Παράθεση:
Σχόλιο # 36 από Skopel
Αυτή η κατάσταση με έχει διαλύσει ,σκέφτομαι να τον πάρω τηλέφωνο την Παρασκευή το πρωί και να του πω να βρεθούμε Παρασκευή απόγευμα γιατί δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβουμε άλλο ,η απόφαση του δεν θα αλλάξει στις 2 μέρες παραπάνω !Και εννοείται πως εχω υποψίες πλέον πως υπάρχει άλλη κοπέλα και με έχει φάει το αγχος .Τι πιστεύεται ;
τι θα ηθελες να του πεις στην συναντηση αυτη?
Ειμαστε στην φαση που το πασχον περιστατικο...
Κοπελια μου , σε αυτές τις περιπτώσεις η ειλικρίνεια ειναι δίκοπο μαχαίρι .
Αν είχες ερωτευτεί άλλον και ήθελες εσυ να αφήσεις τον προηγούμενο ας πούμε , θα έλεγες ποτε «ξερεις αγάπη μου θελω να χωρίσουμε γιατί βρήκα έναν αντρουκλα και τον καψουρευτηκα σφόδρα» ?Χε χε
Κάποτε , τον καιρό της Πλειστοκαίνου , ήμουν 19 και είχα σχέση μ ένα φοιτητή Βιολογίας , βαμμένο ΚΝιτη .
Στην αρχη όλα καλά . Στην πορεία , άρχισε να αναπτύσσει θεωρίες περι κοινοκτημοσυνης ερωτικών συντρόφων (άκουσον άκουσον) .
Με λίγα λόγια έλεγε οτι ειναι δικαίωμα του μέσα στη σχέση να έχει περιστασιακές συντρόφους , οπως δίδαξε ο Μαρξ . Κι αν εγω δεν ήθελα , ας μην το έκανα , αλλα εκείνος το ήθελε πολυ και δεν έχανε ευκαιρία να φλερτάρει μπροστά μου .
Ένα ολόκληρο χειμώνα έκλαιγα, περιττό να πω .
Όταν άρχισε να ζεσταίνει ο καιρός έλαβα μια πρόταση να δουλέψω για καλοκαίρι σε άλλη πόλη .
Ασχολήθηκα με τη δουλειά μου , ήρθα σ επαφή με τη θάλασσα και τη φύση , και σιγά σιγά άρχισα να ελαφραινω και να φλερτάρω .
Δεν του άρεσε που έφυγα και ζήτησε να έρθει να με βρει .
Του λέω «άσε βρε πουλάκι μου να χαρώ κι εγω τη θεωρία του Μαρξ και τα ξαναλέμε από χειμώνα».
Φυσικά και δε γυρισα ποτε πίσω , και για τα επόμενα δυο χρόνια έπαιρνε τηλ κι έκλαιγε . Και «έκανα λάθος» και «τώρα θα ειναι αλλιώς» και όλα αυτά τα γελοία.
Σχεδόν 30 χρόνια μετά , με παίρνει τηλ σε γενέθλια γιορτές , μου λέει για τη ζωή του , για τα παιδιά του , ζητάει πάντα να μαθαίνει τι κάνω κι έχουμε κρατήσει μια σχέση εκτίμησης κι ας ζει σε άλλη χώρα .
Που θελω να καταλήξω .
Επικεντρώσου στον εαυτό σου και μην πας να πέσεις αμέσως στον επόμενο . Τις πληγές σου μονο εσυ μπορείς να τις επουλώσεις. Ασχολησου με τη δουλειά σου τις σπουδές σου , τα χόμπι σου τη δημιουργικότητα σου .
Κάποτε θα ξερεις τι θέλεις και θα μάθεις να διαλέγεις για να γλιτώνεις χρόνο και δάκρυα .
Ετσι...να δωσωμε τα φωτα μας και στη γειτονια...να σιαξωμε και τους διπλανοι πασχονται...
Δε διαλέγουμε εμείς πως θα μας χωρίσουν.
Ελέγχουμε μόνο το πώς χωρίζουμε εμείς.
Η καλύτερη στάση ζωής είναι να περιμένεις πάντα το απροσδόκητο (και στους χωρισμούς).
Κάποιες αλήθειες, θα μένουν για πάντα κρυμμένες. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι...
Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από Skopel
Είμαι ένας άνθρωπος πολύ ειλικρινής και μου αρέσει να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι μαζί μου .Νιώθω ότι μέσα μ δεν μπορώ να προχωρήσω αν δεν γνωρίζω την αλήθεια και από την δίκη τ πλευρά ,θεωρώ ότι μια εξήγηση πως φτασαμε σε αυτό το σημείο την αξίζω ,να ξέρω αν δεν εκανα κάτι εγώ λάθος ή αν εκανα κάτι ! Το μόνο που θελω ειναι να ειναι ειλικρινής μαζί μου και να λήξει όλο αυτό με σεβασμό και όχι με το μα εξαφανίζεται και να μην τον νοιάζει τίποτα πέρα από τοκ εαυτό του .
στο νοσοκομειο τι σου ειπανε σκοπελ μου?
Θα δείξει θεματοθέτρια κατά πόσο είναι τέλος γιατί από τα γραφόμενα σου εδώ δεν φαίνεται αλλά τελοσπάντων, θα δώσω για δεύτερη φορά στο θέμα σου κάποιες κατευθύνσεις και επισημάνσεις και αν θες τις λαμβάνεις υπόψιν.
1) Αν θέλεις το "σωστό" τέλος, το παντελονάτο να το πω έτσι, στη σχέση σας δεν του ζητάς να στα πει απ τα μηνύματα και τα τηλέφωνα.Από κοντά μόνο, να του είναι πιο δύσκολο να σου πουλήσει φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.
2) Λάθος σου να μπλέξεις τη μητέρα σου σε αυτό. Του έδωσες πάτημα τώρα να λέει ότι έμπλεξα με ένα μικρό κοριτσάκι που χρειάζεται τη μαμά του για τα βγάλει πέρα. Μεταξύ σας μόνο τα λύνετε αυτά.
3)Από εκεί και πέρα, ούτε κάθεσαι να παρακαλάς να εμφανιστεί μπροστά σου ούτε να μετανιώσει για τίποτα. Με αυτό το σκεπτικό σε βλέπω να είσαι στο περίμενε για μήνες, μη πω και χρόνια και θα περνάνε από μπροστά σου μερικά απ τα καλύτερα σου χρόνια χωρίς να μπορείς να προχωρήσεις, θα γίνεις θεατής της ίδιας σου της ζωής με δυο λόγια, περιμένοντας έναν άνθρωπο που το πιο πιθανό είναι να έχει ήδη προχωρήσει τη ζωούλα του και να μη θυμάται ούτε το όνομα σου του χρόνου π.χ.
4) Άφησε πίσω σου το άγχος και τα νοσοκομεία μικρή κοπέλα και κοίτα να διασκεδάσεις και να περνάς καλά όσο μπορείς. Βγες με παρέες σου, βρες δραστηριότητες που θα σ ενδιέφεραν να ασχοληθείς και μη κάθεσαι και σκας για το τι κάνει ο πρώην και ούτε μη τρέξεις βουρ να βρεις τον επόμενο. Βγάλε από μέσα σου ότι σε στεναχωρεί τώρα, είτε σε φίλες σου είτε στους γονείς σου να νιώσεις καλύτερα και η ζωή συνεχίζεται.
5) Τέλος, μπορεί να σου φαίνονται μια κουβέντα αυτά που είπα πιο πάνω και λογικό, αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη σου μεγάλη ερωτική απογοήτευση, αλλά με θέληση και χρόνο θα περάσει και τότε θα βρεθεί και το καινούργιο. Αν κάθεσαι εσύ τώρα κάθε μέρα ψάχνοντας τα σόσιαλ μίντια του για νέα του ή πας στα στέκια που συχνάζει και σκέφτεσαι πόσο σου λείπει ή τον αγαπάς ή αν είναι με άλλη, το χασες το παιχνίδι να ξέρεις. Στο μυαλό μας είναι όλα και οι επιλογές μας είναι αυτές που μετράνε στην τελική γι αυτό επέλεξε: α) Θες να είσαι το 19χρονο κορίτσι που χαραμίζει τα καλύτερα του χρόνια "θρηνώντας" μια αποτυχημένη, άνευ ουσίας σχέση ή β) το 19χρονο κορίτσι που έχει όλη τη ζωή μπροστά του να περάσει καλά, να γνωρίσει νέους ανθρώπους που θα αγαπήσει και θα το αγαπήσουν και δεν θα το καθορίζει μια κακή σχέση; Επιλογή σου και μόνο είναι αυτό να το θυμάσαι.
Παράθεση:
Τέλος Είχατε πραγματικά παρα πολύ δίκιο ,του έδωσα τον χρόνο που ήθελε και σήμερα ήρθα εγώ σε επικοινωνία μαζί του μέσω τηλεφώνου για να μπει ένα τέλος και μου έλεγε πως δεν μπορούμε να βρεθούμε γιατί δουλεύει όλη μέρα και θα με ενημερώσει αυτός ποτε μπορεί,εγώ σε έξαλλη κατάσταση του απάντησα να μου στείλει μήνυμα να το συζητήσουμε ,στην πορεία αποφάσισα να τον ξανά πάρω να του πω τέλος γιατί το αστείο παρατράβηξε !και δεν μου το σήκωσε καν !Τον πήρε η μητέρα μου τηλέφωνο γιατί αλλιώς δεν θα απαντούσε ποτε !!!Και δεν είχε τα κότσια ούτε στην μητέρα να της πει ότι θέλει να με παρατηρήσει ήταν επιθετικός απέναντι της ενώ τον είχε αγκαλιάσει σαν παιδί της και μόνο από σεβασμό δεν έπρεπε να μιλάει έτσι ,δεν ενδιαφέρθηκε στιγμή να ρωτήσει για την υγεία μου ενώ εγώ κατέληξα στο νοσοκομείο από το αγχος μου πόσες μέρες .Είναι ένας τιποτένιος δεν το περίμενα ποτε αυτό !Δεν ξέρω τι μεσολάβησε και άλλαξε εντελώς συμπεριφορά !!!Αλλα κάποια στιγμή θα μετανιώσει για τον τρόπο που φέρθηκε αλλά θα είναι αργά να ζητήσει συγνώμη ,τρέλα δειλός να με αντιμετωπίσει και να μου πει την αλήθεια ! Είπε ότι αν βρει χρόνο θα έρθει κάποια στιγμή να μιλήσουμε ,δεν του απαντησα καν αλλα μακάρι να έρθει γιατί θελω απλά να τον φτύσω και να του πω ποσό ξεφτίλας είναι τελικά !Δυστυχως δεν μπορώ να σταματήσω να τον αγαπώ και μου λειπει πολύ αλλά δεν αξίζει .
Σχόλιο # 49 από Skopel
Αχ Παναγιωτη της, αχ Σκοπελ του...
. . . . . . . . . . .
Παράθεση:
Σχόλιο # 55 από Skopel
Με πνιγεί η αδικία
εγω πιστευω πρεπει να του κανεις ενα χουνερι. δεν ειναι αντρας αυτος παντελονατος.
Βρε κοριτσι 19 ετων:
- ολοι ειλικρινεις ισχυριζονται οτι ειναι και ισως να το πιστευουν κιολας
- δε γινεται να υποχρεωσεις τους αλλους να γινουν οπως θεωρεις οτι εισαι εσυ, η οπως νομιζεις ειναι σωστο/βολικο/ηθικο κλπ ουτε βεβαια μπορεις να απαιτεις το σεβασμο καποιου
- την αληθεια παιζει να μην την μαθεις ποτε, πιθανοτατα δεν υπαρχει μια «αληθεια» η/και πιθανον ουτε αυτος την ξερει
ΤΟ μονο που σου απομενει ειναι να αποδεχθεις σιγα σιγα (οσο γρηγοροτερα τοσο καλυτερο) οτι ο ανθρωπος ηθελε να χωρισε και προχωρα οπως ειναι δικαιωμα του καθενος
Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από Skopel
Είμαι ένας άνθρωπος πολύ ειλικρινής και μου αρέσει να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι μαζί μου .Νιώθω ότι μέσα μ δεν μπορώ να προχωρήσω αν δεν γνωρίζω την αλήθεια και από την δίκη τ πλευρά ,θεωρώ ότι μια εξήγηση πως φτασαμε σε αυτό το σημείο την αξίζω ,να ξέρω αν δεν εκανα κάτι εγώ λάθος ή αν εκανα κάτι ! Το μόνο που θελω ειναι να ειναι ειλικρινής μαζί μου και να λήξει όλο αυτό με σεβασμό και όχι με το μα εξαφανίζεται και να μην τον νοιάζει τίποτα πέρα από τοκ εαυτό του .
στα social media