Βοήθεια

Βοήθεια

Χαιρετώ τη μεγάλη παρέα!Είμαι παντρεμένη και με τον άντρα μου έχουμε ένα μωράκι.Τον γνώρισα πριν 4 χρόνια και κατέληξε σε γάμο.Να σημειώσω ότι ήμουνα μόνη μου για δύο χρόνια μετά από ένα επεισοδιακό χωρισμό που είχα. Μετά από 8 χρονια σχέσης .Γνωρισα λοιπον τον άντρα μου και είπα εδώ είμαστε.Ηταν τόσο καλός και διαφορετικός από τους άλλους. .Αρραβωνιαστηκαμε και μείναμε στους δικούς μου για ενάμιση χρόνο γιατί τα οικονομικά μας δεν μας επέτρεπαν να ενοικιάσουμε  .Γενικά η συγκατοίκηση με τους δικούς μου κύλησε ομαλά. Κάποια στιγμή νοικιάσαμε και μείναμε μόνοι μασ και εγώ έμεινα έγκυος.Οταν γέννησα και μετά ο άντρας μου ξεκίνησε κάτι περίεργα του τύπου να κατεβάζει τα μούτρα του όταν ερχόντουσαν οι δικοί μου σαν να ήταν ανεπιθύμητοι και να κάνει σκηνές να μην έρχονται συχνά κτλ.Στην πορεια μου είπε ότι είχε παράπονα,με τη μάνα μου ότι προσπαθούσε να του επιβάλει πως να κάνει κάποια πράγματα κτλ ή πχ μπορεί να του έλεγε έλα να φας να σου βάλω φαγητο και αυτός να μην ήθελε να φάει εκείνη τη στιγμή.Πραγματα πολύ ασήμαντα που δεν έπρεπε καν να τα ξεστομιζει.Εγω τον βρήκα υπερβολικό γιατί ξεκίνησε να κατηγορεί την μάνα μου κ να λέει κουβέντες που με πλήγωσαν.Ολο αυτό το βρήκα άδικο για 2 ανθρώπους που τον καλοδεκτηκαν σπίτι τουσ και τον είχαν σαν το γιο τους.Να μην πολυλογώ μου έλεγε να μην έρχονται συχνά κτλ ,όχι ότι ερχόντουσαν υπερβολικά απλά κ αυτοί ήθελαν να δουν το εγγονάκι τους.Εγω τους το είπα και έγινε χαμός.Τσακωθηκαν και είπαν άσχημες κουβέντες.Η μαμά μου πληγώθηκε πολύ γιατί δεν περίμενε τέτοια συμπεριφορά. πήραν θέση και οι δικοί του και πήραν το μερος μου και του έλεγαν ότι δεν είναι σοβαροί λόγοι αυτοί για καβγά. Εγώ αναστατώθηκα πολύ έκλαιγα,συνέχεια και ένοιωθα μεγαλη αδικία για τουσ γονεις μου.Σκοτωθηκαμε και κόντεψαμε να χωρίσουμε  .Μείναμε μαζί για το μωρο ήταν λίγων μηνων τοτε.Ομολογω ότι κάτι έσπασε μέσα μου για τον άντρα μου τον οποίο είχα εξειδανικευσει.Μετα από πολλές προσπάθειες μούτρα τσακωμούς νεύρα κλάματα μετά από ένα χρόνο σήμερα βρήκαμε τις ισορροπίες μας.Ολοι μας τα έχουμε μέσα μας αλλά προχωρούμε και κάνουμε υπομονή και για χάρη του μωρου  .ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ μετά φτάνουμε στο σήμερα...Οι γονεις μου περιόρισαν τις επισκέψεις αφού ενοχλούσαν τον άντρα μου αφού ειναι και κλειστός χαρακτήρας δεν του αρέσουν οι επισκέψεις και τα πολλά πολλά άλλα..Το θέμα είναι ότι εγώ δεν ξεπέρασα όσα συνεβησαν...Τα έχω μέσα μου και με το παραμικρό τα θυμάμαι.Και το χειρότερο εκεί που δεν είχα κανένα πρόβλημα με τα πεθερικα μου νοιώθω κάποτε άσχημα πράγματα.Πχ σκέφτομαι ότι αυτοί έρχονται να μασ δουν και εγώ πάντα είναι χαμογελαστή και φιλόξενη ενώ ο άντρας μου συμπεριφερθηκε τόσο άσχημα.Και επίσης αν πουν κάτι τα πεθερικα μου και ανακατευτούν σε θέματα που αφορούν το μωρο εγω ποτέ δεν θα αντιδρούσα οπωσ έκανε ο άντρας μου και οι καημενοι οι δικοί μου δεν ξεστομίζουν τπτ πλέον μήπως και το παρεξηγήσει ή μήπως κάτι που θα πουν οι δικοί μου ίσως τον ενοχλήσει πάλι.Και επίσης άρχισα να βλέπω τα πεθερικα μου ανταγωνιστικα. Δεν θέλω να μενω πολλές μέρες στο σπίτι τους όταν πηγαίνουμε διακοπές να δουν το μωρο...Με ενοχλεί κάποτε που η πεθερα μου πιάνει το μωρο και συμπεριφερεται λες και είναι δικό της.Ισως όλα να είναι και στο μυαλό μου  να είμαι υπερβολική...Δεν ξέρω...Έτυχε και σε κάποιον άλλο τέτοιο περιστατικό;Ειλικρινά δεν θελω αλλο να βασανίζομαι..Θέλω να ηρεμήσω.Τι να κάνω;Συγγνώμη αν τα έγραψα κάπως μπερδεμένα αλλά έτσι είναι και οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου.Απο τη μια μεριά ο άντρας μου και από την άλλη η οικογένεια μου...Τέλος εδώ και λίγες μέρες έρχεται στο νου μου και ο πρώην αρραβωνιαστικος μου με τον οποίο χωρίσαμε χρόνια τώρα και μου φέρθηκε πολύ σκάρτα Ίσως επειδή βιωνω αυτή την κατάσταση,;.Μπερδεμενα όλα μέσα μου...

Γλυκεια μου , είσαι δηλητηριασμένη . Κι από αυτή τη θέση , ειναι πιθανό στα μάτια σου να στραβωνουν και τα ίσια .

Πριν όμως προσπαθήσω να δώσω τη γνώμη μου , θα ήθελα σε παρακαλώ να μας πεις πως είστε σήμερα με τον άντρα σου .
Πως συμπεριφέρεται σ εσένα και τι πατέρας ειναι σε γενικές γραμμές .
Εκείνη η περίοδος πέρασε κι όσο δε βλέπει τους δικούς σου ειναι γλυκός σύντροφος ας πούμε ?

Καλησπέρα θεματοθέτρια
Παρόμοιο πρόβλημα είχα και εγώ με την πρώην αρραβωνιαστικιά μου (παιδί δεν υπήρξε στη μέση ευτυχώς) η οποία δεν ήθελε να περνάει καθόλου η μητέρα μου απ το σπίτι που μέναμε και ο λόγος της βασικά ήταν γιατί αν και άνεργη το μεγαλύτερο διάστημα από τα 2 μίση χρόνια που συγκατοικήσαμε, δεν έκανε σχεδόν καμιά δουλειά σπίτι, (σκόνη μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, μαγείρεμα μια φορά το δεκαήμερο και αν κλπ κλπ.) και δεν ήθελε λογικά να της βάλει χέρι ή να μου βάλει λόγια εμένα όποτε δεν νομίζω να έχει τέτοιο θέμα ο σύζυγος σου. Από κει και πέρα, απ αυτά που μας είπες τουλάχιστον θεωρώ πως ο σύζυγος σου είχε θέμα με τους δικούς σου και όταν μένατε μαζί τους απλά από ανάγκη τότε δεν τολμούσε να πει τίποτα. Αν είναι και κλειστός χαρακτήρας όπως είπες λογικό μου ακούγεται γιατί και εγώ έτσι είμαι, δεν μ αρέσουν οι πολλές επισκέψεις σπίτι.
Τέλος, πιστεύω ότι μόνη λύση για σένα μιας και έχετε και το παιδάκι μαζί είναι να κάτσετε όλοι μαζί και οι γονείς σου, αφού τα έχουν μάθει όπως είπες και να το συζητήσετε ήρεμα φυσικά ώστε να βρεθεί μία χρυσή τομή και φυσικά να πεις στον σύζυγο σου πως νιώθεις ΧΩΡΙΣ όμως να αρχίσεις να τον κατηγορείς γιατί τότε πάλι θα τσακωθείτε.

Helenaki4 .Σήμερα ένα χρόνο μετά είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα!Και ως πατέρας είναι εξαιρετικός!!!

Απο την στιγμή που παντρεύεσαι, η οικογένεια σου είναι ο σύζυγος και το παιδί σου...και μόνο μ' αυτούς 

ασχολείσαι... δικαίωμα να κάνουν κουμάντα στην οικογένεια σας δεν έχουν ούτε οι γονείς σου ούτε οι γονείς του... αυτοί ειναι εξω απ' την οικογένεια σας... όμως και οι μεν και οι δε έχουν δικαίωμα να βλεπουν το 
εγγόνι τους ... καταλαβαίνω οτι οι γονείς του ζουν σε αλλη πόλη...τι να κάνεις θα πηγαίνεις να κάνεις 
διακοπές και να βλεπουν το εγγόνι τους... εξήγησε του όμως ότι πρέπει να το βλέπουν και οι γονείς σου...
Ασε λοιπόν την στεναχώρια σου για την συμπεριφορά του απέναντι στους δικούς σου, φρόντισε να τα 
βρίσκεις μαζί του...και αγαπημένοι να μεγαλώσετε μαζί το παιδάκι σας ... αυτός πρέπει να είναι ο στόχος σας...

Γεια σου,monika...Διαβάζοντας προσεκτικά το θέμα σου,ένιωσα ένα αίσθημα συμπόνιας να με πλημμυρίζει καθώς ήρθα για λίγο στη θέση σου.Μου φαίνεται ότι είσαι βαθιά πληγωμένη από τη στάση του συντρόφου σου καθως δε μπορεσες ποτέ να τον συγχωρέσεις (αυτόν αλλά και τα πεθερικά σου δευτερευόντως) για παρελθοντικες συμπεριφορες,παρόλο που εκείνος διόρθωσε τα λάθη.Συμφιλιωσου με αυτό,ψάξε μέσα σου να βρεις τι θα σε κάνει να ανακουφιστείς στο σημερα κ επικοινώνησε το αυτό ανοιχτά γιατι ειναι σημαντικό ο σύζυγος σου να ξέρει πως νιώθεις κ γιατι.Αν μετά από αυτή την κουβέντα σας δε βγάλεις άκρη και δε βρεις κατανόηση κ προθυμία για επίλυση του ζητήματος,ίσως πρέπει να σκεφτείς το χωρισμό.Γιατί καλή κ η προσπάθεια εύρεσης της χρυσής τομής που λέει κι ο broken boy,αλλά κάπου αυτή πρέπει να οριοθετείται από τις αντοχές σας,την υπομονή,την κατανόηση ,αν υπάρχει ακόμα ο έρωτας κ η αγάπη μεταξύ σας.

Θεματοθετρια, μια και δεν ξερω πως ειναι τα πραγματα μεταξυ σας, θα σταθω σε αυτο που θα με χαλαγε πολυυυ αν ημουν στη θεση σου: το γεγονος οτι οσο καιρο ειχε την αναγκη των δικων σου ηταν μια χαρα (που λεει ο λογος) και μολις σταθηκε στα ποδια του δεν τους θελει ουτε για επισκεψη 

Δεν ξερω αν οι δικοι σου ειναι αδιακριτοι η/και κανουν πολυ συ να επισκεψη, αλλα εμενα η αχαριστοα του θα με χε ξενερωσει απειρα (ενα τετοιο βαρυ ελατωμα δε γινεται να ειναι το μοναδικο ενος ανθρωπου)

Πιστεύω ότι ο άντρας μου τι δουλεύει μέσα του αλλά το θέμα εγώ πως τι ξεοερναω;Γιατί είναι κρίμα να νοιώθω όλο αυτό και να βλέπω τα πεθερικα μου ανταγωνιστικα!

Εφόσον λοιπόν απ? οτι καταλαβαίνω δεν θέλεις να χωρίσεις , αξίωσε για τον εαυτό σου την επούλωση . 

 

Τι εννοω . 

 

Αποφάσισε ποια ειναι η ιδανική συνθήκη με τους δικούς σας για να είσαι κι εσυ χαρούμενη και δήλωσε το στο σύζυγο , εξετάζοντας πάντα την ισορροπία και το σεβασμό .

Οι δικοί του απ? οτι είπες τότε πήραν το μέρος σου , αυτό ειναι στα πολυ συν τους .

Μέσα στο γάμο είμαι υπέρ των συμβιβασμών , αρκεί να μην υπερβαίνουν τα όρια της αξιοπρέπειας και της ισορροπίας . 

Ειναι αλλο να έγινε κάτι και να πέρασε , κι αλλο να αλλάζουν οι όροι μόνιμα και απροειδοποίητα. 

Κατα τη γνώμη μου το «οι δικοί μου συχνά , οι δικοί σου σπάνια» δεν ειναι ανεκτό , διότι στην ουσία σημαίνει «εγω είμαι πιο πάνω από σένα» .

Παράθεση:
Σχόλιο # 4 από monika1986
Helenaki4 .Σήμερα ένα χρόνο μετά είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα!Και ως πατέρας είναι εξαιρετικός!!!

 

Το ξεπερνάς δίνοντας στον εαυτό σου τα ίδια δικαιώματα που βλέπεις να έχει κι εκείνος .

Αλλιώς μόνιμα θα νιώθεις οτι σε καπελώνουν και θα βγάζεις άμυνες και διάθεση για κακίες. Κοινώς , αντί να ισιώσει εκείνος , θα στραβώσεις εσυ .

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από monika1986
Πιστεύω ότι ο άντρας μου τι δουλεύει μέσα του αλλά το θέμα εγώ πως τι ξεοερναω;Γιατί είναι κρίμα να νοιώθω όλο αυτό και να βλέπω τα πεθερικα μου ανταγωνιστικα!

 

Είσαι σίγουρη;

Είσαι σίγουρη πως τον άντρα σου τον επέλεξες γιατί τον ερωτεύτηκες σε βαθμό που ήθελες πραγματικά να περάσεις τη ζωή σου μαζί του; Ή μήπως ο χωρισμός σου από τον προηγούμενο διατάραξε το "σχήμα" που είχες φτιάξει στο κεφάλι σου (γάμος, παιδιά, διευρυμένη οικογένεια με γονείς κλπ) και, φοβούμενη μετά τον χωρισμό  ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η εικόνα που είχες φτιάξει για τη ζωή σου, δεσμεύτηκες με αυτόν τον άνδρα θεωρώντας ότι θα σου την πραγματοποιήσει;

Γιατί από τη μια βλέπω να νοιώθεις πιο οικεία μέσα στο σχήμα της οικογένειας προέλευσης, δηλαδή με τους γονείς σου και λιγότερο στο νέο οικογενειακό σχήμα, δηλαδή εσύ - αυτός - και το μωρό. Άσε που αυτό το "τελευταία μου έρχεται και στο νου ο πρώην αρραβωνιαστικός" με κάνει να υποψιάζομαι ότι αρχίζει και μέσα σου να εμφανίζεται η πραγματικότητα, η οποία είναι ότι δεν είσαι ερωτευμένη με τον άντρα που έχεις δίπλα σου, απλά ήταν βολική λύση στο σενάριο ζωής που είχες από πριν στο κεφάλι σου. Είναι έτσι;

Αυτά δεν τα λεμε σε κανέναν

Ειπες στους γονείς σου οτι μιλαει ασχημα για αυτούς. Θεωρω πως το ζευγάρι μεταξυ τους τα βρίσκει ανα πασα στιγμή, πεθερικά με νυφες και γαμπρους δεν τα βρίσκουν αμεσα. Κάποιες συμπεριφορές που συμβαίνουν τωρα, σε λιγους μήνες, χρόνια, μπορει να μην υπάρχουν. Ο,τι και να λεει το ζεύγος, μένουν εντός σπιτιού. Γνώμη μου.

Ετσι ειναι...αφου βλεπεις δε μιλαω...

 

Ειμαστε εκει που εμφανιζεται η βολικη αιτια, μετα την "αποκατασταση", κοινως...

 

Το δεσιμο του Κυρ Μεντιου...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από alexandriani1

Είσαι σίγουρη;

Είσαι σίγουρη πως τον άντρα σου τον επέλεξες γιατί τον ερωτεύτηκες σε βαθμό που ήθελες πραγματικά να περάσεις τη ζωή σου μαζί του; Ή μήπως ο χωρισμός σου από τον προηγούμενο διατάραξε το "σχήμα" που είχες φτιάξει στο κεφάλι σου (γάμος, παιδιά, διευρυμένη οικογένεια με γονείς κλπ) και, φοβούμενη μετά τον χωρισμό  ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η εικόνα που είχες φτιάξει για τη ζωή σου, δεσμεύτηκες με αυτόν τον άνδρα θεωρώντας ότι θα σου την πραγματοποιήσει;

Γιατί από τη μια βλέπω να νοιώθεις πιο οικεία μέσα στο σχήμα της οικογένειας προέλευσης, δηλαδή με τους γονείς σου και λιγότερο στο νέο οικογενειακό σχήμα, δηλαδή εσύ - αυτός - και το μωρό. Άσε που αυτό το "τελευταία μου έρχεται και στο νου ο πρώην αρραβωνιαστικός" με κάνει να υποψιάζομαι ότι αρχίζει και μέσα σου να εμφανίζεται η πραγματικότητα, η οποία είναι ότι δεν είσαι ερωτευμένη με τον άντρα που έχεις δίπλα σου, απλά ήταν βολική λύση στο σενάριο ζωής που είχες από πριν στο κεφάλι σου. Είναι έτσι;

 

 

Όταν παντρεύεσαι καλό είναι να αφήνεις όλους τους άλλους απ' έξω.Συνήθως λόγω αγάπης δεν βλέπουμε ούτε τα στραβά ούτε τις υπερβολές των γονιών μας που λογικά θέλουν να βοηθήσουν το παιδί τους να μην ζοριστεί ..να μην κουραστεί..να μην κακοπερνάει ... αυτό είναι όμως εκτός των άλλων που δένει ένα ζευγάρι.Δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να μείνετε στους δικούς σου.Αν δεν είχατε την δυνατότητα να έχετε κάτι δικό σας γιατί ντε και καλά έπρεπε να μένετε μαζί?Εσύ ήσουν στο σπίτι σου ο άλλος όμως σε ξένο χώρο.Εσύ έκανες το λάθος και πληρώνεις τις συνέπειες.Με το να πεις στους γονείς σου ο άντρας μου δεν σας θέλει τι περίμενες να συμβεί? Πλήγωσες τους γονείς σου .. δημιούργησες ένα αγκάθι ανάμεσα τους ενώ θα έπρεπε να κρατήσεις την ισορροπία.Οι γονείς μας μας βλέπουν πάντα σαν παιδιά...εμείς πρέπει να βάλουμε το όριο που πρέπει να σταματάνε.

Όπως σας είπαν και οι υπόλοιποι,δώσατε σημασία στο περιβάλλον σας και όχι σε εσάς.Όμως,ας μη σας επιβάλλουμε κι εμείς το δικό μας πρόστιμο Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βάλετε από κοινού τα νέα δεδομένα στο τραπέζι και να οργανώσετε από την αρχή ένα νέο σχέδιο συμβίωσης με γνώμονα την ασφάλεια και τη χαρά που βρίσκεται στο τώρα και όχι στο πριν,καταλάβατε ?

Το παιδί δεν πρέπει να στερηθεί πρόσβαση σε κανέναν από τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Τις αποφάσεις όμως καλύτερα να τις κάνετε εσύ και αυτός και συνεννοείστε μεταξύ σας και να επικοινωνείτε μια κοινή γραμμή προς τρίτους, καλύτερα όχι όλοι μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τις αποφάσεις ή ο καθένας να λέει άλλα σε παππούδες/γιαγιάδες.

 Άλλες λύσεις έχετε κοιτάξει?, πχ να βλέπουν μεν το παιδί πολύ συχνά οι γονείς σου αλλά όχι συνέχεια στο σπίτι σας (ούτε βέβαια αποκλειστικά εκτός σπιτιού)? Ίσως είναι θέμα ορίων για το χώρο του καθενός και πιθανώς λύσεις να υπάρχουν.
 Τον πρώην άστον καλύτερα, είσαι σε νέα κατάσταση, έχει τα προβλήματά της αλλά γιατί να αποτελέσει λύση κάτι από το παρελθόν που ούτως ή άλλως δε δούλεψε. 
 Με βάση αυτά που αναφέρεις, δε βλέπω να έχει γίνει μια ειλικρινής κουβέντα για τα γιατί και τα όρια του καθενός. Αν κάποιος, είτε αυτός είτε εσύ, νοιώθει υπο συνεχή πίεση να παραβαίνει πολύ τα οριά του, και να συμφωνήσει προφορικά, καταλήγει μετά να είναι μες τα νεύρα. Χωρίς τέτοια κουβέντα μεταξύ σας απλά κάνει ο ένας υποθέσεις, όχι απαραίτητα σωστές, για τα κίνητρα του άλλου.
 Σε αυτό στάδιο φρόντισε να αναπτυχθεί και να μην καταρρεύσει από τσακωμούς η μεταξύ σας συνεννόηση για την πρόσβαση του παιδιού στην ευρύτερη οικογένεια. Μιλήστε πρώτα ανοιχτά, μοιράζεστε μια ζωή και ένα παιδί, αν είναι δύσκολο, δοκιμάστε μαζί με κάποιον σύμβουλο γάμου.

Μονικα μου εχω μια αντιρρηση, λες οτι ο αντρας σου εκανε παραπονα για πραγματα ασημαντα για τους γονεις σου, ασημαντα ομως μπορει να να για σενα οχι για κεινον. Του λεγε η μανα σου ελα να σου βαλω να φας, γιατι ξερει η μανα σου ποτε θελει να φαει ο αντρας σου ή θα ντρεποταν να πει βαλε μου να φαω? Και διαφορα αλλα πρακτικα της συγκατοικησης, μην τα προσπερνας για ασημαντα, εγω να φανταστεις πηγα να συγκατοικησω με μια κοπελα σαν τα κρυα τα νερα, το τι μαρτυρια τραβηξα στο σπιτι δεν φανταζεσαι! Εφυγα νυχτα! Λοιπον δεν ειναι ευκολα πραγματα αυτα. Ασε βλακειες που εχω ακουσει απο υποψηφιες πεθερες, θα κατσει ο αλλος να του κανει τον εξυπνο ή να τον κουμαντερνει η μανα σου? εσενα θα σου αρεσε? δηλ καπου νιωθω οτι το προσπερνας ακροθιγως.

Δεν είναι σοβαρό θέμα για να τσακωνεστε αυτό παρόλαυτα θα πρέπει και εσύ όχι με τον ίδιο τρόπο που έκανε ο άντρας σου να βάλεις κάποια όρια και στους δικούς του ήρεμα όμως όχι με τις φασαρίες που έκανε αυτός δηλαδή να προσπαθείς κ εσύ με τρόπο να τους αποφεύγεις να μην τους δίνεις πολύ θάρρος κλπ.. τώρα που έχεις το παιδί θα βρίσκεις πιο εύκολα δικαιολογίες για να το κάνεις αυτό..!!Ας σε πουν ψώνιο η ότι άλλο δεν σε νοιάζει!!θα δεις που θα σου βγει σε καλό.Αυτό που σου γράφω πρέπει ,οπωσδήποτε να γίνει τώρα που είναι νωρίς σχετικά στον γάμο..!!Εγώ σου μιλάω ως παθουσα και μαθουσα έστω και αργά...!!Αν αφήσεις αυτήν την κατάσταση τελείως ανεξέλεγκτη έχεις πολλές πιθανότητες να έχεις σοβαρα προβλήματα μετά!Διότι κάπως έτσι ξεκινούν όλα..!!Τώρα υποχωρησστε και εσύ και οι γονείς σου..αυτό δεν αλλάζει..αλλάζει όμως η αντιμετώπιση η δική σου προς την οικογένεια του,!Επίσης αν το κάνεις αυτό σιγουρα θα αισθανθείς κι εσύ καλύτερα..!Μετά δεν θα σε νοιάζει και πολύ..!!ούτε θα το σκέφτεσαι αυτό που έγινε με την μαμά σου και τους γονείς σου..γιατί θα λες από μέσα σου ότι και εσύ με τον τρόπο σου έχεις κάνει το ίδιο και έτσι δεν θα αισθάνεσαι θύμα εσύ και η οικογένεια σου..που πιστεύω ότι αυτό σε ενοχλεί..και αν με ρωτάς έχεις δίκιο!!

Όλα αυτά στα γράφω κι ας με πουν υπερβολική γιατι ποιος σου λέει θεματοθετρια ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης από μέρους του ...για αυτό σου έγραψα πριν ότι κάπως έτσι ξεκινούν όλα..πρόσεξε..!αυτά δεν γίνονται όπως καταλαβαίνεις από τον ένα μήνα στο άλλο σιγά σιγά γίνονται και με τροποπολλες φορες..γινε πιο παρατηρητική με την συμπεριφορά του γενικα...θελει να σε αποκλείσει από τους άλλους.με διάφορες δικαιολογίες ...ενώ αυτος συνεχίζει την ζωή του κανονικά με τις παρέες του κλπ..Δες τα αυτα..Αν θες να σώσεις την κατάσταση και αυτόν τον γάμο σε παρακαλώ βάλε όρια όσο είναι νωρίς..Δεν έχεις δουλειά να πηγαίνεις στους γονείς του διακοπές ουτε να έχεις πολλά πολλά θαρητα με αυτους..και οι καλύτεροι άνθρωποι να ειναι...κοψτα αυτά..άμεσα..με τον τρόπο σου πάντα..Επίσης εσύ προσπάθησε να μην απομακρυνθεις από το περιβάλλον και από τους δικούς σου..μην δείχνεις ότι είσαι υπό και συγκαταβατική..δεν θα το εκτιμήσουν..θα το εκμεταλλευτούν..με τα πεθερικά οσο πιο λίγα μπορεις...μην πας τελείως χαιβανι που είχα παει εγώ..

Μονικα τι εγινε τελικα με τα πεθερικα?