έπρεπε...

έπρεπε...

Ολη μου  η ζωή ένα πρέπει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Καταπιεσμένο παιδί απο αυταρχικό πατέρα που επέβαλε στο σπίτι την τάξη με στρατιωτικούς κανονισμούς.ΣΚ1...ΣΚ2...και τα χρόνια κυλουσαν στενάχωρα, Ποτέ μου δε κατάλαβα γιατι δεν έγινα ενα ήσυχο παιδάκι όπως ο αδερφός μου για παράδειγμα έτσι ωστε να ακούω αυτά τα ριμαδιασμενα τα πρέπει, να τα ακολουθώ κατά γράμμα και να γλυτώσω την κακοποίηση σε όλες της τις μορφές που κράτησε περίπου 18 χρόνια...ως τη στιγμη που ενηλικιώθηκα και παντρεύτηκα και πηρα το δρομο των επόμενων πρέπει φέρνοντας στον κόσμο τα τρια μου παιδιά...Η αλήθεια είναι ότι δε συμβιβάστικα σε καμια περίπτωση και ισως τελικα να πλήρωσα και την παρορμηση μου αυτή να κάνω παντα του κεφαλιού μου. Αλλά θελω να πιστευω οτι την πληρωσα αξιοπρεπως χωρίς πτώματα ενοχών δεξια κι αριστερα, χωρις παράπλευρες απώλειες αθώων ψυχών (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) ...Η αλήθεια σ αυτές τις περιπτώσεις πάντα σε βοηθάει να τη βγάζεις καθαρή ακόμα και στις πιο βρώμικες καταστάσεις. Ετσι με την αλήθεια όσο κι αν πονούσε προχωρουσα και έφτασα σήμερα αισίως στα 51 κι αν με ρωτήσεις τι θα άλλαζα  στον εαυτό μου κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με απολυτη ειλικρίνεια θα ελεγα ότι θα έπρεπε να σέβομαι περισσότερο τα θέλω των άλλων. Να δέχομαι τους ανθρώπους όπως είναι να τους αγαπώ γι αυτο που είναι και να τους το δείχνω καθημερινά με κάθε τρόπο. Βρεθήκαμε ξαφνικά σ ενα κόσμο που δε σέβεται τίποτα και τα χουμε χασει...Σαστισμένοι, βρήκαμε εναν αναπαυτικό καναπέ, βολευτήκαμε και έχουμε αποψη για τα πάντα κράζοντας τους άλλους με κάθε ευκαιρία για την κατάντια μας, κάνοντας πως δε βλεπουμε ότι είμαστε  κι εμεις κομμάτι του παζλ...βαλαμε κι εμεις το λιθαρακι μας για να γινει όλο αυτο. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από marie_la_journaliste

έπρεπε...

Ολη μου  η ζωή ένα πρέπει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Καταπιεσμένο παιδί απο αυταρχικό πατέρα που επέβαλε στο σπίτι την τάξη με στρατιωτικούς κανονισμούς.ΣΚ1...ΣΚ2...και τα χρόνια κυλουσαν στενάχωρα, Ποτέ μου δε κατάλαβα γιατι δεν έγινα ενα ήσυχο παιδάκι όπως ο αδερφός μου για παράδειγμα έτσι ωστε να ακούω αυτά τα ριμαδιασμενα τα πρέπει, να τα ακολουθώ κατά γράμμα και να γλυτώσω την κακοποίηση σε όλες της τις μορφές που κράτησε περίπου 18 χρόνια...ως τη στιγμη που ενηλικιώθηκα και παντρεύτηκα και πηρα το δρομο των επόμενων πρέπει φέρνοντας στον κόσμο τα τρια μου παιδιά...Η αλήθεια είναι ότι δε συμβιβάστικα σε καμια περίπτωση και ισως τελικα να πλήρωσα και την παρορμηση μου αυτή να κάνω παντα του κεφαλιού μου. Αλλά θελω να πιστευω οτι την πληρωσα αξιοπρεπως χωρίς πτώματα ενοχών δεξια κι αριστερα, χωρις παράπλευρες απώλειες αθώων ψυχών (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) ...Η αλήθεια σ αυτές τις περιπτώσεις πάντα σε βοηθάει να τη βγάζεις καθαρή ακόμα και στις πιο βρώμικες καταστάσεις. Ετσι με την αλήθεια όσο κι αν πονούσε προχωρουσα και έφτασα σήμερα αισίως στα 51 κι αν με ρωτήσεις τι θα άλλαζα  στον εαυτό μου κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με απολυτη ειλικρίνεια θα ελεγα ότι θα έπρεπε να σέβομαι περισσότερο τα θέλω των άλλων. Να δέχομαι τους ανθρώπους όπως είναι να τους αγαπώ γι αυτο που είναι και να τους το δείχνω καθημερινά με κάθε τρόπο. Βρεθήκαμε ξαφνικά σ ενα κόσμο που δε σέβεται τίποτα και τα χουμε χασει...Σαστισμένοι, βρήκαμε εναν αναπαυτικό καναπέ, βολευτήκαμε και έχουμε αποψη για τα πάντα κράζοντας τους άλλους με κάθε ευκαιρία για την κατάντια μας, κάνοντας πως δε βλεπουμε ότι είμαστε  κι εμεις κομμάτι του παζλ...βαλαμε κι εμεις το λιθαρακι μας για να γινει όλο αυτο. 

Θα μουν αχαριστη αν έλεγα πως δε μου αρέσει η ζωή μου και θα ήθελα ετσι σε μια στιγμή σαν απο θαύμα να την αλλάξω  ενω άλλοι παιδευονται χρόνια αλλά αν το καλοσκεφτείς  ειναι μια απόφαση...σε μια στιγμή...ένα κλικ να σου γυρισει το μυαλό και να φέρεις τα πανω κατω... Θα μπορούσα να είμαι φρόνιμη...αλλά ευτυχώς είχα πολλές επιλογές και μια που όλα ξεκινησαν απο το πρέπει σ αυτη εδω την ιστορία ,την και καλα..."έκφραση" θα ήθελα να την  κλείσω με μια πολυ χειρότερη λέξη απο το πρέπει. Το έπρεπε!

 

Όχι δεν σκέφτομαι τα έπρεπε, έμαθα να αγαπώ τα λάθη του παρελθόντος, γιατί απ'αυτά απεκτησα 

Marie

Τα πρέπει, τα έπρεπε, αυτά που έκανα και μετάνιωσα γι αυτά κι ό,τι δεν έκανα - όλα αυτά αποτελούν "προσωπική ιστορία" με την οποία έμαθα να ζω, όπως έμαθα να υπάρχω μαζί με τα προτερήματα και τα ελλατώματά μου, τις αδυναμίες και τα δυνατά μου σημεία.

Λιγα χρονια που σε παρακολουθω λιγο μεσα απο την δραστηριοτητα σου εδω εχω καταληξει οτι εισαι εξαιρετικος ανθρωπος και μια πανεξυπνη γυναικα. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από marie_la_journaliste

έπρεπε...

 κι αν με ρωτήσεις τι θα άλλαζα  στον εαυτό μου κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με απολυτη ειλικρίνεια θα ελεγα ότι θα έπρεπε να σέβομαι περισσότερο τα θέλω των άλλων. Να δέχομαι τους ανθρώπους όπως είναι να τους αγαπώ γι αυτο που είναι και να τους το δείχνω καθημερινά με κάθε τρόπο. Βρεθήκαμε ξαφνικά σ ενα κόσμο που δε σέβεται τίποτα και τα χουμε χασει...Σαστισμένοι, βρήκαμε εναν αναπαυτικό καναπέ, βολευτήκαμε και έχουμε αποψη για τα πάντα κράζοντας τους άλλους με κάθε ευκαιρία για την κατάντια μας, κάνοντας πως δε βλεπουμε ότι είμαστε  κι εμεις κομμάτι του παζλ...βαλαμε κι εμεις το λιθαρακι μας για να γινει όλο αυτο. 

την και καλα..."έκφραση" θα ήθελα να την  κλείσω με μια πολυ χειρότερη λέξη απο το πρέπει. Το έπρεπε!

 

Αυτό

Σας ευχαριστούμε κυρία μου, να ξέρετε ότι δεν είστε μόνη εκεί έξω