Χωρισμός μετά από 7 χρόνια...

Προκαταρκτικη εξετασις, πριν την καταθεση γνωμης . . . . . . . .

Απορω πως εκατσες, με ενα ατομο το οποιο περιγραφεις ως κουτουρου...

Εγω δεν πιστευω παντως οτι ηταν κουτουρου, εσυ το λες...

Πως εκατσες ομως 7 χρονια εσυ?...

Αυτο μπορεις να μου το εξηγησεις, περα απο οτι εσυ παρουσιαζεσαι ως θυμα..."ατυχιων" τις οποιες επελεξες κιολας?...

Πόσες φορές ...

... είδες για παράδειγμα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και η ιστορία εξελίχτηκε διαφορετικά ? Καμία ...

Πόσες φορές ξίνισε το γάλα ... και δοκίμασες να ξαναπείς, μήπως και έγινε ξαφνικά ... φρεσκαδούρα ? Καμία ...


Δεν είναι το ίδιο, αλλά (για εμένα) κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις επανασυνδέσεις (κατά 99%) γιατί πολύ απλά, οι άνθρωποι, πάρα πολύ δύσκολα αλλάζουν. Ειδικά όταν υπάρχει φθορά, πληγές, εγωισμοί, άλυτα προβλήματα και μεγάλες ασυμβατότητες. Άρα τα προβλήματα που έφεραν τον πρώτο χωρισμό, θα φέρουν (ευκολότερα) και τους επόμενους, μόλις καταλαγιάσει η πρόσκαιρη χαρά της επανασύνδεσης.

Να συνεχίσεις να την εκτιμάς, να την νοιάζεσαι και να την αγαπάς, ως άνθρωπο, γιατί ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου, αλλά θα είσαι καλύτερα μόνος σου και ακόμα καλύτερα με μια συμβατή νέα σύντροφο.


Διαφορετικά, θα δεις και πάλι το ίδιο έργο, με την ίδια κατάληξη, μιας και το "My Precious" και πάλι θα χαθεί ... και το ξινισμένο γάλα δεν θα γίνεται ποτέ φρεσκαδούρα ... όσο και να το θες ...

Γιατί βρε μαθ;

 

Ξέρεις πόσο κόπο θέλει αυτό το "για πάντα" ;

 

Μεταμφιέσεις, παραμύθια, ύπουλα παιχνίδια, ψέματα και άλλα ποταπά...

 

Για να καλυψουμε τους ατελείς εαυτούς μας, χρησιμοποιούμε τους άλλους...στο όνομα του έρωτα υποτίθεται, που αμφιβάλλω αν έχουμε πάρει μυρωδιά περί τίνος πρόκειται.

 

Μικροί άνθρωποι με μεγάλα λόγια... το μόνο που τελικά καταφέρνουν είναι μια τρύπα στο νερό "για πάντα" όμως.

 

Πολλή φτήνια, τεχνηέντως καλλωπισμένη, που ευτυχώς σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία που είναι αποκαλύπτεται μέσα από τα λάθη της...και συνεχίζει τη διαιώνισή της και την αναμενόμενη δυστυχία του "προφήτη".

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από Mathusalas

Ελα βρε Αλεξανδρα αφου το βλεπουμε γυρω μας, τιποτα δεν κραταει για παντα οσο αφορα τις σχεσεις. γιατι να κρυβομαστε? σε πειραζει που το εχω καταλαβει, το εχω δεχτει και το δηλωνω? παρε σαν παραδειγμα οσοι ειμαστε εδω μεσα, μερικες χιλιαδες ανθρωποι χωρισμενοι ειτε ημασταν σε σχεση ειτε σε γαμο. οταν καναμε μια σχεση την θελαμε για παντα οι πιο πολλοι. βλεπεις να ισχυει? οχι φυσικα. ας ειμαστε ρεαλιστες.

 

 

 

Να και ενας ανθρωπος που βλεπει την αληθεια που παρουσιασα

Παράθεση:
Σχόλιο # 23 από la-mer

Γιατί βρε μαθ;

 

Ξέρεις πόσο κόπο θέλει αυτό το "για πάντα" ;

 

Μεταμφιέσεις, παραμύθια, ύπουλα παιχνίδια, ψέματα και άλλα ποταπά...

 

Για να καλυψουμε τους ατελείς εαυτούς μας, χρησιμοποιούμε τους άλλους...στο όνομα του έρωτα υποτίθεται, που αμφιβάλλω αν έχουμε πάρει μυρωδιά περί τίνος πρόκειται.

 

Μικροί άνθρωποι με μεγάλα λόγια... το μόνο που τελικά καταφέρνουν είναι μια τρύπα στο νερό "για πάντα" όμως.

 

Πολλή φτήνια, τεχνηέντως καλλωπισμένη, που ευτυχώς σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία που είναι αποκαλύπτεται μέσα από τα λάθη της...και συνεχίζει τη διαιώνισή της και την αναμενόμενη δυστυχία του "προφήτη".

 

 

 

 

 

La-mer

Έτσι είναι όπως τα λες... Το για πάντα θέλει κόπο. Και από τους δύο. Θέλει θέληση και δουλειά. Στο αυτόματο δεν πάει έτσι έχω καταλάβει.

Κόπο και αλήθειες.

Όχι κατινιστικα τερτιπια.

Παράθεση:
Σχόλιο # 25 από Ilias3364

La-merΈτσι είναι όπως τα λες... Το για πάντα θέλει κόπο. Και από τους δύο. Θέλει θέληση και δουλειά. Στο αυτόματο δεν πάει έτσι έχω καταλάβει.

 

 

Έπρεπε να το ειχατε ληξει νωριτερα.

Ειλικρινης απορια: εσεις που μετα τον χωρισμο κανετε σαν παλαβοι, παιρνετε τηλεφωνα αδερφες, κυνηγατε κλπ, αισθανεστε ομορφα με τον εαυτο σας για τα θεατρα, που κανετε?

Παιδιά δεν είναι απλό το θέμα ήμασταν συμβατοί σε αρκετά γι αυτό και τα 7 χρόνια. Κουράστηκα από την ρουτίνα και την προσπάθεια να βγούμε απ αυτή να γίνεται μόνο από μένα. Είχαμε συζητήσει για γαμο και οικογένεια. Μην ξεχνάτε ήμασταν μαζί από τα 24. Τελοσπάντων προχωράμε δε γίνεται κάτι άλλο. Αυτό που χρειαζόταν ηταν ξεκάθαρες συζητήσεις και προσπάθεια. Εκείνη το έκλαμβανε σαν προσβολή προς την ίδια ότι τη βρίσκω βαρετή και μαζεύονταν στον εαυτό της. Όταν μιλήσαμε τελευταία φορά μου είπε ότι δεν το θεωρούσε σημαντικό σαν θέμα και ότι ο εγωισμός μου τα κατέστρεψε όλα.