Είμαι υπερβολικός??

Είμαι υπερβολικός??

Όπως σας είπα σε άλλο μου post με την γυναίκα μου περάσαμε χοντρές δυσκολίες λόγω κατάθλιψης, επιλόχεια κατάθλιψης κτλπ + το οικονομικό + κορονοιος.

Οι δικοί μου βοηθήσανε αρκετά, οι δικοί της από την άλλη νιώθω ότι από την αρχή σαν να την ξεφορτωθηκαν πάνω μου και τώρα ψάχνουν την ησυχία τους.Είναι στην άλλη άκρη της Ελλάδος, χρυσούς τους έχω κανει να έρθουν αλλά όλο βρίσκουν δικαιολογίες. Συνήθως επικαλούνται το οικονομικό μετά τα προβλήματα υγείας που έχουν. Ούτε στο γάμο μας ήρθαν ούτε όταν γεννήθηκε το μικρό μας δεν ήρθαν. Ακόμα και τα εισιτήρια έκανα στην μάνα της αλλά δεν ήθελε, δεν ήθελε λέει να αφήσει τον άνδρα της μόνο (έχει καρδιά και 60% αναπηρία) και τον "μικρό" αδερφό που είναι 23 χρ, έχει άλλες 2 αδερφές εκεί αλλά δεν θέλουν λέει να τις επιβαρύνουν.Με τα χίλια ζόρια και παρακάλια δέχθηκαν να έρθουν όλοι μαζί τώρα το καλοκαίρι , και μάλιστα είχαν κλείσει εισιτήρια αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε ο ο αδερφός της να σπάσει την αναβολή του στρατού και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη λένε δεν ερχόμαστε γιατί θέλουμε τα χρήματα να τα διαθέσουμε στον αδερφό σου.Να σημειώσω ότι βοήθεια οικονομική δεν είχαμε σχεδόν καθόλου από τους γονείς της απλά αραιά και που αν ζοριζομασταν στέλνανε κάνα 50ρικο. Βέβαια κουμάντα και πιέσεις  κάνουν συνέχεια, προσπαθούν να μας υποδείξουν συνεχώς τι να κάνουμε και πως, βέβαια εγώ σπαζομαι και την λέω στην γυναίκα μου με αυτή την κατάσταση "κουμάντα δια τηλεφώνου ξέρω να κάνω και εγώ της λέω".Τώρα αφού δεν έρχονται λένε ξέρετε θα έρθετε εσείς πάνω, δηλαδή θα πάρουμε 6 μηνών βρέφος σε τέτοια κατάσταση να το πάμε στην άλλη άκρη της Ελλάδος.Βλέπω την γυναίκα μου και στεναχωριεται, όταν της λέω ότι αν θέλανε θα είχαν έρθει και όλα αυτά είναι δικαιολογίες νευριάζει μαζί μου.Έχουν γίνει τόσα πολλά που πιστεύω άλλη μάνα θα έπαιρνε το πρώτο αεροπλάνο και θα είχε έρθει αλλά όχι η δικιά της, ξέρουν να μου λένε μόνο "ο Θεός μαζί σου και υπομονή".Είμαι βρε παιδιά κάπου λάθος, είμαι υπερβολικός? Στο τόπο μου τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα? Δεν ξέρω ρε γαμωτο.. 

Όχι,

δεν είσαι υπερβολικός. Δυστυχώς δεν έχεις/έχετε σταθεί τυχερός/οί στο θέμα των γονιών της γυναίκας σου, δηλαδή μάλλον δεν μπορείτε να περιμένετε τίποτα από αυτούς.

Δεν θυμάμαι αν έχω διαβάσει το προηγούμενο ποστ σου που αναφέρεις, ωστόσο κατάλαβα πως αντιμετωπίζει θέμα κατάθλιψης η σύζυγος; Σχετιζόταν με την λοχεία, τώρα όμως είναι καλά ή έστω καλύτερα;Εάν έχεις τη δυνατότητα επικοινωνίας με την ίδια, δηλαδή εάν είναι εκείνη σε καλύτερη φάση, αυτό που (αν μου επιτρέπεται) θα σου πρότεινα να κάνεις, είναι να αφήσεις το θέμα "γονείς της" εντελώς έξω από τις κουβέντες σας και τις συζητήσεις γύρω από το πώς θα ανταπεξέλθετε στα δικά σας προβλήματα. Πες πως δεν υπάρχουν, αποδέξου την πλήρη απουσία τους, αλλά μην επιβαρύνεις την σύντροφό σου με αυτόν τον καημό, γιατί στο κάτω κάτω δεν φταίει η ίδια αφενός και αφετέρου υπάρχει μέσα της η αγάπη για την οικογένειά της και η ανάγκη να τους προστατέψει. Οπότε θα συγκρούεστε συνεχώς, χωρίς να λύνετε τίποτα.Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να τα καταφέρετε.

Να πάτε εσείς στον Έβρο,είναι μια κουβέντα.Ποιος θα κάνει τα έξοδα του ταξιδιού.Πού θα μείνετε, πού θα κοιμαται το μωρό κλπ.κλπ.Συζητήσετε όλα αυτά και μετά αποφασίζετε.

Δυστυχώς η μισή αιτία της κατάθλιψης ηταν παιδικά τραύματα που απέκτησε από κακή συμπεριφορά που είχαν οι γονείς της, η άλλη μισή ήταν λόγο εγκυμοσύνης (μακριά από δικά της άτομα),

Καλο θα ηταν και εσυ και η γυναικα σου να σνειδητοποιησετε πως δεν ειστε πια τα παιδια της μανας κ του πατερα σας ,αλλα ειστε κ οι δυο σας γονεις του παιδιου σας.Αφηστε στην ακρη λοιπον αυτους που δεν ειναι συνοδοιποροι σας κ φροντιστε απο κοινου,μην αποκτησει το δικο σας παιδακι..τραυματα!Με δυναμη,πεισμα κ αγαπη μπορειτε να τα καταφερετε

Έχω δώσει αγώνα από την αρχή της εγκυμοσύνης γιατί τις έσκασε από τότε κατάθλιψη και μάλλον και επιλόχειος, συνέχεια φασαρίες για το τίποτα, έφευγε και έπιανε τους δρόμους χωρίς να σκέφτεστε τον κίνδυνο που θέτει την ίδια και το μωρό μας στην κοιλιά της. Όλοι οι δικοί μου έπεσαν από πάνω της να την βοηθήσουν μαζί και η ψυχιατρος που την ανάγκασα να πάει, στην αρχή μαζεύονταν μετά δεν ήθελε ούτε την μανα μου, την έβριζε χυδαία (όχι φυσικά μπροστά της) άλλος στην θέσει μου δεν ξέρω πραγματικά πως θα είχε πράξει. Φυσικά μετά την γέννα δεν άλλαξε κάτι, παιρνει αγωγή αλλά πλέον νιωθω ξένος στο ίδιο μου το σπίτι, δεν μπορώ να πάω να δουλέψω γιατί ανά πάσα στιγμή χωρίς κανένα σοβαρό λόγο τα βάζει με το παιδί(γιατί π.χ είχε το θράσος να πεινάσει και κατ επέκταση να κλάψει ενώ έκανε η γυναίκα μου κάτι άλλο) και στην συνέχεια με εμένα, οπότε πρέπει να τρέξω να αναλάβω το παιδί γιατί αλλιώς του φωνάζει κτλπ. Έχω και το άλλο ενώ είμαι γύρω στο σπίτι αυτή τις κολλάει η κασέτα ότι όσο είμαι εκτός σπιτιού την κερατωνα.. Το χειρότερο και αυτό που με πονάει ειναι ότι δεν αναγνωρίζει τίποτα, μου χτυπάει ότι αυτή με συντηρεί με τα επιδόματα που παίρνει,ότι το βρίσκω σαν δικαιολογία για να μην δουλέψω ότι έχει θέμα , ο λόγος μου καν δεν περνάει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι μόνο περνει κάθε μέρα οδηγίες από τους γονείς της κάθε μέρα τι και πως θα κάνει.

Είστε δέσμιος μιας κατάστασης που σας κλίνει στο καβούκι σας για να αποφύγετε τις αντιπαραθέσεις.Εξ αιτίας της ανάγκης σας για αγάπη,μείνατε με τον λάθος άνθρωπο.Όμως, η δυναμη σας είναι αρκετή για να παλέψετε και να ωριμασετε μαζί με τον άνθρωπο σας.Η κινηση γίνεται αργά αλλά στο τέλος θα σας δικαιώσει η επιμονή σας.Μόνο εσείς κι εκείνη και κανένας άλλος.Καταλάβατε ?

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από oresivios1

Είμαι υπερβολικός??

 

 

Εισαι υπερ..βολικος!

Για το παιδί μας προσπαθώ και γιαυτην στην συνέχεια. Το ξέρω, όταν την πιανει αυτό δεν είναι ο εαυτό της. Προσπαθώ αλλά πριν κάνει ό,τι διποτε παίρνει την άδεια από το ελεγκτικό συνέδριο (τους γονείς της). Βέβαια πάντα εγώ βγάζω στα δύσκολα το φίδι από την τρύπα και αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα με την δικαιολογία πάντα ότι επειδή έχουν θέματα υγείας και δεν μπορούν στεναχωριες και την ώρα που το λένε αυτό ξύνουν τα @@ρια τους. Προσπαθώ κάθε μέρα να τις δώσω να καταλάβει ότι μόνοι μας είμαστε, πέρα από μια γνώμη από τους δικούς μας μην περιμένουμε τίποτα άλλο και δεν χρειάζεται να δίνει κάθε μέρα πλήρες αναφορά, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και με τους εαυτούς μας αλλά και απέξω αν θέλουμε να περνάμε καλά βέβαια και να μεγαλώσουμε ένα ευτυχές παιδί, οι δικοί της, της λένε το αντίθετο σχεδόν, να περνάει καλά χωρίς καν να ρωτάνε αν υπάρχουν τα χρήματα για να το κάνει, αν για να περάσει καλά η κόρη τους θα έχει μέσα του μήνα γάλα το παιδί ή θα πρέπει να παρακαλέσω για δανικά δεξια αριστερά ?! Δεν λεω να της γίνει το σπίτι φυλακή, λέω με μέτρο όλα.

Ορεσιβιε δε θα επαναλαβω οσα εχω ηδη πει (και εγω και αλλοι), παρα μονο οτι θα πρεπει να «αναλαβεις τις ευθυνες σου» και να βρεις αμεσα δουλεια ?.και για το δικο σου καλο, αλλα και για να ξεφευγεις απο την κατασταση στο σπιτι?.και φυσικα και για να στηριξεις την οικογενεια που καλως η κακως επελεξες να κανεις?.(ενα δικιο το χει η σγυναικα σου σε αυτο το θεμα?και εκεινη βεβαια θα πρεπει να βρει δουλεια μετα απο 5-6 μηνες, δλδ μολις δεχτουν το παιδι σε παιδικο)?

Το παιδι εχει και μανα, η οποια προς το παρον θα πρεπει να αναλαβει τη φυλαξη και την ανατροφη του?.μην βρισκεις δικαιολογια οτι δεν ειναι σε θεση κλπ?.μια χαρα ειναι σε θεση,,,και να μην ειναι εσυ δικαιολογια δεν εχεις! Αυτην επελεξες για συντροφο και μαλιστα και για μητερα του παιδιου σου δεν εχεις καμια δικαιολογια πιαΤο να καθεσαι μες το σπιτι και να μαραζωνεις ασχολουμενος με εκεινη και τα θεματα της, το παιδι, τους δικους της, τους δικους σου, τους αλλους  που δε σας βοηθουν κλπ απλα διογκωνει και διαιωνιζει το προβλημα!!!

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Kristina_

Ορεσιβιε δε θα επαναλαβω οσα εχω ηδη πει (και εγω και αλλοι), παρα μονο οτι θα πρεπει να «αναλαβεις τις ευθυνες σου» και να βρεις αμεσα δουλεια ?.και για το δικο σου καλο, αλλα και για να ξεφευγεις απο την κατασταση στο σπιτι?.και φυσικα και για να στηριξεις την οικογενεια που καλως η κακως επελεξες να κανεις?.(ενα δικιο το χει η σγυναικα σου σε αυτο το θεμα?και εκεινη βεβαια θα πρεπει να βρει δουλεια μετα απο 5-6 μηνες, δλδ μολις δεχτουν το παιδι σε παιδικο)?

Το παιδι εχει και μανα, η οποια προς το παρον θα πρεπει να αναλαβει τη φυλαξη και την ανατροφη του?.μην βρισκεις δικαιολογια οτι δεν ειναι σε θεση κλπ?.μια χαρα ειναι σε θεση,,,και να μην ειναι εσυ δικαιολογια δεν εχεις! Αυτην επελεξες για συντροφο και μαλιστα και για μητερα του παιδιου σου δεν εχεις καμια δικαιολογια πιαΤο να καθεσαι μες το σπιτι και να μαραζωνεις ασχολουμενος με εκεινη και τα θεματα της, το παιδι, τους δικους της, τους δικους σου, τους αλλους  που δε σας βοηθουν κλπ απλα διογκωνει και διαιωνιζει το προβλημα!!!

 

 

Άσχετο με το θέμα (σόρρυ..) Κριστίνα έχεις σκεφτεί να γράψεις στο θέμα για τις παρατηρήσεις-προτάσεις για το site, πρέπει να είναι στην "κάτω κάτω" θεματική ενότητα, να μην σου βγάζει αγγλικά ερωτηματικά - ? γιατί είναι λιγάκι κουραστικό και αποπροσανατολιστικό αυτό στα κείμενά σου.

 

Δηλαδή να πάω για δουλειά και να την αφήσω να γίνεται της @#€@ σπίτι, να φωνάζει στο παιδί οποτε σχεδον το παιδί κλεει, η όταν δεν είναι σε φάση το παιδί να κλεει και αυτή να είναι έξω στο μπαλκόνι για να μην το ακούει. Η εύκολη λύση είναι να την βγάλω τρελή και να πάρω την επιμέλεια,ακριβώς επειδή είναι επιλογή μου η κοπέλα αν και δεν ήξερα ότι θα εβγαιναν αυτες οι συμπεριφορές, κάθομαι να μαραζονω και να είμαι απικο να αναλαμβάνω δράση οπότε η ίδια δεν το παλεύει

Τελος παντων οτι θες θα κανεις ειναι το μονο σιγουρο,,,αλλα σκεψου λιγακι /στα σοβαρα ομως) οτι το παιδι ειναι και δικο της

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από oresivios1
Δηλαδή να πάω για δουλειά και να την αφήσω να γίνεται της @#€@ σπίτι, να φωνάζει στο παιδί οποτε σχεδον το παιδί κλεει, η όταν δεν είναι σε φάση το παιδί να κλεει και αυτή να είναι έξω στο μπαλκόνι για να μην το ακούει. Η εύκολη λύση είναι να την βγάλω τρελή και να πάρω την επιμέλεια,ακριβώς επειδή είναι επιλογή μου η κοπέλα αν και δεν ήξερα ότι θα εβγαιναν αυτες οι συμπεριφορές, κάθομαι να μαραζονω και να είμαι απικο να αναλαμβάνω δράση οπότε η ίδια δεν το παλεύει

 

Κοιτάξτε, γνωρίζω και άλλες μανούλες που περάσανε το ζόρι της επιλοχειου κατάθλιψης η και της ποιο βαριάς μορφής επιλόχειου όπως έχει η γυναίκα μου αλλά είχε δίπλα της τους γονείς της και ο άνδρας εργαζόταν. Εδώ υδρωσα να τους πείσω ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν είναι καπρίτσια της κόρης τους και ότι υπάρχει σοβαρό θέμα.. Εδώ ο ψυχίατρος μας έλεγε ότι πρέπει άμεσα να αρχίσει την χρήση φαρμάκων αλλιώς πρέπει να νοσηλευτη γιατί κυνδινευουμε το παιδί και εγώ και οι γονείς της την παρότρυναν να αφήσει την ψυχίατρο και να πάει σε ψυχολόγο γιατί αν το μάθουν με κάποιο τρόπο στην γειτονιά τους εκεί θα λένε πως η κόρη τους τρελάθηκε. Μετά αρχισαμε το άλλο τροπάριο όλη μέρα τηλσ να μας πιέζουν να ξανά κάνουμε εξετάσεις για το θυροηδει γιατί λέει δεν έχει κάποια ψυχική νόσο αλλά είναι οι ορμόνες, και τα φάρμακα που της δίνει η ψυχιατρος είναι περιττά, φυσιολογικές και πάλι οι εξετάσεις. Τησ λέω να μην τους δίνει αναφορά κάθε μέρα και αναγκάζομαι να φαίνομαι κακός η ότι έχω προσωπικά μαζί τους και αυτό πάλι φέρνει φασαρίες στο σπίτι, αφού δεν μας έχουν βοηθήσει πουθενά, ούτε καν δεν έρχονται να την δουν μόνο κρύβονται πίσω από δικαιολογίες και περιμένουν πως εμείς θα αναγκαστούμε να πάμε σε αυτούς και θα τραβάω ένα βρέφος τόσα χλμ αλλά ποτέ τα βλέπει αυτά οι γυναίκα μου και πότε αλλάζει 360 μοίρες. Ακόμα και με τον εμβολιασμό κοβιτ έχουν να κάνουν κουμάντο, ενώ είχαμε συμφωνήσει με την γυναίκα μου να το κάνουμε γιατί πρώτα πρώτα έχουμε μωρό στο σπίτι, τηλέφωνα όλη μέρα μην το κάνουμε και να με καταφέρει λέει να μην το κάνω ούτε, εγώ της λέω θα το κάνω για το παιδί μου πρώτα πρώτα αλλά αυτοι που σου λένε να μην το κάνεις αν αρρωστήσεις βαριά ούτε απέξω από το νοσοκομείο δεν θα έρθουν, εγώ θα τρέχω πάλι.. Αλλά τίποτα.. Εγω τα λέω εγώ τα ακούω, επειδή της είπε ο πατέρας της ότι αν το κάνει να μην τους ξανά ενοχλήσει η γυναίκα μου πήρε την απόφαση να μην το κάνει.. Μιλάμε τρελααα

Για να μην ανοίγω άλλο θέμα, είπα να γράψω εδώ.Ο πατέρας μου ήξερα ανέκαθεν πως ήταν περμπαντης, βέβαια αν τον έπαιρνα χαμπάρι εβρισκε πάντα μια δικαιολογία ώστε να ρίξει την ευθύνη ότι εμείς τον σπρωξαμε στο να έχει παράλληλη σχέση κτλπ. Η μάνα μου ένιωθα ότι πλέον τον είχε σιχαθεί αλλά τον ανεχόταν γιατί δεν είχε που να πάει, μέχρι πριν μερικούς μήνες μόλις έκανα οικογένεια, ένιωσε πως δεν την έχω άλλο ανάγκη, δεν ξέρω.. Επαναστατησε, τα μάζεψε και πήγε στην μάνα της, υπήρχε η υπόνοια ότι είχε αρχίσει να μιλάει με έναν πολύ μικρότερο της και από ότι λέει ο πατέρας μου, την έπιασε να μιλάει μαζί του στο τηλ.Ποτέ η μάνα μου δεν μας έδειξε κάτι τέτοιο και μέχρι τότε ήταν βράχος δίπλα μας, εγώ δεν το πίστεψα φυσικά γιατί ξέρω τον πατέρα μου ότι θα εφεύρει ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για να βγει από πάνω. Το είχα πάρει χαλαρά όμως ότι χωρίζουν στα 70 τους χρόνια, αν και στην ποιο κρίσιμη στιγμή με την νέα μου οικογένεια ένιωσα ότι δεν την είχα δίπλα μου, όμως κάπου την δικαιολογουσα γιατί τοσα χρόνια την είχε αφήσει ο πατέρας μου στην τύχη της. Σήμερα όμως πήρα χαμπάρι από τα social ότι τελικά όντως κάτι παιζει με την μάνα μου και αυτόν. Ξέρω δεν μου πέφτει λόγος αλλά είμαστε μικρή κοινωνία και αν δεν έχει μαθευτεί, ίσος είναι θέμα χρόνου. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι γίνονται όλα αυτά σπίτι μου και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ..

Είναι από τα θέματα που όταν βλέπω οτι έχει γίνει νέα ανάρτηση , το σκέφτομαι δυο φορές να διαβάσω . 

Για όσα συμβαίνουν στο σπίτι σου , πραγματικά δε θελω να τοποθετηθώ γιατί είτε θα τα γράφω μαλακά και θα γεμίσω σελίδες , είτε θα τα πω οπως τα σκέφτομαι και θα φύγω από τα όρια .

Η μαμά σου ειναι ενας άνθρωπος που ανήκει στον εαυτό της .Αν όντως το κατάλαβε έστω και στα 70 και αποφάσισε να πάρει αυτό που επιθυμεί , εχεις υποχρέωση να χαρεις γι αυτήν (δεν ειναι οξύμωρο , ειναι υποχρέωση επαναλαμβάνω) και να προστατεύεις την ηρεμία της .
Για το αν θα μαθευτεί και ποιά θα ειναι η...κοινή γνώμη ...
...
@@#&@

Ασχολίαστο . Δεν επιτρέπεται νέοι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι .

Ορεσίβιε, λατρεύεις να φτιάχνεις καταστάσεις που μισείς . 

Αν όλα αυτά που περιγράφεις ειναι γεγονότα και όχι η ερμηνεία σου , το παιδί σου κινδυνεύει, ξύπνα όσο ειναι καιρός .

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από Helenaki4

Είναι από τα θέματα που όταν βλέπω οτι έχει γίνει νέα ανάρτηση , το σκέφτομαι δυο φορές να διαβάσω . 

Για όσα συμβαίνουν στο σπίτι σου , πραγματικά δε θελω να τοποθετηθώ γιατί είτε θα τα γράφω μαλακά και θα γεμίσω σελίδες , είτε θα τα πω οπως τα σκέφτομαι και θα φύγω από τα όρια .

Η μαμά σου ειναι ενας άνθρωπος που ανήκει στον εαυτό της .Αν όντως το κατάλαβε έστω και στα 70 και αποφάσισε να πάρει αυτό που επιθυμεί , εχεις υποχρέωση να χαρεις γι αυτήν (δεν ειναι οξύμωρο , ειναι υποχρέωση επαναλαμβάνω) και να προστατεύεις την ηρεμία της .
Για το αν θα μαθευτεί και ποιά θα ειναι η...κοινή γνώμη ...
...
@@#&@

Ασχολίαστο . Δεν επιτρέπεται νέοι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι .

Ορεσίβιε, λατρεύεις να φτιάχνεις καταστάσεις που μισείς . 

Αν όλα αυτά που περιγράφεις ειναι γεγονότα και όχι η ερμηνεία σου , το παιδί σου κινδυνεύει, ξύπνα όσο ειναι καιρός .

 

 

... Σκέφτομαι μήπως έχουμε να κάνουμε με "σεναριογράφο δραμάτων" που τεστάρει σενάρια στο φόρουμ

Ειναι το δοξασμένο σενάριο που έχει πουλήσει εκατομμύρια εισιτήρια ως τώρα , με τίτλο «φταίνε οι άλλοι» . 

Στο #15 λανσαρίστηκε σίκουελ.

Το παιδί ας ειναι καλά και ήρεμο και πραγματικά τα υπόλοιπα ειναι δευτερεύοντα. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από hornet19

 

 

 

... Σκέφτομαι μήπως έχουμε να κάνουμε με "σεναριογράφο δραμάτων" που τεστάρει σενάρια στο φόρουμ

 

 

Αλήθεια , Ορεσιβιε , που ήταν η κοινή γνώμη όταν ο πατέρας ήταν μπερμπάντης και ...ΑΝΕΚΑΘΕΝ ???

Έλα τώρα να βγάλουμε και 123 λαβράκι (για όσους θυμούνται τον ανεπανάληπτο Χρήστο)

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από oresivios1
Για να μην ανοίγω άλλο θέμα, είπα να γράψω εδώ.Ο πατέρας μου ήξερα ανέκαθεν πως ήταν περμπαντης, βέβαια αν τον έπαιρνα χαμπάρι εβρισκε πάντα μια δικαιολογία ώστε να ρίξει την ευθύνη ότι εμείς τον σπρωξαμε στο να έχει παράλληλη σχέση κτλπ. Η μάνα μου ένιωθα ότι πλέον τον είχε σιχαθεί αλλά τον ανεχόταν γιατί δεν είχε που να πάει, μέχρι πριν μερικούς μήνες μόλις έκανα οικογένεια, ένιωσε πως δεν την έχω άλλο ανάγκη, δεν ξέρω.. Επαναστατησε, τα μάζεψε και πήγε στην μάνα της, υπήρχε η υπόνοια ότι είχε αρχίσει να μιλάει με έναν πολύ μικρότερο της και από ότι λέει ο πατέρας μου, την έπιασε να μιλάει μαζί του στο τηλ.Ποτέ η μάνα μου δεν μας έδειξε κάτι τέτοιο και μέχρι τότε ήταν βράχος δίπλα μας, εγώ δεν το πίστεψα φυσικά γιατί ξέρω τον πατέρα μου ότι θα εφεύρει ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για να βγει από πάνω. Το είχα πάρει χαλαρά όμως ότι χωρίζουν στα 70 τους χρόνια, αν και στην ποιο κρίσιμη στιγμή με την νέα μου οικογένεια ένιωσα ότι δεν την είχα δίπλα μου, όμως κάπου την δικαιολογουσα γιατί τοσα χρόνια την είχε αφήσει ο πατέρας μου στην τύχη της. Σήμερα όμως πήρα χαμπάρι από τα social ότι τελικά όντως κάτι παιζει με την μάνα μου και αυτόν. Ξέρω δεν μου πέφτει λόγος αλλά είμαστε μικρή κοινωνία και αν δεν έχει μαθευτεί, ίσος είναι θέμα χρόνου. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι γίνονται όλα αυτά σπίτι μου και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ..

Δηλαδη...

η 70χρονη μαμα πηγε να μεινει με την ...ποσο ...μαμα της...;;;

90...ας πουμε...;;