Έχω χάσει τον εαυτό μου.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από ManouKA

 Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. 

 

Aυτο απο μονο του φτανει και χωρις να μας εγραφες ολα τα υπολοιπα.

Τελειωνεις τη σχεση...περνας χρονο με τον εαυτο σου...και δεν βιαζεσαι να πας παρακατω.

Σε αυτο το χρονικο διαστημα κατσε και αναρωτησου γιατι προσπαθεις να βρεις την ασφαλεια μεσα απο τους αλλους...

Τι λειπει...;;;

 

Ναι το εχω παθει με τον πιο ασχημο τροπο.Αργα καταφερα να ξεμπλεξω και με μεγαλο τιμημα.Γιαυτο φυγε οσο ειναι καιρος γιατι θα μετανιωσεις πικρα, ειτε στο κοντινο ειτε στο μακρυνο μελλον...

ManouKA, εχετε διαφορα ηλικιας με τον συντροφο σου;

Δεν νοιωθετε ασφάλεια όπως νομίζετε γιατί η ασφάλεια έρχεται μέσα από τη σχέση με τον εαυτό μας και μέσα από τη σχέση με τους άλλους.

Τα ανασφαλή ερωτήματα που θέτετε στον εαυτό σας πηγάζουν ίσως από την έλλειψη επικοινωνίας με τον σύντροφό σας και ο έρωτας έρχεται με την ανταλλαγή,ενώ η αγάπη με την προσφορά.

Εσείς θα επιλέξετε εάν θέλετε να δίνετε αγάπη άνευ ανταλλάγματος ή αν θα είστε και θα παραμείνετε ερωτευμένη με τον σύντροφό σας.

Διεκδικείστε,απαιτειστε και ενεργήστε αναλόγως τις ανάγκες σας και δεν θα το μετανιώσετε,να είστε σίγουρη.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετών και είμαι σε μία σχέση εδώ και πέντε χρόνια. Στην αρχή και για τα δύο με τρία χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένη και κολλημένη,θα έλεγα. Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι. Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. Δε μου αρέσουν αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του. Σκέφτομαι και φαντάζομαι ότι θέλω να νιώσω τον έρωτα που όλοι μιλάνε για αυτόν. Εκείνον τον έρωτα που είσαι πραγματικά υγιείς. Και είσαι ο εαυτός σου. Να βρω τον άνθρωπο μου. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να χωρίσω. Νιώθω ασφάλεια. Φοβάμαι μήπως δε ξανά βρω κάποιον για σοβαρή σχέση. Φοβάμαι ότι ίσως το μετανιώσω. Νιώθω ότι είναι κομμάτι του εγώ μου. Και πως να φύγω από το εγώ μου;  Ξέρω πως ότι κι αν γίνει θα είναι εκεί. Δε θα με αφήσει. Θα έχω κάποιον. Τόσο γνώριμο. Χωρίς ντροπές χωρίς ξανά από την αρχή να πρεπει να τον γνωρίσω για να καταλάβω εάν είναι αυτό που ψάχνω. Νομίζω καταλάβατε. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι δε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βγω από όλο αυτό. Να βρω ξανά εμένα. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε μέρα πως είμαι καλά. 

 

 

Και μετα τα τιουμπακια με τα καψουροτραγουδα για τις γεροντομπεμπεκες..

Ενα τραγουδακι για σενα μικρη μανουκα

 

https://m.youtube.com/watch?v=gpZuHRdLxdA

 

Εγώ το ταπεινό χαμομηλάκι..

Θα σου πω, πως πρώτα πρέπει να αγαπήσεις εσένα και μετά τους υπόλοιπους. Αν δεν αγαπάς εσένα τότε πως; Νομίζω πως σε μια τέτοια ηλικία, μικρή, χρειάζεται πολύ κουβέντα για κάτι τέτοιο, εφόσον νιώθεις τόσο άσχημα. Όλο αυτό αρχίζει από εσένα και από μέσα σου. Ίσως ένας καλός φίλος, ή ένας συγγενείς. Μακάρι να είχαμε όλοι κάποιον στη δική σου ηλικία να μας τα έλεγε κ εμάς. Όσες απόψεις κι αν διαβάσεις εδώ ξέρω πως δεν αρκούν. Ξεκίνα με τον εαυτό σου. Κάνε πράγματα που σε γεμίζουν και ευχαριστούν τη ψυχή σου. Άρχισε να περνάς χρόνο με ότι κ όποιον αγαπάς πραγματικά. Αφιέρωσε επίσης χρόνο στο να κάνεις κάτι που ήθελες κ δεν έχεις κάνει ακόμη. Όλα είναι στο υποσυνείδητο. Δουλεύουν κι αν ακόμα εμείς δε το καταλαβαίνουμε. Βήμα βήμα, θα δεις πως όταν αρχισεις να αγαπάς εσένα, δε θα ανέχεσαι καταστάσεις λιγότερες από αυτές που σου αξίζουν!!

Ο γκεκας δεν ειναι ενα σκετο κυνηγοσhκυλο-ιχνηλατης, των μικρων αποστασεων...

Ειναι προγονος (οχι απο μονος του, δεν εχει τετοια ιδιαιτερα ντιτειλς), του Ντοπερμαν...

Αλλα τι να το καμεις...

Αυτος ο ιδιος, παρεμεινε γκεκας...

Ο γκεκας τρωει και λαγο..

Ο βεληγκεκας ουτε το κουνελι δε..

Το τρωει ο μπαρμπα-γιωργος.

 

Φύγε άμεσα και κόψε της χαζομάρες. ..έτσι και αλλιώς θα γίνει αυτό. 

 

Έχει τελειώσει και σε λίγα χρόνια θα γίνει βούρκος 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετών και είμαι σε μία σχέση εδώ και πέντε χρόνια. Στην αρχή και για τα δύο με τρία χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένη και κολλημένη,θα έλεγα. Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι. Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. Δε μου αρέσουν αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του. Σκέφτομαι και φαντάζομαι ότι θέλω να νιώσω τον έρωτα που όλοι μιλάνε για αυτόν. Εκείνον τον έρωτα που είσαι πραγματικά υγιείς. Και είσαι ο εαυτός σου. Να βρω τον άνθρωπο μου. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να χωρίσω. Νιώθω ασφάλεια. Φοβάμαι μήπως δε ξανά βρω κάποιον για σοβαρή σχέση. Φοβάμαι ότι ίσως το μετανιώσω. Νιώθω ότι είναι κομμάτι του εγώ μου. Και πως να φύγω από το εγώ μου;  Ξέρω πως ότι κι αν γίνει θα είναι εκεί. Δε θα με αφήσει. Θα έχω κάποιον. Τόσο γνώριμο. Χωρίς ντροπές χωρίς ξανά από την αρχή να πρεπει να τον γνωρίσω για να καταλάβω εάν είναι αυτό που ψάχνω. Νομίζω καταλάβατε. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι δε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βγω από όλο αυτό. Να βρω ξανά εμένα. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε μέρα πως είμαι καλά. 

 

 

Ω Θεοι! Εκλεισε το Μινιον!!!...Που...

Με ενα διφραγκο το γιαουρτι, με σιροπι κυδωνι...

Καμαμε δουλιτσα...

Λολ ρειιι...

Συνεπασχα

Εχω βρεθει στην ιδια θεση με σενα. Ιδιο χρονικο διαστημα ημασταν μαζι. Τωρα ειμαι σε αλλη σχεση οπου δε λειπουν τα προβληματα αλλα πλεον ειμαι πιο ετοιμη να τα αντιμετωπισω... Στειλε μου ενα αιτημα , ενα μηνυμα ,. Καπως θα μπορεσω να βοηθησω !Και γω μονη κυριως αντιμετωπιζω διαφορα..