Εμπιστοσύνη

Εμπιστοσύνη

Θα ήθελα την άποψή σας σε ένα θέμα που με απασχολεί.

Δύσκολα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους,και τώρα που εμπιστεύτηκα κάποιον νιώθω μεγάλη απογοήτευση.Πώς μπορώ να το ξεπεράσω; 

Εγω δεν εμπιστευομαι ποτε κανεναν ,,,ουτε τον εαυτο μου μη σου πω (αν και γενικα δε θελω να χρησιμοποιω τις λεξεις ποτε, κανεις, παντα κλπ),,, 

,,,με την εννοια οτι οι ανθρωποι εχουν αδυναμιες και μπορει μπορει μεν καλοπιστα σημερα να σου λενε κατι, αλλα αυριο ολα μπορει να συμβουν/αλλαξουν κλπ ,,,ασε δε  μεθαυριο  
Οποτε δε χρειαζεται να ξεπερασεις τπτ απλα οποδεξου την πραγματικοτητα της ζωης

Ο μονος τροπος να το ξεπερασεις..ειναι να μην εισαι απολυτη.

Καλησπέρα θεματοθέτρια. Όπως είπε και η Χριστίνα πιο πάνω, έτσι και εγώ θα συμφωνήσω πως δεν εμπιστεύομαι κανέναν (συνέπεια κακών σχέσεων, φιλικών και ερωτικών κλπ). Οπότε κατά την άποψη μου δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Ή συνεχίζεις πείθοντας τον εαυτό σου ότι οι άλλοι αξίζουν εμπιστοσύνη ή ότι δεν εξιζουν και είσαι επιφυλακτική με οτι αυτό συνεπάγεται..Αυτά.

(Πολλες απολυτες τελικα και μπερδευομαστε )

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από paranomos

Ο μονος τροπος να το ξεπερασεις..ειναι να μην εισαι απολυτη.

 

 

Αγαπητη ,

οταν λες εμπιστευτικες ?...τι ακριβως εννοεις ? 

Μηπως εννοεις ...κρεμαστηκες επανω σε καποιον ? 

Διοτι ο ανθρωπος που νιωθει δυνατος ...ξερεις ποιος  ειναι , ξερει που παει ...ξερει γιατι παει ...δεν χρειαζεται να συζητηση για  εμπιστοσυνη ...να δωσει να κανει να ρανει...απλα ...ολα αυτα δεν τον νοιαζουν ...ουτε θα ακουσεις την ερωτηση ...

" Πως να το ξεπερασω ? πως να ξανα εμπιστευτω ? "

Διοτι πανω απο ολα εμπιστευεται τον εαυτο του .

Μηπως θα πρεπει να αρχισεις απο εσενα πανω απο ολα ? 
 

Keep Walking

γιατι νιωθεις απογοητευση απολυτη?

Επειδή κάποιος δε στάθηκε άξιος της εμπιστοσύνης σου δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης. Ούτε ότι πρέπει να το πληρώσουν όλοι οι επόμενοι που θα βρεθούν στο δρόμο σου. Είναι σα να λες ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Δε στέκει και ακούγεται και ανώριμο. Κανείς δεν είναι τέλειος. Και εσύ αντίστοιχα κάποιον θα απογοητεύσεις (ή απογοήτευσες κάποτε) κάποια στιγμή. Αλλά όταν απογοητευουμε εμείς τους άλλους, οι περισσότεροι το ξεχνάμε.Οι καχύποπτοι άνθρωποι είναι κουραστικοί. Καλύτερα να χρησιμοποιήσεις αυτό που συνέβη για να βελτιώσεις τα κριτήρια σου για το ποιοί χρήζουν εμπιστοσύνης και να μάθεις να αξιολογείς σωστά τα σημάδια στη συμπεριφορά των άλλων. Ούτε να εμπιστεύεσαι τυφλά παραβλέποντας σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, ούτε όμως να είσαι παρανοϊκή ότι όλοι θα σε προδώσουν. Στη ζωή ορισμένες φορές θα απογοητευτείς και άλλες θα απογοητεύσεις και εσύ κάποιον. Το σημαντικό είναι να μάθεις να αξιολογείς τα οποία σημάδια, να θέτεις τα όρια σου και να τα υπερασπίζεσαι. Να μην εμπιστεύεσαι τυφλά άτομα που δεν το αξίζουν αλλά παράλληλα να επιτρέπεις να σε πλησιάζουν άτομα και να δίνεις ευκαιρίες σε αυτούς που το αξίζουν. Δώσε πρώτα στον εαυτό σου λίγο χρόνο για να πάρεις απόσταση από το γεγονός που σε απογοήτευσε και, όταν είσαι έτοιμη, αναλογισου αν υπήρξαν σημάδια που παρέβλεψες. Μάθε από την όλη εμπειρία και στη συνέχεια προχωρά παρακάτω και μην κάνεις τα ίδια λάθη την επόμενη φορά. Οι απογοητεύσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής για όλους και είναι χρήσιμες αν φροντίσεις να μαθαίνεις από αυτές και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Το σημαντικό είναι είναι να ξανασηκώνεσαι, να μαθαίνεις και να προχωράς.

Εκτός από τις πέτρες σίγουρα γελάνε και τα τσιμέντα!Δεν μπορώ να το δεχθώ..

Είσαι απογοητευμενη από τον εαυτό σου που δεν τηρησες τον κανόνα σου και εμπιστευτηκες κάποιον 

ή 

σε απογοήτευσε αυτός με κάτι που έκανε 

 

 

Λεπτομέρειες παρακαλώ.

 

 

Ουφ ...

Έπεσε δουλειά...

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Apolith

Εμπιστοσύνη

Θα ήθελα την άποψή σας σε ένα θέμα που με απασχολεί.

Δύσκολα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους,και τώρα που εμπιστεύτηκα κάποιον νιώθω μεγάλη απογοήτευση.Πώς μπορώ να το ξεπεράσω; 

 

 

Τάπες όλα

σε μια φράση κόκκινη μελάνη μου. 

Και απαντώντας στην θεματοθέτρια, θα της έλεγα ότι δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση ασφάλειας από την εμπιστοσύνη. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύτιμο να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. Κι υπάρξουν -που δεν γίνεται να μην υπάρξουν- κάποιοι που θα προδώσουν την εμπιστοσύνη σου και θα αποδειχτεί ότι δεν την άξιζαν μην τους κάνεις την χάρη να αλλάξεις εξαιτίας τους και να γεμίσεις καχυποψία που, πίστεψέ με, είναι από τα πιο τοξικά συναισθήματα γιατί χαλάνε τη δική μας ζωή.

Και στο λέει ένας άνθρωπος που έφαγε στη μάπα προδοσία εμπιστοσύνης σε βαθμό που δεν μπορείς να φανταστείς. Παρόλα αυτά, και μετά από τεράστιο ψυχολογικό κόστος, αποφάσισα ότι θα περιορίσω τη βλάβη που μου προκάλεσε αυτό το άτομο αποκλειστικά σε όσα μου συνέβησαν εξαιτίας του δεν θα του κάνω τη χάρη να αλλοιώσει εμένα την ίδια για πάντα.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Redink
.Οι καχύποπτοι άνθρωποι είναι κουραστικοί. 

 

Tα ασχημα παιδικα χρονια καθ΄ολη τη διαρκεια της μετεπειτα ζωης μας βγαζουν στην επιφανεια ολα τα κομπλεξ στο σημειο να φοβομαστε ακομα και τον εαυτο μας .

Αγαπω ολο τον κοσμο οπως η αγαπημενη μου Madame Paralie με την παιδικη αφελεια που την διακρινει .

Βρε αλεξ και ρεντινκ με μπερδευετε λεμε?.τελικα γιατι τιθεται θεμα εμπιστοσυνης? Ειναι καλυτερα να ζουμε στο ροζ συνεφακι μας οτι καποιοι ειναι αξιοι εμπιστοσυνης? Και να χουμε και ενοχες αμα δεν καταφερουμε να τους εντοπισουμε και πεσουμε σε αναξιους??? Δηλαδη και εξαπατημενες και ενοχες??? Οχι δε συμφωνω!!! Ποιο ευκολο να διαγραψουμε τη λεξη και την εννοια της εμπιστοσυνης και να πορευτουμε με τη συνειδητοποιηση οτι οι ανθρωποι εχουν αδυναμιες (και να τους αγαπησουμε οπως πραγματικα ειναι) και μπορει να ερθει η στιγμη που θα μας πληγωσουν  (η μπορει εμεις να πληγωσουμε),,,.προσπωικα προτιμω το ρεαλισμο απο το ροζ συννεφακι?..αλλα θα θελα να το συζητησουμε?να δω γιατι βλεπετε καλυτερο το να εμπιστευομαστε?

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από alexandriani1

Τάπες όλα

σε μια φράση κόκκινη μελάνη μου. 

Και απαντώντας στην θεματοθέτρια, θα της έλεγα ότι δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση ασφάλειας από την εμπιστοσύνη. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύτιμο να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. Κι υπάρξουν -που δεν γίνεται να μην υπάρξουν- κάποιοι που θα προδώσουν την εμπιστοσύνη σου και θα αποδειχτεί ότι δεν την άξιζαν μην τους κάνεις την χάρη να αλλάξεις εξαιτίας τους και να γεμίσεις καχυποψία που, πίστεψέ με, είναι από τα πιο τοξικά συναισθήματα γιατί χαλάνε τη δική μας ζωή.

Και στο λέει ένας άνθρωπος που έφαγε στη μάπα προδοσία εμπιστοσύνης σε βαθμό που δεν μπορείς να φανταστείς. Παρόλα αυτά, και μετά από τεράστιο ψυχολογικό κόστος, αποφάσισα ότι θα περιορίσω τη βλάβη που μου προκάλεσε αυτό το άτομο αποκλειστικά σε όσα μου συνέβησαν εξαιτίας του δεν θα του κάνω τη χάρη να αλλοιώσει εμένα την ίδια για πάντα.

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Redink
Επειδή κάποιος δε στάθηκε άξιος της εμπιστοσύνης σου δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης. Ούτε ότι πρέπει να το πληρώσουν όλοι οι επόμενοι που θα βρεθούν στο δρόμο σου. Είναι σα να λες ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Δε στέκει και ακούγεται και ανώριμο. Κανείς δεν είναι τέλειος. Και εσύ αντίστοιχα κάποιον θα απογοητεύσεις (ή απογοήτευσες κάποτε) κάποια στιγμή. Αλλά όταν απογοητευουμε εμείς τους άλλους, οι περισσότεροι το ξεχνάμε.Οι καχύποπτοι άνθρωποι είναι κουραστικοί. Καλύτερα να χρησιμοποιήσεις αυτό που συνέβη για να βελτιώσεις τα κριτήρια σου για το ποιοί χρήζουν εμπιστοσύνης και να μάθεις να αξιολογείς σωστά τα σημάδια στη συμπεριφορά των άλλων. Ούτε να εμπιστεύεσαι τυφλά παραβλέποντας σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, ούτε όμως να είσαι παρανοϊκή ότι όλοι θα σε προδώσουν. Στη ζωή ορισμένες φορές θα απογοητευτείς και άλλες θα απογοητεύσεις και εσύ κάποιον. Το σημαντικό είναι να μάθεις να αξιολογείς τα οποία σημάδια, να θέτεις τα όρια σου και να τα υπερασπίζεσαι. Να μην εμπιστεύεσαι τυφλά άτομα που δεν το αξίζουν αλλά παράλληλα να επιτρέπεις να σε πλησιάζουν άτομα και να δίνεις ευκαιρίες σε αυτούς που το αξίζουν. Δώσε πρώτα στον εαυτό σου λίγο χρόνο για να πάρεις απόσταση από το γεγονός που σε απογοήτευσε και, όταν είσαι έτοιμη, αναλογισου αν υπήρξαν σημάδια που παρέβλεψες. Μάθε από την όλη εμπειρία και στη συνέχεια προχωρά παρακάτω και μην κάνεις τα ίδια λάθη την επόμενη φορά. Οι απογοητεύσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής για όλους και είναι χρήσιμες αν φροντίσεις να μαθαίνεις από αυτές και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Το σημαντικό είναι είναι να ξανασηκώνεσαι, να μαθαίνεις και να προχωράς.

 

Και τα ασχημα στερνα να δεις τι κανουν καλε 

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από MiltosRNLI1930

Tα ασχημα παιδικα χρονια καθ΄ολη τη διαρκεια της μετεπειτα ζωης μας βγαζουν στην επιφανεια ολα τα κομπλεξ στο σημειο να φοβομαστε ακομα και τον εαυτο μας .

Αγαπω ολο τον κοσμο οπως η αγαπημενη μου Madame Paralie με την παιδικη αφελεια που την διακρινει .

 

 

Σε λιγο θα δουμε θεματα "διψαω σοσ σοσ" και...

Θα λακισωμε απο κατου ολοι οι εμπεριστατωμενοι να συζηταμε, για το αν πρεπει να συστησωμε νερακι η ριφρεσμεντ στο περιστατικο...

Ουουου!!!...

Βρε συνονόματη η εμπιστοσύνη χτίζεται και θέλει χρόνο για να χτιστεί ...γκρεμίζεται σε δευτερόλεπτα

 ...αρκεί μια λάθος συμπεριφορά του άλλου για να γκρεμιστεί η εμπιστοσύνη σου απέναντι του...
Δεν είμαστε καχύποπτοι με όλους τους ανθρώπους γιατί τότε βρισκόμαστε μόνοι... χωρίς φιλίες, σχέσεις 
κλπ...πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να μπορούμε να καταλάβουμε ,να ξεχωρίσουμε αυτούς που 
μπορούμε να εμπιστευτούμε, κρίνουμε συμπεριφορά, λόγια που συνοδεύονται με πράξεις, αισθήματα, μας 
βοηθάει και το ένστικτο μας πολλές φορές ,και η εμπειρία μας...
Βέβαια από κάποιους θα προδοθουμε αλλά δεν έγινε και τίποτα... αρκεί τα παθήματα μας να  μας γίνονται 
μαθήματα και να προχωράμε παρακάτω...
Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους με τα παχιά λόγια τα μεγάλα , που είναι μόνο λόγια χωρίς 
πράξεις...

Kristina έχω την εντύπωση ότι αν και αναφερθήκαμε και οι δύο στην έννοια της εμπιστοσύνης, την έχουμε στο μυαλό μας διαμορφωμένη με διαφορετικό τρόπο γι' αυτό μπερδεύεσαι. Το ότι εμπιστεύομαι κάποιον δεν σημαίνει ότι θεωρώ τυφλά ότι αυτός ο άνθρωπος "δεν έχει αδυναμίες" και ότι "δεν θα με πληγώσει ποτέ". Δυνητικά όλοι μπορούμε και να πληγώσουμε και να απογοητευσουμε κάποιον άλλο. Άλλο η εμπιστοσύνη στην οποία αναφέρθηκα εγώ και άλλο η "τυφλή" εμπιστοσύνη και τα ροζ συννεφάκια. Εμπιστεύομαι δεν σημαίνει εθελοτυφλω. Στο δικό μου μυαλό η εμπιστοσύνη δεν αποτελεί διχοτομη μεταβλητή "ναι/όχι" αλλά κάτι που χτίζεται σταδιακά και σε δόσεις μέσα από την αλληλεπίδραση μου με τους άλλους και επίσης κάτι που θα πρέπει κατά καιρούς να αναπροσαρμοζουμε/ επανελέγχουμε όταν αλλάζουν οι συνθήκες. Αυτό το δεύτερο μου πήρε περισσότερο καιρό να το συνειδητοποιήσω. Παρατηρώ τον άλλον και ανάλογα με τα δείγματα συμπεριφοράς του προσαρμόζω το επίπεδο εμπιστοσύνης που του έχω. Ξεκινάω όμως καλοπιστα και όχι έχοντας δεδομένο ότι ο άλλος θα με εξαπατήσει. Παρατηρώ τη συμπεριφορά του άλλου και συνήθως εκεί βλέπω τα σημάδια για το τι είναι ρεαλιστικό να περιμένω από τον άλλο ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες και πόσο μπορώ να τον εμπιστευτώ τη δεδομένη στιγμή. Δεν το αποκλείω ότι μπορεί να απογοητευτω κάποιες φορές αλλά ούτε και το προεξοφλω. Ούτε βρίσκω το λόγο να νιώσω ενοχές αν κάποιος είναι τόσο καλός ηθοποιός ώστε να με εξαπατησει. Ως τώρα δεν έχω απογοητευτεί από αυτή την προσέγγιση. Απαιτεί όμως χρόνο και ναι, πάντα υπάρχει μια πιθανότητα να πέσει κανείς έξω κάποιες φορές. Το κλειδί κατ'εμε βασίζεται σε αυτό που είπε ο archanggelos στο #6. Να μάθει κανείς να εμπιστεύεται τον εαυτό του: ότι ο,τι και να συμβεί τελικά, θα είναι σε θέση να το διαχειριστεί. Η εμπειρία μου μέχρι τώρα έχει δείξει ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι μας δίνουν δείγματα για το τι πρέπει να προσέξουμε... Δεν θα έλεγα ότι τις λίγες φορές που απογοητεύτηκα ήταν επειδή εξαπατήθηκα και ότι ήρθε από το πουθενά. Θα έλεγα περισσότερο ότι δεν αναγνώρισα τα σημάδια λόγω απειρίας. Τις συμπεριφορές που λούστηκα τις είχα ήδη δει/ακούσει να γίνονται σε τρίτους πριν γίνουν σε μένα από τα άτομα που με απογοήτευσαν. Μιλάμε όμως για δύο άτομα όλα και όλα (η μια ήταν φίλη και ο άλλος πρώην) σε διάστημα δεκαετιών.

Red ναι συμφωνουμε στον τροπο θεωρησης των σχεσεων με τους αλλους,,, σιγουρα θελουν συνεχες «μετρημα» και αναθεωρηση/επαναπροσδιορισμο του επιπεδου «εμπιστοσυνης» δλδ του τι μπορεις να περιμενεις απο τον αλλο στην καθε χρονικη στιγμη,,,

Απλα η εννοια της λεξης εμπιστοσυνης ειναι πολυ βαρια?ειναι μεσα στις εννοιες που με μπερδευουν τα μαλα και θα προτεινω την καταργηση τους  (μαζι με τις: σεβασμος, αξιοπρεπεια, προδοσια, αυτοεκτιμηση και καμποσες αλλες?για διαφορετικους ισως λογους η καθεμια)

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από Redink
Kristina έχω την εντύπωση ότι αν και αναφερθήκαμε και οι δύο στην έννοια της εμπιστοσύνης, την έχουμε στο μυαλό μας διαμορφωμένη με διαφορετικό τρόπο γι' αυτό μπερδεύεσαι. Το ότι εμπιστεύομαι κάποιον δεν σημαίνει ότι θεωρώ τυφλά ότι αυτός ο άνθρωπος "δεν έχει αδυναμίες" και ότι "δεν θα με πληγώσει ποτέ". Δυνητικά όλοι μπορούμε και να πληγώσουμε και να απογοητευσουμε κάποιον άλλο. Άλλο η εμπιστοσύνη στην οποία αναφέρθηκα εγώ και άλλο η "τυφλή" εμπιστοσύνη και τα ροζ συννεφάκια. Εμπιστεύομαι δεν σημαίνει εθελοτυφλω. Στο δικό μου μυαλό η εμπιστοσύνη δεν αποτελεί διχοτομη μεταβλητή "ναι/όχι" αλλά κάτι που χτίζεται σταδιακά και σε δόσεις μέσα από την αλληλεπίδραση μου με τους άλλους και επίσης κάτι που θα πρέπει κατά καιρούς να αναπροσαρμοζουμε/ επανελέγχουμε όταν αλλάζουν οι συνθήκες. Αυτό το δεύτερο μου πήρε περισσότερο καιρό να το συνειδητοποιήσω. Παρατηρώ τον άλλον και ανάλογα με τα δείγματα συμπεριφοράς του προσαρμόζω το επίπεδο εμπιστοσύνης που του έχω. Ξεκινάω όμως καλοπιστα και όχι έχοντας δεδομένο ότι ο άλλος θα με εξαπατήσει. Παρατηρώ τη συμπεριφορά του άλλου και συνήθως εκεί βλέπω τα σημάδια για το τι είναι ρεαλιστικό να περιμένω από τον άλλο ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες και πόσο μπορώ να τον εμπιστευτώ τη δεδομένη στιγμή. Δεν το αποκλείω ότι μπορεί να απογοητευτω κάποιες φορές αλλά ούτε και το προεξοφλω. Ούτε βρίσκω το λόγο να νιώσω ενοχές αν κάποιος είναι τόσο καλός ηθοποιός ώστε να με εξαπατησει. Ως τώρα δεν έχω απογοητευτεί από αυτή την προσέγγιση. Απαιτεί όμως χρόνο και ναι, πάντα υπάρχει μια πιθανότητα να πέσει κανείς έξω κάποιες φορές. Το κλειδί κατ'εμε βασίζεται σε αυτό που είπε ο archanggelos στο #6. Να μάθει κανείς να εμπιστεύεται τον εαυτό του: ότι ο,τι και να συμβεί τελικά, θα είναι σε θέση να το διαχειριστεί. Η εμπειρία μου μέχρι τώρα έχει δείξει ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι μας δίνουν δείγματα για το τι πρέπει να προσέξουμε... Δεν θα έλεγα ότι τις λίγες φορές που απογοητεύτηκα ήταν επειδή εξαπατήθηκα και ότι ήρθε από το πουθενά. Θα έλεγα περισσότερο ότι δεν αναγνώρισα τα σημάδια λόγω απειρίας. Τις συμπεριφορές που λούστηκα τις είχα ήδη δει/ακούσει να γίνονται σε τρίτους πριν γίνουν σε μένα από τα άτομα που με απογοήτευσαν. Μιλάμε όμως για δύο άτομα όλα και όλα (η μια ήταν φίλη και ο άλλος πρώην) σε διάστημα δεκαετιών.

 

Εν τω μεταξυ ομως...ειναι ντε φακτο κατασταση οτι εμεις ειμαστε της εμπιστοσυνης...

Ποιος μας πιανει εμας...

Kristina ίσως να έχει να κάνει και με την ψυχοσύνθεση του καθενός, τον τρόπο σκέψης του, τα βιώματα του και με το τι ταυτίζει ορισμένες λέξεις. Εμένα οι έννοιες που ανέφερες είναι από τις αγαπημένες μου, με εξαίρεση την προδοσία που πράγματι τη θεωρώ κατά βάση τοξική έννοια με μηδαμινή πρακτική χρησιμότητα. Αρκεί να μην εφαρμόζονται τυφλά και άκριτα και να μη γινόμαστε απόλυτοι και τελειομανείς στην επιδίωξη των εννοιών αυτών διότι τότε, ναι, δυνητικά και οι πιο ευγενείς έννοιες μπορεί να αρχίσουν να μας βαραίνουν και να μας στραγγαλίζουν. Το Μέτρον Άριστον ισχύει για τα πάντα.