23 years later...

Δεν μιλησα για τον Θεο...για την εκκλησια μιλησα...

Οσο για τον Αγιο Φανουριο...χλωμη την βλεπω την συνδρομη του...απ' οτι φαινεται δεν βοηθησε, επειδη παραμενει το "προβλημα"...

Αλλα αν εχεις βαθυτερους στοχασμους και γι αυτα τα ζητηματα, δεν ειναι κακο να κανωμε μια κουβεντα "εδω"...

Η θεματοθετρια δειχνει ναχει παντως...

Τι εχει το "εδω", που να απαγορευει τετοιες συζητησεις?...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 40 από seychelles
Είπε για τον άγιο Φανούριο, αν της αρέσει η εκκλησία , εκεί έχει κύκλο , ανθρωπους που σέβεται και εκεί νιώθει ηρεμία, γιατί να μην πάει;Εδώ θα λύσουμε αν υπάρχει Θεός, αν η ελληνική εκκλησία λειτουργεί για αυτήν όπως πρέπει κλπ;

 

Ναι καλε νεε!!! Εμεις ΕΔΩ τα λυνουμε ΟΛΑ,,,επιτοπου λεμε 

Και για να καταλαβω, αυτο που θες να πεις οτι ,,,αφου και αν και εφοσον,,, εχει ασπαστει στη ζωη της την αυταπατη της θρησκειας, ε ας απευθυνθει και παλι εκει και να συνεχισει τον στρουθοκαμηλισμό? 

Παράθεση:
Σχόλιο # 40 από seychelles
Είπε για τον άγιο Φανούριο, αν της αρέσει η εκκλησία , εκεί έχει κύκλο , ανθρωπους που σέβεται και εκεί νιώθει ηρεμία, γιατί να μην πάει;Εδώ θα λύσουμε αν υπάρχει Θεός, αν η ελληνική εκκλησία λειτουργεί για αυτήν όπως πρέπει κλπ;

 

Εδώ θέλει βοήθεια για το διαζύγιο της όποτε δεν είναι το καλύτερο μερος να λέμε τη γνώμη μας για το Θεό, την εκκλησία κλπ έτσι πάμε το θρεντ σε άλλα ζητήματα. Καθεαυτό για την εκκλησία δεν το κατέχω να συζητήσω σε βάθος το θέμα αλλά αν αυτή τη βοηθάει να νιώσει καλά, γιατί να μην πάει; Και γώ πήγα μια φορά και ας μην είμαι θρησκευόμενος Είναι μεγάλη η πίεση από τις αλλαγές σε ένα νωπό διαζύγιο που μόλις έχει ξεκινήσει και έχει δρόμο μπροστά του, ειδικά για αυτόν/αυτή που άκουσε μια ανακοίνωση χωρίς πολύ πρότερη επεξεργασία. Είναι και μεγάλο το σοκ του να μένει κανείς ξαφνικά μόνος μετά από χρόνια και πολλά τα ερωτηματικά για τη ζωή που θα έρθει. Ότι βοηθάει να πατήσει κανείς στα πόδια του , να βγάλει το βάρος από πάνω του καλό είναι. Τα άσχημα είναι το κάπνισμα και το πολύ αλκοόλ, οτιδηποτε άλλο τη βοηθά ψυχικά να ανταπεξέλθει καλό είναι

Kristina_ που ξέρεις τι θα της πούνε στην εκκλησία και αν θα της πούνε να στρουθοκαμηλίζει. Ούτε που ξέρουμε σε ποιον θα μιλήσει και τι θα της πούνε, το μόνο που ξέρουμε από τα δικά της λεγόμενα είναι ότι έχει κάποιες σχέσεις με την εκκλησία και ακούγεται να την εκτιμά. Αν εκεί κοινωνικοποιείται, δεν πρέπει να μιλήσει και εκεί; Τι να κάνει δηλαδή, να κρύβεται; Δεν ήρθε να ζητήσει βοήθεια για την αυταπάτη της θρησκείας, για το διαζύγιο της θέλει βοήθεια και να ξεπεράσει τον πανικό στον οποίο είναι λογικό να βρίσκεται. Αν η θρησκεία της τη βοηθάει σε αυτό, που είναι το κακό; Χρειάζεται να αποδεχθούμε ως σωστό για εμάς το 100% του αλλου, για 5 προτάσεις σε ένα διαζυγιο, δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει το χώρο που θα μιλήσει; Δεν είναι πιο σημαντικό να αρχίσει να μιλά ανοιχτά στον κύκλο της από το εάν μας αρέσει ή όχι αυτός ο χώρος για τη δίκη μας κοινωνικοποίηση και τι πιστεύουμε εμείς;

Δε θα διαφωνησω σε αυτο,,,οτι βοηθα τον καθενα καλο ειναι ,,,προσκαιρα ομως,,,και καλυτερο ειναι να βρισκουμε οριστικες λυσεις στα θεματα που μας απασχολουν

Και γω (βαθια αθεη παιδιοθεν) καποια στιγμη στη ζωη μου περασα μια μεγαλη δυσκολια (ενα εξαμηνο κρατησε) που δεν μπορουσα να διαχειριστω με τα «μεσα» που διεθετα τοτε,,,αναρωτηθηκα λοιπον τι ανακουφιση βρισκουν οι αλλοι στο θεο/εκκλησια και ειπα να το δοκιμασω,,,μια που μπηκα και μια που βγηκα λεμε (αδυνατον να βρω σημειο ταυτισης με το χωρο αυτο),,,

Για την ιστορια,,,μια μερα ξυπνησα και ειπα «α μωρε,,,σιγα το θεμα που καθομαι και σκαω» και αυτο ηταν!!! Μου περασε στο λεπτο

 Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από seychelles
,,,

. Ότι βοηθάει να πατήσει κανείς στα πόδια του , να βγάλει το βάρος από πάνω του καλό είναι. Τα άσχημα είναι το κάπνισμα και το πολύ αλκοόλ, οτιδηποτε άλλο τη βοηθά ψυχικά να ανταπεξέλθει καλό είναι

 

Φυσικα και θα ψαξει συμπαρασταση ο καθενας οπου νομιζει,,,και ακομη πιο φυσικα οταν λεω την αποψη μου,,,θα πω τη δικη μου οχι των αλλων  τη δικη μου! Που βασιζεται στις εμπειριες, στη γνωση μου και στο ποια ειμαι εγω! Αλλιως τι νοημα εχει? Να λεω οτι θα σκεφτοταν και ο αλλος μονος του? Απλα να του χαρισω λιγη επιβεβαιωση?  Μπααα

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από seychelles
Kristina_ που ξέρεις τι θα της πούνε στην εκκλησία και αν θα της πούνε να στρουθοκαμηλίζει. Ούτε που ξέρουμε σε ποιον θα μιλήσει και τι θα της πούνε, το μόνο που ξέρουμε από τα δικά της λεγόμενα είναι ότι έχει κάποιες σχέσεις με την εκκλησία και ακούγεται να την εκτιμά. Αν εκεί κοινωνικοποιείται, δεν πρέπει να μιλήσει και εκεί; Τι να κάνει δηλαδή, να κρύβεται; Δεν ήρθε να ζητήσει βοήθεια για την αυταπάτη της θρησκείας, για το διαζύγιο της θέλει βοήθεια και να ξεπεράσει τον πανικό στον οποίο είναι λογικό να βρίσκεται. Αν η θρησκεία της τη βοηθάει σε αυτό, που είναι το κακό; Χρειάζεται να αποδεχθούμε ως σωστό για εμάς το 100% του αλλου, για 5 προτάσεις σε ένα διαζυγιο, δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει το χώρο που θα μιλήσει; Δεν είναι πιο σημαντικό να αρχίσει να μιλά ανοιχτά στον κύκλο της από το εάν μας αρέσει ή όχι αυτός ο χώρος για τη δίκη μας κοινωνικοποίηση και τι πιστεύουμε εμείς;

 

Η θεματοθετρια ενεπλεξε θρησκευτικα βοηθηματα στην κουβεντα, οχι οι υπολοιποι...

Αφου λοιπον τα ενεπλεξε, πως αποκλειεται η συζητηση γι' αυτα?...

Το ποσο καλο της εκανε, φαινεται απο τα αποτελεσματα...

Ειπαμε...παραμενει το προβλημα...

Και κατι αλλο...ολοι εχουμε περασει απο χωρισμους και μαλιστα μακροχρονιων σχεσεων...

Αυτο δεν σημαινει οτι ειμαστε οι μαστερς του ζητηματος του χωρισμου!!!...

Επειδη διακρινω μια προθεση να δειξουμε οτι..."εμεις χωρισαμε, εμεις ξερουμε και τι λεμε"...

Μπα...παρα πολυς κοσμος εχει ζησει χωρισμους οικογενειων και ολοι, χωρισμους απο σχεσεις...

Οποτε...επιτρεπεται να λεμε και εμεις καμια κουβεντα, ε?...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από seychelles
Εδώ θέλει βοήθεια για το διαζύγιο της όποτε δεν είναι το καλύτερο μερος να λέμε τη γνώμη μας για το Θεό, την εκκλησία κλπ έτσι πάμε το θρεντ σε άλλα ζητήματα. Καθεαυτό για την εκκλησία δεν το κατέχω να συζητήσω σε βάθος το θέμα αλλά αν αυτή τη βοηθάει να νιώσει καλά, γιατί να μην πάει; Και γώ πήγα μια φορά και ας μην είμαι θρησκευόμενος Είναι μεγάλη η πίεση από τις αλλαγές σε ένα νωπό διαζύγιο που μόλις έχει ξεκινήσει και έχει δρόμο μπροστά του, ειδικά για αυτόν/αυτή που άκουσε μια ανακοίνωση χωρίς πολύ πρότερη επεξεργασία. Είναι και μεγάλο το σοκ του να μένει κανείς ξαφνικά μόνος μετά από χρόνια και πολλά τα ερωτηματικά για τη ζωή που θα έρθει. Ότι βοηθάει να πατήσει κανείς στα πόδια του , να βγάλει το βάρος από πάνω του καλό είναι. Τα άσχημα είναι το κάπνισμα και το πολύ αλκοόλ, οτιδηποτε άλλο τη βοηθά ψυχικά να ανταπεξέλθει καλό είναι

 

Και γώ που δεν πήγα στον άγιο Φανούριο, ούτε αυτό έσωσε τίποτα ούτε άλλαξε το αποτέλεσμα, όποτε μήπως δεν έχει καμμία σχέση ο αγιος Φανούριος με την κατάληξη ενός διαζυγίου; και απλά ας οποίος νιώθει καλά πηγαίνοντας ας πάειΕίναι πολύ σημαντικό το δίκτυο υποστήριξης και ο κύκλος του καθενός την ώρα του διαζυγίου είναι λίγο πολύ δεδομένος. Οι φίλοι και ο κύκλος, και να μην κρατά πράγματα μέσα κανείς, κάνουν μεγάλη διαφορά.

Μα ποιος με παιρνει και μου βαζει Καρρα, μεστηζεστη?...

Τώρα πως φτάσαμε στον Καρρα από τον Άγιο Φανούριο δεν ξέρω...Το θέμα είναι ότι αυτό που βιωνω δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, είμαι στην εργασία μου και νιώθω να βράζει το μέσα μου, πανικός, άγχος, θλίψη, απόγνωση. Έχουν περάσει 4 μηνες και ενώ νιώθω ότι δεν έχω αυτό το παραπατημα, έχω ακόμα θλίψη. Η θεραπεύτρια λέει ότι αυτό το κενό που νιώθω πρέπει να το καλυψω με κάτι άλλο,διαφορετικα οδευω προς την κατάθλιψη. Διαπιστώνω ότι όταν μιλάω ηρεμεί λίγο αυτό το τέρας μέσα μου. Εσείς που έχετε χωρίσει το νιώθετε όπως εγώ? Είναι φυσιολογικό? Μακάρι να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου γρήγορα.

Βρε κοριτσι τι θα πει «θεραπευτρια» ??? Και καθεσαι και την πληρωνεις για να ακους @@@

Αν θεωρεις οτι χρειαζεσαι επαγγελματικη βοηθεια (που καθολου κακο δεν ειναι) πηγαινε σε καποιον επαγγελματια ,,,σοβαρο,,,με αναγνωρισμενο πτυχιο, με εξειδικευση και με αδεια ασκησεως επαγγελματος και ,,,να ναι και λιγο σοβαρος,,,αμα αυτοαποκαλειται «θεραπευτης» δε λεει  (η εποχη των χιππις περασε,,,νομιζω)

Και η χημεια καθολου κακη δεν ειναι αν την χρειαστεις και σε βοηθησει να ασθανθεις καλυτερα και να σταθείς στα ποδια σου γρηγοροτερα

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από Filkon_123
Τώρα πως φτάσαμε στον Καρρα από τον Άγιο Φανούριο δεν ξέρω...Το θέμα είναι ότι αυτό που βιωνω δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, είμαι στην εργασία μου και νιώθω να βράζει το μέσα μου, πανικός, άγχος, θλίψη, απόγνωση. Έχουν περάσει 4 μηνες και ενώ νιώθω ότι δεν έχω αυτό το παραπατημα, έχω ακόμα θλίψη. Η θεραπεύτρια λέει ότι αυτό το κενό που νιώθω πρέπει να το καλυψω με κάτι άλλο,διαφορετικα οδευω προς την κατάθλιψη. Διαπιστώνω ότι όταν μιλάω ηρεμεί λίγο αυτό το τέρας μέσα μου. Εσείς που έχετε χωρίσει το νιώθετε όπως εγώ? Είναι φυσιολογικό? Μακάρι να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου γρήγορα.

 

Για εμένα αρχικά, αμέσως μετά το τελεσίγραφο, ήταν μεγάλη θλίψη για την απώλεια της οικογένειας. Μετά ακολούθησε μια συζήτηση με τη σύζυγο αν μπορούμε με αμοιβαίες υποχωρήσεις να λύσουμε τα οποία θέματα.

 

 Στη συζήτηση αυτή προέκυψε ότι βλέπουμε τα πράγματα αρκετά διαφορετικά και δε συμφωνούμε σε αρκετά θεμελίωση κομμάτια ενός κοινού βίου, υπήρχαν τομείς που δεν ήθελε αυτή να υποχωρήσει και τομείς που εγω δεν υποχωρουσα.

 

 Όποτε τελικώς καλώς ήθελε να χωρίσουμε, ασχέτως του ποσό με στενοχώρησε αυτή η απόφαση. 

 

Αυτή η συζήτηση ήταν σημαντικό που έγινε για τη δίκη μου κατάσταση, με βοήθησε να αποδεχτώ την πραγματικότητα, να σταματήσω να σκέφτομαι για επανασύνδεση και μετά άρχισα να νιώθω και πάλι ηρεμία. 

Έχεις συζητήσει με το σύζυγο σου το γιατί; Γιατί πχ βρήκε άλλη, μπορεί να στενοχωρηθείς απάνω στην κουβέντα γιατί θα ακούσεις πράγματα που θα σε κάνουν να νιώσεις ανεπαρκής και σαν άνθρωπος και σα σύντροφος . Το ότι εμένα με βοήθησε δε σημαίνει ότι είναι πανάκεια, δεν ήταν εύκολη κουβέντα , μιλά και με τη θεραπεύτρια σου ίσως σε βοηθήσει να καταλάβεις ποτέ είσαι έτοιμη να κανείς κάτι αντίστοιχο αν θεωρείς ότι ενδείκνυται στη δίκη σου περίπτωση.

 Το έχεις πάρει απόφαση ότι έχει λήξει ή είναι κάτι ανοιχτό ακόμα; Αν είναι ανοιχτό λογικό είναι να περνάς δύσκολα. Για το κενό εμένα με βοήθησε παρά πολύ επανασύνδεση με παλιούς φίλους , με τους οποίους πλέον γεμίζω όλο τον ελεύθερο χρόνο. Στην αρχή δεν ήθελα να δω κανένα γιατί ντρεπόμουν που διαλυόταν ο γάμος μου, αλλά το να μιλήσω ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα

Το "γρηγορα" δεν ισχυει, ουτε και το "αργοτερα"...αν το χρησιμοποιουσες...

Θα παρει οσο χρονο χρειαζεσαι εσυ για να ασχοληθεις με κατι αλλο...

Ελα να σου πω!!!...Η ζωη μας ποτε και κανεις δεν μας εγγυηθηκε οτι θα ειναι ονειρικη...

Αυτα κανουν οι εξαρτησεις απο ατομα...

Σηκω πανω και περπατα...για οπου ναναι...νοητικα η πραγματικα...

Θες τιποτα αλοκασιες, που χαριζω, να ασχοληθεις?...

Απιστευτα αγχολυτικη δραστηριοτητα, μαζι με την μουσικη...

Μεχρι εκει μπορω να βοηθησω, γιατι εχω λογοδοθει προσφατως...

Ο Καρρας, αντικαθιστα την φραση "οτι ναναι", για κατι εμπεριστατωμενα που διαβασα και...

Επειδη εχω στενεματα με την ελευθερη εκφραση, λογω των θεραποντων μου...

Το ειπα ετσι...

Ψηνεσαι για τις αλοκασιες?...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από Filkon_123
Τώρα πως φτάσαμε στον Καρρα από τον Άγιο Φανούριο δεν ξέρω...Το θέμα είναι ότι αυτό που βιωνω δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, είμαι στην εργασία μου και νιώθω να βράζει το μέσα μου, πανικός, άγχος, θλίψη, απόγνωση. Έχουν περάσει 4 μηνες και ενώ νιώθω ότι δεν έχω αυτό το παραπατημα, έχω ακόμα θλίψη. Η θεραπεύτρια λέει ότι αυτό το κενό που νιώθω πρέπει να το καλυψω με κάτι άλλο,διαφορετικα οδευω προς την κατάθλιψη. Διαπιστώνω ότι όταν μιλάω ηρεμεί λίγο αυτό το τέρας μέσα μου. Εσείς που έχετε χωρίσει το νιώθετε όπως εγώ? Είναι φυσιολογικό? Μακάρι να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου γρήγορα.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 51 από Kristina_

Βρε κοριτσι τι θα πει «θεραπευτρια» ??? Και καθεσαι και την πληρωνεις για να ακους @@@

Αν θεωρεις οτι χρειαζεσαι επαγγελματικη βοηθεια (που καθολου κακο δεν ειναι) πηγαινε σε καποιον επαγγελματια ,,,σοβαρο,,,με αναγνωρισμενο πτυχιο, με εξειδικευση και με αδεια ασκησεως επαγγελματος και ,,,να ναι και λιγο σοβαρος,,,αμα αυτοαποκαλειται «θεραπευτης» δε λεει  (η εποχη των χιππις περασε,,,νομιζω)

Και η χημεια καθολου κακη δεν ειναι αν την χρειαστεις και σε βοηθησει να ασθανθεις καλυτερα και να σταθείς στα ποδια σου γρηγοροτερα

 

 

Αυτό είναι σημαντικό, δε γνωρίζω στην Ελλάδα τι πιστοποιήσεις υπάρχουν, αλλά μόνο βοήθεια από πιστοποιημένους επαγγελματίες με εμπειρία. Πχ σε άλλες χώρες είναι ξεκάθαρο, η μία περίπτωση είναι ψυχολόγος που έχει εργαστεί χρόνια και στο εθνικό σύστημα υγείας και η άλλη είναι "life coach", μόνο με πιστοποιημένους επαγγελματίες να κάνεις συνεδρίες, αλλιώς στην καλύτερη περίπτωση ΄χανεις το χρόνο σου και τα χρηματά σου. Σίγουρα και στην Ελλάδα θα υπάρχει κάποια πιστοποίηση ή κάτι άλλο που ξεκαθαρίζει τις δύο κατηγορίες.

Αλοκασιες...

Καταρχήν τι είναι οι αλοκασιες?Σειχελες, το θέμα επανασύνδεση μπορεί να ακούγεται σωτήριο για να με βγάλει από την θλίψη, είμαι 100 % σίγουρη ότι και δεν θα γυρίσει γιατί είναι φουλ ερωτευμένος αλλά και να γυρίσει δεν θα μπορέσουμε να είμαστε καλά. Ειμαι πολύ σίγουρη ότι η επανασύνδεση θα είναι καταστροφική.Μου τα είπε τα λάθη μου, έχει δίκιο, η αλήθεια είμαι ότι μαζί... Δεν μπορούμε. Δεν είναι για μένα, δεν είμαι για αυτόν.Πρέπει να αποδεχτώ αυτά που ένιωθα πριν χωρίσω και είναι δύσκολη η αποδοχή . Δεν μπορούσαμε μαζί απλά κοροιδευομασταν για το παιδί??? Απλά πονάει αυτό και ο νους ξεχνάει...Πάντως μέσα μου νιώθω αυτό το τέρας... Θλίψη...Σας ευχαριστώ.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από Filkon_123
 Η θεραπεύτρια λέει ότι αυτό το κενό που νιώθω πρέπει να το καλυψω με κάτι άλλο,διαφορετικα οδευω προς την κατάθλιψη.

Αυτη η θεραπευτρια ριχνει και τα ταρω...;;;

Σιγα μην ειπε σοβαρη ...θεραπευτρια...κατι τετοιο...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 55 από Filkon_123

Αλοκασιες... Καταρχήν τι είναι οι αλοκασιες?Σειχελες, το θέμα επανασύνδεση μπορεί να ακούγεται σωτήριο για να με βγάλει από την θλίψη, είμαι 100 % σίγουρη ότι και δεν θα γυρίσει γιατί είναι φουλ ερωτευμένος αλλά και να γυρίσει δεν θα μπορέσουμε να είμαστε καλά. Ειμαι πολύ σίγουρη ότι η επανασύνδεση θα είναι καταστροφική.Μου τα είπε τα λάθη μου, έχει δίκιο, η αλήθεια είμαι ότι μαζί... Δεν μπορούμε. Δεν είναι για μένα, δεν είμαι για αυτόν.Πρέπει να αποδεχτώ αυτά που ένιωθα πριν χωρίσω και είναι δύσκολη η αποδοχή . Δεν μπορούσαμε μαζί απλά κοροιδευομασταν για το παιδί??? Απλά πονάει αυτό και ο νους ξεχνάει...Πάντως μέσα μου νιώθω αυτό το τέρας... Θλίψη...Σας ευχαριστώ.

 

 

 Καλύτερα που δεν κοροϊδεύεστε για το παιδί γιατί έτσι τελικά θα κοροϊδευατε το παιδί.

Μια πληροφορία όταν την έμαθα μου είχε αφαιρέσει πολύ άγχος σχετικά με το διαζύγιο -  ναι μεν εν γένει τα παιδιά των διαζευγμένων να έχουν χαμηλότερες μαθησιακές επιδόσεις από τα παιδιά των μη διαζευγμένων, όμως κοιτώντας το κομμάτι που έχει καλές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, εκεί δεν παρατηρούνται διαφορές μεταξύ παιδιών διαζευγμένων και παντρεμένων. Κοινώς αν και οι δύο δείχνουν αγάπη στο παιδί, προσφέρουν στο παιδί και δεν το αποκλείουν, τότε το παιδί είναι μια χαρά.

 

Εφόσον δεν υπάρχει ενδεχόμενο επανασύδεσης (καλά κάνεις), πλέον πήγαινε σε ένα δικηγόρο για συμβουλευτική επίσκεψη, να ενημερώθείς - και αυτό θα σε βοηθήσει ψυχολογικά, θα έχεις μια εικόνα πως θα δείχνουν τα πράγματα μετά τη λύση του γάμου. Μην εργαλειοποιήσεις τη νομοθεσία για να εκδικηθείς και για να ταλαιπωρήσεις αλλά να μην αμελήσεις κάτι που δικαιούσαι, πχ διατροφή παιδιού.

Η μεγαλη δυστυχια ειναι οταν, οι μεγαλοι αποφασιζουν για το "καλο" των παιδιων...

Καλημερα

Σε δικηγόρο έχουμε παει, εχει μπει η πρώτη υπογραφή και τώρα θα μπει η δεύτερη με την επάνοδο από τις διακοπές της δικηγόρου.Προτεραιότητα μου είναι η ψυχική υγεία του παιδιού. Δεν έχω πει ούτε μια κακή κουβέντα για τον μπαμπά της και πριν χωρίσουμε. Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.Ελπίζω να κάνει και ο ίδιος το ίδιο.Η ψυχοθεραπευτρια όταν μιλάει για την κάλυψη του κενού,ειναι που της μετέφερα αυτό το κενό που νιώθω μέσα στο σπίτι από την απουσία του πρωην συζύγου,εκεί μου είπε ότι πρέπει να κάνω κάτι να γεμίσω αυτό το κενό για παράδειγμα Καθάρισμα ντουλάπι ντουλάπι την φορά.Η συγκεκριμένη είναι κορυφή... Εγώ απλά είμαι μπλοκαρισμενη.

https://www.youtube.com/watch?v=J317DUqkYVU

Παράθεση:
Σχόλιο # 58 από Enikos

Η μεγαλη δυστυχια ειναι οταν, οι μεγαλοι αποφασιζουν για το "καλο" των παιδιων...