Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετών και είμαι σε μία σχέση εδώ και πέντε χρόνια. Στην αρχή και για τα δύο με τρία χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένη και κολλημένη,θα έλεγα. Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι. Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. Δε μου αρέσουν αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του. Σκέφτομαι και φαντάζομαι ότι θέλω να νιώσω τον έρωτα που όλοι μιλάνε για αυτόν. Εκείνον τον έρωτα που είσαι πραγματικά υγιείς. Και είσαι ο εαυτός σου. Να βρω τον άνθρωπο μου. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να χωρίσω. Νιώθω ασφάλεια. Φοβάμαι μήπως δε ξανά βρω κάποιον για σοβαρή σχέση. Φοβάμαι ότι ίσως το μετανιώσω. Νιώθω ότι είναι κομμάτι του εγώ μου. Και πως να φύγω από το εγώ μου;  Ξέρω πως ότι κι αν γίνει θα είναι εκεί. Δε θα με αφήσει. Θα έχω κάποιον. Τόσο γνώριμο. Χωρίς ντροπές χωρίς ξανά από την αρχή να πρεπει να τον γνωρίσω για να καταλάβω εάν είναι αυτό που ψάχνω. Νομίζω καταλάβατε. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι δε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βγω από όλο αυτό. Να βρω ξανά εμένα. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε μέρα πως είμαι καλά. 

Ποτε δεν κραταμε ληγμενα πραγματα...

Διοτι βαζουν σε μεγαλους κινδυνους την ασφαλεια και την υγεια μας...

Κατα τα αλλα, απλα προσπαθεις να δικαιο-λογησεις τα αδικαιολογητα...

Προχωρα παρα κατω και θα δεις...

Φίλη μου

Ο έρωτας τελείωσε με τον σύντροφό σου... μετά βλέπεις διφορες στον Χαράκτηρα  ...μάθε λοιπόν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει...αναρωτησου λοιπόν πόσο μπορείς να μένεις μαζί του.. είσαι ακόμα μικρή...ν αγαπάς τον εαυτό σου ... να ανακτήσεις την χαμένη σου αυτοπεποίθηση και να φύγεις  αυτή τη σχέση... προχώρα την ζωή σου...θα βρεις άλλον να ερωτευτείς και να αισθάνεσαι ασφάλεια...Σου το εύχομαι...

Κοριτσι...

προφανως και αφου δεν αισθανεσαι πλεον ανετα σε αυτη τη σχεση, δεν υπαρχει κανεις λογος να παραμενεις...ποσω μαλλον που νοιωθεις και τοσο μα τοσο ασχημα...

Παραλληλα θα πρεπει να ξεκαθαρισεις λιγακι το θεμα του «εαυτου»...  παντα ο εαυτος μας ειμαστε, δε γινεται κι αλλιως! Προφανως θες να πεις οτι δε σαρεσει οπως εισαι...αποψη μου οτι θα πρεπει να το αποσυνδεσεις το «να βρεις τον εαυτο σου» απο το «να βρεις καποιον να ερωτευτεις» ...σκεψου πως θα ηθελες να εισαι και ξεκινα σιγα σιγα να γινεσαι ο «εαυτος» σου και καλη δυναμη

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετών και είμαι σε μία σχέση εδώ και πέντε χρόνια. Στην αρχή και για τα δύο με τρία χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένη και κολλημένη,θα έλεγα. Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι. Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. Δε μου αρέσουν αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του. Σκέφτομαι και φαντάζομαι ότι θέλω να νιώσω τον έρωτα που όλοι μιλάνε για αυτόν. Εκείνον τον έρωτα που είσαι πραγματικά υγιείς. Και είσαι ο εαυτός σου. Να βρω τον άνθρωπο μου. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να χωρίσω. Νιώθω ασφάλεια. Φοβάμαι μήπως δε ξανά βρω κάποιον για σοβαρή σχέση. Φοβάμαι ότι ίσως το μετανιώσω. Νιώθω ότι είναι κομμάτι του εγώ μου. Και πως να φύγω από το εγώ μου;  Ξέρω πως ότι κι αν γίνει θα είναι εκεί. Δε θα με αφήσει. Θα έχω κάποιον. Τόσο γνώριμο. Χωρίς ντροπές χωρίς ξανά από την αρχή να πρεπει να τον γνωρίσω για να καταλάβω εάν είναι αυτό που ψάχνω. Νομίζω καταλάβατε. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι δε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βγω από όλο αυτό. Να βρω ξανά εμένα. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε μέρα πως είμαι καλά. 

 

 

Αν νιώθεις έτσι, ο χωρισμός σας είναι θέμα χρόνου. Όσο αφήνεις την κατάσταση να διαιωνίζεται παθητικά χωρίς να το συζητάς μαζί του, τόσο πιο άσχημα θα τελειώσει π.χ. με απιστία. Με τον άνθρωπο αυτό ζήσατε κάποιες καλές στιγμές που δυστυχώς τελείωσαν. Είναι κρίμα να τις λερώσεις κρατώντας τον στο σκοτάδι για καβαντζα μέχρι να βρεις τον επόμενο. Ξέρει πώς αισθάνεσαι; Είναι ώρα να του το πεις. Είναι ανέντιμο από μέρους σου να τον κρατάς για δίχτυ ασφαλείας και χάσιμο χρόνου και για τους δύο σας. Το να το λήξεις είναι καλύτερο και για τους δύο σας. Όσο πιο γρήγορα σας απελευθερώσεις, τόσο πιο γρήγορα θα βρεις αυτό που θέλεις πραγματικά.

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Αν υπάρχει κάποιος να το έχει βιώσει, θα ήθελα πολύ να το μοιραστεί μαζί μου..

Το περιεργο θα ηταν αν ησουν ακομη ερωτευμενη μαζι του. αλλα ουτε και εκεινος θα ειναι αλλιως θα στο εβγαζε και σενα. δεν μενουμε σε μια σχεση μονο απο ερωτα, μας δενουν και αλλα πραγματα. απο την αλλη νεο ατομο εισαι κανε μερικες δοκιμες μεχρι τα 60 και ο Θεος βοηθος

Ωραια τα λεει η φιλη μας...Εννοειται, προλαβαινεις να "πηδηξεις" απ το καραβι που βουλιαζει, και να ψαξεις για αλλο "ταξιδι"...Μου δινεις ομως την αφορμή για να πω και το εξης: Το να εισαι "συμβιβασμενος" σε μια σχεση, ελεω φοβου μοναξιας, παιδιων, σκυλιων κτλ, ειναι σεβαστο. Τοσα μπορεις, τοσα πετυχαινεις στη ζωη. Το να προσπαθεις, ομως, να μου περασεις, πισω απ το "ψευτικο χαμογελο", οτι "ολα καλα, αλιμονο σε σενα που εισαι μονος", ε, οχι, αυτο δεν ειναι σεβαστο. Ειναι σκετη υποκρισία. Αυτο, απ το οποιο δηλαδη πασχει η σύγχρονη κοινωνια.

ποιος

ερωτας?... Νομιζε οτι ηταν ερωτευμενη ,,, καταρχας να λυσεις τα θεματακια που εχεις με την εννοια της ασφαλειας που θες να νιωθεις... εισαι πανευκολο θυμα κατι τυπων που ειναι για χαστουκες, οχι χαστουκια... λυσε πρωτα αυτο ( θελει βοηθεια ) και μετα συζηταμε για ερωτες... και τον επομενο θα τονε ρωτευτεις για να νιωθεις ασφαλεια.. αμ δεν ειναι ετσι ο ερωτας μανα μ

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από gogo6960

Φίλη μου

Ο έρωτας τελείωσε με τον σύντροφό σου... μετά βλέπεις διφορες στον Χαράκτηρα  ...μάθε λοιπόν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει...αναρωτησου λοιπόν πόσο μπορείς να μένεις μαζί του.. είσαι ακόμα μικρή...ν αγαπάς τον εαυτό σου ... να ανακτήσεις την χαμένη σου αυτοπεποίθηση και να φύγεις  αυτή τη σχέση... προχώρα την ζωή σου...θα βρεις άλλον να ερωτευτείς και να αισθάνεσαι ασφάλεια...Σου το εύχομαι...

 

 

Τι εννοεις  με το «να το εχει βιωσει»??? Να τπυ τελειωσε ο ερωτας? Νομιζω σε ολους εχεις συμβει ...εκτος ισως απο τους πολυ νεους οπως εσυ...

Να ρωτησω και εγω το ηταν αυτο που συνεβη και λες οτι «σε ταρακουνησε»? Σεισμος? Σκόνταψες? Επεσες σε καμια γουβα? Εσυ η εκεινος?? Ισως εκει να κρυβεται η εξηγηση για το οτι νοιωθεις τοσο ασχημα και οχι δε φταιει οτι σου τελειωσε ο ερωτας που ειναι και το μονο αναμενομενο μετα απο μια σχεση 5 χρονων που ξεκινησε στα 19 ...το παραξενο θα ταν να μην ειχε τελειωσει ακομη

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Αν υπάρχει κάποιος να το έχει βιώσει, θα ήθελα πολύ να το μοιραστεί μαζί μου..

 

 

Μην κάνεις εκπτώσεις ...

... στην ευτυχία σου !!!

 

Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου κάθε μέρα πως είσαι καλά, έχεις χάσει τον εαυτό σου και θέλεις επιτέλους να νιώσεις τον έρωτα, που όλοι μιλάνε για αυτόν, αλλά νοιώθεις ασφάλεια στο γνωστό, το οικείο, που όμως σου τελείωσε και δεν σου αρέσουν πια αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του, γιατί δεν είναι άνθρωπός σου και ο φόβος του λάθους και της μοναξιάς, σε κρατάει φυλακισμένη και άτολμη...

 

Δικά σου λόγια είναι τα πιο πάνω, συμπυκνωμένα, λίγο εμπλουτισμένα και σε διαφορετική σειρά ... Σου φωνάζεις την λύση, αλλά δεν σε ακούς!

 

Όποιος φοβάται, είναι καταδικασμένος να μην εξελιχθεί. Δεν ξέρεις τι έχει πιο κάτω η ζωή αν φύγεις, αλλά εκεί που είσαι, μπορείς να φανταστείς τι έχει ...

 

Η επιλογή είναι δική σου !

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου.

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετών και είμαι σε μία σχέση εδώ και πέντε χρόνια. Στην αρχή και για τα δύο με τρία χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένη και κολλημένη,θα έλεγα. Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι. Δεν είμαι ερωτευμένη και το γνωρίζω. Δε μου αρέσουν αρκετά πράγματα στον χαρακτήρα του. Σκέφτομαι και φαντάζομαι ότι θέλω να νιώσω τον έρωτα που όλοι μιλάνε για αυτόν. Εκείνον τον έρωτα που είσαι πραγματικά υγιείς. Και είσαι ο εαυτός σου. Να βρω τον άνθρωπο μου. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να χωρίσω. Νιώθω ασφάλεια. Φοβάμαι μήπως δε ξανά βρω κάποιον για σοβαρή σχέση. Φοβάμαι ότι ίσως το μετανιώσω. Νιώθω ότι είναι κομμάτι του εγώ μου. Και πως να φύγω από το εγώ μου;  Ξέρω πως ότι κι αν γίνει θα είναι εκεί. Δε θα με αφήσει. Θα έχω κάποιον. Τόσο γνώριμο. Χωρίς ντροπές χωρίς ξανά από την αρχή να πρεπει να τον γνωρίσω για να καταλάβω εάν είναι αυτό που ψάχνω. Νομίζω καταλάβατε. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι δε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βγω από όλο αυτό. Να βρω ξανά εμένα. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε μέρα πως είμαι καλά. 

 

 

Ολοι το εχουμε βιωσει και ακριβως με τον ιδιο τροπο...

Θα ηταν αφυσικο να μην το ειχαμε βιωσει, στην ηλικια σου...

Οι λεπτομερειες δεν χρειαζονται, αλλωστε τις γραφεις στο κειμενο του θεματος σου...

Xώρισε τώρα, που ειναι Ανοιξη και εχεις 2-3 μηνες μπροστα για ανασυγκροτηση.

 Το καλοκαιρακι κατα πασα πιθανοτητα θα εχεις αφησει τα βαρη πισω σου και θα βρεις αλλον

Σαν συνταξιουχος μιλάς.

 24 ετων εισαι, αν δεν παιξεις μπάλα τώρα, τοτε πότε?

Αν δεν ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τον εαυτό σου, να κάνεις μια αρχή, θα είσαι στάσιμη κ θα νιώθεις το ίδιο περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα το οποίο και δεν θα έχεις. Παραλληλα όμως να σιγουρέψεις το αν εχουν χαθεί τα συναισθήματα σου, άρα έχει λήξει κ η σχέση σας, και μετά συζήτησε το μαζί του, είναι ο άμεσα ενδιαφερόμενος. Που ξέρεις?! Μπορεί να νιώθει το ίδιο. Είστε από μικροί μαζί και πολλά χρόνια, είναι κάτι συνηθισμένο αυτό που συμβαίνει. Μια προσπάθεια, πριν το τελειώσεις, δε νομίζω να έβλαπτε.

Το χειρότερο

Το χειρότερο ολων είναι να μένεις στάσιμη σε μια κατάσταση με τον φόβο μήπως το μετανοιώσεις.

Ας το μετανοιώσεις. Ε και;

ΓΙ αυτό είναι η ζωή. Για να τολμάμε πράγματα, όταν το μετανοιώνουμε να μην τα ξανακάνουμε, ή να τα αλλάζουμε κλπ.

Ό,τι και να κάνεις, κάτι θα μετανοιώσεις κάποια στιγμή. Εάν μείνεις με το παληκάρι (που δεν είναι περίεργο μετά από τόσα χρόνια και με σχέση από τα 19 να έχει τελειώσει αυτό που λες "έρωτας", δηλαδή η καψούρα), μπορεί να προχωρήσετε σε γάμο, παιδιά κλπ. Μπορεί όλο αυτό να σου αρέσει, ωστόσο μέσα σου θα υπάρχει ένα "αν " που θα σε τρώει. Αν είχα φύγει κι είχα κάνει τη ζωή μου, θα ήταν καλύτερα;

Αν πάλι χωρίσεις, μπορεί να συναντήσεις καλύτερους έρωτες, μπορεί να πέφτεις και από μακάκα σε μακάκα. Και να σε τρώει άλλο "αν". Αν είχα μείνει, τώρα θα είχα κάποιον καλό άνθρωπο δίπλα μου; 

Δεν υπάρχουν αγάπη μου τέλειες επιλογές ούτε εξασφαλισμένες επιτυχίες. Κλείσε τα μάτια και προχώρα.

εγω εχω βιωσει

την πολυσυλλεκτικοτητα... δυο φορες στην ζωη μου χχτυπησε η καρδια και τελος.. εεε τι ρε κοπελια αγγιναρα ειναι η καρδια???

το απελακι θα συμφωνει μαζι μου ή οχι?... δεν βλεπω κανα λαικ εδω

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από ManouKA

Έχω χάσει τον εαυτό μου. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Αν υπάρχει κάποιος να το έχει βιώσει, θα ήθελα πολύ να το μοιραστεί μαζί μου..

 

 

"Με τον καιρό και μετά από καταστάσεις που με "ταρακούνησαν" δε νιώθω πλέον το ίδιο. Σαν να αντιστραφηκαν οι ρολοι."

Σταθηκα σε αυτο το κοματι που ισως κρυβονται οι πραγματικοι λογοι.

Φανταζομαι πολοι ηθελες να γραψεις( και οχι ρολοι).

Τι φοβερο συνεβη και αλλαξε το μαγνητικο πεδιο της σχεσης;

Και εγινε ο βορρας νοτος;

Και ηρθαν τα πανω κατω;;

Και αυτο που πριν σε τραβουσε τωρα σε απωθει;

Οπως διαβασα και σε ενα σχολιο της κριστιν..ποιες καταστασεις προκαλεσαν τετοιας μορφης ταρακουνημα ωστε αφενος να  ερθουν τα πανω κατω...αφετερου  να μη σε αφηνουν να ξεφυγεις;

Θα μπορουσες να πεις εστω δυο λογια;

Αρχιζουν απο κ;;;

 

Θεματοθετρια, για ριξε και μια ματια στις Σπανιες Γαιες, μηπως εκει ειναι η λυση της...

Φυσιολογικης καθ' ολα εξελιξης σου ως νεαρη γυναικα...

Αν οχι, πες μας να σου στειλουμε καμια διατριβη για τα Δινορευματα Φουκω...

 

Η να σου πουμε κανενα ζορικο κρυπτολεξο...

 

 

Μαλιστα το μαθαμε και αυτό.

Eιναι φυσιολογικη εξελιξη μια σχεση οταν οδηγει σε καταστάσεις του τυπου...

"Έχω χάσει τον εαυτό μου. Με ότι συνεπάγεται. Άγχος, βάρος, κλάματα, τύψεις, ενοχές."..κλπ.

Δηλαδη η μη φυσιολογικη..που οδηγει;

Για να δουμε τι θα πει ο δεινοσαυρος των γνωσεων;

Ολο και καποια εμπειρια θα εχει.

Αλλιως θα ψαξουμε στα πρακτικα της ακαδημίας των παρισιων.

Φυσιολογικη ειναι ΚΑΙ η απογοητευση ΚΑΙ η μεγαλοποιηση συναισθηματων ΚΑΙ το "χαθηκε η Γη κατω απο τα ποδια μου" ΚΑΙ ενα σωρο αλλα συναιθηματα που αφορουν σε ερωτικα θεματα αυτων των ηλικιων...(αν πραγματι κατι μαθαμε, στα γεραματα)...

Εδω βλεπουμε γεροντομπεμπεκους και γεροντομπεμπεκες, να ανεβαζουν σπαρακτικα σχολια και τιουμπακια της ακρατης καψουρας και πονου, τεσσερα τεσσερα...

Και μετα να συμβουλευουν νεους, περι τα φυσιολογικα ξεσπασματα της ηλικιας τους, τα οποια ειναι αυτο που λεμε εμπειριες...

Χαθηκαν οι μελετες του εδω φορουμ, για περιστατικα παλιμπαιδισμων?...

Πρεπει να τρεχωμε και στα Παρισια?...

Πρεπει να αναπτυξουμε και την θεωρια του τροχου της τυχης?...

Ιου...και εφδομηντα τρια λολ...