Ερωτεύσιμοι και μη άνθρωποι.

Θα συμφωνήσω πως είναι ένα ένστικτο, ένα αυθόρμητο συναίσθημα που δεν μπαίνει σε πλαίσια και δεν επιδέχεται αυστηρές ερμηνείες. Θα διαφωνήσω πως, ως κριτικά σκεπτόμενα όντα, δεν είμαστε σε θέση να τον επεξεργαστούμε έστω και λίγο και να μην είμαστε έρμαια των παρορμητικών ορμών μας. Για παράδειγμα, η επιθυμία για σεξ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια τέτοια παρορμητική ορμή ειδικά όταν έχουν μεσολαβήσει μεγάλα διαστήματα απουσίας της, αυτό δεν σημαίνει όμως πως, ως νοήμων ον, ο άνθρωπος θα αρχίσει να ορμάει σε όποιον βρεθεί μπροστά του εκείνη τη στιγμή που θα βγει στην επιφάνεια αυτή η ορμή προκειμένου να την ικανοποιήσει (με ελάχιστες φυσικά, διαταραγμένες εξαιρέσεις..). Κάπως έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ και με την ορμή του έρωτα.      

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από Enikos

Η φυση με μαγικο τροπο, εχει φροντισει ολα αυτα που προσπαθουμε να πουμε με λογια εμεις...

Να τα εχει συσσωρευσει σε ενα ενστικτο μας...

Αυτο της γεννετησιας ορμης...

Στην καταλληλη στιγμη, αυτο μας το ενστικτο μπαινει σε λειτουργια και γινεται οτι γινεται...

Ο ανθρωπος ως νοημον ον, (που αγεται και φερεται), ακομα δεν το κατανοει πληρως και προσπαθει μεσα στην ολη ματαιοδοξια του να το επεξεργαστει περα απο την φυσικη του υποσταση...

Φυσικα, στην προσπαθεια του αυτη, το μονο που εχει καταφερει ειναι να εχει μπερδευτει και να αντιμετωπιζει αυτη την φυσικη ορμη, σαν κατι το οποιο σηκωνει περαιτερω παρεμβασεις η ερμηνειες του ιδιου...

Ευτυχως η φυση, δεν λογοδοτει και συνεχιζει να κανει την δουλεια της, σιωπηλα και αποτελεσματικα...

 

 

Πολύ ωραία και περιεκτική η απάντηση σου Alina, θα με βρεις κυρίως αντίθετο όμως σε αυτό το κομμάτι. Δεν το αμφισβητώ, σίγουρα με κάποιους ανθρώπους θα ισχύει αλλά σίγουρα επίσης υπάρχει και η αντίπερα όχθη, άνθρωποι δηλαδή που λόγω τέτοιων πληγών δεν θέλησαν να ξαναερωτευθούν, πες το απογοήτευση, πες το φόβο, πες το δειλία, πες το όπως θέλεις...είναι υπαρκτό φαινόμενο πάντως. Αν θα πρεπε ή όχι να υπάρχει πιστεύω είναι προσωπική επιλογή του καθενός, δεν υπάρχει σωστό και λάθος.  

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από Alina40

 Όσες περισσότερες εσωτερικές πληγές έχουμε, τόσο πιο εύκολα ερωτευόμαστε θεωρώντας υποσυνείδητα ότι θα τις θεραπεύσουμε.

Για ακόμη μια φορά αποστομωτική η alis, σε σένα πραγματικά δεν έχω να προσθέσω κάτι...μόνο αν θες φυσικά να μου απαντήσεις, το εξής: Στις περιπτώσεις που σε όλο το σχεσιακό παρελθόν του κάποιος είναι συνέχεια του δούναι και ο άλλος είναι μόνο του λαβείν τι γίνεται τότε; Πότε μπαίνει το όριο που λέει "τέρμα το δούναι,στέρεψα πρέπει να κρατήσω κάτι και για μένα";

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από alisida

Θα συμφωνήσω με την Κριστίνα (που συμφωνεί με τη Ρεντ)στο μεγαλύτερο μέρος των όσων λέει.

Διαφωνώ μόνο στην προτελευταία παράγραφο διότι προσωπικα, θα ερωτευομουν ξανά άνθρωπο που έχει χαρακτηριστικά ίδια ή παρόμοια όσων είχα ερωτευτεί στο παρελθόν.

Αυτό το λέω με σιγουριά,γιατί ξέρω τι είναι αυτό που με ελκύει και τι είναι αυτό που με απωθεί.

Ερωτευσιμος άνθρωπος σημαίνει για τον καθένα κάτι διαφορετικό και κανόνας δεν μπορεί να υπάρχει.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άτομο που δεν διαθέτει τίποτε απολύτως να παρουσιάσει ή να προσφέρει ώστε να ελκύσει το κατάλληλο για εκείνον ταίρι.

Και όποιος είναι αυτής της αντίληψης αν κοιτάξει το σχεσιακό παρελθόν του,κάπου θα βρει τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος απαρνήθηκε μπλόκαρε συνειδητά ή όχι τον ερωτισμό του,από άρνηση εγωισμό φόβο ντροπή προκατάληψη συμφέρον αυτοαμφισβητηση ή οποιαδήποτε άλλη αιτία.

Προσωπικα,πιστεύοντας και υποστηρίζοντας πάντα τον κανόνα του δούναι και λαβείν,δεν θα περίμενα ούτε θα απαιτούσα ερωτικό συναίσθημα παραμένοντας πχ η ίδια ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό μου.

 

 

Γι αυτό προσπάθησα να μην κάνω προσωπικό όπως μου είχες πει. Καλά να είμαστε και θα χουμε να διαβάζουμε για έρωτες "τραγωδίες" εδώ μέσα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Helenaki4

Διαπιστώνω εδώ παντως με ενδιαφέρον δυο «σχολές» σκέψης .

 

Αυτούς που θεωρούν οτι ο έρωτας απλά συμβαίνει κι εκείνους που πιστεύουν οτι έχουν έλεγχο σε όλο αυτό . 

Κατα τη γνώμη μου , αυτές οι δυο προσεγγίσεις αντανακλούν και μια γενικότερη στάση ζωής πέρα από τα ερωτικά . 

 

Ωραίο θέμα , ωραία συζήτηση .

 

 

 Με βρίσκεις 100% σύμφωνο σε αυτό, απλά βάση των δικών μου πιστεύω τουλάχιστον, θεωρώ πως είναι μια αρκετά καλή βάση, ένα δυνατό θεμέλιο για να χτιστεί μία σχέση με περισσότερες πιθανότητες να διαρκέσει. Ή απλά γίνομαι "τραγικά" ρομαντικός ποιος ξέρει;

Παράθεση:
Σχόλιο # 22 από Mindthegap-

Απο την αλλη, το οτι μια σχεση ξεκινησε απο ερωτα δεν σημαινει οτι θα εχει και διαρκεια...

γιατι οι σχεσεις χρειαζονται...Σεβασμο...εμπιστοσυνη...κοινες  αξιες και πολλα αλλα χαρακτηριστικα...που δεν τα εγγυαται μονο ο ερωτας...

 

 

χεχε το δοκίμασα αλλά ήταν πιασμένο,μη νομίζεις

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από Mindthegap-

 

Κανονικα...pessimistman επρεπε να ειναι το νικ σου...

Καπου ελεος ομως...

 

 

Έχοντας περάσει μέχρι στιγμής και από τα δύο "ή" σου εκεί έχω καταλήξει και εγώ φίλτατη, προσωπική επιλογή βέβαια, δεν θα το επέβαλα ποτέ σε κανέναν.

Παράθεση:
Σχόλιο # 25 από Mindthegap-

 Ε...και δεν καθομαι μονη μου καλυτερα...;;;

 

 

Αμέ, λέγεται υποκρισία και να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ τυχερό αν δεν γνώρισες τέτοιους ανθρώπους Χριστίνα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από Kristina_

#7 #23

Καλε και γω εχω μια απορια εδω: γινεται να εισαικαποιος αλλος περα απο τον εαυτο σου? 

Καποιος να με ενημερωσει πως με ποιο τροπο το κανετε πλιζζζ 

 

 

Κατά την άποψη μου Helen όλοι γεννιόμαστε ο εαυτός μας, αλλά στην πορεία της ζωής μας και κυρίως στα πρώιμα στάδια αυτής θα έλεγα διαμορφώνεται αυτός ο εαυτός μας, με τα καλά και τα άσχημα του και από τις καταστάσεις που βιώνουμε και ναι από ένα στάδιο και μετά σταματάει αυτή η διαμόρφωση και συνεχίζεις να είσαι αυτός ο εαυτός σου στο υπόλοιπο της ζωής σου. Ίσως ο όρος ικανότητα να ταιριάζει καλύτερα απ το έμφυτο ταλέντο που ανέφερε ο heptamer.

Παράθεση:
Σχόλιο # 28 από Helenaki4

Αν δεχτούμε οτι ειναι έμφυτο , τότε δεχόμαστε οτι (αν θεωρούμε οτι κάποιος δε γεννήθηκε με αυτό) δεν θα μπορέσει ποτε να το αλλάξει .

Και σας ρωτώ αγαπητοι συνομιλητές . 

Πως μπορεί να ξέρει κανεις αν γεννήθηκε ή όχι ο εαυτός του ?

Εκ του αποτελέσματος ? 

Ποίου αποτελέσματος ? 

Προφανώς και ειναι επιλογή , συντάσσομαι απόλυτα με τη θέση της Mind .

Η υποκρισία έρχεται απο την πεποίθηση οτι «αν δείξω ποιος είμαι θα απορριφθω, κάτσε να δείξω κάτι αλλο μπας και γίνω αποδεκτός» .

Ο φόβος ειναι που την παρακινεί .

 

Εκεί έξω ο καθεις παίρνει διαφορετικά πράγματα σε καθε τομέα. 

 Αν ο κόσμος ήταν ενας και συμπαγής για όλους , τότε δε θα υπήρχε συζήτηση , ούτε αντικρουόμενες απόψεις .

Όλοι βάσει εμπειριών μιλάμε και βλέπεις τι γινεται από διαφορες .

 

 

 

Φυσικά και έχει και άλλα πράγματα η ζωή Χριστίνα απλά εγώ απάντησα στην ερώτηση της agaph που ήθελε να μάθει τι να τον κάνεις τον έρωτα που δεν αξίζει...δεν με ρώτησε τι άλλο θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου

Παράθεση:
Σχόλιο # 30 από Kristina_

Βρε βαγγελη, μονο εγω θεωρω οτι η ζωη εχει πολλα περισσοτερα να μας δωσει απο ενα, δυο, τρεις?τοσους, οσους, αμοιβαιους η ανεκπληρωτους ηδενξερωγωτι ερωτες η οποιοδηποτε ειδους σχεσεις???

Πολυ περιπριζετε τη ζωη γμτ  

οκ δε λεω να ζησουμε και ερωτες και σχεσεις και προδοσιες και αποτυχιες και επιτυχιες καθε ειδους αλλα υπαρχουν πολλα ακομη για να εξερευνησουμε στη ζωη μας

 

 

 

Ντοπαμινη, νορεπινεφρινη, σεροτονονη, τεστοσερονη...

Τα εργαλεια του ερωτα...το βελος στις απεικονισεις του...

Με ολα αυτα εφοδιασε η φυση τον ανθρωπο, προκειμενου να εξασφαλισει την διαιωνιση του...

Τα εχει απο την στιγμη που διαμορφωνεται ως εμβρυο...

Επισης, για να εξασφαλισει οτι το θηλυκο ειδος δεν θα εξαφανιστει, ξεκινα να δημιουργει ολα τα εμβρυα ως θηλυκα...εξ ου και οι θηλες στον αντρα...

Επομενως, ολοι ειναι κατα την απλοικη ιδεα μας..."ερωτευσιμοι"...

Ας μην πουμε ακομα οτι και...ολα ειναι "ερωτευσιμα" προκειμενου να εξελιχθουν...

Σε οτι αφορα τον ανθρωπο και τον ερωτα του για τα πραγματα, (εξελικτικη διαδικασια), ονομαζεται...συμπαθεια της υλης

Σε οτι αφορα τον ποσοτικο προσδιορισμου του ποσο πιο πολυ η πιο λιγο...

Τι σημασια να εχει...και για ποιον, οταν η ντοπαμινη του εχει υποσκελισει καθε περιθωριο για ερωτο-φιλοσοφικο μπλα μπλα...

Σωστα...η ντοπαμινη εχει παρει ηδη εντολη να δραστηριοποιηθει...

Ασε το υποκειμενο να...σκεφτεται και να υπολογιζει με το κομπιουτερακι...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 37 από Kristina_

Περα απο το φιλοσοφικο μπλαμπλα του ερωτηματος, μια χειροπιαστη «αποδειξη» για την πλανη της «ελευθερης βουλησης», που επεισε εμενα προ ετων αν και μονο το «περιγραμμα» της θυμαμαι μονο πλεον (θα ψαξω να το ξαναβρω να το θυμηθω ) ηταν πχ ενα πειραμα κατα το οποιο, αξιοποιωντας τις δυνατοτητες που εχει στη διαθεση της η επιστημη για την παρακολουθηση της λειτουργιας του εγκεφαλου,  διαπιστωθηκε οτι η αποφαση για ποια εναλλακτικη θα επιλεξει καποιος ειχε ηδη ληφθει απο τον εγκεφαλο ενω το υποκειμενο εξακολουθουσε να αναρωτιεται και μετρουσε τα υπερ και τα κατα για να κανει τη «σωστοτερη» επιλογη

 

 

 

Το,λαικ πάει στο πρώτο σκέλος της απάντησης , το οποίο  ουσιαστικά έρχεται στα λόγια της Mind .

Ως προς το δεύτερο σκέλος , πιστεύεις οτι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τον εαυτό τους μεγαλώνοντας ? 

Είμαστε ίδιοι με την πολυ νεαρή εκδοχή μας ? Δεν διαμορφωνόμαστε ? 

Σε κάποιες περιπτώσεις δεν είδες ποτε ανθρώπους να παίρνουν εντελώς αντίθετο δρόμο στην πορεία ?

Παράθεση:
Σχόλιο # 49 από Broken_Guy

Κατά την άποψη μου Helen όλοι γεννιόμαστε ο εαυτός μας, αλλά στην πορεία της ζωής μας και κυρίως στα πρώιμα στάδια αυτής θα έλεγα διαμορφώνεται αυτός ο εαυτός μας, με τα καλά και τα άσχημα του και από τις καταστάσεις που βιώνουμε και ναι από ένα στάδιο και μετά σταματάει αυτή η διαμόρφωση και συνεχίζεις να είσαι αυτός ο εαυτός σου στο υπόλοιπο της ζωής σου. Ίσως ο όρος ικανότητα να ταιριάζει καλύτερα απ το έμφυτο ταλέντο που ανέφερε ο heptamer.

 

 

 

Κάποιοι σαφώς  λανσάρουν ενσυνείδητα  ένα προΐον εσωτερικής διεργασίας / επιλογής.

 

Κάποιοι (λίγοι) άλλοι, δεν έχουν ανάγκη αυτή τη διεργασία (γιατί δεν προσδοκούν ή δεν έχουν ανάγκη στο χτίσιμο (θ)ελκτικης εικόνας, επειδή ίσως υπολείπονται των αλλων). Αυτή η εικόνα είναι ενσωματωμένη ήδη  στο "ύφασμα" τους, είναι το "ύφασμα" τους. Βγαίνει αβίαστα, ανεπιτήδευτα, γνήσια, απονηρευτα, δίχως να χρειάζεται να κάνουν κάτι. Δε χρειάζεται να το αποφασίσουν, δε χρειάζεται να το σκεφτούν.

 

Αυτοί είναι οι ευνοημένοι του (ερωτικού) πράγματος. Ειναι ο εαυτός τους, μα  σε άλλο λεβελ, από τους "κοινούς" υπόλοιπους (που επίσης είναι ο εαυτός τους, αλλά δεν το εκπέμπουν στην ίδια ισχυ).

Παράθεση:
Σχόλιο # 32 από Mindthegap-

 

Ακομα κι ετσι ...παλι επιλογη ειναι το τι θα λανσαρουμε...

Παντως ...Ουτε ταλεντο...ουτε χαρισμα ειναι 

 

 

Αυτο που λεμε εμεις "παρορμηση", ειναι πολυ προσεκτικα υπολογισμενη λειτουργια του ανθρωπινου οργανισμου και των  μηχανισμων του...

Απλα, δεν κατανοουμε πως λειτουργουμε και αισθανομαστε ερμαια...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 41 από Broken_Guy

Θα συμφωνήσω πως είναι ένα ένστικτο, ένα αυθόρμητο συναίσθημα που δεν μπαίνει σε πλαίσια και δεν επιδέχεται αυστηρές ερμηνείες. Θα διαφωνήσω πως, ως κριτικά σκεπτόμενα όντα, δεν είμαστε σε θέση να τον επεξεργαστούμε έστω και λίγο και να μην είμαστε έρμαια των παρορμητικών ορμών μας. Για παράδειγμα, η επιθυμία για σεξ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια τέτοια παρορμητική ορμή ειδικά όταν έχουν μεσολαβήσει μεγάλα διαστήματα απουσίας της, αυτό δεν σημαίνει όμως πως, ως νοήμων ον, ο άνθρωπος θα αρχίσει να ορμάει σε όποιον βρεθεί μπροστά του εκείνη τη στιγμή που θα βγει στην επιφάνεια αυτή η ορμή προκειμένου να την ικανοποιήσει (με ελάχιστες φυσικά, διαταραγμένες εξαιρέσεις..). Κάπως έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ και με την ορμή του έρωτα.      

 

 

 

Η σεξουαλικη ελξη, ειναι ντοπαμινη που διαταζει ο εγκεφαλος την ροη της σε αυξανομενες ποσοτητες για να συμβει αυτο...

Ολο αυτο λεγεται...ερωτας...αυτη η ευφορια, η ανησυχια, η εγρηγορση...

Αν διαχωρισεις το ενα απο το αλλο, παει...

Τωρα...

Αν μπορεις να το δεχτεις η οχι, ειναι αλλο ζητημα...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 40 από Broken_Guy

Θα σταθώ μόνο σε αυτό εδώ που είπες Χριστίνα, θεωρώντας κατά την άποψη μου πάντα, πως όταν μιλάμε για "μεγάλου βαθμού σεξουαλική έλξη" μιλάμε πιο πολύ για πόθο παρά για έρωτα.Μην παρεξηγηθώ, δεν λέω πως κάνεις λάθος, απλά ποτέ δεν έχω συγχύσει αυτές τις δύο έννοιες. Για παράδειγμα, σχεδόν καθημερινά έξω θα δω κοπέλες που μου βγάζουν σεξουαλική έλξη αλλά έρωτα όχι. Ίσως οφείλεται βέβαια αυτό στο ότι θα λάμβανα και άλλους παράγοντες υπόψιν για κάτι τέτοιο.  

 

 

 

Ναι, η ευφορια της ντοπαμινης, δημιουργει ψευδαισθησεις για την χρηση και την αποστολη του ερωτα...

Οπως λεει και η Αλινα, θεωρουμε οτι γιατρευει ψυχικες πληγες...

Τις συναισθηματικες πληγες, τις γιατρευει ο χρονος, οχι ο ερωτας...

Ειναι αλλη η δουλεια του ερωτα...

Ουφ!!!...

Ω ρε μάνα μου απαισιοδοξιααα

Τι λαικ να βάλω βρε Σπασμενε στις τραγωδίες ? 

Που ναι η Σπασμεναινα να σε πάρει στο κυνήγι με το τηγάνι 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από Broken_Guy

Γι αυτό προσπάθησα να μην κάνω προσωπικό όπως μου είχες πει. Καλά να είμαστε και θα χουμε να διαβάζουμε για έρωτες "τραγωδίες" εδώ μέσα.

 

 

 

Φίλτατε νεαρέ , έλα στα Μουσικά , η Mind κάνει ωραίο προγραμμα με ...ερωτεύσιμα τραγούδια .

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από Broken_Guy

χεχε το δοκίμασα αλλά ήταν πιασμένο,μη νομίζεις

 

 

 

 Τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που καθορίζουν και τις σχέσεις του με τους άλλους όχι δεν αλλάζουν πιστεύω. Π.χ. άνθρωποι που έχουν μάθει από τα αρχικά στάδια της ζωής τους να λένε ψέματα, να χειραγωγούν, να υποκρίνονται, να εκμεταλλεύονται ή να εμπαίζουν τους άλλους, να είναι αγενείς ή βίαιοι απέναντι στους άλλους κλπ κλπ έτσι θα συνεχίσουν να είναι για την υπόλοιπη ζωή τους. Ναι, μπορούν να αλλάξουν κάποιες συνήθειες ή προτιμήσεις τους (πχ. φαγητό που τους αρέσει, μουσική που ακούν κλπ.) ή κάποια πιστεύω τους (ήταν δεξιός και έγινε αριστερός, πίστευε στον Θεό και τώρα δεν πιστεύει κλπ.) αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν το χαρακτήρα τους. Άποψη μου πάντα.  

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από Helenaki4

Το,λαικ πάει στο πρώτο σκέλος της απάντησης , το οποίο  ουσιαστικά έρχεται στα λόγια της Mind .

Ως προς το δεύτερο σκέλος , πιστεύεις οτι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τον εαυτό τους μεγαλώνοντας ? 

Είμαστε ίδιοι με την πολυ νεαρή εκδοχή μας ? Δεν διαμορφωνόμαστε ? 

Σε κάποιες περιπτώσεις δεν είδες ποτε ανθρώπους να παίρνουν εντελώς αντίθετο δρόμο στην πορεία ?