Δίλημμα ζωής

 Ας διευκρινισουμε οτι εσυ ανεβασες ενα θεμα και εγω συμμετεχω...

 

Δεν θα προσθαφαιρεσω λεξεις-σχολια-αποψεις καθ' υποδειξιν...οτι ακριβως θελω να πω...το γραφω...

 

Ουτε ενσταση εκανα, ουτε τρομαξα, ουτε εξεπλαγην, ουτε παραπονεθηκα ουτε τιποτα...

 

Ειπα το σκεπτικο μου ως προς το θεμα σου...σαν τριτος, τεταρτος, ενατος, εικοστος ερωτηθεις επι του θεματος...

 

Σε αυτο και τοποθετουμαι...ας δουμε λιγο πιο προσεκτικα ποιος δεν βολευεται απο αυτην, διοτι σιγουρα εγω ειμαι η διαφορετικη οπτικη...αν ειχα συναινεσει σε ενα συγκεκριμενο μοντελο σκεψης ολα θα ηταν πιο ευπεπτα...ετσι δεν ειναι?...

 

Εσυ τωρα...Θα σχολιασεις το θεμα σου, θα μας πεις το σκεπτικο σου, μετα τοσα χρονια ερευνας πανω στο θεμα?...

 

Αυτο θα συνεχιζε τον διαλογο...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 20 από Rocker_65
Εξανίστασαι μήπως, όταν κάποιος έχει διαφορετική ή και αντίθετη οπτική από τη δική σου σε συγκεκριμένα ζητήματα ; Ενδιαφέρον...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 20 από Rocker_65
# 18 Σίγουρα ο παλιμπαιδισμός σα χαρακτηρισμός εκφράζει μια συγκεκριμένη κατάσταση, που είναι και παθογενής. Απορώ λοιπόν, πώς εσύ χαρακτηρίζεις μια διαφορετική κατάσταση σαν αυτή που περιέγραψα στο παράδειγμά μου με έναν άσχετο χαρακτηρισμό. Γράψε και "άνοια", "σχιζοφρένεια", "αλτσχάιμερ", δε με πειράζει· εξίσου άσχετα και εξίσου εκτός θέματος.Και φυσικά, ο παλιμπαιδισμός δεν είναι προσωπική εξέλιξη. Ούτε έκανα κάποια ταύτιση μεταξύ των δύο. Εξανίστασαι μήπως, όταν κάποιος έχει διαφορετική ή και αντίθετη οπτική από τη δική σου σε συγκεκριμένα ζητήματα ; Ενδιαφέρον...

 

Σωστά το θέτεις τώρα. Και ακριβώς, δε βολεύομαι σε συγκεκριμένα μοντέλα σκέψης· χρειάζομαι όλες τις απόψεις, αρκεί να άπτονται επί του θέματος και με επιχειρήματα· όχι στο στυλ "και του μπογιατζή ο κόπανος". Και όπως εσύ σωστά, έχεις δικαίωμα να γράφεις "όχι καθ'υπόδειξη" και εγώ έχω το δικαίωμα να ασκήσω κριτική σε όσα διαβάζω, όπως νομίζω. Γιατί, αν γράφει ο καθένας ό,τι του έρχεται επειδή του έρχεται χωρίς να το έχει σκεφτεί προηγουμένως, όχι για διάλογο που φαίνεται να επιθυμείς, ούτε για μονόλογο δεν κάνει αφού σε 5 λεπτά θα έχει ξεχάσει και αυτά που έγραφε... προσωπική άποψη.Σου απάντησα λοιπόν και ως προς τον διάλογο και δεν πειράζει, ας μη συνεχιστεί· έγραψες "παλιμπαιδισμός" αρχικά· σου είχα βάλει like και σας ευχαρίστησα· είδες, πήρα το μήνυμα, είχα καταλάβει την άποψή σου από εκεί, διαθέτω ισχυρή μνήμη και δόση φαντασίας. Με λίγα λόγια, λάθος θα είναι· να μην κάνει ο κάποιος το βήμα... Οκ, και ούτε καίγομαι να στην αλλάξω. Πιο κοντά βρίσκομαι στην πρώτη άποψη και με τον τρόπο που διατυπώθηκε αυτή, της alexandriani1. Νά σαι καλά.

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Τι σε κάνει ευτυχισμενο; μόνο αυτό μετράει.

θα συμφωνησω με την αλεξανδριανη εχει ρισκο δεν ξερεις αν πραγματι ειναι καλυτερος απο εσενα γιατι ολοι η ανθρωποι στην αρχη τεινουν να βγαζουν προς τα εξω την καλυτερη πτυχη του εαυτου τους ,πως λοιπον ξερεις οτι ειναι καλυτερο σου εχεις ακουσει οτι ο διαβολος φοραει μασκα και στην αρχη δειχνη τον καλο του εαυτο πως λοιπον ξερεις οτι ο αλλος ειναι καλυτερος σου, ειναι ενα ρισκο που θα παρει το αλλο ατομο αν τωρα εκεινος ο αλλος ειναι καλυτερος σου η χειροτερος σου αυτο θα το δειξη ο χρονος 

και θα πω οτι απο την ωρα που στο μυαλο σκεφτεται καποιον αλλλον ειδη σε εχει παρατησει 

συμφωνω με την φιλτατη αλις και δεν μπορεις να συγκινεις την τωρινη σχεση σου με την πρωην σου δεν ειναι σωστο,πρεπει να καταλαβετε κατι μην λετε την  λεξει (ολοι) δεν ειμαστε ολοι ιδιοι χαρακτηρες αν πχ ερχοτανε εμενα η κοπελα μου και με συγκρινε με τον πρωην της παραδειγμα θα της ελεγα τη κανεις μαζι μου γυρνα στον πρωην και θα πηγαινα να βρω καποια που θα μου αξιζε και θα της αξιζα 

#26 Σωστά για μένα θα έλεγες στην κοπέλα σου. ΑΝ το ήξερες, που σημαίνει ότι στο είπε. Υπάρχουν και οι σιωπηλές συγκρίσεις. Και οι υποσυνείδητες (μη προσχεδιασμένες) επίσης.#24Ρίσκο εμπεριέχει και το αντίθετο. Να επιλέξεις να πετάξεις μία καινούρια ζωή στα σκουπίδια που σου "υπόσχεται" καλύτερα πράγματα για σένα και να παραμείνεις στην ίδια, που δε σου "υπόσχεται" ότι θα εξακολουθήσει να είναι εξίσου καλή και ρόδινη στο μέλλον. Συνεπώς, για σένα λάθος αν ο κάποιος μας κάνει το βήμα. Thanks !!

Η προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι δεν εγκαταλειπης ποτε τον ανθρωπο σου την επιλογη σου για κατι ακομη καλυτερο Ακομη και τις τυχον αντιξοοτητες μεσα στην σχεση θα τις παλεψεις..παντα εκει εξω υπαρχει κατι καλυτερο απο πολλες αποψεις. Η σχεσεις των ανθρωπων δεν ειναι πιτσες..

Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο όμορφος απ τον αντρα σου, κάποιος πιο χιουμορίστας, κάποιος πιο έξυπνος, κάποιος με καλύτερη δουλειά, καλύτερο σώμα κλπ.Το θέμα είναι να εμπιστευτούμε λίγο τα μάτια της καρδιάς μας. Τον άνθρωπο που  αγαπάμε τον νοιώθουμε δικό μας. Δεν τον επιλέξαμε γιατί ήταν ο μίστερ Υφήλιος, αλλά για μας ήταν αυτός που εμείς ψάχναμε. Και σε μια σχέση πολλών χρόνων, έχουμε  ζήσει πολλά μαζί, εχουμε μοιράσει ως τώρα τη ζωή μας.

Για την άλλη γυναίκα, τι νοιώθει ο γνωστός σου; Αξίζει τον κόπο, να τα θυσιάσει όλα;

Ένας φίλος μου είχε κάποτε: <<αν ήθελα την ομορφότερη και την κορμάρα, θα έπαιρνα την Κλαούντια Σίφερ>> (ήταν της εποχής μου)

Αφου εχεις δικαιο-λογησει την πραξη αυτη στο μυαλο σου, οπως διαβαζω να λες...

Το θεμα τι χρειαζοταν ακριβως...

Για το να πεισεις ασχετους ανθρωπους, περι της ορθοτητας σου?...

Οκ...ετσι οπως τα λες ειναι...προχωρα...

Αυτο δεν θες να ακουσεις?...

Διοτι οποιος ρωταει...δεν επιχειρηματολογει κοντρα στις απαντησεις που του δινονται...απλα τις καταγραφει...

Δεδομενου οτι η Κλωντια τον παρακαλουσε!!!...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 29 από Paralia48
Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο όμορφος απ τον αντρα σου, κάποιος πιο χιουμορίστας, κάποιος πιο έξυπνος, κάποιος με καλύτερη δουλειά, καλύτερο σώμα κλπ.Το θέμα είναι να εμπιστευτούμε λίγο τα μάτια της καρδιάς μας. Τον άνθρωπο που  αγαπάμε τον νοιώθουμε δικό μας. Δεν τον επιλέξαμε γιατί ήταν ο μίστερ Υφήλιος, αλλά για μας ήταν αυτός που εμείς ψάχναμε. Και σε μια σχέση πολλών χρόνων, έχουμε  ζήσει πολλά μαζί, εχουμε μοιράσει ως τώρα τη ζωή μας.

Για την άλλη γυναίκα, τι νοιώθει ο γνωστός σου; Αξίζει τον κόπο, να τα θυσιάσει όλα;

Ένας φίλος μου είχε κάποτε: <<αν ήθελα την ομορφότερη και την κορμάρα, θα έπαιρνα την Κλαούντια Σίφερ>> (ήταν της εποχής μου)

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 31 από Enikos

Δεδομενου οτι η Κλωντια τον παρακαλουσε!!!...

 

 

 

ναι και γω αυτό του είχα πει τότε: Νομίζεις αυτή σε θέλει; 

Σεβαστές οι απόψεις όλων και να σας πω λοιπόν εγώ, πού έχω καταλήξει. Μετά από πάρα πολλά χρόνια σκέψης (25) ναι, εγώ θα το έκανα. Μόνο όμως με την (θεωρητική) προϋπόθεση που έθεσα αρχικά και που από μόνη της, είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Πόσο πιθανό είναι να βρεις κάποια (χωρίς να το ψάχνεις) που με τον καιρό, διακρίνεις με ξεκάθαρη ΛΟΓΙΚΉ και καθόλου τυφλωμένος από συναίσθημα (όπως έγραψα αρχικά), ότι είναι καλύτερη από αυτήν που έχεις τώρα σε όλα τα επίπεδα ; Σε όλα όμως ; (Και δε συμβουλεύω άλλους, εννοείται· μόνο για τον εαυτό μου παίρνω θέση). Ξέρω τι θέλω. Δεν ψάχνω να καλύψω κενά, γιατί είπαμε, βασικός όρος είναι να περνάγαμε και καλά. Και οι δύο.Θα της είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι το βλέπω έτσι και ότι δε θα με πείραζε να το έκανε και εκείνη, για τον ίδιο λόγο αν της τύχαινε. Τίποτα στη ζωή δεν κρατά για πάντα και δεν είναι δεδομένο. Πιστεύω στην ισοτιμία. Αν πάλι δε δεχόταν και δε συνέχιζε λόγω όλων αυτών των απόψεων, κανένα πρόβλημα. Μπορώ και μόνος μου. Και εγώ παλιά, έπεφτα στις σχέσεις με τα μούτρα. Το συναίσθημα και το πάθος με έσερνε... εμένα, εκείνες ή αμφότερους. Δε μας βγήκε ποτέ σε καλό. Και μιλώ για ΠΟΛΛΈΣ σχέσεις. Δε λέω να μην υπάρχει συναίσθημα στη σχέση, αλλά να μην είναι αυτό που κυριαρχεί. Στο θέμα του έρωτα είμαι εντελώς αντίθετος. Και να σας πω και το ωραίο ; Τώρα πλέον με τόσα στραπάτσα που έφαγα από τα προηγούμενα χρόνια και πάλι κυριαρχεί το συναίσθημα πάνω μου. Όχι του πάθους για τη γυναίκα που θα έβρισκα, αλλά του φόβου αυτή τη φορά, τώρα που οι χρονικοί ορίζοντες έχουν και για μένα στενέψει. Και να μου τύχει λοιπόν να κάνω σχέση με κάποια καινούρια, όχι μόνο θα παράβλεπα τυχόν ατέλειες που θα είχε, δε θα ήμουν καν σε θέση να αντιληφθώ ενδεχόμενα προτερήματα ή πράγματα που θα την ξεπερνούσαν από μία καινούρια που φιλικά ενδεχομένως να γνώριζα. Άρα και πάλι, η λογική δε θα δούλευε παρά μόνο ο φόβος. Με τα χρόνια, οι άμυνές μου έχουν γίνει πανίσχυρες. Η επιθυμία για συντροφικότητα και ασφάλεια κυριαρχεί.Έγραψες κάτι σωστό spacetube. Οι σχέσεις δεν είναι σαν τις πίτσες. Μήπως όμως θα έπρεπε να το δούμε κάπως έτσι ώστε να τις χαιρόμαστε περισσότερο ; Όπως και την ίδια τη ζωή μας ; Να μην έχουμε " σκοτωμούς και δράματα, στεναγμούς και κλάματα " ; Να απλοποιήσουμε τα πράγματα ; Όπως όλοι καταλάβατε, το αρχικό μου θέμα και ερώτημα ήταν καθαρά ρητορικό. "Σχέσεις" λέγεται το site και είπα να το απευθύνω. Έχω απαντήσει στο ερώτημα μου πια εγώ εδώ και μία δεκαετία, δε με απασχολεί μέρα νύχτα.Άστε που εγώ πιστεύω και σε κάτι άλλο : " Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έχεις κάνει, παρά για κάτι που δεν έχεις κάνει ". Πιστεύω στο υγιές της προσωπικής εξέλιξης, ακόμα και ότι ο καθένας μας, τον εαυτό του τελικά αγαπά πάνω από όλους και όλα. Και ας μην το παραδέχεται.Εξάλλου, στο προφίλ μου γράφω "φιλία και παρέα". Ποτέ με αυτές τις απόψεις δε θα έγραφα ότι αναζητώ "σοβαρή σχέση" . Θα ήταν σα να κορόιδευα την άλλη...Το αρχικό θέμα, είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένο νομίζω. Για όσους δεν έχουν καταλήξει, ας αναλογιστεί ο καθένας τί θα έκανε.ΦΙΛΙΚΆ !

@#33: Κοινώς αφοσίωση μηδέν... Και δηλαδή στο έχουν κάνει αυτό που προτείνεις και σου φάνηκε λιγότερο επώδυνο από άλλες αιτίες χωρισμού; Αν όχι, πιστεύω ότι αν σε άλλαζαν 2-3 φορές "για καλύτερο μοντέλο" οι σχέσεις σου, ίσως έπαυες να το βλέπεις τόσο χαλαρά...

Εριξα μια (κλεφτη-το ομολογω) ματια και στο παρακατω και ειπα να πω και πω μια αποψη για το διλημμα, το οποιο θεωρω οτι ειναι γενικο (συζητηση να γινεται δλδ) και αυτο που ζητα ο νεος μας φιλος ειναι το «τι θα εκανες εσυ» και οχι λυση σε ενα προσωπικο του διλημμα

Εγω λοιπον δε θα βρισκομουν ποτε, δλδ δεν εχω βρεθει μεχρι τωρα, σε τετοιο διλημμα! Για τον απλουστατο λογο οτι δεν καθισα ποτε σε σχεση που ειχε βαλτωσει η/και οταν και για οσο καθομουν δεν εβλεπα τι κυκλοφορει τριγυρω,,,οεδ

Αλλα εστω οτι βρισκομουν (με ενα μαγικο τροπο,,,και ως γνωστον απεχθανομαι οτι «μαγικο»),,,τοτε λοιπον και αφου οπως λεει ο θεματοθετης «δεν υπαρχει ερωτας» ,,,ε λιγακι απιθανο το θεωρω να κανα την οποια αλλαγη,,,

Λεμε οτι δεν υπαρχει ερωτας για το νεο προσωπο αλλα για τους χψζ λογους εχω παραμεινει με το παλιο,,,ε κατι θα υπαρχει εκει, κατι που εχει καποια αξια, κατι πολυ σημαντικο ισως! Γιατι να το χασω μονο και μονο επειδη ο νεος φαινεται να μου «ταιριαζει» καλυτερα??? Δλδ παροτι  θεωρω οτι μου ταιριαζει καλυτερα, δεν τον εχω ερωτευτει??? Εμενα αυτο μου λεει πολλα!!! Και μεταξυ αυτων μου φωναζει και ενα τεραστιο «μεινε στη θεση σου»

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Rocker_65

Δίλημμα ζωής

Κάποιος/α είναι με έναν άνθρωπο για χρόνια. Αυτοί οι δύο και τίποτα άλλο (παιδιά, υποχρεώσεις κλπ). Γενικά, περνούν πολύ καλά. Στην πορεία, γνωρίζει άλλον άνθρωπο που ανακαλύπτει μέρα τη μέρα πως είναι καλύτερος από τον τωρινό του σύντροφο, σε όλα όμως τα επίπεδα (σωματικό, διανοητικό, κοινωνικοοικονομικό). Με τον καιρό, σιγουρεύεται για αυτό χωρίς να υπάρχει έρωτας στη μέση. Σωστό να εγκαταλείψει το σύντροφό του για να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή αν του/της δίνεται η ευκαιρία ;

 

 

# 34 xenia_z

Έχω γράψει ότι δεν έχει γίνει και ότι το ερώτημα είναι ρητορικό. Μιλώ για υποθετική σχέση που και οι δύο περνούν καλά για χρόνια. Αυτό, δε μου έχει συμβεί. Υπάρχουν πολλά είδη σχέσεων και το " περνάμε καλά" είναι γενικό και διαφορετικό για την κάθε μία από αυτές. Για χρόνια και σταθερά δεν έχει γίνει σε καμία από όσες εγώ είχα. Από τη στιγμή που έγραψα αλλού ότι στις σχέσεις κυριαρχεί το συναίσθημα, είναι για μένα σχεδόν αδύνατο να συνέβαινε στη ζωή ενός ζευγαριού έστω και 1 φορά όπως το θέτω· πόσο μάλλον για 2 - 3 που λες εσύ. Επίσης, δύο άνθρωποι σε σχέση που το βλέπουν έτσι χαλαρά, κάνουν και σχέση χαλαρή που δε συνεπάγεται μελοδραματισμούς και μεγαλόστομα αντίο αν έρθει το τέλος. Όσο για την "αφοσίωση", είναι μία ιδιότητα που την αναμένω από το σκύλο μου. Όχι από μία σύντροφο με ελεύθερο μυαλό και προσωπικότητα.

Τι καμει ο αθρωπος για να βρει γκομενα...

Συλλογιστικη για πουκαμισα...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 35 από Kristina_

Εριξα μια (κλεφτη-το ομολογω) ματια και στο παρακατω και ειπα να πω και πω μια αποψη για το διλημμα, το οποιο θεωρω οτι ειναι γενικο (συζητηση να γινεται δλδ) και αυτο που ζητα ο νεος μας φιλος ειναι το «τι θα εκανες εσυ» και οχι λυση σε ενα προσωπικο του διλημμα

Εγω λοιπον δε θα βρισκομουν ποτε, δλδ δεν εχω βρεθει μεχρι τωρα, σε τετοιο διλημμα! Για τον απλουστατο λογο οτι δεν καθισα ποτε σε σχεση που ειχε βαλτωσει η/και οταν και για οσο καθομουν δεν εβλεπα τι κυκλοφορει τριγυρω,,,οεδ

Αλλα εστω οτι βρισκομουν (με ενα μαγικο τροπο,,,και ως γνωστον απεχθανομαι οτι «μαγικο»),,,τοτε λοιπον και αφου οπως λεει ο θεματοθετης «δεν υπαρχει ερωτας» ,,,ε λιγακι απιθανο το θεωρω να κανα την οποια αλλαγη,,,

Λεμε οτι δεν υπαρχει ερωτας για το νεο προσωπο αλλα για τους χψζ λογους εχω παραμεινει με το παλιο,,,ε κατι θα υπαρχει εκει, κατι που εχει καποια αξια, κατι πολυ σημαντικο ισως! Γιατι να το χασω μονο και μονο επειδη ο νεος φαινεται να μου «ταιριαζει» καλυτερα??? Δλδ παροτι  θεωρω οτι μου ταιριαζει καλυτερα, δεν τον εχω ερωτευτει??? Εμενα αυτο μου λεει πολλα!!! Και μεταξυ αυτων μου φωναζει και ενα τεραστιο «μεινε στη θεση σου»

 

 

 

# 35 Kristina_

Και εγώ το γράφω, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να περνούν και οι δύο καλά για χρόνια ο ένας με τον άλλο (όπως και να το εννοούν αυτό). Και γνωρίζεις κάποιον πχ ας πούμε στον κοινωνικό σας κύκλο. Ή στον επαγγελματικό σου. Πάντα, σε φιλικά πλαίσια. Τον γνωρίζεις όλο και περισσότερο με τον καιρό. Περνούν δύο χρόνια και έχεις διαπιστώσει ότι τα χαρίσματα που είχε ο σύντροφός σου, τα έχει και αυτός και ακόμα περισσότερα. Περισσότερους φίλους, περισσότερα υλικά, καλύτερη εργασία, υγεία. Η εμφάνιση πες είναι κανονική και δε δίνεις βάση. Όχι με τρανταχτή διαφορά, αλλά καλύτερος σε όλα. Επαναλαμβάνω, σύμφωνα με τα δικά σου αποκλειστικά κριτήρια και όχι τα αντικειμενικά. Νοιώθεις καλά με το σύντροφό σου, το πάθος βέβαια έχει καταλαγιάσει με τα χρόνια, αλλά δε σε πειράζει. Δεν υπάρχουν ζήλειες. Και ο σύντροφος επίσης νοιώθει καλά. Με τον φίλο (και ας ξέρει ο σύντροφος για αυτόν, δεν κρύβεις κάτι), δε νοιώθεις πόθο και ερωτική έλξη. Κάποια στιγμή, διαπιστώνεις από τα λεγόμενά σας ότι σου δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσεις μία καινούρια ζωή μαζί του, εγκαταλείποντας τη σταθερότητα και ασφάλεια της παλιάς. Θα έκανες υπό αυτές αυστηρά τις προϋποθέσεις το τεράστιο βήμα ; Γιατί πραγματικά, για δίλημμα ζωής πρόκειται. Σε ευχαριστώ.

Προσωπικό συμπέρασμα :

Ασφάλεια και σταθερότητα στον άνθρωπο, σημαντικότερα όπλα επιβίωσης από αυτοεξέλιξη, προσαρμοστικότητα, μάθηση και πρόοδο. Πορεία ανθρώπινου είδους, ατομικά και συλλογικά. Αυτό ήθελα να μάθω. Και το πήρα με τις απαντήσεις σας.