Συγκατοίκηση με τον σύντροφο μου

Συγκατοίκηση με τον σύντροφο μου

Καλησπέρα είμαι η Στεφανία 22 χρόνων φοιτήτρια. Έχω μια σχέση εδώ και 4 χρόνια με το αγόρι μου, εκείνος εργάζεται κανονικά έχει σταθερή δουλειά, εγώ ακόμη όχι περιμένω να τελειώσω τις σπουδές μου φέτος και φυσικά θα ψάξω ότι μπορώ. Το θέμα είναι ότι θελουμε να συγκατοικήσουμε, να σημειωθεί ότι και οι δυο είμαστε 22 χρόνων, το αγόρι μου μένει ήδη μόνος του σε άλλη πόλη λόγω συνθηκών, αλλά οι γονείς μου είναι πολύ πιεστικοί με αυτό το θέμα δεν θέλουν να φύγω από το σπίτι ενώ εγώ θέλω να μείνω με το αγόρι μου είμαστε ενήλικες πιστεύω πια και έχουμε κάθε δικαίωμα είτε είναι σωστό είτε λάθος, θελουμε να προχωρήσουμε τη σχέση μας και να έχουμε δουλειά και οι δυο μας. Είναι τόσο κακό που θελουμε να μείνουμε μαζί ; Θα ήθελα αντικειμενικές απαντήσεις παρακαλώ ..σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας 

Το βρίσκω θαυμάσιο,

αν και εφόσον μπορείς να συνεχίσεις τις σπουδές σου από την άλλη πόλη όπου μένει το αγόρι σου

 και 

αν και εφόσον βρεις δουλειά για να μπορέσετε να μοιράζεστε τα έξοδα.

 

Βρείτε ένα οικονομικό σπίτι και καλού κακού κάντε συμβόλαιο μικρής διάρκειας.

Οι γονείς σου πιθανόν αντιδρούν επειδή δεν έχεις τελειώσει ακόμη τις σπουδές σου και φοβούνται πως αν φύγεις, θα τα φορτώσεις ίσως στον κόκορα.. Λογικά, όταν τελειωσεις, η πίεση θα γίνει η πολυπόθητη ευχή.

 

Θα έλεγα να μη δυσκολέψεις άνευ λόγου και αιτίας τις υπόλοιπες σπουδές σου φεύγοντας από τώρα από τη γονεϊκή φωλιά. Τισσαθευσε για λίγο  ακόμη την ορμή σου, ώστε να βελτιώσεις αισθητά τις συνθήκες και  όταν τελειώσεις να νιώσεις πιο έτοιμη / δυνατή για το κοινό σας βήμα.

Είσαι σαφέστατα ενήλικη, όμως αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων και ελεγχόμενο παρορμητισμο, σωστό προγραμματισμό, σχεδιο, διορατικότητα, υπομονη.  Ειδικά όταν πρόκειται να μπεις στο στίβο της ζωής.

.

Αυτοι

https://www.youtube.com/watch?v=6YN72ZsADhg

οι ανθρωποι δυστυχως δεν βαζουν μυαλο .Φυγε πριν σε κλεισουν σε κλινικη και σου φερνει η μανουλα σου κεφτεδακια στο ταπερ να σε ταιζει στον κηπο .

Πολύ ωραία και καλά θα κάνετε, αλλά να μην έρθεις σε σύγκρουση με τους γονείς σου να τους το περάσεις με ωραία τρόπο για να καταλάβουν και να είσαι πάντα σε επαφή μαζί τους.

μια συμβουλη

και μονο. ζησε κουκλα μυ την ζωη σου 22 χρονων κοπελακι εισαι και ασε τις σγκατοικισεις... τα χρονια περνουν γρηγορα και μετα θα θυμασαι τι? ...την ζωη που δεν εζησες? και θα βρεις κανα καυμενο να βγαζεις τα ψυχολογικα σου επανω του?..

"22 χρονων" και "συγκατοίκηση", εν ετει 2021, δεν πανε μαζι. Λυπάμαι που το λεω, αλλα ετσι ειναι. Τι να κάνουμε ρε παιδια. Ετσι μας εμαθε η εποχη, ετσι πορευομαστε.

1. Τελείωσε τις σπουδές.

2. Εξασφάλισε πως θα έχεις δουλειά εκει που θα πας.

Γενικά φρόντισε για την δική σου οικονομική ανεξαρτησία σαν πρωταρχικό στόχο,Αυτό είναι το διαβατήριο, και δεν χρειάζεται να δώσεις μετά από αυτό λογαριασμό σε κανέναν τι θα κάνεις με τη ζωή σου.

Απλά φρόντισε να ξέρεις ότι θα μπορείς να επιβιώσεις και μόνη σου, οι σχέσεις ειδικά σε αυτές τις ηλικίες δεν κρατάνε για πάντα οπότε αν κάτι πάει στραβά να είσαι έτοιμη να σταθείς στα πόδια σου και ούτε αν φυλακιστεις σε ένα σπίτι με κάποιον που δεν περνάς καλά, ούτε να πρέπει να ρίξεις τα μούτρα σου και να γυρίσεις στο σπίτι των γονιών.

Κακό δεν είναι. Εφόσον το θέλετε και οι δυο, ενήλικοι είστε, μπορείτε να το κάνετε. Δεν ξέρω πώς και γιατι σε πιέζουν οι γονείς. Θα σου πω τη δική μου γνώμη.
Εγω στη θέση σου, δε θα ήθελα στα 22 συγκατοίκηση. Θα ήθελα ελευθερία κινήσεων.   
   
Για το παιδί μου, απ τη μια θα χαιρόμουν, αν είχε μια ωραία σχέση και ασφαλώς δε θα είχα δικαίωμε να το αρνηθώ. Θα τού λεγα όμως, να το ξανασκεφτεί, μήπως φθαρεί η σχέση, μήπως βαρεθείτε και είστε νέοι, μήπως αυτός πιεστεί στις συνήθειές του, μήπως είναι νέος για να ενώσει όλο τον ελεύθερο χρόνο του του με έναν άνθρωπο, μήπως μπει στη συζυγική ρουτίνα από τώρα και βαρεθεί τα πάντα σε λίγο  καιρό.

Μηπως και σένα τέτοια λένε οι γονείς σου; Νομίζω είναι μια πίεση σε λογικά πλαίσια.

Αν όμως θέλετε και οι δύο και έχετε πλάνα για το μέλλον και σας αρεσει να ονειρεύεστε παρέα, τότε τολμήστε.

ειμαι κατα των συγκατοικισεων και τοτε και τωρα ...

δεν προσθετουν .. αν δεν υπαρχει σοβαρος λογος ...οπως προγαμος ...

ουε κι αλοιμονο αν καθε φορα που γνωριζαμε εναν να συζουσαμε καθε φορα και μ αλλον ,,,

και σου δεσμευει την ελευθερια και σου τρωει τα χρονια ...οι συμβιωσεις εχουν φθορα ...
οπερ ..στα 22 σου...
 γνωμη μου ειναι να μεινεις στο σπιτι σου ,,,να τελειωσεις τις σπουδες ,,σου να ζεις την ομορφια και την ελευθερια των νεανικων σου χρονων ..
κι ο καθε ενας σπιτι του ,,,τι σ εμποδιζει δηλαδη να εχεις μια σχεση μ ενα παιδι 
και να περνατε ομορφα την ζωη σ αυτη την φαση ,
οταν φτασεις τα 30 ,,,και εχεις σχεση σοβαρη ,,τοτε συγκατοικησε με σκοπο τον γαμο ...
ποτε δεν θα συζουσα με αντρα αν δεν ειχα σκοπο  να τον παντρευτω ...
βασικα ουτε και σ αυτη την περιπτωση θα συζουσα ,,,
αλλα θα μετακομιζα κανονικα και μετα θα πηγαινα για τις αδειες ,,

εσυ τωρα που μενεις?

Να κανεις αυτό που επιθυμείς , αρκεί να αναλάβεις την ευθύνη της απόφασης , οικονομική και πάσης φύσεως . 

 Αν οι γονείς δρουν από αγνή πρόθεση , θα το δεχτούν με σεβασμό . 

 

Αν όχι , δεν αλλάζουν πολλά . Ακούς τον εαυτό σου χωρίς τύψεις . Εχεις δικαίωμα και στο λάθος . Αλλα αν δεν το κανεις , δε θα ξερεις . Ορμα !

 

(Τη μερα που έφυγα από το πατρικό , τη θυμάμαι ακόμα . Ήμουν 18 και δε μετάνιωσα ούτε για ένα λεπτό . Τώρα ανειρευομαι τη μερα που θα μου πει η κόρη μου «φεύγω να βρω το δρόμο μου» . Αλήθεια , αυτή ειναι η ζωή .)

Ειστε 4 χρονια μαζι και ερωτευμενοι. Ομορφη ηλικια αν και λιγο ανωριμη σε οτι λες. Εκεινος μενει ηδη μονος γιατι εργαζεται, πολυ σωστο. Θα μπορει ομως να συντηρει 2 ατομα μια και εσυ δεν εχεις ακομη δουλεια? Αν δεν μπορει ή αν δεν κανεις κατι εσυ θα ερθει γκρινια αργα ή γρηγορα και θα διαλυσει τον ερωτα σας. Η γνωμη μου ειναι να μην κανετε το βημα της συγκατοικησης, ακομη, προτου σταθεις και εσυ στα ποδια σου.

Kαι εγω θα σου ελεγα μην πας για συγκατοίκηση απο τωρα,22 χρονων εισαι μονο.Εγω στα 35 μου συγκατοικησα πρωτη φορα και παλι...

Είσαι ενήλικη

Είσαι ενήλικη βάσει νόμου, άρα μπορείς να ορίζεις τον εαυτο σου και τη ζωή σου. Η αληθινή ενηλικίωση ωστόσο προϋποθέτει να μπορείς να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου και να μην εξαρτάσαι ούτε από γονείς ούτε από σύντροφο, ούτε κανένα. Θα συμφωνήσω λοιπόν με όσους σου προτείνουν να προτάξεις το να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη πριν κάνεις το βήμα. Και βέβαια, να μην παρατήσεις τις σπουδές σου για κανένα λόγο.

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Stefania1935

Συγκατοίκηση με τον σύντροφο μου

Καλησπέρα είμαι η Στεφανία 22 χρόνων φοιτήτρια. Έχω μια σχέση εδώ και 4 χρόνια με το αγόρι μου, εκείνος εργάζεται κανονικά έχει σταθερή δουλειά, εγώ ακόμη όχι περιμένω να τελειώσω τις σπουδές μου φέτος και φυσικά θα ψάξω ότι μπορώ. Το θέμα είναι ότι θελουμε να συγκατοικήσουμε, να σημειωθεί ότι και οι δυο είμαστε 22 χρόνων, το αγόρι μου μένει ήδη μόνος του σε άλλη πόλη λόγω συνθηκών, αλλά οι γονείς μου είναι πολύ πιεστικοί με αυτό το θέμα δεν θέλουν να φύγω από το σπίτι ενώ εγώ θέλω να μείνω με το αγόρι μου είμαστε ενήλικες πιστεύω πια και έχουμε κάθε δικαίωμα είτε είναι σωστό είτε λάθος, θελουμε να προχωρήσουμε τη σχέση μας και να έχουμε δουλειά και οι δυο μας. Είναι τόσο κακό που θελουμε να μείνουμε μαζί ; Θα ήθελα αντικειμενικές απαντήσεις παρακαλώ ..σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας 

 

 

Όχι βρε κορίτσι μην συγκατοικήσεις...ζήσε όσο πιο ανέμελα μπορείς τα φοιτητικά σου χρόνια με το "μαμαδιστικο" έτοιμο φαγητό σου, τις παρέες σου, την σχέση σου, όταν πάρεις το πτυχίο σου και βρεις δουλειά και εφόσον η σχέση σου πάει καλά ... τότε σκέφτεσαι την συγκατοίκηση...

Το κύμα θα σκάσει στην ακτή είτε το θέλετε είτε όχι.Αποφασιστικότητα δίχως γερά κοτσια δεν υπάρχει.Στοχεύστε στα πραγματικά σημάδια που καθημερινά παραβλέπετε έχοντας την ψευδαίσθηση της Κιβωτού.Μην κάνετε κανένα βήμα που θα σας στοιχίσει σε χρόνο ή χρόνια.