Πως διαχειριστηκατε το διαζύγιο?

Πως διαχειριστηκατε το διαζύγιο?

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά, εύχομαι τα καλύτερα.

Θέλω να ρωτήσω διαζευγμένους γονείς για το πώς μπόρεσαν να διαχειριστούν το ότι δεν έμεναν με τα παιδιά τους κάθε μέρα. Ειδικά χωρισμένες μανάδες. Αντέχεται αυτό το πράγμα? Ζω εδώ και καιρό έναν απαίσιο γάμο( τα άσχημα προέκυψαν με το που έμεινα έγκυος και" έδεσε το γάιδαρό του " ο πατέρας του παιδιού ως μου. Υποφέρω και έχω αποκτήσει ψυχοσωματικά και να αλλά προβλήματα υγείας από τη στεναχώρια μου. Ας χωρίζαμε κι να ας μη μου έδινε ούτε ένα ευρώ διατροφή, δε ως με τη νοιάζει, αρκεί να ζήσω ήρεμα μέσα στο σπίτι μου. Αλλά τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη ότι δε θα είμαι κάθε ωωω μέρα με την κορούλα μου. Ούτε 5 χρόνων δεν έχει γίνει. Πείτε μου όσοι / όσες το έχετε ζήσει, παλεύεται??

Χρόνια πολλά και σ εσένα.

Λυπάμαι αν σε στεναχωρήσω,αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι το παιδί σας είναι αποτέλεσμα του άλλοτε έρωτα σας και αξίζει την προσοχή και την αγάπη και των δύο γονιών του.

Δεν είναι προϊόν διεκδίκησης,δεν είναι τρόπαιο και το σημαντικότερο,δεν είναι άλλοθι για να παραμείνετε σε ένα νεκρό γάμο ,

αν και εφόσον αισθάνεστε ότι δεν υπάρχει πλέον τίποτα να προσφέρετε ο ένας στον άλλο.

Στο χέρι σας είναι να διατηρηθεί η σχέση του καθενός με το παιδί ακόμα και αν μοιράζετε τις ώρες φροντίδας του.

 

Προσπαθήστε να βρείτε ένα δίκαιο και για τους δύο προγραμμα που θα εξυπηρετεί και εκείνο του παιδιού σας,

αποφύγετε τις αντιπαραθέσεις,ακολουθειστε όσο το δυνατόν κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης και προς Θεού,μην το φέρετε στη δυσάρεστη θέση να γίνει κριτής σας.

Εύχομαι ψυχραιμία και προσοχή στην επιλογή δικηγόρων διαζυγίου,διότι οι περισσότεροι προκαλούν αντιπαραθέσεις μόνο και μόνο για οικονομικό τους όφελος.

'''

Εύχομαι ψυχραιμία και προσοχή στην επιλογή δικηγόρων διαζυγίου,

διότι οι περισσότεροι προκαλούν αντιπαραθέσειςμόνο και μόνο για οικονομικό τους όφελος.                                                                                         '''

να προσεχες με ποιον εμπλεκες και  αυτο συμβενει οταν διαλεγετε  εσεις η γυναικες τους  συντροφους σας  χωρις κριτηρια ,αλλη μια κατεστραμενη   οικογενεια , 

Χρονια Πολλα!...

Ποιος εδεσε τον γαιδαρο του, δεν καταλαβα!!!...


Τι εχει αλλαξει και εγω φροντιζα τα ζα μου?...

Χρόνια σου πολλά Γιώργο

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από giorgos170

'''

Εύχομαι ψυχραιμία και προσοχή στην επιλογή δικηγόρων διαζυγίου,

διότι οι περισσότεροι προκαλούν αντιπαραθέσειςμόνο και μόνο για οικονομικό τους όφελος.                                                                                         '''

 

 

Δεν εχω παντρευτει, δεν εχω χωρισει, εχω ομως μεγάλη εμπειρία για να σου πω οτι αυτο ακριβώς που γράφεις ειναι η αιτια του κακου στο συγκεκριμένο θεμα. Νομιζετε οτι το παιδι ειναι "κτημα" σας και λειτουργωντας εγωιστικα, κοιτατε μονο τη "παρτη σας". Ε, λοιπον, ακου κ εσυ κ ολοι-ες που εχετε τετοιες απόψεις, οτι το συμφέρον του παιδιου ειναι πανω απ ολα. Το οποιο προσταζει αφθονο χρονο κ με τους δυο γονεις. Τιποτε αλλο. Το πως νιωθεις εσυ, πηγαινε παλεψε το με το ψυχολογο αν δε μπορεις. Ημαρτον πια.Δε φτάνει που τα κανατε μανταρα στο γαμο κ χωρισατε...αντι για την αυτοκριτικη αμφοτερων, παλι κοιτατε το "αχ δε μπορώ χωρίς το παιδι". Και ο αλλος γονεας τι ειναι βρε? Ξενος? Και σε τελικη αναλυση το καλο του παιδιού σου θελεις ηηη...μηπως το καλο το δικό σου? Ειλικρινά σου λεω, περαν του καλου του παιδιου...ολα τα αλλα ασημαντες λεπτομέρειες.

' κείνα   ' φέραν   τούτα  ...,,:

Ουπς!$$$!! Το κείμενο σας είναι πολύ μικρό και δεν  ...,::...,,

Αλυσίδα σευχαριστω πολύ για την απάντηση σου, δε με στεναχωρεις καθόλου πολύ σωστά τα όσα λες και είναι πράγματα που τα γνωρίζω. Δε θεωρώ το παιδί μου τρόπαιο ούτε προιον διεκδίκησης. Απλά δεν ξέρω πως αντέχεται για μια μάνα που λατρεύει το μικρό παιδάκι της, να μην είναι μαζί του κάθε μέρα. Πως είναι να χάνεις μέρες και στιγμές από τη ζωή του παιδιού σου? Πως αντέχεται η νυχτα όταν ξέρεις ότι κοιμάται το παιδί σου άλλου? Ότι μπορεί να ξυπνήσει μέσα στη νύχτα από έναν εφιάλτη και εσύ δε θα είσαι εκεί για να το καθησυχάσεις ? Η κόρη μου ακόμα και τώρα που δεν έχουμε χωρίσει με τον πατέρα της, όποτε είναι να βγει βόλτα μαζί του , με παρακαλάει " Έλα κι εσύ , μανούλα" !! Είναι μικρή ,το καλοκαίρι θα κλείσει τα 5 . Πολλά παιδιά κλαίνε όταν αποχωρίζονται τον ένα γονέα για να πάνε στον άλλο .. Πως αντέχει κάνεις να το βλέπει αυτό? Να νιώθει ότι το παιδί του πληγώνεται? Ότι γίνεται " μπαλάκι" αναμεσα στους γονείς? Δε θεωρησα ποτέ το παιδί μου τρόπαιο... Απλά είναι η απόλυτη προτεραιότητα μου. Δεν αντέχω στη σκέψη ότι μπορεί να το πληγώσω... Έχω ζητήσει βοήθεια ψυχοθεραπευτή και μου λέει να περιμένω λίγα χρόνια ακόμα που θα είναι πιο μεγάλη η κόρη μου, και θα καταλαβαίνει καλύτερα τους λόγους χωρισμού. Αλλά δεν ξέρω αν θα αντέξω την τοξική κατάσταση με τον πατέρα της. Φοβάμαι για την υγεία μου. Και δε θέλω το κοριτσάκι μου να ζει καυγάδες μέσα στο σπίτι του. Νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο. Γι'αυτό ζητάω τη γνώμη όσων έχουν αυτή την εμπειρία. Σευχαριστω πολύ για την απάντησή σου και για το χρόνο που αφιέρωσες.

Να αλλάξεις ψυχοθεραπευτή.

Χθες !!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από patatoufa82

 

Έχω ζητήσει βοήθεια ψυχοθεραπευτή και μου λέει να περιμένω λίγα χρόνια ακόμα που θα είναι πιο μεγάλη η κόρη μου, και θα καταλαβαίνει καλύτερα τους λόγους χωρισμού.

 

 

Πολύχρονος Γιώργο 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από giorgos170

'''

Εύχομαι ψυχραιμία και προσοχή στην επιλογή δικηγόρων διαζυγίου,

διότι οι περισσότεροι προκαλούν αντιπαραθέσειςμόνο και μόνο για οικονομικό τους όφελος.                                                                                         '''

 

 

Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένη αγαπητή παταπουφα 

Το παιδί,όπως μας εξηγείς,μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με καυγαδες.

Πώς δικαιολογεί ο "ψυχολόγος" σου τη συμβουλή του να το αφήσεις να μεγαλώσει για να καταλάβει το λόγο του χωρισμού ? Για να του πεις δηλαδή,όταν θα φτάσει στην εφηβεία ότι "παιδί μου,βλέπεις πως φταίει ο πατέρας σου "? 

 

Έχεις σκεφτεί ότι μέχρι να μεγαλώσει θα σας έχει σιχαθεί και τους δύο ? 

Περιμένεις να καταλάβει τους λόγους που κι εσείς οι ίδιοι (κι εμείς οι περισσότεροι διαζευγμένοι) δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ? 

Αυτό εννοούσα όταν είπα πως το παιδί δεν είναι κριτής σας.

Δεν το αφορούν οι λόγοι του χωρισμού,διότι η σχέση του παιδιού με τους γονείς,(θα έπρεπε να) μην επηρεάζεται από αυτούς τους λόγους.

Αυτο που το νοιάζει,είναι να έχει κοντά του και τους δύο,είτε μαζί,είτε χωριστά.

Αν καταφέρετε να συνενοηθειτε,μπορείτε να περνάτε κάποιες μέρες ή και κάποιες γιορτές όλοι μαζί μέχρι να μεγαλώσει λιγο.Θα πρότεινα επίσης να συμβουλευτείτε έναν παιδοψυχολογο για να σας βοηθήσει να του εξηγήσετε μόνο τα απαραίτητα και να το διαβεβαιωσετε πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις μεταξύ σας διάφορες,πως δεν το αφορούν και πως θα συνεχίσετε να το αγαπάτε και να το φροντίζετε και οι δύο.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από alisida

Να αλλάξεις ψυχοθεραπευτή.

Χθες !!!

 

 

Εχουν καψει κοσμο αυτες οι "απολυτες προτεραιοτητες"...που να χορτασουνε και οι κοτες...

Περα απο τον εαυτουλη σας, δεν ξερετε τιποτε αλλο...


Τυχαια ειναι τιγκα τα λομπισ των ψυχιατρων απο νεους ανθρωπους?...


Αν οι "απολυτες προτεραιοτητες" σας ειναι το παιδι να υποστειτε την επιλογη σας...


Μια και πολυ "σοφα" εχετε επισημανει οτι το καλο του παιδιου θελει και τους δυο γονεις μαζι...


Το ξηλωσατε το θεματακι με το "καλο" των παιδιων...


Το ξηλωσατε και αυτο δηλαδη...

καλημερα και χρονια πολλα.

Κατ'αρχας φιλη μου δεν καταλαβαινω γιατι αν χωρισεις το παιδι δεν θα ειναι μαζι σου, με την μητερα του, ποιος το οριζει αυτο? Ο Νομος σε αυτες τις περιπτωσεις διαζυγιου δινει την επιμελεια στην μητερα και οριζει στον πατερα να πληρωνει διατροφη. Απο την στιγμη που εσυ εχεις αποφασισει να δωσεις την επιμελεια στον πατερα σημαινει οτι εδω κατι συμβαινει αλλα δεν το αναφερεις..η δεν το καταλαβα εγω. Αρα οτι και να σου πω ειναι ανευ σημασιας. Τα ερωτηματα ειναι πλειστα που μου ερχονται στο μυαλο. Εχεις εσυ ευθυνες για την τοξικη συμπεριφορα του συζυγου? ξαφνικα αποφασισες να ζησεις με εναν παλαβο και να κανεις παιδι μαζι του και τωρα θελεις να εγκαταλειψης τα παντα ακομη και το παιδι σου για να γινεις καλα? Ενας υγιης ψυχικα ανθρωπος δεν αντιμετωπιζει ψυχοσωματικα προβληματα οπως εσυ λες λογω πιεσης, προφανως τα κουβαλαγε μαζι του και πριν το γαμο, και για να λες οτι δεν μπορεις να παρεις το παιδι σου μαζι σημαινει οτι εχεις καποια  θεματα τα οποια δεν τα αναφερεις εδω και το σεβομαι απολυτως, τα εν οικω μη εν δημο...Μηπως πρεπει να ξεκινησεις μια αναφηλαφιση του δικου σου κομματιου και τι εχεις κανει λαθος για να φθασει η σχεση με τον συζυγο σου σε αυτο το σημειο? Ειναι πιθανον οτι αν ο συζυγος σου μας εξιστορουσε εδω την δικη του πλευρα εμεις οι ιδιοι που σου γραφουμε "λυσεις" να τον δικαιωναμε..Οι σχεσεις των ανθρωπων ειναι δυσκολες και χρειαζεται καθημερινος αγωνας. αν αγαπας το παιδι σου και τον αντρας σου μεινε στον γαμο  και ανεθρεψε το παιδι σου με αξιες και ιδανικα. Μην ακους παπαρδουμπες για ισοτητα και τιμιους δικηγορους..ολοι οσοι σου γραφουμε ειμαστε χωρισμενοι με παιδια εδω και χρονια,σκοτωνοντας την μοναξια μας με αρπαχτες...αν ειχαμε ευτυχησει μετα τα διαζυγια μας δεν θα ημασταν εδωφιλικα σου τα λεω ως μεγαλυτερος.αυτα θα ελεγα και στην κορη μου αν ειχε θεμα.παλη και αγωνας ειναι η ζωη μην το βαζεις κατω. ξεκινησε απο τον εαυτο σου.ΥΣ μην ακους ποτε συμβουλες αλλων γυναικων σε τετοιου ειδους θεματα,θα σε οδηγησουν ακομη πιο βαθια στην αβυσσο..

Καλησπέρα θεματοθετρια 

Θα σου δώσω μια προσωπικά δικη μου γραμμή που ως τώρα (πέντε χρόνια μετά το χωρισμό) , πρόσφερε στο παιδί μου ένα όμορφο αποτέλεσμα και την πολυπόθητη ισορροπία στην οικογένεια . 

Να ξεκινήσουμε όμως απ? τα βασικά . 

Ο πατέρας του παιδιού σου ειναι επιλογή σου . Αυτό σημαίνει οτι αντιπροσωπεύει ένα κομματι του εαυτού σου και ως εκ τούτου ΟΦΕΙΛΕΙΣ να πάρεις ευθύνη για αυτό που έκανες . 

Ειναι δικαίωμα του να ζει το παιδί του , προσωπικά δε με ενδιαφέρει τί λέει ο Νόμος εδώ . 

 Αν ο άνθρωπος ειναι καλός πατέρας δίνει λόγους στο παιδί του να τον θέλει καθε μερα , οφείλεις να το σεβαστείς , ειναι κάτι που κι εσένα πρεπει να σε χαροποιεί , εφόσον το μικρό σου χαίρεται . 

Στην περίπτωση τη δικη μου , ο πρώην σύντροφος μένει τρεις ορόφους πιο πάνω από εμάς . 

Για μένα (εφόσον ειναι υποδειγματικός πατέρας) ήταν εφιάλτης να τον μετατρέψω στο «μπαμπά του καθε δεύτερου Σαββατοκύριακου» επειδη απλά εχω τ δικαίωμα . 

Το σπίτι μου ειναι ανοιχτό , οπως και το δικό του , η μικρή κοιμάται μαζί μου και ο μπαμπάς όλη μερα αν θέλουν αυτοί οι δυο , ειναι εδώ . 

Η συνεννόηση μεταξύ μας στην αρχη ήταν ανύπαρκτη , οποτε όσο φερόταν άσχημα σ εμένα , δεν του επέτρεπα την είσοδο , ούτε φυσικά την εργαλειοποίηση του παιδιού στις μεταξύ μας διαφορες . 

Του εξήγησα όμως οτι αν ειναι κόσμιος μέσα στο σπίτι , ειναι πάντα ευπρόσδεκτος και οτι δε σκοπεύω να τον απομακρύνω , αρκεί να ειναι ήρεμος .

Με τον καιρό η συνεννόηση αποκαταστάθηκε , ο ίδιος είδε στην πράξη οτι δεν κινδυνεύει να χάσει το μικρό του , είδε οτι σέβομαι τη σχέση του με τη μικρή , και σιγά σιγά ηρέμησε . 

Δεν του επιτρέπω ποτε να ασχοληθεί με την προσωπική μου ζωή , ούτε φυσικά ασχολούμαι εγω με τη δικη του . 

Είμαστε όμως φίλοι πλέον , και συμμετέχουμε από κοινού στις δραστηριότητες του παιδιού , που σημαίνει οτι συνυπάρχουμε στο σχολείο , στα αθλήματα της μικρής και φυσικά στις γιορτές . 

Παραμένουμε οικογένεια , αν και όχι ζευγάρι και έχουμε συμφωνήσει να πάρουμε διαζύγιο όταν η μικρή θα μεγαλώσει κάπως . 

Αν με ρωτάς για νέο σύντροφο , θα σου πω οτι προσωπικά και διαζευγμένη να ήμουν , δεν θα επέλεγα να κοιμάμαι με έναν άλλον άντρα στο σπίτι όσο η κόρη μου ειναι μικρή , οποτε για μένα δεν κάνει διαφορα η διάσταση . Έχουμε καιρό για τέτοια :-) 

Σημασία έχει να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου , να δουλεύεις , να ζεις τη ζωή σου με ελευθερία , χωρίς όμως το παιδί να στερείται έναν από τους δυο γονείς .

Επαναλαμβάνω , αν ειναι καλός πατέρας , δικαιούται ο,τι και εσυ . Μην προσπαθήσεις να τους χωρίσεις , κάποια στιγμή θα γυρίσει μπούμερανγκ , στο υπογράφω. 

 

δεν θελω να κανω παλι τον γκουρου της γνωσης ..αλλα την αποψη μου πρεπει να την πω γιατι μας διαβαζουν κι αλλοι  ,

διαπιστωνω οτι ο καθε διαζευγμενος παρ ολου την εμπειρια του διαζυγιου του συνεχιζει να εχει αποψη 

διαφορετικη απο του αλλου ,,γιατι ετσι ειναι οι ανθρωποι ,,διαφορετικοι ,,μ αλλη σκεψη αλλη νοημοσυνη αλλη αντιληψη ...,

,κι οπωσδηποτε αλλες συνθηκες ..

τα διαζυγια αγαπητη μου φιλη οταν υπαρχουν παιδια ειναι αιματηρα ,,,κι οποιος λεει αλλα ειναι σ αλλο πλανητη ,,

το θυμα αυτης της καταστασης θα ειναι το παιδι σου ,,και η ζωη η δικη σας μετα το διαζυγιο μετ εμποδιων .,και .τιποτα δεν θα ειναι ιδιο 

.γιατι .ειστε πλεον   γονεις ,κι οχι οπως παλαιοτερα  που περιφερατε μονο τους εαυτους σας ,

κι ουτε ειμαι το ατομο που λεω μ ευκολια οτι τα παιδια δεν πρεπει να βιωνουν ασχημες καταστασεις στο σπιτι και γονεις χωρις αγαπη ..

εξαρταται τι ενοουμε ,,?? 

αλλο να τρως ξυλο και ψυχικη κακοποιηση απο τον συντροφο σου και να το παρατηρει και  το παιδι σου ... κι αλλο να  ερχεται σπιτι κουρασμενος απο την δουλεια ,,να σας  παραμελει και να μην σας  βγαζει βολτα ..

α και γιατι αραιωσε το σεξ ,,,(πολυ μ..κια )

ειναι μανιουλ ζωης αυτο που σου γραφω ,κι αν μπορεις τηρησε το ,,δεν θα βγεις χαμενη ..

το καλυτερο για ολους σας ειναι να ειστε οικογενεια ,,με τα  οποια προβληματα .(εκτος βιας ,,και κακοποιησης ,,σωματικης και ψυχικης )τα ειπα πιο πανω ,,

καμια οικογενεια δεν ειναι ιδανικη ,,,και ροδοστολισμενη ,,

.καποτε αγαπηθηκατε και κανατε ενα παιδι ...

τι ειναι αυτο θαρρεις που θα σας κανει παρακατω να βρειτε την ευτυχια ,..,??

επειδη αυτα θελουν παρα πολυ συζητηση ,,και την επιθυμια και απο τους δυο σας ,,να συνυπαρχετε για το κοινο καλο ,,ας τ αφησουμε στην παρουσα στιγμη ..

ποια ειναι η καταλληλη ηλικια να χωριζουν οι γονεις ενος παιδιου ?θα σου ελεγα καμια .. ..

παντα θα υπαρχει ενα τεραστιο κενο οταν ξερεις οτι σπιτι σου υπαρχει   μια μανα κι ο πατερας σου καπου αλλου ,,,η κι ενας πατριος η μια μητρια ,,απο το να υπαρχουν οι γονεις σου ,,,..,,

 αν αποφασιζεις να χωρισεις να το κανεις  οταν το παιδι ειναι πολυ μικρο ,,, που δεν εχει μνημες ,,,η μετα τα 20 ...  ... .

.,,χορτασαμε απο ψυχολογους , ,βαρεθηκα ν ακουω τις βλακειες τους ,, ...

το παιδι να σε ενημερωσω οτι κατα κανονα το παιρνει η μανα ,,,εκτος κι αν η μανα ειναι βαρια ασθενης ..και για κανεναν αλλο λογο ..

αν λοιπον δεν εισαι βαρια ασθενης που σε εμποδιζει να εργασθεις για να μεγαλωσεις το παιδι σου ...

τοτε πρεπει το παιδι να μεγαλωσει κοντα σου γιατι η μητερα φροντιζει αλλιως το παιδι της λογω της φυσης της ,,τι να κανουμε τωρα ,,,.

και  φυσικα αναφερομασθε σε  κανονικη μητερα κι οχι ακαταλληλη ,,,μ ακαταλληλο περιβαλλον κι επικινδυνη ,,,δεν θα πω για  καλη ,,μανα ,,γιατι ειναι  μεγαλη η κουβεντα ..

προχωρα να βρεις δουλεια και μολις την βρεις και βρεις και τις καταλληλες συνθηκες να μεγαλωσεις το παιδι σου χωρισε .

αλλα το παιδι να ειναι μαζι σου  ,,χωρις δικιολογιες ,

την ψυχη του ,,ουτως η αλλως δεν θα την σωσεις ,,κανε την λοιπον να πονεσει λιγοτερο ,,,

επειδη απεχθανομαι τις γλαφυροτητες ,μ ενα 5 χρονο παιδι ,,εχεις χοντρο λουκι ,,,ετσι για να ξερεις ,τι σε περιμενει ,,,καλη τυχη ,και καλη δυναμη ,,

υγ κι αν εχεις γονεις ,,τους γονεις σου αυτοκολλητα ..χρονια σου πολλα ,,

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από patatoufa82

Πως διαχειριστηκατε το διαζύγιο?

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά, εύχομαι τα καλύτερα.

Θέλω να ρωτήσω διαζευγμένους γονείς για το πώς μπόρεσαν να διαχειριστούν το ότι δεν έμεναν με τα παιδιά τους κάθε μέρα. Ειδικά χωρισμένες μανάδες. Αντέχεται αυτό το πράγμα? Ζω εδώ και καιρό έναν απαίσιο γάμο( τα άσχημα προέκυψαν με το που έμεινα έγκυος και" έδεσε το γάιδαρό του " ο πατέρας του παιδιού ως μου. Υποφέρω και έχω αποκτήσει ψυχοσωματικά και να αλλά προβλήματα υγείας από τη στεναχώρια μου. Ας χωρίζαμε κι να ας μη μου έδινε ούτε ένα ευρώ διατροφή, δε ως με τη νοιάζει, αρκεί να ζήσω ήρεμα μέσα στο σπίτι μου. Αλλά τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη ότι δε θα είμαι κάθε ωωω μέρα με την κορούλα μου. Ούτε 5 χρόνων δεν έχει γίνει. Πείτε μου όσοι / όσες το έχετε ζήσει, παλεύεται??

 

 

Spacetube καλέ μου άνθρωπε τι λες?Αν είναι δυνατόν να έδινα εγώ την επιμέλεια του παιδιού μου στον πατέρα??!! Η πίεση μου ανέβηκε μεσημεριατικα... Υπάρχει νόμος για συνεπιμελεια τώρα , δε το έχεις ακούσει? Τα παιδιά περνάνε περισσότερες μέρες τώρα με τους μπαμπάδες τους ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ... Που είπα εγώ ότι θα δώσω την επιμέλεια στον πατέρα(!?) Εννοώ για τις ημέρες που θα περνάει μακριά μου πως θα είναι, αν θα το φροντίζουν καλά. Έστω κι αν ήταν για μια ημέρα τη βδομάδα που θα περνούσε με το πατέρα της!!! Όσο για το σύντροφό μου, ακόμα και οι κολλητοί του φίλοι και οι συγγενείς έχουν αναγνωρίσει ότι είναι κακοποιητικη η συμπεριφορά του, και επίσης έχω ανακαλύψει και απιστίες του εδώ και χρόνια!!!

»ψυχοθεραπευτρια» δεν ειμαι αλλα δεν μου κανει και πολυ οκ να κλαιει ενα παιδακι απλα και μονο επειδη θα παει βολτα με τον ενα και οχι και με τους δυο γονεις!!! Ουτε τα βρεφη δεν το κανουν αυτο ,,,ποσω μαλλον «πολλα παιδια»

Αληθεια, τι σημαινει «ψυχοθεραπευτης»? Τι σοι ειδικοτητα ειναι αυτη?? Σχολειο εχει απει η ειναι τοτ εναλλακτικο??? 

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από patatoufa82
Αλυσίδα σευχαριστω πολύ για την απάντηση σου, δε με στεναχωρεις καθόλου πολύ σωστά τα όσα λες και είναι πράγματα που τα γνωρίζω. Δε θεωρώ το παιδί μου τρόπαιο ούτε προιον διεκδίκησης. Απλά δεν ξέρω πως αντέχεται για μια μάνα που λατρεύει το μικρό παιδάκι της, να μην είναι μαζί του κάθε μέρα. Πως είναι να χάνεις μέρες και στιγμές από τη ζωή του παιδιού σου? Πως αντέχεται η νυχτα όταν ξέρεις ότι κοιμάται το παιδί σου άλλου? Ότι μπορεί να ξυπνήσει μέσα στη νύχτα από έναν εφιάλτη και εσύ δε θα είσαι εκεί για να το καθησυχάσεις ? Η κόρη μου ακόμα και τώρα που δεν έχουμε χωρίσει με τον πατέρα της, όποτε είναι να βγει βόλτα μαζί του , με παρακαλάει " Έλα κι εσύ , μανούλα" !! Είναι μικρή ,το καλοκαίρι θα κλείσει τα 5 . Πολλά παιδιά κλαίνε όταν αποχωρίζονται τον ένα γονέα για να πάνε στον άλλο .. Πως αντέχει κάνεις να το βλέπει αυτό? Να νιώθει ότι το παιδί του πληγώνεται? Ότι γίνεται " μπαλάκι" αναμεσα στους γονείς? Δε θεωρησα ποτέ το παιδί μου τρόπαιο... Απλά είναι η απόλυτη προτεραιότητα μου. Δεν αντέχω στη σκέψη ότι μπορεί να το πληγώσω... Έχω ζητήσει βοήθεια ψυχοθεραπευτή και μου λέει να περιμένω λίγα χρόνια ακόμα που θα είναι πιο μεγάλη η κόρη μου, και θα καταλαβαίνει καλύτερα τους λόγους χωρισμού. Αλλά δεν ξέρω αν θα αντέξω την τοξική κατάσταση με τον πατέρα της. Φοβάμαι για την υγεία μου. Και δε θέλω το κοριτσάκι μου να ζει καυγάδες μέσα στο σπίτι του. Νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο. Γι'αυτό ζητάω τη γνώμη όσων έχουν αυτή την εμπειρία. Σευχαριστω πολύ για την απάντησή σου και για το χρόνο που αφιέρωσες.

 

Αλυσίδα και Ενικε, μη το ψαχνετε...αντι να κανει αυτοκριτικη, συνεχίζει το "χαβά" της η μανουλα...το ιδιο βέβαια θα ισχυε και για κάποιον πατερουλη, αν τα γραφε αυτα...μιλαμε για την απολυτη τοξικοτητα χαρακτηρος...Μια λυση υπάρχει γι αυτα τα φαινόμενα: αν ημουν δικαστης κατευθειαν αφαιρεση επιμελειας η συνεπιμελειας απ την "καλη μανουλα" και μονο δικαιωμα επικοινωνιας κ μαλιστα μικρο. Αμ πως! Ετσι προσταζει το "καλο του παιδιου"!

Ηδη εχει κατασκευασει τον "κινδυνο" απο τον οποιο "κινδυνευει" το παιδι...

 

Και ο κινδυνος ειναι...ο πατερας του...

 

Να ενας χειριστικος ανθρωπος...

 

Να και το αλλοθι του...

 

Που ΔΕΝ θα κανει καλο στο παιδι...

 

Απλα πραγματα...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 19 από konstandinos73
Αλυσίδα και Ενικε, μη το ψαχνετε...αντι να κανει αυτοκριτικη, συνεχίζει το "χαβά" της η μανουλα...το ιδιο βέβαια θα ισχυε και για κάποιον πατερουλη, αν τα γραφε αυτα...μιλαμε για την απολυτη τοξικοτητα χαρακτηρος...Μια λυση υπάρχει γι αυτα τα φαινόμενα: αν ημουν δικαστης κατευθειαν αφαιρεση επιμελειας η συνεπιμελειας απ την "καλη μανουλα" και μονο δικαιωμα επικοινωνιας κ μαλιστα μικρο. Αμ πως! Ετσι προσταζει το "καλο του παιδιου"!