Ξαφνικός χωρισμός και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη

Ξαφνικός χωρισμός και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη

Καλησπέρα, θα ήθελα να βγάλω από μέσα μου κάτι που με βασανίζει το τελευταίο διάστημα και να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο. Ήμουν σε μια σχέση που διήρκησε περίπου 4 μήνες. Το άτομο που ήμασταν μαζί, με διεκδικούσε χρόνια. Ήμασταν συμφοιτητές στην ιδια σχολη σε ένα μέρος αρκετά μακριά από τον τόπο κατοικίας μας και προερχόμαστε και οι δυο από γειτονικές πόλεις. Το διάστημα που ήμασταν φοιτητές προσπαθούσε με πολλούς τρόπους να με προσεγγίσει χωρις κάποιο αποτέλεσμα. Αφού επιστρέψαμε και οι δυο πίσω, σε εντελως τυχαιες μας συναντησεις πάντα λέγαμε να πάμε για έναν καφέ και έμενε εκεί όσο και να προσπαθούσε. Παρόλο που υπήρχε έλξη και από τις δυο πλευρές, εγώ είχα πάντα στο μυαλό μου ότι δεν θα ήθελα να χαλασει η επαφή μας γιατί όντως ήθελα αυτόν τον άνθρωπο στη ζωη μου. Πάντα τον θαύμαζα, για την φοιτητική του πορεία, για τα όσα έχει καταφέρει μόνος του από την αρχή, για τις γνώσεις του κ.α. Κάποια στιγμή καθως Περνούσαν τα χρόνια, εμαθα για μια σημαντική εξέλιξη στην επαγγελματική του πορεία μέσω μιας κοινής γνωστής μας, και του έστειλα ποσο χαίρομαι για εκείνον και ποσο περήφανη είμαι. Εκείνος πρότεινε για μια ακόμη φορά να πιούμε εκείνον τον καφέ, χωρίς αποτέλεσμα από εμένα. Μετά από τέσσερα χρόνια που κάθε φορα που τον έβλεπα τυχαία  και λεγαμε να τα πούμε, ήρθε η στιγμή που ξεκινήσαμε να μιλάμε καθημερινά, να είναι έντονο το ερωτικο στοιχείο στην επικοινωνία μας, ώσπου ήρθε η στιγμή για εκείνον τον καφέ. Ο ένας καφές, έγινε βόλτα στο παρκο που τον ηρεμούσε, μετά βόλτα στον λόφο βλέποντας όλο το λεκανοπέδιο, και σιγά σιγά περνώντας όμορφες και ξένοιαστες στιγμές καταλήξαμε να είμαστε μαζί. Όλο αυτό ξεκίνησε με πολλές επιφυλάξεις και από τις δυο πλευρές, από την δίκη μου να μην πληγωθώ ξανά έχοντας ήδη χάσει αρκετες φορές την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους και από την δίκη του λόγω ότι ήταν 4!! ναι 4 χρόνια μόνος τους. Χωρίς σχέση χωρίς ερωτική επαφή χωρίς συντροφικότητα. Στην αρχή ήταν περίεργη η κατάσταση, η έντονη ερωτική έλξη και η επιθυμία να αποδώσει έφερνε αντίθετα αποτέλεσματα. Με αρκετή υποστήριξη και υπομονή, όλα έφτιαξαν και ήταν υπεράνω της φαντασίας μας. Υπήρξε τρομερή ερωτική χημεία. Ώσπου ξεκινήσαμε να είμαστε κάθε ΠαρασκευοΣαββατοκύριακο και τις καθημερινές όσες φορές ξεκλεβαμε χρόνο μετά την δουλειά, στο εξοχικό. Περνούσαμε πρωτόγνωρες στιγμές, ηρεμίας, κατανόησης, ξεγνοιασιάς και πάθους μαζί. Εκείνος γεμάτος ανασφάλειες και εγώ με μια συνεχή αμυνα μην πληγωθώ και μην πληγωσω. Έκανα πίσω και συμβούλευα μόνο με αισιοδοξία για κάθε τι που του συνέβαινε στην καθημερινότητα το οποίο δεν είχε σχέση με εμάς. Γενικά σαν άνθρωπος είμαι πολύ δυναμική και σε τυχών διαφωνίες μας επέμενα να λυθεί αμέσως η παρεξήγηση ώστε να μην γιγαντωθεί στην πορεία. Εκείνος απλά απέφευγε την συζήτηση και τα έβαζε μέσα του. Και ενώ όλα ήταν φανταστικά καλά,βγαιναμε μόνοι μας, βγαίναμε με φίλους/συγγενεις,κανονιζαμε εκδρομές, κάναμε πράγματα που μας έκαναν αληθινα ευτυχισμένους και τους δυο, εξαφανίστηκε. ήμασταν μαζί το προηγουμενο βράδυ, κάναμε έρωτα δυο φορές, μιλούσαμε για το ποσο έντονο είναι όλο αυτό, και το ποσο ευτυχισμένοι είμαστε και ποσο σημαντικό είναι να καταλαβαίνει ο ενας τι ζητάει ο αλλος. Με πήρε ένα τηλέφωνο το πρωί στην δουλειά και  μου είπε ότι κατάλαβε ότι απλά δεν ταιριάζουμε και ότι θέλει να τελειώσει όλο αυτό. Και μετά απλα εξαφανίστηκε, δεν με άφησε να μιλήσω δεν μου έδωσε μια εξήγηση παρά μόνο ότι θέλει να τελειώσει. Τον εψαξα παντού, με είχε κάνει φραγή από παντού. 3 μέρες δεν ηξερα πως είναι τι κανει... τίποτα.. πήγα από το σπιτι του και περίμενα να τον δω. Μιλήσαμε και απλά μου είπε ότι δεν μπορεί να αντέξει ότι είμαι δυναμική και ότι θέλει απλά να μείνει μόνος του αυτό το διάστημα. Του είπα ότι είναι πολύ παρορμητικό όλο αυτό. Από την μια στιγμή στην άλλη και χωρίς συζήτηση. Του είπα απλά να σκεφτεί και αν έκανα κάτι λάθος να μου το πει έστω να το γνωρίζω και να το προσπαθήσουμε. Περασαν 7 μέρες χωρίς να τον ενοχλήσω. Και μου εστειλε πως είμαι. Του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε από κοντά. Είχα καθυστέρηση 5 μέρες και δυο τεστ θετικά, δεν ήθελα όμως να του το πω από το τηλ. Δεν μου έδωσε άλλη επιλογή. Του τα έστειλα και ήρθε κάτω από σπιτι μου, φωνάζοντας, μου πέταξε τα πράγματα μου και έλεγε τι κανεις; Ετσι νομίζεις πως ετσι θα γυρίσω;... έφυγα και του είπα ότι μιλάω σοβαρά. Αφού πήρε τον χρόνο του μιλήσαμε και συνειδητοποίησε ότι δεν είναι πλάκα αλλά η πραγματικότητα. Την αμέσως επόμενη μέρα πήγα για χοριακη και στον γυναικολόγο. Ήταν κοινή απόφαση να μην κρατηθεί αυτό το παιδί. Όχι μόνο λόγω του χωρισμού αλλά λόγω της ηλικίας, λόγω των άλλων προτεραιοτήτων και των δυο αλλά και της επαγγελματικής εξέλιξης που εχουμε και οι δυο. Όλο αυτό ήταν μονόδρομος ήμασταν δεν ήμασταν μαζί. Ευτυχώς η εγκυμοσύνη ήταν μικρής ηλικίας, όποτε από τον γυναικολόγο προτάθηκε η χημική αποβολή. Εκείνος επέμενε να το περασουμε μαζί. Στο εξοχικό. 4 μέρες μαζί σε αυτό. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο για αυτό. Θα πω μόνο ότι περάσαμε 4 μέρες γεμάτες αγάπη, αναμνήσεις, συζήτηση, αδιέξοδο.. εκείνος ήταν διπλα μου. Σε καθε πονο, να μου κρατάει το χέρι, να με παίρνει αγκαλιά,να μου σκουπίζει τα δάκρυα. Ήταν σαν να είμαστε μαζί... έκανε αστεία όπως στην αρχή.. μου είπε πως θέλει απλά να μείνει μόνος του, να κλειστεί ξανά στον εαυτό του. Του είπα πως είμαι εδώ, να προσπαθήσω ξανά για ότι και αν έκανα λάθος, διεκδικώντας απλά την ευκαιρία μου. Εκείνος ανένδοτος. Θέλει απλά να μείνει μόνος να συνεχίσει τους στόχους του.. το μαχαίρι στην καρδιά ήταν ότι «ακομα και αν θέλω να είμαι μαζί σου, μετά από αυτό δεν μπορώ να σε δω ξανα σεξουαλικα. Δεν θα μπορώ να λειτουργήσω.»Φυγαμε για να με γυρίσει σπιτι μου. Τα λόγια μου ήταν ότι  «ποτε δεν μπορείς να λες δεν μπορώ εάν δεν έχεις προσπαθήσει πρώτα και ότι οι ευκαιρίες είναι για να τις δίνεις μια φορά, το οφείλεις και στον ιδιο σου τον εαυτό.» Κανεις δεν είναι αλάθητος. Μπορεί να ήμουν «σκληρή» καμία φορά αλλά ποτε για το κακό μας...ήθελα απλά να του δείξω ότι δεν χρειάζεται να τα βλεπει όλα απαισιόδοξα. Με αγκάλιασε τόσο σφικτά και μου είπε να του πω ποτε θα πάω ξανα στον γιατρό για να παμε μαζί και να πάμε για καφέ. Του είπα απλά ότι θέλω να είναι ευτυχισμένος και να προσεχει. Γενικά τον είδα σκεπτικό αυτές τις μέρες. Είδα ότι δεν έχει τελειώσει σε κανέναν μας. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και όλα γυρνάνε στο μυαλό μου. Θέλω απλά να ακούσω την γνώμη σας. Προσπάθησα να το γράψω όσο πιο συνοπτικά γινόταν. Εάν έχετε απορίες για κάτι είμαι εδώ να απαντήσω. 

Δε μπορούμε να κρατήσουμε κάποιον με το ζόρι στη ζωή μας.

 

Για τους δικούς του λόγους, του τελείωσε και αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί. Τα περί δυναμισμού σου πιθανόν να ήταν μια εξήγηση διαφυγής και όχι ο πραγματικός λογος. Το πήγαινε για ghosting, αλλά του το χάλασες - και ορθώς, γιατί τέτοιες αλγεινες νεομοδιτικες  πρακτικές δεν τιμούν.

Δεν έχει νόημα να χαλιεσαι ή να αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει λάθος. Πολλές φορές δεν υπάρχει λάθος, αλλά  τα πράγματα πάλι στραβά πάνε - δε φταίει απαραίτητα κάποιος.  Αν έχει πάρει την απόφαση του, δε μπορείς παρά να την αποδεχτείς. Αν τον νοιάζεσαι, άφησε τον ελεύθερο να τιμήσει την επιλογή του να γίνει ευτυχισμένος μακριά σου και κράτα για σένα τις ωραίες στιγμές και προχώρα παρακάτω.

Το τι (θεωρούμε πως) μας ταιριάζει και το τι τελικά μας πρέπει, είναι (συνήθως) δύο διαφορετικά πράγματα. Άλλους θέλουμε και άλλοι  όμως να μας πρέπουν.  Αν στην περίπτωση σου αυτά ταυτίζονται, ο Κοέλιο θα λαδωσει επιτυχώς  το Σύμπαν για το απαραίτητο συνωμοτείν...

Αννέτα μου,

εάν τα πράγματα είναι όπως τα γράφεις και δεν συνέβησαν άλλα γεγονότα που είτε δεν θες να αναφέρεις είτε δεν αξιολόγησες εσύ η ίδια ως σοβαρά, τότε το άτομο αυτό έχει σοβαρότατο πρόβλημα προσωπικότητας. Σϊγουρα βρίσκεται σε μια εμπλοκή για την οποία ασφαλώς ούτε φταις αλλά ούτε και μπορείς να κάνεις τίποτα. Εάν σου λέει πως θέλει να μείνει με την μοναξιά του, (άλλωστε ανέφερες ότι 4 χρόνια πριν αυτό έκανε) πάει να πει ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει σχέση και τουλάχιστον έχει την ικανότητα να το αντιληφθεί και την γενναιότητα να το ομολογήσει. Δεν έχει να κάνει ούτε με τον δυναμισμό σου, ούτε με τον χαρακτήρα σου. Δηλαδή θα έπρεπε να είσαι κατατονική ή ψιλοκαταθλιπτική για να νοιώθει καλά; όχι βέβαια.

Αν θες τη γνώμη μου, καλύτερα έτσι. Πάντα πονάνε οι χωρισμοί, ειδικά αυτοί που δεν προκαλούνται με τη θέλησή μας ή με τη σύμφωνη γνώμη μας. Όμως είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά.Να θυμάσαι, ότι οι καταθλιπτικές προσωπικότητες (όπως του φίλου σου, γιατί τέτοια δείχνει να είναι) μοιάζουν με την δίνη του νεροχύτη. Όσο κι αν νομίζεις πως μπορείς να τους βοηθήσεις και να τους σώσεις, στην πραγματικότητα σε ρουφάνε σιγά σιγά κι εσένα στο σκοτάδι τους. Στο τέλος η μόνιμη θλίψη εγκαθίσταται και στη δική σου ψυχή χωρίς να το καταλάβεις.Η εγκυμοσύνη σου ήταν ένα ατυχές γεγονός. Δεν κατάλαβα βέβαια γιατί ο γιατρός προτίμησε να το περάσεις με οδύνες (εκτρωτικά φάρμακα) και όχι με μια απορρόφηση στο νοσοκομείο, αλλά δεν είμαι και γιατρός και μπορεί νάχουν αλλάξει οι "σχολές" της γυναικολογίας από τότε που ξέρω.Κατανοώ ότι και η ηλικία σου (κοντά στα 30) είναι ηλικία που συνήθως χτυπάνε τα καμπανάκια για εξελιξη στο κομμάτι των σχέσεων, δηλ. γάμος, παιδιά, οικογένεια. Είναι ηλικία που είναι εύκολο να επενδύσεις σε μια σχέση που σου φαίνεται καλή. Όμως κορίτσι μου αυτή η σχέση δεν ήταν τελικά καλή και μάλλον θα σε χαντάκωνε χειρότερα εάν εξελισσόταν διαφορετικά. Μπορείς να φανταστείς αυτόν τον άνθρωπο που δεν ξέρει τι του γίνεται σε γονεϊκό ρόλο; άστο καλύτερα.Εύχομαι να προχωρήσεις παρακάτω και να σου πάνε όλα κατ' ευχήν.

Η αίσθηση μου είναι ότι σε είχε απωθημένο για χρόνια και όταν τελικά επιτέλους βίωσε το να είστε μαζί ανακάλυψε ότι δεν είσαι όπως σε είχε πλάσει στην φαντασία του. Κατά τη γνώμη μου ο λόγος που χωρίσατε είναι ακριβώς αυτός που σου είπε. Νιώθει ότι δεν μπορεί να αντέξει το χαρακτήρα σου. Το ότι δεν ταιριάζετε σα χαρακτήρες φαίνεται κατά τη γνώμη μου και από το γεγονός ότι σας πήρε τόσα χρόνια να τα βρείτε αλλά και από το γεγονός ότι δεν αντέξατε ούτε εξάμηνο. Δεν σημαίνει ότι έκανες κάτι λάθος. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ασυμφωνία χαρακτήρων. Παραείστε διαφορετικοί, σε σημείο που η επικοινωνία μεταξύ σας χωλαινει. Γνώμη μου είναι ότι δεν αξίζει να κυνηγάς κάποιον που σου δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν θέλει συνέχεια. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να επιβεβαιώσεις τη γνώμη που έχει για σένα. Αν ταιριάζατε πραγματικά τα πράγματα δεν θα σκαλωναν κάθε τρεις και λίγο. Όταν δημιουργούνται δράματα εκεί που δεν υπάρχει λόγος κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ασυμβατότητα χαρακτήρα δηλαδή λίγο πολύ αυτό που σου είπε. Αν πρέπει να "πείσεις" τον άλλο για να είστε μαζί, άστα βραστά. Άστο πίσω σου και βρες κάποιον που θα σε θέλει όπως είσαι. Μη σε μπερδεύει/κρατήσει πίσω η στάση του μετά την διακοπή της εγκυμοσύνης. Ενοχές είναι και όχι έρωτας. Αν ήταν ερωτευμένος δεν θα σου έλεγε ξανά και ξανά ότι δεν θέλει συνέχεια. Καλή ανάρρωση.

ζηλεψε παιδια

που εβαλα φωτο και αλλαξε και αυτος την δικη του...χαχαχαχαχα

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από Heptamer

Δε μπορούμε να κρατήσουμε κάποιον με το ζόρι στη ζωή μας.

 

Για τους δικούς του λόγους, του τελείωσε και αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί. Τα περί δυναμισμού σου πιθανόν να ήταν μια εξήγηση διαφυγής και όχι ο πραγματικός λογος. Το πήγαινε για ghosting, αλλά του το χάλασες - και ορθώς, γιατί τέτοιες αλγεινες νεομοδιτικες  πρακτικές δεν τιμούν.

Δεν έχει νόημα να χαλιεσαι ή να αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει λάθος. Πολλές φορές δεν υπάρχει λάθος, αλλά  τα πράγματα πάλι στραβά πάνε - δε φταίει απαραίτητα κάποιος.  Αν έχει πάρει την απόφαση του, δε μπορείς παρά να την αποδεχτείς. Αν τον νοιάζεσαι, άφησε τον ελεύθερο να τιμήσει την επιλογή του να γίνει ευτυχισμένος μακριά σου και κράτα για σένα τις ωραίες στιγμές και προχώρα παρακάτω.

Το τι (θεωρούμε πως) μας ταιριάζει και το τι τελικά μας πρέπει, είναι (συνήθως) δύο διαφορετικά πράγματα. Άλλους θέλουμε και άλλοι  όμως να μας πρέπουν.  Αν στην περίπτωση σου αυτά ταυτίζονται, ο Κοέλιο θα λαδωσει επιτυχώς  το Σύμπαν για το απαραίτητο συνωμοτείν...

 

 

Η αλλαγή της φωτογραφίας μου έχει άλλους λόγους. Όχι αυτον που φανταζεσαι.

 

 

Μπαχαχαχαχαχα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από kostas232

ζηλεψε παιδια

που εβαλα φωτο και αλλαξε και αυτος την δικη του...χαχαχαχαχα

 

 

 

πριν ποσες μερες μιλησατε τελευταια φορα? ειτε μηνυματα ειτε απο κοντα ειτε οτιδηποτε? Για την ωρα δεν θα του στειλεις κατι.

Κοπελιά μου , λυπάμαι πολύ για όσα διαβάζω. Και δε γνωρίζω αν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις την ευθύνη σου σε όλο αυτό , τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.
Ούτε θα ήθελα να δώσω την εσφαλμένη εντύπωση ότι φταις συνειδητά , φυσικά.

Όμως , θα σταθώ σε μερικα δεδομένα που εσύ η ίδια δίνεις .

1."Εκείνος πρότεινε για μια ακόμη φορά να πιούμε εκείνον τον καφέ, χωρίς αποτέλεσμα από εμένα.Εγώ είχα πάντα στο μυαλό μου ότι δεν θα ήθελα να χαλασει η επαφή μας γιατί όντως ήθελα αυτόν τον άνθρωπο στη ζωη μου".

Πώς είναι δυνατόν να σου ζητά ένας άντρας να βρεθείτε, να τον θέλεις , αλλά να αρνείσαι από φόβο ότι θα χαλάσει? Προεξόφλησες δηλαδή ότι η επαφή σας θα αποτύγχανε?

Όταν παίζεις άμυνα από φόβο , πριονίζεις τη σχέση από τα θεμέλια.

2."Όλο αυτό ξεκίνησε με πολλές επιφυλάξεις και από τις δυο πλευρές, από την δίκη μου να μην πληγωθώ ξανά έχοντας ήδη χάσει αρκετες φορές την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους"

Όταν δεν μηδενίζεις το παρελθόν, τότε αφ'ενός προχωράς στην επόμενη γνωριμία με βαρίδια που θα τα βρεις μπροστά σου και αφ'ετέρου υποσυνείδητα αυτοπρογραμματίζεσαι να διαλέγεις ανθρώπους που αργά ή γρήγορα θα επιβεβαιώσουν αυτήν τη έλλειψη εμπιστοσύνης.

3."Εκείνος γεμάτος ανασφάλειες και εγώ με μια συνεχή αμυνα μην πληγωθώ και μην πληγωσω."

Η εξέλιξη της προβληματικής κατάστασης που ήδη έδειχνε την έκβαση , αλλά δεν ήθελες να τη δεις.

Μια εγκυμοσύνη δεν έρχεται έτσι απλά να σε βρεί. Κάποια απροσεξία την έφερε.

Το παλληκάρι φαινόταν ότι τρεκλίζει εδώ κι εκεί από ανασφάλειες , με βάση όσα περιγράφεις. Είχες πέσει σε ασταθή άνθρωπο , ίσως λόγω απειρίας , δεν το φίλτραρες στο μέγεθός του.

Τουλάχιστον μέσα στη μεγάλη στεναχώρια , προς τιμήν του , σου στάθηκε παροδικά μέχρι να ανακάμψεις.

Μην προσπαθείς να πείσεις κανέναν να μείνει μαζί σου. Όταν πραγματικά θα καταλάβεις την αξία σου , θα ξέρεις ότι η αξιοπρέπεια είναι μονόδρομος .

Είναι στο χέρι σου να μετατρέψεις μελλοντικά αυτή την άσχημη ιστορία σε μάθημα ζωής.

 

Καλησπέρα και σας ευχαριστώ όλους για τος απαντήσεις σας. Εκτιμώ το γεγονός ότι ξεκλεψατε έστω και λίγο από τον προσωπικό σας χρόνο για να μου απαντήσετε. Αυτός η άνθρωπος ήταν εξαρχης απαισιόδοξος, γεμάτος ανασφάλειες για το οτιδήποτε. Κάθε συμβάν που αφορούσε ακόμα και κάποιον γνωστό, το έβαζε μέσα του, το έκανε δικό του. Η συμπεριφορά του δεν συνάδει με την μόρφωση του, και γενικά εχει «παλέψει» για να φτάσει εδώ που είναι τώρα. Και έχει δρομο ακόμα. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια που όλοι τον κατέκριναν για κάθε του επιλογή και απόφαση και ακόμα και αν το στήριζαν του το «κοπανούσαν» στην πορεία. Με αυτήν την σχέση όλοι(γονεις, αδέρφια, φιλοι, συνάδελφοι) του έλεγαν ποσο έχει ηρεμήσει, ποσο έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας του και ποσο ευτυχισμένος δείχνει, αντίστοιχα και σε εμενα. Σε κάθε του πρόβλημα ήμουν εκεί, απλά να του δειχνω τα θετικά. Ποτε δεν του μετέδωσα αρνητικότητα, αντιθέτως του έλεγα να κοιτάζει την θετική πλευρά των πραγμάτων και όλα θα φτιάξουν αρκεί να είμαστε δυνατοί. Τον υποστήριζα σε κάθε του απόφαση ακόμα και πριν πιούμε αυτόν τον καφέ. Χαιρόμουν με κάθε επιτυχία του και ειλικρινα με έκανε ευτυχισμένη η επιμονή και η θέληση του για εξέλιξη. Τον θαύμαζα. Η μόνη αιτία «τσακωμού» μας ή μάλλον διαφωνιας μας καλύτερα ήταν για μικροπράγματα πχ εάν θα αγοράσουμε κάτι από το σούπερ μάρκετ που εκείνος θεωρεί αχρείαστο άλλο εγώ χρήσιμο (χωρίς να επιβαρύνεται εκείνος οικονομικά). Για την ηλικία μας και για την εποχή μας έχουμε και οι δυο μόνιμη εργασία οποτε στα οικονομικά μας δεν υπήρχε πρόβλημα. Οι γονείς μας γνώριζαν για την σχέση μας και οι δικοί του όταν ανακοίνωσε τον χωρισμό μας στεναχωρήθηκαν πολύ και του είπαν ότι θα το μετανιώσει και να το ξανασκεφτεί. Όσο για το γεγονός της εγκυμοσύνης δεν το γνωρίζουν, και επιλέχθηκε η χημική αποβολή μόνο και μόνο για να μην αναμένω να περάσουν οι εβδομάδες ώστε να γίνει επεμβατικα. Η απόφαση θα ήταν η ιδια ανεξαρτήτως τι θα γινόταν με την σχέση μας.

panagiotismp90 Είναι πολύ πρόσφατο. σήμερα το πρωί με άφησε και ότι ειπαμε ήταν εκείνη την στιγμή. Ότι με αγαπάει πολύ και όλα θα πάνε καλά. Να τον ενημερώσω να πάμε στον γιατρό μαζί και μετά να βγούμε για καφέ. Από τοτε δεν ξαναμιλησαμε και δεν έχω σκοπό να τον ενοχλήσω

Απο αυτα που λες δεν φταις σε κατι εσυ. Εχει σιγουρα πολλα ψυχολογικα προβληματα και τα βγαζει πανω σου. Ο τροπος που σε χωρισε ειναι πολυ ανωριμος και αυτο δειχνει πολλα. Η αποψη μου ειναι να μη μπεις στη διαδικασια να τον κανεις να σε καταλαβει, αδικος κοπος, αν ηθελε θα το εκανε και απο μονος του.Οσο για αυτο που σου ειπε:«ακομα και αν θέλω να είμαι μαζί σου, μετά από αυτό δεν μπορώ να σε δω ξανα σεξουαλικα. Δεν θα μπορώ να λειτουργήσω.»Δεν ξερω τι σοι ανθρωπος ειναι αυτος και τι ακριβως στηριξη σου εδωσε οταν σου λεει τετοια λογια. Και μετα απο αυτο του ζητησες και αλλη ευκαιρια!! Γενικα νιωθω οτι σε εχει κανει να νιωθεις ενοχες, ενω προσπαθουσες να τον βοηθησεις. Βαλε τη λογικη σου πιο πανω και κοιταξε το καλο σου!

πας ταξιδι?

σε κυνηγουν?, μα τι λεω!!! αρεσεις με αυτη την φωτο ρε μπαγασα... εισαι η μονιμη εμπνευση του φορουμ ρεεειιι

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Heptamer

Η αλλαγή της φωτογραφίας μου έχει άλλους λόγους. Όχι αυτον που φανταζεσαι.

 

 

Μπαχαχαχαχαχα.

 

 

 

Νέες φωτο σε όμορφα παιδιά εμφανίστηκαν ξαφνικά.

  

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Helenaki4

 

Όταν παίζεις άμυνα από φόβο , πριονίζεις τη σχέση από τα θεμέλια.

 

θα με ενδιέφερε να ακούσω την σκέψη σου. Μέχρι στιγμής δεν έχει επικοινωνήσει ούτε για να δεί πως είμαι. Η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν να μην απαντήσω ακόμα και αν με καλέσει, αλλά ούτε και να τον ενημερώσω για τον γιατρό. Ωστόσο, αναμένω το σκεπτικό σου σχετικά με το προηγούμενο σχόλιο σου.

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από panagiotismp90

πριν ποσες μερες μιλησατε τελευταια φορα? ειτε μηνυματα ειτε απο κοντα ειτε οτιδηποτε? Για την ωρα δεν θα του στειλεις κατι.

 

 

Το ξέρω ρεειιι!

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από kostas232

πας ταξιδι?

σε κυνηγουν?, μα τι λεω!!! αρεσεις με αυτη την φωτο ρε μπαγασα... εισαι η μονιμη εμπνευση του φορουμ ρεεειιι

 

 

 

Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα. Συνέβησαν πολλά ευχάριστα και δυσάρεστα. Γλυκόπικρες ιστορίες...Η ζωή συνεχίζεται.

Θα συμφωνήσω με την Ελενάκι ποστ 8 και την Αλεξανδριανή ποστ 3. Και κυρίως με την πρόταση που επισήμανε και η Αλυσίδα, αν παίζεις άμυνα από φόβο, έχασες από τ' αποδυτήρια!

Στην αγάπη και στο ποδόσφαιρο πρέπει να ανοίγεσαι, να κάνεις παιχνίδι

Εγω το διαβασα βιαστικα και νομιζα οτι μιλουσες για σχεση 4 χρονων και οχι 4 μηνων ισως φταιει που το χεις παρει τοσο στα σοβαρα 

Θα αφησω στην ακρη το θεμα της ανεπιθημητης εγγυμοσυνης...τα υπολοιπα μου φαινονται οκ για μια σχεση 4 μηνων δυο ατομων της ηλικιας σας...εσυ βεβαια υπεραναλυεις το θεμα και μαλλον ετρεφες πολλες προσδοκιες ολα αυτα τα χρονια που δεν ..ενεδινες...ισως οταν ενεδωσες σκεφτηκες (υποσυνειδητα η μη) οτι αφου τωρα του «κανεις τη χαρη» αυτος θα σε εχει στα ωπα-ωπα...και ισως εκει οφειλεται μεγαλο μερος της απογοητευσης που νοιωθεις τωρα

Και εγω οπως και μελη που προηγηθηκαν πιστευω στο «η καλη μερα φαινεται απ το πρωι...» οποτε αφου εκεινος αποφασισε οτι δεν ταιριαζετε (δικαιωμα του ...απλα το εκανε με ασχημο τροπο...αλλα και συ δεν καταλαβα καλα...του εστειλες τα τεστ εγγυμοσυνης??? Πως? με κουριερ??? Η σε φωτο???)Τελος παντων οπως και να ναι χαμενος κοπος και χρονος ειναι να καθεσαι να προσπαθεις να κατανοησεις και να εξηγησεις τη σταση του καθενος και ακομη πιο χαμενος να προσπαθεις να του αλλαξεις γνωμη...καταλαβαινω (οπως εγγραψες και η ιδια) οτι απο μικρη ηθελες «να εχεις αυτον τον ανθρωπο στη ζωη σου» αλλα δε γινονται ολα οπως τα θελουμε και αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο ...αληθεια γιατι τον ηθελες στη ζωη σου? Μου δημιουργηθηκε η εντυπωση οτι αυτο εχει να κανει με το κοινωνικοεπαγγελματικο κυρος του...ισχυει?
Ξεπερασε το συντομοτερο και συνεχισε τη ζωη σου...χωρις βαριδια...μικρο κοριτσι εισαι εχεις τη ζωη μπροστα σου

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από Paralia48

Στην αγάπη και στο ποδόσφαιρο πρέπει να ανοίγεσαι, να κάνεις παιχνίδι

Ετσι..παραλια.

Ο καλος ο παικτης βαζει γκολ..και ο αλλος μενει με το λολ.

Πολυ λολ λεμε

Καλησπέρα,

Θα απαντήσω σε όλες σας τις απορίες και είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουν δημιουργηθεί καθώς προσπάθησα να είμαι όσο περιεκτική γινόταν, παρά την μεγάλη έκταση του κειμένου. Δεν του έκανα την χάρη, ήταν κοινή απόφαση η δημιουργία της σχέσης και παρόλο που λέγαμε και οι δύο να το πάμε σιγά σιγά, παρασυρθήκαμε. Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο έντονο και παρορμητικό ήταν όλο αυτό. Με ένα βλέμμα αντιλαμβανόμασταν ακριβώς τι αισθάνεται ή τι σκέφτεται ο αλλος. Δεν τον είχα ενοχλήσει και μου έστειλε να δει πως είμαι μετά τον χωρισμό μας. Του ζήτησα να βρεθούμε απο κοντά να μιλήσουμε, απλά και μόνο γιατί ήθελα να του το ανακοινώσω και να δείξω τα τεστ απο κοντά. Δεν του ανέφερα εξαρχής για τι ακριβώς θέλω να μιλήσουμε, απλά του έλεγα πως είναι κάτι σημαντικό που αφορά και τους δύο. Έλεγε καλύτερα όχι, και ό,τι θέλω να του το πώ απο το τηλέφωνο. Δεν μου έδωσε άλλη επιλογή, του έστειλα με φωτογραφίες τα θετικά τεστ. Την συνέχεια την γνωρίζετε. Να επισημάνω ότι ήθελα να του δώσω τον χρόνο του για αυτό και δεν τον είχα προσεγγίσει και επίσης είναι ένα γεγονός που δεν θα μπορούσα να του το αποκρύψω. Στην ζωή μου ήθελα να τον έχω για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Στην φοιτητική μας ζωή καθώς και στην μετέπειτα πορεία μας κάθε φορά που διασταυρώνονταν τα βλέμματα μας, απλά υπήρξε μια περίεργη αίσθηση. Μια ανεξήγητη έλξη και ένας δισταγμός. Ο δισταγμός αυτός αναλύθηκε στην πορεία της σχέσης. Και οι δύο σκεφτόμασταν "σιγα μην γυρίσει να με κοιτάξει" αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους ο καθενας μας. Σχετικά με τον λόγο που τον ήθελα στη ζωή μου, δεν έχει να κάνει με το κοινωνικόεπαγγελματικό του κύρος. Αντιθέτως, είμαι σε μια υψηλόβαθμη θέση στην εργασία μου και εκείνος είναι ακόμα στην αρχή. Για να μην δημιουργούνται επιπλέον ερωτήματα, τον θαύμαζα γιατί ό,τι έχει καταφέρει έως τώρα το έχει κάνει μόνος του, με προσπάθεια, πολύ κόπο, διάβασμα και επιμονή, και συνεχίζει ακόμα να προσπαθεί. Θέτει στόχους και τους πετυχαίνει.Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος γνώσεις, δεν μένει στάσιμος, κυνηγάει τα όνειρα του και την εξέλιξη του και όλο αυτό είναι αξιοθαύμαστο στις μέρες μας.Χαιρόμουν με κάθε του επιτυχία σαν να ήταν οικογένεια μου πριν καν δημιουργηθεί η σχέση μας. Ακόμα και στις τυχαίες μας συναντήσεις στον δρόμο τα προηγούμενα 4 χρόνια, μιλούσαμε κυρίως για τα μεταπτυχιακά μας,για την πορεία μας και εκείνος έλεγε να πάμε για καφέ και εγώ σκεφτόμουν μήπως παρεξήγησα την πρόθεση του τελικά, και πάντα το άφηνα πίσω.