...και ξαφνικα ολα καταστρεφονται

...και ξαφνικα ολα καταστρεφονται

Δεν ξερω αν πιστευει καποιος σε 'σημαδια' που προμηνυουν κατι ...εγω παντως δεν πιστευα μεχρι πριν 5 μερες.
Η ιστορια εχει ως εξης:Ειμαι παντρεμενος και ειχα μια σχεση με μια κοπελλα την οποια αγαπουσα και αγαπω ακομα..Αυτη ηταν με καποιον και τιποτα περισσοτερο..Ενω ολα ηταν καλα μεσα σε μια εβδομαδα εγιναν σημεια και τερατα...Ξαφνικα Δευτέρα χτυπαει ο φιλος της το χερι του,το σπαει και τον διωχνουν Τριτη απο την δουλεια του,Τεταρτη αρρωσταινει και μπαινει στο νοσοκομειο οπου θα κατσει 20 μερες τουλαχιστον,Πεμπτη διωχνουν ξαφνικα την κοπελλα απο την δουλεια της και Παρασκευη γυρναω σπιτι και μου δειχνει η γυναικα μου τις 2 φωτογραφιες του γαμου μας να εχουν γινει κομματια τα τζαμια τους ενω ηταν μεσα σε βιτρινα...
Σαββατο πρωι μου ζητησε η κοπελλα να παψουμε να επικοινωνουμε γιατι πιστευει οτι ολα αυτα συμβαινουν για να αρχισει να λειτουργει η συνειδηση μας και να δουμε οτι δεν μπορουμε να εχουμε μελλον...Ειχαμε 4 μηνες σχεση και ηταν ολα τοσο εντονα,τοσο παθιασμενα τοσο ανεξελεγκτα που απορουσαμε και οι 2 με την ενεργητικοτητα μας την διαθεση μας και με ολα αυτα τα συναισθηματα που μας εκαναν την μια στιγμη δυνατους και την αλλη κουρελια...
Τωρα εμεινα εγω κουρελι με ερωτηματικα και εκεινη το πιθανοτερο το ιδιο χωρις ισως ερωτηματικα γιατι εκεινη προτεινε την διακοπη 'μαχαιρι'...εγω δεν την αντεχω και απορω πως το κανει αλλα πρεπει να σεβαστω την επιθυμια της γιατι την αγαπω και δεν θελω να την κανω να νοιωσει πιο ασχημα...
Και τωρα ακουω οτι θελετε να πειτε....αφου ειστε οι πρωτοι που τα μαθαινετε...βλεπετε δεν μπορουσα να μιλησω σε κανεναν..Το χειροτερο ειναι αυτο...

Σημάδια?

Είναι όντως σημάδια? αναρωτιέμαι επειδή δεν έχεις αναφέρει στο άρθρο σου οτι τα διεπίστωσες ο ίδιος όλα αυτά ή οτι η κοπέλα ποτέ δε θα έβγαζε κάτι τέτοιο απο το μυαλό της.Μήπως είναι αυτό?
Αν όχι,τότε να είσαι ευγνώμων.Δε ξέρω που,εσύ ξέρεις σύμφωνα με την πίστη σου.
Όλες αυτές οι σχέσεις το μόνο σίγουρο είναι οτι καταλήγουν σε όλεθρο.Επομένως "κάποιος" σε έσωσε απο αυτή την ολέθρια κατάληξη.Πάρτο έτσι και συνέχισε χαμογελαστός την ζωή σου με την οικογένεια σου.
Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!

Συμτωση?

Δεν ξερω τι να πώ...στην περιπτωσή σου...Για το ατύχημα του φίλου της κοπέλας σου....για την απόλυση απο την δουλειά του....αντε πες οτι ηταν τυχαίο...για την απολυση της κοπέλας σου απο την δουλειά..να δεχτώ οτι ηταν κι αυτο τυχαίο...και συμπτωματικό...αλλα αυτο με τις φωτογραφίες του γάμου σου....δεν ξέρω...το διάβασα κι ανατρίχιασα...

Η κοπέλα σου το ξέρει για το τι συναίβει με τις φωτογραφίες? Πιστευω οτι αυτο σε συνδυασμό με τα αλλα που συνεβησαν στην κοπέλα ισως ειναι ενα προμηνυμα...καποια δυναμη ισως θελει να σε προφυλάξει εσενα και τον γαμο σου...Σου ειχε καποιο προσωπο μεγάλη αδυναμία που σημερα δεν βρίσκεται στη ζωή....σε συμβούλευε σε ονειρα που τυχόν τον ειχες δεί? Δεν ξέρω ισως λεω και βλακείες αλλα επειδή δικά μου ονειρα σχεδον πάντα βγαίνουν..ισως δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς...

Πάντως ευχομαι να εισαι καλά εσύ η οικογενεια σου...και ολους οσους αγαπάς!

τα παντα στη ζωη μας συμβαινουν για καποιο λογο....
πολλες φορες ανεξηγητο για τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη...
η προσωπικη μου γνωμη ειναι να
ξεχασεις τις σχεσεις εκτος γαμου και να αφοσιωθεις στην οικογενια σου...
οσον αφορα για τα σημαδια που ειπες...
ναι υπαρχουν!
και να θεωρεις τον εαυτο σου τυχερο που μπορεις και τα διακρινεις!
υπαρχουν ανθρωποι που δεν μπορουν....

Παράθεση:
Originally posted by SETH_7
Δεν ξερω αν πιστευει καποιος σε 'σημαδια' που προμηνυουν κατι ...εγω παντως δεν πιστευα μεχρι πριν 5 μερες.
Η ιστορια εχει ως εξης:Ειμαι παντρεμενος και ειχα μια σχεση με μια κοπελλα την οποια αγαπουσα και αγαπω ακομα..Αυτη ηταν με καποιον και τιποτα περισσοτερο..Ενω ολα ηταν καλα μεσα σε μια εβδομαδα εγιναν σημεια και τερατα...Ξαφνικα Δευτέρα χτυπαει ο φιλος της το χερι του,το σπαει και τον διωχνουν Τριτη απο την δουλεια του,Τεταρτη αρρωσταινει και μπαινει στο νοσοκομειο οπου θα κατσει 20 μερες τουλαχιστον,Πεμπτη διωχνουν ξαφνικα την κοπελλα απο την δουλεια της και Παρασκευη γυρναω σπιτι και μου δειχνει η γυναικα μου τις 2 φωτογραφιες του γαμου μας να εχουν γινει κομματια τα τζαμια τους ενω ηταν μεσα σε βιτρινα...
Σαββατο πρωι μου ζητησε η κοπελλα να παψουμε να επικοινωνουμε γιατι πιστευει οτι ολα αυτα συμβαινουν για να αρχισει να λειτουργει η συνειδηση μας και να δουμε οτι δεν μπορουμε να εχουμε μελλον...Ειχαμε 4 μηνες σχεση και ηταν ολα τοσο εντονα,τοσο παθιασμενα τοσο ανεξελεγκτα που απορουσαμε και οι 2 με την ενεργητικοτητα μας την διαθεση μας και με ολα αυτα τα συναισθηματα που μας εκαναν την μια στιγμη δυνατους και την αλλη κουρελια...
Τωρα εμεινα εγω κουρελι με ερωτηματικα και εκεινη το πιθανοτερο το ιδιο χωρις ισως ερωτηματικα γιατι εκεινη προτεινε την διακοπη 'μαχαιρι'...εγω δεν την αντεχω και απορω πως το κανει αλλα πρεπει να σεβαστω την επιθυμια της γιατι την αγαπω και δεν θελω να την κανω να νοιωσει πιο ασχημα...
Και τωρα ακουω οτι θελετε να πειτε....αφου ειστε οι πρωτοι που τα μαθαινετε...βλεπετε δεν μπορουσα να μιλησω σε κανεναν..Το χειροτερο ειναι αυτο...

Σε κάποια άλλη φάση θα σου έλεγα λίγα..Όμως το μυαλό και οι συμπτώσεις παίζουν έναν τραγικό ρόλο όταν η ζωή δεν έχει κέφια....
Να σου πω μια μικρή ιστορία...κάτι σαν παραμύθι...΄
Κάποια μίλαγε 5 μήνες μόνο με emails με κάποιον που από απλό λογοπαίγνιο, εκείνος νόμιζε πως εκείνη ζούσε στην Κρήτη, κι εκείνη νόμιζε πως εκείνος ζούσε Θεσσαλονίκη.
Ζούσαν στην ίδια πόλη, ήταν καλεσμένοι στις ίδιες εκδηλώσεις, από τα ίδια άτομα, δεν γνωρίζονταν όμως μεταξύ τους..
Με τον καιρό γνωρίστηκαν, ήξεραν τα πιο μικρά και μεγάλα μυστικά ο ένας του άλλου. Από συμπτώσεις αυτόν τον καιρό, άπειρες, παρακολουθούσαν την ίδια ταινία, σύχναζαν οικογενειακώς τις ίδες μέρες στα ίδια μαγαζιά, παρακολουθούσαν στο σινεμά την ίδια μέρα το έργο, κι όμως δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους...
Ερωτεύτηκαν τρελλά, παράφορα, άρχισε ένα ταξίδι πάθους, έρωτα, πόθου που μόνο στα παραμύθια υπήρχε...
Νοσηλεύτηκαν από την ίδια πάθηση στο ίδιο νοσοκομείο, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, 6 γιατροί της είχαν αποκλείσει ότι θα γίνει μητέρα κι όμως, εκείνη μάθαινε ότι έχει το παιδί του την ημέρα που γεννούσε η γυναίκα του στο ίδιο νοσοκομείο..Έβλεπαν τα ίδια όνειρα κάποιες φορές, είχαν τα ίδια προαισθήματα, τις ίδιες φαντασιώσεις. Όταν κάποιος από τους δύο είχε ένα προαίσθημα, αφορούσε πάντα τον άλλον...Κι έβγαιναν όλα αληθινά..Οταν τα πράγματα σκούραιναν, εκείνη μέσα στην ερημιά έβρισκε εισιτήρια με το διαφημιστικό από το μαγαζί του, την έπαιρναν λάθος τηλέφωνα και ζητούσαν το όνομά του...
Τύχη, συμπτώσεις, μοίρα..;;;;; Δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει μια απάντηση.
Τώρα εκείνη είναι με κατάθλιψη, συντηρείται με φάρμακα γιατί εκείνος δεν νοιώθει πια το ίδιο..
Αν της έλεγες τότε να πιάσει ένα σύννεφο, θα έτρεχε να σου κάνει το χατήρι..
Τώρα, όχι.....
Το μυαλό παίζει παράξενα παιχνίδια.Κι όταν αφήνεις τη λογική απέξω, κάποια στιγμή καλείσαι να πληρώσεις το τίμημα.
Γιαυτό μην τρελένεσαι..Όλα κάνουν τον κύκλο τους..Όμορφα είναι τα μικρά πράγματα που σου την θύμιζαν, που σου βεβαίωναν ότι είναι μοίρα να είστε μαζί..
Όμως όταν μπαίνει κάτι τέτοιο στη ζωή σου, πρέπει να πεθάνεις μετά συναισθηματικά για να δεις ότι τόσο καιρό ζούσες....Άνθιζες..κι ότι μετά έρχεται το τέλος...

ευχαριστω ολους οσους μου απαντησατε..οντως οτι εγινε το διαπιστωνα και ο ιδιος..Ισως να ειναι ολα σημαδια οι ολα μαζι διαβολικες συμπτωσεις....Σιγουρα δεν γινοταν κατι που ηταν 'ευλογημενο'..αλλα δυστυχως κανενας μας δεν ειναι τελειος και βεβαια μεχρι να σου τυχει κατι τετοιο δεν μπορεις αντικειμενικα να κρινεις....
Οταν νοιωθεις οτι αγαπας και αγαπιεσαι με τετοια δυναμη και σε μια ηλικια που δεν αφηνει περιθωρια να πεις οτι ενθουσιαστηκα ή εκανα λαθος...Ξερω και ξερει και εκεινη πολυ καλα τι νοιωσαμε και τι νοιωθουμε...Με 'σκοτωνει' που δεν μαθαινω πως ειναι και σιγουρα και εκεινη το ιδιο...Αν δεν εβρισκε εκεινη την δυναμη να πει 'τελος' εγω δεν θα την εβρισκα...ισως με αγαπαει πιο πολυ απο οτι νομιζα...και πιο πολυ απο οτι εγω αυτη...Μου ειπε 'αν ειναι να παθεις τωρα εσυ κατι κακο και να πεθανω μετα, προτιμω να πω τελος και να σταματησει το κακο σε οτι εχει συμβει σε εμενα και στους γυρω μου'.......Για την φωτο δεν της ειπα τιποτα γιατι και μονο στην αναφορα στο περιστατικο χανω την μιλια μου....Απιστευτα ολα αυτα και πραγματικα και εγω που τα εζησα νομιζω οτι τα ειδα σε καποια ταινια....
Αλλα ποναει πολυ....και δυστυχως εχουμε μνημη,και θυμομαστε και καρδια που αισθανεται και εχει ηδη σακατευτει......]

Εχεις δικιο οτι δεν ηταν κατι 'ευλογημενο'..ομως τοσο γρηγορα να γινουν ολα τοσο ασχημα..??ολοι ετσι πληρωνουν την μια και μοναδικη φορα που 'αλλαξουν δρομο'??Θα ηταν καλυτερα να 'ξεφουσκωνε' και να φαινοταν οτι ξεγελαστηκα παρα αυτο που εγινε την στιγμη που ηταν ολα σε 'εξαρση'...
Θα μεινει ενα αναπαντητο γιατι...και σιγουρα η 'σκεψη' της δεν μπορει να χαθει...2 φορες εχω πει 'σε αγαπω' και μια φορα μονο ενοιωσα τοσο εντονα τοσο αφοπλιστικα συναισθηματα.....Νομιζα οτι τα ειχα ξανανοιωσει αλλα δεν ειχα να συγκρινω....Τωρα εχω αλλα ειναι αργα...

Όπως έγραψα σε μία φίλη σε κάποιο άλλο άρθρο, έτσι θα σου πω και εδώ το ίδιο.

''Κάθε άνθρωπο που συναντάμε, κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει''.

Και επειδή εσύ γνωρίζεις καλύτερα απο όλους μας, διαλέγεις πιο απο τα τρία (ίσως) ταιριάζει στη περίπτωση σου.

Aν όχι, τότε σκέψου ότι ...

Αν έχεις κάτι και σου φύγει, άστο να φύγει.
Αν γυρίσει είναι δικό σου, αν όχι δεν ήταν ποτέ δικό σου!

Φιλικά.

Seth πραγματικά είσαι σε δύσκολη θέση, αλλά μπορείς και έχεις την δύναμη να συνεχίσεις... Είναι ακατόρθωτο θα πεις από μέσα σου... κι αυτό γιατί είναι νωπή και ανοιχτή η πληγή.

Όμως, σκέψου ότι για να γίνει αυτό που έγινε τώρα, ίσως να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος που θα φανερωθεί στο μέλλον... Μην αφήνεις ελπίδες. Μην περιμένεις τα γιατί να απαντηθούν τώρα...

Ίσως αυτά τα γιατί να μην απαντηθούν ποτέ.Τι θα κάνεις? Θα συνεχίσεις να ζεις σαν φάντασμα του παρελθόντος?

Κάτι άλλο θα γίνει. Έχε υπομονή, πίστεψε στον εαυτό σου, και μην αφήσεις την ζωή να περάσει περιμένωντας.

Εύχομαι ό, τι μελλοντικό στην ζωή σου να είναι για καλό σου και να ξαναβρείς την χαρά του να ζεις την κάθε στιγμή με αξία και ελπίδα.

εχεις δικιο Lena...προσπαθω πολυ ..παρα πολυ...Αλλα ειναι πολυ παραξενο να εισαι Πεμπτη βραδυ με καποιον μαζι που κλαιει με λυγμους γιατι θα πρεπει να σε αφησει ..που σου λεει 'σε αγαπω' και τρεμει η φωνη του...Και ξαφνικα την επομενη μερα στραβωνει κατι ακομα και σου ζηταει να σταματησουν ολα ''μαχαιρι'' γιατι (δικαιολογημενα) φοβηθηκε και εκεινη με ολα αυτα που γινανε και ...Φοβαται μην το κακο που συμβαινει γυρω...'αρπαξει' εμενα ..γιατι για εκεινη δεν την ενοιαζε λεει ....την εδιωξαν απο την δουλεια και σκεφτοτανε μηπως αυτος που μας ειδε μαζι..αναγνωριζε εμενα και μου εκανε κακο στο σπιτι ή στην δικη μου δουλεια....
Οποτε την αφηνα στο σπιτι της ..ετρεχαν τα ματια της ασταματητα ολους αυτους τους μηνες....με ταραζε και με ταραζει μονο η σκεψη οτι μπορει να υποφερει και εγω ειμαι 'ανικανος' πλεον να κανω κατι...Ξερω οτι εχει τον φιλο της βεβαια...αλλα τι θα μπορουσε να πει για ολα αυτα....Τιποτα ασφαλως...θα πρεπει να κρυβεται και απο εκει οπως και εγω απο την οικογενεια μου...
Κανεις δεν μας εφταιξε...κανεναν δεν πειραξαμε ή πονεσαμε αλλα και κανενας τωρα δεν μπορει να μας σταθει ή να μας καταλαβει....

Παράθεση:
Originally posted by SETH_7
εχεις δικιο Lena...προσπαθω πολυ ..παρα πολυ...Αλλα ειναι πολυ παραξενο να εισαι Πεμπτη βραδυ με καποιον μαζι που κλαιει με λυγμους γιατι θα πρεπει να σε αφησει ..που σου λεει 'σε αγαπω' και τρεμει η φωνη του...Και ξαφνικα την επομενη μερα στραβωνει κατι ακομα και σου ζηταει να σταματησουν ολα ''μαχαιρι'' γιατι (δικαιολογημενα) φοβηθηκε και εκεινη με ολα αυτα που γινανε και ...Φοβαται μην το κακο που συμβαινει γυρω...'αρπαξει' εμενα ..γιατι για εκεινη δεν την ενοιαζε λεει ....την εδιωξαν απο την δουλεια και σκεφτοτανε μηπως αυτος που μας ειδε μαζι..αναγνωριζε εμενα και μου εκανε κακο στο σπιτι ή στην δικη μου δουλεια....
Οποτε την αφηνα στο σπιτι της ..ετρεχαν τα ματια της ασταματητα ολους αυτους τους μηνες....με ταραζε και με ταραζει μονο η σκεψη οτι μπορει να υποφερει και εγω ειμαι 'ανικανος' πλεον να κανω κατι...Ξερω οτι εχει τον φιλο της βεβαια...αλλα τι θα μπορουσε να πει για ολα αυτα....Τιποτα ασφαλως...θα πρεπει να κρυβεται και απο εκει οπως και εγω απο την οικογενεια μου...
Κανεις δεν μας εφταιξε...κανεναν δεν πειραξαμε ή πονεσαμε αλλα και κανενας τωρα δεν μπορει να μας σταθει ή να μας καταλαβει....

Τώρα δεν θα μπορέσετε να κάνετε τίποτα...Ούτε εσύ , ούτε εκείνη.. Κι όσο θα είστε συναισθηματικά φορτισμένοι, και μιλάω για σένα κυρίως, γιατί εσένα διαβάζω, δεν θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις το "γιατί άντεξε, πως άντεξε, που βρήκε τη δύναμη, άραγε αλήθεια ή ψέμματα" κι όλα αυτά που περνάνε από το μυαλό σου...
Δώσε για μια φορά λίγο χώρο και χρόνο και σε σένα..Με τον καιρό αποκτάς και αντικειμενικότητα πιο πολύ από όση μπορεί να έχεις γενικά. Το γεγονός είναι ένα...Έφυγε. Κράτα αυτό που είχες. Ένα κομμάτι του πάντα θα το έχεις μαζί σου....
Καλή Ανάσταση, σε όλους.....Ειδικά σε σένα που ίσως αργήσεις να τη νιώσεις....

Τοσο χαλια,τοσο χαμενος,τοσο 'αλλου' δεν εχω νοιωσει ποτε....αδικο για τους γυρω μου αλλα δεν μπορω να κανω Τ Ι Π Ο Τ Α ...δοκιμαζω τα παντα και τιποτα δεν 'πιανει'...Προσπαθω αλλα μαλλον οχι οσο πρεπει....βεβαια αυτο βγαινει και απο το τι θελω κιολας...Και εγω αυτη τη στιγμη αυτο που θελω δεν εχει καμμια 'σχεση' με αυτο που 'πρεπει'

Καλώς η κακώς, δεν ειμαι εγώ που θα το κρίνω, βρέθηκες σε μια κατάσταση που σήμερα σε πονάει...
Πιστεύω από παιδί σε "σημάδια" που προσπαθούν είτε να μας προστατέψουν είτε να μας ενημερώσουν για μια κατάσταση είτε να μας προειδοποιήσουν κλπ κλπ...
Πιστεύω επίσης ακράδαντα ότι στη ζωή μας τίποτα δεν είναι τυχαίο... όλα έχουν λόγο ύπαρξης... μπορεί να μην είμαστε σε θέση ή έτοιμοι να δούμε τον λόγο υπαρξής τους τη στιγμή που συμβαίνουν αλλά κάποια στιγμή τελικά παίρνουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε...
Χρειάζεται όμως προσωπική προσπάθεια για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε από οτιδήποτε μας είναι "βάρος"...
Ξέρω ότι δεν είναι παρηγοριά για σένα αλλά στη ζωή υπάρχουν και πολύ χειρότερες καταστάσεις από αυτή που βιώνεις αυτή τη στιγμή και να ευχαριστείς την ίδια σου τη ζωή που δε σου έδωσε τα χειρότερα... να είσαι χαρούμενος που υπήρχαν σημάδια για τα χειρότερα που ερχόντουσαν ..... να είσαι χαρούμενος που η κοπέλα τα αναγνώρισε.... να είσαι χαρούμενος που αγαπήθηκες και αγάπησες.. να είσαι χαρούμενος που είσαι ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ και έχεις τη δύναμη να ΠΑΛΕΨΕΙΣ για να αλλάξεις τα πράγματα...
Σκέψου όλους όσους δεν έχουν πλέον την δική σου δύναμη... σκέψου όλους όσους δεν είναι καν.... κοντά μας....

Να προσέχεις τον εαυτό σου.... είσαι πολύτιμος

σε ευχαριστω Kswtiko για αυτα που γραφεις και που για αλλη μια φορα οπως και χτες..πλησιασες κοντα σε μια αληθεια ..."ειμαι ευτυχισμενος που υπαρχω''..Γιατι 'πηγα και γυρισα' και δεν το εχω καταλαβει ακομα...Συνεβη πριν αρκετο καιρο και απο τοτε προσπαθω και ζω την καθε μερα σαν να ειναι η τελευταια μου....Αυτο ειχε και σαν αποτελεσμα να ζησω το τελευταιο διαστημα με αυτη την κοπελλα 'τα παντα'...και τελικα να καταληξω εδω που ειμαι τωρα ..

oxi μονο ποναει....αλλα και να τα μαζεψεις ποτε πια δεν θα εισαι 'ιδιος'..Οσο καλα και να τα κολλησεις και αν τα βρεις ολα..Εγω δεν εχω ξεκινησει το 'μαζεμα' και ηδη ξερω οτι λειπουν 'κομματια'....
Αντε καλο μου βραδυ τωρα...το ξερω το προγραμμα..σε 3 ωρες ισως θα εχω κοιμηθει...

Φίλε SETH,
από την πρώτη μέρα που διάβασα το θέμα σου ήθελα να πω κάτι άλλά δεν έβρισκα λόγια...ούτε τώρα βρίσκω...
Θέλω να σου πω απλώς πως κάποτε μιά φίλη μου βρέθηκε σε παρόμοια δύσκολη κατάσταση.Θυμάμαι και θα θυμάμαι πάντα τον πόνο και των δυο τους όπως θα θυμάμαι πάντα τα λόγια της.
Είχα ακούσει την ιστορία της και της είχα πει "Είσαι τυχερή που έχεις αγαπήσει και έχεις αγαπηθεί τόσο αληθινά.Θα πρέπει να σαι ευτυχισμένη"
Και μου απάντησε:"Αυτός ο έρωτας τελικά είναι ευχή ή κατάρα?Τον αγαπώ και με αγαπά μα ποτέ δεν θα μαστε μαζί"
Δεν της έχω απαντήσει ακόμα.Ομως σίγουρα είναι καλό να ξέρεις πως κάπου υπάρχει κάποιος που πάντα θα σε σκέφτεται και πάντα θα σε αγαπάει ακόμα κι αν δεν μοιράζετε τη ζωή του μαζί σου.
Να σαι καλά SETH και να δεις που τελικά ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο και των δυο σας....

Strellitsia..πραγματι αυτο που σου ειπε η φιλη σου ειναι το αναπαντητο ερωτημα που εχω και εγω....Οντως το να νοιωθεις οτι καποιος σε αγαπαει 'απο μακρια'..και να μην εισαι μαζι του ειναι φοβερα επωδυνο και παραξενο μαζι σαν συναισθημα..."πνιγεσαι'' να μιλησεις σε καποιον αφου δεν μπορεις στον ιδιο...
και τουλαχιστον το να νοιωθεις οτι καποιοι σε καταλαβαινουν οπως εσυ τωρα 'εδω'...ειναι κατι παρηγορο...

Πράγματι,θαμπορούσε να αποτελέσει νέο θεμα στο forum.Κι εγώ από τότε που μου άνοιξε την καρδιά της προσπαθώ να βρω την απάντηση.
Δεν ξέρω...όταν αγαπάμε κάτι που δεν έχουμε το θεοποιούμε και όταν το χουμε απομυθοποιείτε.Σκέφτομαι λοιπόν πως θα τον αγαπάει πιο δυνατά τώρα που είναι χώρια γιατί θα θυμάται μόνο τις καλές τους στιγμές ενώ αν ζούσαν μαζί καποια μέρα όσο όμορφα καί να ταν όλα κάτι κάποτε θα ξεθώριαζε.Και θεωρώ επίσης πως είναι αγνή αγάπη που δεν μπορεί να βλάψει τις τωρινές σχέσεις τους γιατί είναι μείγμα αγάπης σεβασμού και κατανόησης του ενός προς τον άλλον.
Σκέφτομαι επίσης πως όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερο θα τους πονάει ο χωρισμός γιατί τελικά μάλλον η απόσταση μετριέται με αισθήματα και όχι με χιλιόμετρα.
Ομως δεν είμαι σίγουρη για τίποτα.Αλλωστε οποιος είναι έξω απ το χορό....
Τυχαίνει να γνωρίζω και τους 2 και να τους αγαπάω πολύ!Ελπίζω και εύχομαι το καλύτερο γι αυτους.....

Δεν πιστευω στις συμπτωσεις.

Αλλα ουτε και στα σημαδια.

Αν επιλεξετε να εισαστε μαζι, θα εισαστε. Με οποιοδηποτε τροπο εσεις αποφασισετε. Αν εχετε τοσο μοναδικα συναισθηματα ο ενας για τον αλλο, τιποτα δεν μπορει (και δεν πρεπει) να σας κρατησει χωρια.

Ολα τα ''σημαδια'' δεν ειναι παρα γεγονοτα που τα εχετε προκαλεσει με το μυαλο σας λογω τυψεων. Η δυναμη του νου ειναι τεραστια. Οι τυψεις προκαλεσαν τασεις αυτοκαταστροφης.

Αποδεκτειται αυτο που σας συμβαινει. Συζητηστε το. Ελευθερωστε το απο τις τυψεις. Μην το αρνεισται. Ειναι δωρο.

Και μετα προχωρειστε βημα - βημα. Βρεστε τους τροπους να ζησετε την ευτυχια σας χωρις να καταστρεψετε τα παντα γυρω σας. Ο χρονος θα φερει λυσεις. Το μονο που χρειαζεται ειναι υπομονη.

''Ποτε δεν δημιουργειται μια επιθυμια
αν δεν υπαρχει η δυναμη για την πραγματοποιηση της''
Bach (Ψευδαισθησεις)

μου κανει εντυπωση αυτο που λες γνωριζοντας την κατασταση μου την οικογενειακη υποθετω απο το Προφιλ μου...Επειδη εισαι και εσυ γυναικα και μαλιστα εχεις και παιδια ..με εντυπωσιαζει η θεση σου η οποια δεν ειναι λογω 'φυλου'...υποκειμενικη...αλλα καθαρα αντικειμενικη και ξεκαθαρη απεναντι σε μια κατασταση που καταλαβαινεις ισως γιατι μπορει κατι παρομοιο να εχεις περασει....Χαιρετισμους στην πανεμορφη Κυπρο...