθεσε το κατά πόσο ο φόβος της θανατικής ποινής λειτουργεί ή όχι αποτρεπτικά στο έγκλημα.

Κατ εμέ,δεν ισχύει.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 41 από Heptamer

 

 

Το θεμα ειναι κυριως ποσοτικό / αναλογικό. Αλλο το να εχεις ΕΝΑΝ (ή λίγους) αδικηματία/ες που στρεφονται ενάντια σε μια πολυπληθή κοινωνία - αρα και οι δυνατοτητες τους να την πληξουν ως συνολο ειναι θεωρητικά πολυ μικρες - 

Βρε αλις αυτα τα κανουν οι εγκληματιες του σινεμα και της τβ

Οι αλλοι οι κοινοι και το θανατο φοβουνται και ισως περισσοτερο τη δια βιου φυλακιση ...οποτε καποιοι θα  «μαζευτουν» υπο το φοβο της βαριας τιμωριας...υπαρχουν διαβαθμισεις στην εγκληματικοτητα, δεν ειναι ολοι το ιδιο

Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από alisida

Στις επιθέσεις αυτοκτονίας,είναι μικρές οι απώλειες?

 

Αλλά δεν είναι θέμα ..σπατάλης πυρομαχικών ()

Οι στυγνοί εγκληματίες,οι αιμοχαρεις,

δεν έχουν αναστολές.

Δεν φοβούνται πόνο και δεν φοβούνται και τον θάνατο,αντίθετα με τις πράξεις τους τον προκαλούν και τον δέχονται με ευχαρίστηση,φτάνει να εκπληρώσουν το πάθος τους για το έγκλημα.

Επειδή κάποιος πριν έθεσε το κατά πόσο ο φόβος της θανατικής ποινής λειτουργεί ή όχι αποτρεπτικά στο έγκλημα.

Κατ εμέ,δεν ισχύει.

 

 

 

Μπρρρ...

Φραντζέσκα ,πραγματικά είναι φρίκη όλο αυτό που συνέβαινε.

Σίγουρα δεν ήταν σωφρονιστικό σύστημα,ούτε καν τιμωρητικό.

 

Ήταν ένα δώρο με σάρκα και οστά 

στις κατασκευαστικές εταιρείες 

Δωρεάν (αναλώσιμα) εργατικά χέρια να παράγουν με κέρδος για τους εργολάβους όχι μόνο εργατικό κόστος αλλά και το σύνολο του κόστους των μέτρων προστασίας (φαντάζομαι κανείς δεν εργαζόταν με κράνος ή γάντια πχ)

 

Ανατριχιαστικά σαδιστικός τρόπος "τιμωρίας" 

Παράθεση:
Σχόλιο # 20 από Francesca_

καποτε στην πατριδα μου οταν ειχαμε κομουνισμο, η θανατικη ποινη πραγματοποιοταν μεσω εργασιας οπου υπηρχαν αντιξοες συνθηκες - σε ορυχεια, σε μεγαλα τεχνικα εργα, οπου ηταν δεδομενο πως εκει υπαρχει κινδινος να πεθανουν ανθρωποι.. 

εκει κατα καποιο τροπο ο ιδιος ο καταδικασμενος εκτελουσε τη ποινη του και για οσο αντεχει, στο τελος - πεθαινοντας μονος του... αλλα ζουσε και παρηγαγε εργο, χωρις να μειωνεται η ποινη του... 
ζωντας - ''τα παθη του Χριστου'', εχοντας και μπολικο χρονο να ποναει και ο ιδιος σωματικα και ψυχικα, να κατανοησει ισως μονο με αυτον τον τροπο τι προκαλεσε σε αλους ανθρωπους..
ταυτοχρονα, δεν ειχε κανενα δικαιωμα, καμια επαφη, μα καμια! - με τον εξω κοσμο... 
το κρατος απλα ενημερωνε τους συγγενεις του οταν εφευγε απο τη ζωη και εστελνε το σωμα του για τη ταφη του..

σημερα τα πραγματα ειναι οπως εδω.. 

 

 

Ειναι μικρες σε συγκριση με τον όλο πληθυσμό. Δεν τον απειλούν στην ολότητά του. Οι απωλειες ειναι περιχαρακωμενες και συγκεκριμενες.

Και μιλαμε παλι για τις συνηθεις (ατομικα εκτελουμενες ή και απο λιγους έτερους συνεπικουρούμενες) εγκληματικες δραστηριοτητες. Την απωθηση / τιμωρια των οποίων αναλαμβανει το σύστημα δικαιοσυνης.

 

Δεν απειλεισαι ως πληθυσμός με αφανισμό (οπως οταν σου επιτιθεται καποιος που εχει τα μεσα για να το επιτυχει και αρα πρεπει να δειξεις ενστικτο αυτοσυντηρησης και να τον προλαβεις πριν σε προλαβει), μα βαλλεσαι απο μια δυναμη που δεν εχει την ισχύ να σε βλαψει σοβαρά. Εκει, ασκεις εξωστρεφή δικαιοσυνη δια θανάτωσης.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από alisida

Στις επιθέσεις αυτοκτονίας,είναι μικρές οι απώλειες?

 

 

 

 

 

Ο μόνος που θα φοβηθεί ίσως Κριστίνα,θα είναι ο κατ εξαίρεση δολοφόνος,εκείνος που από αγανάκτηση σε μια στιγμή πάθους ή αδυναμίας στρέφει την καραμπίνα στο μέτωπο του γείτονα που του πείραξε το μποστάνι .

 

Οι κατά συρροή δολοφόνοι πιστεύω ότι δεν...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από Kristina_

Βρε αλις αυτα τα κανουν οι εγκληματιες του σινεμα και της τβ

Οι αλλοι οι κοινοι και το θανατο φοβουνται και ισως περισσοτερο τη δια βιου φυλακιση ...οποτε καποιοι θα  «μαζευτουν» υπο το φοβο της βαριας τιμωριας...υπαρχουν διαβαθμισεις στην εγκληματικοτητα, δεν ειναι ολοι το ιδιο

 

 

 

Ηθικο διδαγμα: οι κοινωνιες μπορουν να γινουν πολύ εκδικητικές / θανατερές , διχως να χρειαζεται να σε θανατωσουν άμεσα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 45 από alisida

Μπρρρ...

Φραντζέσκα ,πραγματικά είναι φρίκη όλο αυτό που συνέβαινε.

Σίγουρα δεν ήταν σωφρονιστικό σύστημα,ούτε καν τιμωρητικό.

 

Ήταν ένα δώρο με σάρκα και οστά 

στις κατασκευαστικές εταιρείες 

Δωρεάν (αναλώσιμα) εργατικά χέρια να παράγουν με κέρδος για τους εργολάβους όχι μόνο εργατικό κόστος αλλά και το σύνολο του κόστους των μέτρων προστασίας (φαντάζομαι κανείς δεν εργαζόταν με κράνος ή γάντια πχ)

 

Ανατριχιαστικά σαδιστικός τρόπος "τιμωρίας" 

 

 

 

Η θανατική ποινή ...

... είναι σε κάποιες χώρες η μεγαλύτερη ποινή για τα πιο βαριά εγκλήματα, με την οποία διαφωνώ. 

Στην δική μου λογική είναι μια λανθασμένη πρακτική και σε κάποια αντιστοιχία ίδια με το έγκλημα που υποτίθεται πως τιμωρεί. 

Η μεγαλύτερη ποινή θεωρώ πως θα ήταν η δια βίου φυλάκιση, μέχρι τον θάνατο από φυσικά αίτια, στην φυλακή! 

Επίσης, ποιος μας λέει πως μια καταδίκη και μάλιστα σε θάνατο, είναι ορθή? 


Μια αναζήτηση στο google : 

Αθώωση θανατοποινίτη μετά από εξέταση DNA 

Ελεύθερος πρόκειται να αφεθεί θανατοποινίτης στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έχοντας εκτίσει 15 χρόνια φυλάκισης, αποδείχθηκε αθώος μετά από στοιχεία που προέκυψαν κατόπιν εξέτασης DNA. 

Ο 38χρονος σήμερα Damon A. Thibodeaux είχε καταδικαστεί για το βιασμό και τη δολοφονία της 14χρονης ξαδέλφης του. Μετά από πολύωρη κατάθεση, είχε αναγκαστεί να ομολογήσει την τέλεση της πράξης και η ομολογία του αποτέλεσε τη βάση της καταδίκης του. Μετά από περίπου μια δεκαετία, οι δικηγόροι του ισχυρίστηκαν ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία και αποδείξεις για την καταδίκη του επαναφέροντας την υπόθεση στο προσκήνιο. 

Μετά από την εξέταση DNA που πραγματοποιήθηκε, διαπιστώθηκε ότι πράγματι ο Thibodeaux δεν ήταν ο δράστης και ο δικαστής ακύρωσε την εκτέλεση της ποινής του. Ο ίδιος μάλιστα μετά την ανακοίνωση του δικαστηρίου της Λουιζιάνα, δήλωσε ότι νιώθει ελεύθερος και ότι δεν τόλμησε να παραιτηθεί ούτε μια στιγμή ενώ τόνισε ότι αυτό που έχει ανάγκη είναι να ηρεμήσει, να αφήσει πίσω του τα χρόνια που πέρασε ως θανατοποινίτης και να επανέλθει στην κοινωνική ζωή. 

Να σημειωθεί ότι πρόκειται για τον 300ο κρατούμενο και τον 18ο θανατοποινίτη, ο οποίος αθωώνεται μετά από εξέταση διασταύρωσης του γενετικού υλικού.

Δεν το ειχα σκεφτει ετσι...αλλα τωρα σκεφτομαι οτι αν ημουν στη θεση συγγενους καθολου δε θα με σοκαρε η εκτελεση του δολοφονου του δικου μου ανθρωπου ...ισα ισα θα μπορουσα πια να ζησω με το δραμα μου και να αποδεχθω την απωλεια πιο ευκολα αν αυτος που μου προκαλεσε το κακο δεν αναπνεε πλεον ... η εκτελεση θα ηταν η πιο ευκολη λυση  αφου δε θα χρειαζοταν πλεον να σκεφτομαι τον δολοφονο καθημερινα με μισος

Ως πολιτης βεβαια εξακολουθω να ειμαι κατα της θανατικης ποινης, για τους λογους που προανεφερα ...αλλωστε οπως πολυ σωστα ειπε και ο Κωνσταντίνος η δια βιου φυλακιση ειναι μεγαλυτερη τιμωρια απο την εκτελεση

Παράθεση:
Σχόλιο # 39 από alisida

Δεν θα έμενε η εντύπωση ότι η δικαιοσύνη θριάμβευσε.

Να συνεχίζεις τη ζωή σου έχοντας συμμετάσχει σε μια εκτέλεση (έστω και ως θεατής,δεν παύει να είναι ενεργή συμμετοχή) είναι από μόνο του σοκαριστικό.

ένα είδος ψυχολογικής βίας που επιβάλουν στον εαυτό τους ως τι?

Ως σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου που έχασαν? Ως εξιλέωση για το ότι δεν μπόρεσαν να τον προστατέψουν εν ζωή ?

 

 

Ο κόσμος θα προβληματιζοταν ...

 

 

 

 

Δεν το σύγκρινα με εμπόλεμη κατάσταση.

Αλλά με το κόστος της τιμωρίας (θανατικής ποινής)σε σχέση με τις απώλειες όπως το είπες.

Ίσως κατάλαβα λάθος 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από Heptamer

Ειναι μικρες σε συγκριση με τον όλο πληθυσμό. Δεν τον απειλούν στην ολότητά του. Οι απωλειες ειναι περιχαρακωμενες και συγκεκριμενες.

Και μιλαμε παλι για τις συνηθεις (ατομικα εκτελουμενες ή και απο λιγους έτερους συνεπικουρούμενες) εγκληματικες δραστηριοτητες. Την απωθηση / τιμωρια των οποίων αναλαμβανει το σύστημα δικαιοσυνης.

 

Δεν απειλεισαι ως πληθυσμός με αφανισμό (οπως οταν σου επιτιθεται καποιος που εχει τα μεσα για να το επιτυχει και αρα πρεπει να δειξεις ενστικτο αυτοσυντηρησης και να τον προλαβεις πριν σε προλαβει), μα βαλλεσαι απο μια δυναμη που δεν εχει την ισχύ να σε βλαψει σοβαρά. Εκει, ασκεις εξωστρεφή δικαιοσυνη δια θανάτωσης.

 

 

 

 

 

Ε μα ναι...αφου πι κατα συρροη ειναι ...στα σηριαλ :> ενω πχ κατι ληστειες μετα φονου ειναι στη ζωη...ε αυτοι θα «μαζευονταν» ..λεω τωρα εγω η,...μηεγκληματολογος 

Παράθεση:
Σχόλιο # 47 από alisida

Ο μόνος που θα φοβηθεί ίσως Κριστίνα,θα είναι ο κατ εξαίρεση δολοφόνος,εκείνος που από αγανάκτηση σε μια στιγμή πάθους ή αδυναμίας στρέφει την καραμπίνα στο μέτωπο του γείτονα που του πείραξε το μποστάνι .

 

Οι κατά συρροή δολοφόνοι πιστεύω ότι δεν...

 

 

 

 

Παρόλα αυτά, εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν οι θανατοποινίτες σε καταναγκαστικά έργα,

ένα έξυπνο κράτος/δικαστής/νομος

,δε θα φρόντιζε να τους παρέχει την απόλυτη ασφάλεια προκειμένου να τους έχει στη διάθεσή της για όσο περισσότερα χρόνια αντέξουν ??

Ή είχαν περίσσευμα από αυτούς ??

 

Με την απορία θα μείνω ...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 48 από Heptamer

Ηθικο διδαγμα: οι κοινωνιες μπορουν να γινουν πολύ εκδικητικές / θανατερές , διχως να χρειαζεται να σε θανατωσουν άμεσα.

 

 

 

Κριστίνα,τι σκέφτηκα τώρα...

Αν υπήρχε δυνατότητα να αποφασίσει το κάθε θύμα για την εκτέλεση ή μη του θύτη του..

Τι λες να αποφασίζε ?

Δεδομένου ότι ο θανοντας ως πνεύμα πλέον () απαλλαγμένος από τα ανθρώπινα συναισθήματα/πάθη, (συμπεριλαμβανομένου και αυτού της εκδίκησης ), θα αδιαφορούσε (ίσως) παντελώς για το αίμα του θύτη του..

 

Ή όχι ?

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από Kristina_

Δεν το ειχα σκεφτει ετσι...αλλα τωρα σκεφτομαι οτι αν ημουν στη θεση συγγενους καθολου δε θα με σοκαρε η εκτελεση του δολοφονου του δικου μου ανθρωπου ...ισα ισα θα μπορουσα πια να ζησω με το δραμα μου και να αποδεχθω την απωλεια πιο ευκολα αν αυτος που μου προκαλεσε το κακο δεν αναπνεε πλεον ... η εκτελεση θα ηταν η πιο ευκολη λυση  αφου δε θα χρειαζοταν πλεον να σκεφτομαι τον δολοφονο καθημερινα με μισος

Ως πολιτης βεβαια εξακολουθω να ειμαι κατα της θανατικης ποινης, για τους λογους που προανεφερα ...αλλωστε οπως πολυ σωστα ειπε και ο Κωνσταντίνος η δια βιου φυλακιση ειναι μεγαλυτερη τιμωρια απο την εκτελεση

 

 

 

Για το μονο που μπορω να σε διαβεβαιωσω ειναι οτι οι ισοβιτες και ακομα πιο πολυ 

οι δια βιου ισοβιτες το μονο που εχουν στο μυαλο τους και διαθετουν απειρη υπομονη

γιαυτο ειναι η αποδραση.... και αυτο τους δινει αντοχη να αντεχουν

και θα το παλεψουν οσες φορες χρειαστει...δεν εχουν

κατι να χασουν...το οτι θα αναλογιστουν το μεγεθος του κακου που εχουν προκαλεσει

και θα μετανιωσουν ειλικρινα η αναλογια ειναι 1 στους 100...

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από Kristina_

Βρε αλις αυτα τα κανουν οι εγκληματιες του σινεμα και της τβ

Οι αλλοι οι κοινοι και το θανατο φοβουνται και ισως περισσοτερο τη δια βιου φυλακιση ...οποτε καποιοι θα  «μαζευτουν» υπο το φοβο της βαριας τιμωριας...υπαρχουν διαβαθμισεις στην εγκληματικοτητα, δεν ειναι ολοι το ιδιο

 

 

 

 

 

 

 

Δηλ οσο μεγαλυτερες οι απωλειες, τοσο πιο βεβαιη η θανατικη ποινή?

 

Και που θα εμπαινε το όριο σε αυτες?

 

Αποσαφήνισε.

Παράθεση:
Σχόλιο # 51 από alisida

Δεν το σύγκρινα με εμπόλεμη κατάσταση.

Αλλά με το κόστος της τιμωρίας (θανατικής ποινής)σε σχέση με τις απώλειες όπως το είπες.

Ίσως κατάλαβα λάθος 

 

 

 

 

O φυλακισμενος / θανατοποινίτης εχει παψει να ειναι (παραγωγικος) πολίτης. Ειναι ενα "ζιζάνιο", ενας αποβλητος. Αποτελει "βάρος" - εχει έξοδα συντηρησης - διχως να αποδίδει. Επομενως, δεν υπαρχει κρατικο ενδιαφερον - καθε επενδυση πανω του ειναι ζημιογόνος και καθε μειωση εξόδων ειναι ευπροσδεκτη.

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από alisida

Παρόλα αυτά, εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν οι θανατοποινίτες σε καταναγκαστικά έργα,

ένα έξυπνο κράτος/δικαστής/νομος

,δε θα φρόντιζε να τους παρέχει την απόλυτη ασφάλεια προκειμένου να τους έχει στη διάθεσή της για όσο περισσότερα χρόνια αντέξουν ??

Ή είχαν περίσσευμα από αυτούς ??

 

Με την απορία θα μείνω ...

 

 

 

 

Αν καταλαβα δηλαδη, με ολες αυτες τις θεωριες, πολιτισμενο ειναι ενα κρατος που αναγνωριζει δικαιωματα σε δολοφονους και οχι τα αντιστοιχα στον μακαριτη, οταν ζουσε και εφυγε απο αδικοπραξια?...

Διοτι μετα θανατον, ενα πολιτισμενο κρατος, δεν πασχιζει να παρει αιματα πισω, αλλα να υποστηριξει τα παραβιασμενα δικαιωματα του θυματος...

Δεν υπαρχουν ευθυνες αναλογα το μεγεθος του αδικηματος?...

Ποιος θα τις παρει αναλογα την βαρυτητα τους, ο μακαριτης που πηγε σαν το σκυλι στο αμπελι απο τα θραυσματα του πρακτορα, που εριχνε μεσα στο πληθος και τον ειπαν...παραπλευρη απωλεια, φτυνοντας πανω στα δικαιωματα του και στην μνημη του?...


Σοβαρα τωρα?...

Λουλούδες είναι αυτοί που δεν δέχονται τις συνέπειες των πράξεων τους και κλαίνε στα "τζιπάκια" που τους πάνε τάτα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 30 από Enikos

Οι λουλουδες ποιοι ειναι?...

 

 

 

 

Δεν θυμάμαι το ακριβώς το άρθρο, αλλά αν τους λέγαμε και πχ. 424ράκιδες,  γιατί πριν καν πάνε στον ανακριτή, τους λέγανε στο τζιπάκι " σύμφωνα με το άρθρο 424 τάδε, αν βοηθήσεις τις αρχές..."

Παράθεση:
Σχόλιο # 30 από Enikos

Οι λουλουδες ποιοι ειναι?...