Αλλα λέει η καρδιά και άλλα το μυαλό 2 (more...)

Αλλα λέει η καρδιά και άλλα το μυαλό 2 (more...)

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση στο προηγούμενο άρθρο μου. Ξεκινώ ένα καινούριο με το ίδιο θέμα, αλλά περισσότερα στοιχεία, για να ξέρουμε για τι μιλάμε και να μπορέσετε να εκτιμήσετε έχοντας μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Οταν μίλησα για καρδιά, αναφέρομαι σε μία σχέση οκτώ χρόνων με έναν άνθρωπο δεσμευμένο με δύο παιδάκια. Η σχέση αυτή, πέρα από σχέση πάθους, που είναι και το "επικίνδυνο" και ουτοπικό χαρακτηριστικό όλων αυτών των σχέσεων, είναι μία σχέση γεμάτη συμπαράσταση, κατανόηση, ζεστασιά και γενικά κοινούς κώδικες επικοινωνίας. Μία σχέση γεμάτη σα σχέση, αλλά που βέβαια δεν έχει στην ουσία δοκιμαστεί στη ρουτίνα, την καθημερινότητα και σε όλα αυτά που κάνουν μία σχέση ρεαλιστική.

Ολα αυτά τα χρόνια έγιναν κάποιες προσπάθειες να χωρίσει, αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Από μέρους μου δε, δεν υπήρξε ποτέ καμία πίεση προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί πίστευα ότι είναι μία απόφαση καθαρά δική του, στην οποία εγώ δεν είχα κανένα δικαίωμα να επέμβω, αφού επρόκειτο για τη δική του οικογένεια.

Εδώ και κάποιο καιρό, κάποιος άνθρωπος με τον οποίο έχω χρόνια μία ουσιαστική φιλία και ο οποίος δε γνωρίζει, βέβαια, για την άλλη περίπτωση, μου είπε ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου και ότι θα ήθελε να μοιραστεί τη ζωή του μαζί μου. Είναι ένας άνθρωπος, που κάθε γυναίκα που θα ήθελε μία οικογένεια, θα ήθελε να έχει δίπλα της. Σταθερός, κατασταλλαγμένος, που θέλει να φτιάξει μία οικογένεια και που είναι "κομμένος και ραμμένος" γι'αυτό. Γι'αυτόν τον άνθρωπο τρέφω πολύ ζεστά συναισθήματα φιλίας, αλλά όχι έρωτα. Μου προσφέρει, όμως, αυτό που θέλω από τη ζωή μου.

Το ενδεχόμενο του να παντρευτώ έχει φέρει θύελλες στη σχέση μου με τον άλλο άνθρωπο, ο οποίος έχει αναστατωθεί, λέει να μην το κάνω, ότι θα χωρίσει, ότι θα καταστρέψω ό,τι μοναδικό μας δένει και... και... και...

Δεν αισθάνομαι καθόλου ωραία για όλα αυτά. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα γινόμουν το τρίτο πρόσωπο. Πάντα θεωρούσα την οικογένεια ιερή. Το γιατί το ξεκίνησα και το γιατί αφέθηκα είναι κάτι για το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να βρω διάφορα ελαφρυντικά, αλλά δεν το κάνω. Τώρα, όμως, νιώθω πραγματικά πελαγωμένη. Αν και το τι πρέπει να κάνω είναι μάλλον προφανές, μου είναι πολύ δύσκολο να το πραγματοποιήσω.

Τώρα πιστεύω ότι καταλαβαίνετε ποιο είναι το κομμάτι της καρδιάς, ποιο της λογικής και ποιο είναι ακριβώς το θέμα για το οποίο είμαι ανοικτή να ακούσω κάθε γνώμη και κάθε κριτική... Μπας και συνέλθω...

Απο οτι βλεπω στο προφιλ σου εισαι 37 χρονων και τα τελευταια 8 χρονια μεσα σε μια σχεση αδιεξοδο... "ξοδεψες" τα καλυτερα σου χρονια μεσα/για αυτη τη σχεση, το σκεφτηκες αυτο ποτε?

Δεν το σχολιαζω απο αποψη ηλικιας (προς Θεου!), απλα σκεφτομαι, οταν γνωρισες και συνδεθηκες με αυτον τον ανθρωπο εισουν 29 ετων, δλδ σχεδον οσο ειμαι εγω τωρα (παω στα 27) και βαζω τον εαυτο μου στη θεση σου για να καταλαβω, αν αυτο ειναι δυνατον....

Σε μια ηλικια που η πλειοψηφια μας επιθυμουμε μια ομορφη σχεση που Θεου θελοντος θα οδηγησει στη δημιουργια οικογενειας, εσυ εκανες στον εαυτο σου ακριβως το αντιθετο. Συνδεθηκες με εναν ανθρωπο, που ναι μεν πολυ πιθανον πνευματικα και σεξουαλικα να σας εφεραν πολλα κοντα, αλλα ειναι "εκει" μονο τις καθημερινες, λειπει τα σαββατοκυριακα, τις εορτες, Χριστουγεννα και Πασχα, διακοπες, εχει δικη του οικογενεια και εμμεσως πλην σαφως σε χρησιμοποιησε/χρησιμοποιει ως τη διεξοδο απο την ρουτινα του. Μετα απο τοσα χρονια καποιον δεσιμο πιθανον να υπαρχει, αλλα και παλι αυτο το "αλλα" υφισταται και θα συνεχισει......

(Δεν θελω να σε θιξω, ουτε να σε πληγωσω και ελπιζω να μην το κανω.)

Μια ερωτηση σε αυτο το σημειο... στα 29 σου, αυτο φανταζοσουν? Αυτο ευχοσουν για τον εαυτο σου? Και αντε, πες πως ο ερωτας ειναι τυφλος... μα, περασαν οχτω ολοκληρα χρονια... εισουν, εισαι γεματη απο μια τετοια σχεση, που μονο τωρα που ο φιλος σου, σου κανει προταση γαμου ξαφνικα ταρακουνιεσαι?

Ή μηπως φανηκες δειλη - ως προς τον εαυτο σου και μονο - να διαλυσεις αυτη τη μονοδρομη ιστορια? Ανασφαλεια, μηπως?

Δεν μπορεσες να παντρευτεις (σχημα λογου) τον ανθρωπο που ερωτευτηκες, και σκεφτεσαι να παντρευτεις καποιον που δεν ερωτευτηκες ποτε και (το πιθανοτερο) να μην ερωτευτεις?
Τελικα, για σενα τι ειναι πιο σημαντικο?
Ο ερωτας ή ο γαμος?

(Καταλαβαινω πως δεν ειναι το προβλημα σου το "στεφανι", απλα το θετω ετσι προς χαρην της εκφρασης.)

Ξαφνικα ο φιλος σου, φανταζει στα ματια σου, ως η λυση στο χρονιο προβλημα του εραστη σου... μα δεν ειναι ετσι.

Μην μπεις στο λουκι να τους συγκρινεις.
Αυτος εχει αυτο, ο αλλος το αλλο.
Αυτος μπορει να μου πρσφερει αυτο, αλλα ειναι παντρεμενος, ενω ο αλλος λευτερος... κ.ο.κ.
Αλλο ο ενας, αλλο ο αλλος και αλλη εσυ.

Κρατα τον φιλο σου για φιλο σου, και μην τον κανεις θυμα των προβληματισμων/ανασφαλειων/επιλογων σου. Με μαθηματικη ακριβεια θα λαθεψεις και μη σου πω οτι ο γαμος σου, με εναν ανθρωπο που δεν αγαπας, δεν σημαινει οπωσδηποτε και τη διακοπη της αλλης σχεσης! Το φανταζεσαι αυτο? Φρικη.

Και μην ξεχασω να σου πω, πως οσο καλος συζηγος και οικογενειαρχης εκτιμας οτι μπορει να φανει ο φιλος σου, εσυ τι να το κανεις? Δεν εισαι γυναικα της λογικης (γιατι μονο αν λειτουργουσες με γνωμονα τον εγκεφαλο θα μπορουσες να συμβιβαστεις). Αν ησουν γυναικα της λογικης δεν θα εμενες 8 χρονια σε τετοια σχεση.

Αληθεια τοσα χρονια, ποτε ξανα η λογικη σου δεν τα εβαλε με την καρδια σου???

Οταν ειμαστε μεσα σε ενα προβλημα, δεν μπορουμε να δουμε καθαρα. Τοτε στ'αληθεια χρειαζεται να ζυγιζεις τα πραγματα χιλιες φορες, να παρεις οσο χρονο θελεις, ωστε να μειωσεις στο μεγαλυτερο δυνατο το ρισκο μιας λαθεμενης αποφασης, που ισως επηρρεασει την υπολοιπη ζωη σου.

Ξερω ειμαι "μικρη" για να σου λεω οοοολα αυτα, αλλα ειμαι σιγουρη οτι ειναι ορθα.

Μακαρι στη συγκεκριμενη περιπτωση να κερδισει η λογικη. Μακρια, δηλαδη, και απο τους δυο.

Οταν συναισθημα και σκεψη, ερθουν σε αρμονια, κανε το μεγαλο βημα ...

Good luck!

Παράθεση:
Originally posted by Gianini

Ξερω ειμαι "μικρη" για να σου λεω οοοολα αυτα, αλλα ειμαι σιγουρη οτι ειναι ορθα.

Μακαρι στη συγκεκριμενη περιπτωση να κερδισει η λογικη. Μακρια, δηλαδη, και απο τους δυο.

Οταν συναισθημα και σκεψη, ερθουν σε αρμονια, κανε το μεγαλο βημα ...

Good luck!

Μικρή στην ηλικία, μεγάλη και ώριμη στο μυαλό Gianini......Συνυπογράφω με την άδειά σου τα όσα ανέφερες.

κατ'αρχας θα ελεγα να μην τα βαζεις με τον εαυτο σου γιατι μπηκες σε αυτη τη σχεση.αυτο μπορει να συμβει σε ολους ανεξαρτητα απο το κωδικα ηθικης που εχει ο καθενας.ο ερωτας ειναι περα απο κωδικες και απο λογικη καποιες φορες.αυτη η σχεση βεβαια δεν μπορει να ειναι γεματη.ειναι αδυνατον να ειναι μια σχεση γεματη με καποιον που εχει καπου αλλου την οικογενεια του.απλα οι ανθρωποι προκειμενου να βρουμε δικαιολογιες για να κατσουμε σε μια σχεση βλεπουμε μονο τα θετικα γιατι δεν ειμαστε ετοιμοι να φυγουμε απο αυτο.
μετα ειναι σιγουρα μια σχεση ανταγωνιστικη.γιατι οι ερωμενες συνηθως ανταγωνιζονται εστω και ασυνειδητα τις γυναικες των συντροφων τους.αυτο τους βαζει σε ενα παιχνιδι πληρους ανασφαλειας και φυσικα χανουν και την αυτοεκτιμηση τους.αφου εκεινος δε φευγει απο τη γυναικα του αρα εγω δεν ειμαι τοσο καλη οσο εκεινη.αρα δινω περισσοτερα και οσα μπορω μηπως και παρει χαμπαρι αυτος τι θησαυρο εχει διπλα του και φυγει.
αλλα αυτος δε φευγει γιατι ειναι γεματος ανασφαλειες και φυσικα εχοντας δυο γυναικες νιωθει γεματος και πολυ αρσενικο.αν ηταν να φυγει θα ειχε φυγει.8 χρονια ειναι παρα πολλα για να εχει δικαιολογιες πλεον.πιστευω επισης οτι αυτοι οι ανθρωποι ειναι ευθυνοφοβοι και βολευονται μια χαρα σε μια διπλη κατασταση.και γιατι να φυγει απο την οικογενεια του και τα παιδακια του οταν επι 8 χρονια μπορει να εχει και τις δυο σας?εγω θα ελεγα να κατσεις πρωτα μονη σου και να καταλαβεις γιατι καθεσαι μεσα σε αυτη τη κατασταση,αλλα και αν σου αξιζει αυτο που ζεις και μετα αφου βρεις τις απαντησεις προχωρας σε κατι αλλο.αλλα μονη σου.δε χρειαζεται να βαλεις κατι καινουργιο στη ζωη σου πριν ξεκαθαρισεις τι θελεις.γιατι καποιες φορες προκειμενου να ξεφυγουμε απο μια σχεση μπαινουμε σε μια αλλη χωρις να ειμαστε ετοιμοι ψυχολογικα και οδηγειται σε μια καινουργια αποτυχια.βρες τα καλα σου και τονισε τα,βρες τον εαυτο σου,θυμισου τα ονειρα σου και δες αν εχουν σχεση με αυτο που ζεις τωρα!
ευχομαι να βρεις το δρομο σου συντομα!!
φιλικα.

Σας ευχαριστώ όλους... Πολύ...

Αν έθεσα το θέμα αυτό που με ταλαιπωρεί προς συζήτηση είναι γιατί έχω μεγάλη ανάγκη να ακούσω αυτά που σκέφτομαι. Από ανθρώπους που είναι εντελώς αντικειμενικοί.

Υπάρχουν στιγμές ή περίοδοι στη ζωή μας που μπερδευόμαστε σε καταστάσεις που αν τις βλέπαμε απέξω θα είχαμε έτοιμη την απάντηση.

Δέχομαι και περιμένω κάθε σκέψη...

Πριν πω την σκέψη μου, θα ήθελα να μάθω την ηλικία των παιδιών.

Τώρα είναι 11 και σχεδόν 13...

Originally posted by ZK311
Το ενδεχόμενο του να παντρευτώ έχει φέρει θύελλες στη σχέση μου με τον άλλο άνθρωπο, ο οποίος έχει αναστατωθεί, λέει να μην το κάνω, ότι θα χωρίσει, ότι θα καταστρέψω ό,τι μοναδικό μας δένει και... και... και...

Αυτή η κατάσταση μου θύμισε τον άντρα που δέρνει την γυναίκα του και λέει ότι δεν θα το ξανακάνει ή τον αλκοολικό σύζυγο που λέει ότι θα θεραπευτεί και πρέπει να είσαι δίπλα του όταν το κάνει, γιατί θα το κάνει για σένα και όχι για τον εαυτό του.

Όλα είναι λάθος.
Είναι αρρώστια όταν ένας άνθρωπος έχει εθισμό στην βία.
Είναι αρρώστια όταν ένας άνθρωπος έχει εθισμό στον τζόγο.
Είναι αρρώστια όταν ένας άνθρωπος έχει εθισμό σε ναρκωτικές ουσίες.
Είναι αρρώστια όταν ένας άνθρωπος έχει εθισμό στο κέρατο.

Οχτώ χρόνια διπλοκρέβατος όσο και να θέλεις να το αποφύγεις αποκτάς εθισμό.
Εάν σου λείψει ένα από τα δύο κρεβάτια θα αισθανθείς έλλειψη.
Θα προσπαθήσεις να καλύψεις αυτό το αίσθημα έλλειψης βρίσκοντας ακόμη ένα κρεβάτι.
Χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση ο άρρωστος όχι να του δίνεις τον ιό που τον αρρωσταίνει.

Πάμε στον φίλο σου. Οι φίλοι είναι φίλοι και οι γνωστοί, γνωστοί.
Δεν υπάρχει μακροχρόνιος φίλος που να μην γνωρίζει τις σχέσεις των φίλων του.
Συνεπώς μιλάμε για γνωστό.
Εφόσον δεν τον βλέπεις ερωτικά ότι και να κάνεις μαζί του κάποια στιγμή θα αποτύχει.
Το ιδανικό είναι αυτό που είπαν και οι προλαλήσαντες, σταμάτα να βλέπεις τον παντρεμένο και κράτα μόνο φιλική την σχέση με τον γνωστό σου.

Originally posted by ZK311
Αν και το τι πρέπει να κάνω είναι μάλλον προφανές, μου είναι πολύ δύσκολο να το πραγματοποιήσω.

Στην ζωή μας πάντοτε μετανιώνουμε για πράγματα που δεν κάναμε όχι για αυτά που κάναμε. Εάν μέσα σου έχεις σκεφτεί τι θέλεις να κάνεις, κάντο και δεν θα το μετανιώσεις.

Απόστολος.

Φίλη ZK311,

Το θέμα όπως το έχεις θέσει είναι πολύπλοκο. Όμως είναι απλό κατά τη γνώμη μου. Απλά επειδή είσαι ακόμη μέσα στην δύνη αυτής της κατάστασης έχεις μπερδευτεί.

Αυτό με το οποίο κατά τη γνώμη μου πρέπει να ασχοληθείς είναι με τον ευατό σου. Να ψάξεις μέσα σου και να δεις τι θέλεις, τι χρειάζεσαι, κατά πόσο εκτιμάς τον εαυτό σου όσο του αξίζει.

Ναι μεν ο έρωτας για αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος όχι μόνο είναι παντρεμένος αλλά έχει και δύο παιδιά είναι δεδομένος για να είσαι τόσα χρόνια μαζί του.

Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο για σένα. Το ζητούμενό σου πρέπει να είναι ο ευατός σου. Θεωρώ ότι η σχέση αυτή σε έχει συνηθίσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση έως ανύπαρκτη. Απλά έχεις συνηθίσει να πιστεύεις τόσα χρόνια τα ¨παραμύθια¨ αυτού του ανθρώπου ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα σε θεωρεί το ¨κερασάκι¨ στην τούρτα της ζωής του.

Σου αρέσει αυτός ο ρόλος?
Αυτό θες από τη ζωή σου?
Ή πράγματι θέλεις να κάνεις οικογένεια σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπά σου?

Σου τα γράφω όλα αυτά, πίστεψέ με, με αγάπη για να σε βοηθήσω όσο μπορώ να δεις την πραγματικότητα. Την δική σου πραγματικότητα, τις δικές σου ανάγκες.

Καλή η καρδιά αλλά θα πρέπει να συμπληρώνεται και από την λογική μας, αφού ο άνθρωπος είναι λογικό ον.

Κοίταξε, φίλη μου, την ζωή σου, τα θέλω σου, τις ανάγκες σου, αυτό που σου αξίζει και μην γίνεσαι θύμα του καθενός σε εκμεταλλεύεται με τον άλφα ή βήτα τρόπο.

Σαφώς δεν μπορούμε να παντρευτούμε έναν άνθρωπο που δεν αγαπούμε και δεν εκτιμούμε αλλά δεν θα πρέπει και να αφηνόμαστε σε ο,τιδήποτε με λάβαρο τον έρωτα.

Αναμεσα σ' ενα αδιεξοδο ερωτα και την περιπτωση ενος συγκαταβατικου γαμου λογω καλων προδιαγραφων...θα επελεγα τον ατελειωτο μονοδρομο της μοναξιας !

Ετσι και θα συνερχομουν για να δω ξεκαθαρα αυτο που πραγματικα μου αξιζει...

ΔΕΝ νομιζω πως χωρα εδω η λογικη η καρδια....ξερω πονα η οποια αποφαση σου ...λαθος επιλογες που σε οδηγησαν στον αδεξοδο μονοδρομο....σχεση με ημερομηνια ληξης !

- Ποιος ειναι ο χαμενος ;
- Χμ.. μα εσυ καλη μου!
- Γιατι ;
- Μα γιατι εχασες πολλα , γιατι ισως χανεις και το σημαντικο , για μενα , τρενο της τεκνοποιησης...
- Μα...
- Δεν υπαρχει μα... καποιος ολοκληρωθηκε σαν ατομο , εκανε γαμο , οικογενεια , παιδια ....αν δεν εμεινε ικανοποιημενος απο τις επιλογες του ειχε την πολυτελεια να βρεθει σε μια σχεση που και θα του προσφερει αυτα που θα ηθελε αλλα και να διατηρει αυτα που εχει....σε βαρος καποιου που δεσμευτηκε στο ονομα του παθους και επελεξε να θυσιασει 8 χρονια....που για αυτα αναρωτιεται ψαχνοντας πως μπαινει η οπισθεν , αν μπαινει ....η αναζητωντας την συγκαταβαση....

Το παθος σε καιει ...ειμαι απ' αυτους που πιστευουν αν πρεπει να ρισκαρεις το τομαρι σου για κατι ειναι για το ονειρο της αγαπης ... μιας αγαπης ομως οχι εγωιστικης και βολικης για τον ενα....κι ας καεις !

Ζουμε μοναχα μια φορα δυστυχως κι αν εχει καποια αξια η συμβουλη μου για τον γαμο....τοτε θα ειναι οι δικες μου σκεψεις που αποτυπωσα σε ενα παρομοιο αρθρο: Ο γαμος ειναι μια σοβαρη αποφαση .
Δεν θα μπορουσα να φανταστω ενα γαμο η μια σχεση χωρις ερωτα αλλα και χωρις λογικη!

Η αποφαση θα ειναι δικη σου οπως και η ζωη και η καρδια το μονο που μπορω να σου ευχηθω το οτι καλυτερο για σενα!
ΥΓ Μην παντρευτείς από έρωτα... παντρέψου με τη λογική...

nomizw oti to na pantreuths kapoion pou den agapas alla apla einai o idanikos antras gia na kaneis oikogeneia..einai mallon adikia..autos einai o xarakthrismos pou mou erxetai prwta sto mualo!
adikia ston eauto sou giati den tha exeis dipla sou auton pou agapas alla apla ena kalo patera gia ta paidia sou kai h zwh den einai mono ta paidia alla kai esu h idia kai deuteron gia ekeinon pou den tha exei dipla tou mia gunaika pou ton agapaei pragmatika...
oso gia thn oktaxornh sxesh sou....to mono pou exw na pw einai mhpws einai ligaki volemenos?giati meta apo oktw xronia desmou...ksereis an to trito atomo mporei na se kanei eutuxismeno afou den eisai me thn suzhgo sou!

καρδια δεν διακρινω πουθενα.
συνηθισμενο λαθος.

βλεπω μια επιθυμια να εχεις το σκυλο χορτατο. δηλαδη εναν αντρα καταλληλο για να παντρευτης.

και μια αλλη επιθυμια ,την πιτα ολοκληρη,δηλαδη αυτον που σου αρεση(αλλα δε λεει να χωριση).

το ιδανικο θα ηταν ,για σενα, να χωριζε.
αλλα...

ενα ευχαριστο αδιεξοδο; ή μια βαρετη λεωφορο.

και ποιος λεει οτι υπαρχουν μονο 2 λυσεις;

"οτι δε λυνεται κοβεται" εχεις ομως τη δυναμη;;

Βάλε προθεσμία...

...στη σχέση σου με τον παντρεμένο, π.χ. πες του ότι αν σε 1 ή 2 μήνες δεν έχει χωρίσει (διάσταση εννοώ και να ζήσετε μαζί) εσύ θα αποφασίσεις και θα δεχτείς την πρόταση του φίλου σου για γάμο!!!
Για να δούμε...ΠΩΣ θα αντιδράσει;
Αν είναι ήρεμος και προσπαθήσει να βρει μια λύση για τη σχέση σας, τότε να ξέρεις ότι σε σκέφτεται σοβαρά!!!
Αν όμως αγριέψει, αρχίσει ψυχολογικούς και συναισθηματικούς εκβιασμούς, κ.λ.π., να ξέρεις ότι σε θέλει μόνο για γκόμενα και αυτό θα σαι για μια ολόκληρη ζωή...μια γκόμενα, τίποτα άλλο...
Προς θεού, μην παντρευτείς το φίλο σου...αποκλείεται να σαι ευτυχισμένη!!!!
Αν δεν ανταποκριθεί ο παντρεμένος, τότε να μείνεις μόνη σου ένα διάστημα, να ηρεμήσεις, να απεξαρτηθείς...και τότε να ξέρεις ότι σίγουρα θα δεις γύρω σου κάποιον άλλον άντρα, που θα αγαπήσεις και ίσως ζήσεις μαζί του ευτυχισμένη για μια ολόκληρη ζωή!!!

Σκέφτομαι ότι αυτό που γίνεται εδώ είναι σα συζήτηση στρογγυλής τραπέζης! Αυτή η εικόνα με κάνει να χαμογελάω...

Ευχαριστώ!

Πάντα είχα μία "έφεση" προς την ταλαιπωρία και ξέρω ότι έχω βάλει τον εαυτό μου σε μία ψυχολογικά περίπλοκη κατάσταση, η οποία επιδεινώνεται από το γεγονός, ότι μέσα μου υπάρχει και σημαντικό κομμάτι ενοχής και απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι στην οικογένεια αυτού του ανθρώπου...Τα μπλέκω τα πράγματα, ε?...Αλλά κάπου υπάρχει μία άκρη... Πού θα μου πάει...

Σίγουρα το να διαβάζω τις απόψεις σας βοηθάει να κρατάω το μυαλό μου καθαρό... Δεν είναι αυτό ένα από τα ζητούμενα?

Φίλη ΖήταΚάπα,(και καλώς όρισες στην παρέα μας), βλέποντας γραμμένη αυτήν την παραδοχή σου...

Παράθεση:
Originally posted by ZK311
Πάντα είχα μία "έφεση" προς την ταλαιπωρία και ξέρω ότι έχω βάλει τον εαυτό μου σε μία ψυχολογικά περίπλοκη κατάσταση, η οποία επιδεινώνεται από το γεγονός, ότι μέσα μου υπάρχει και σημαντικό κομμάτι ενοχής και απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι στην οικογένεια αυτού του ανθρώπου...Τα μπλέκω τα πράγματα, ε?...Αλλά κάπου υπάρχει μία άκρη... Πού θα μου πάει...

...νομίζω πως είσαι σε καλό δρόμο πια, για να σταματήσεις την αυτολύπηση (αχ.... συμφωνώ με όσα έγραψε η Λευκή) και να δεις τι πραγματικά θέλεις απ' τη ζωή σου!

Εκείνο που θα ήθελα να σου θυμήσω εγώ, είναι πως σ' αυτή τη ζωή ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ζούμε!!! Κι οφείλουμε στον εαυτό μας να Ζούμε για μας, τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ κι όχι των άλλων ή ΓΙΑ τους άλλους......

ΜΑΣ αξίζουμε καλύτερη μεταχείριση

και

τα χρόνια κυλούν ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ!!!!!

Η Επιλεκτική
Υ.Γ. Φαντάζομαι πως, διαβάζοντας τις απόψεις μας, είναι πιο εύκολο να μπεις στη θέση του παρατηρητή και να δεις καλύτερα πώς έχεις στήσει όλο το σκηνικό... Εκεί, από τη θέση του παρατηρητή και μη εμπλεγμένη, είναι πιο εύκολο να διακρίνεις γιατί και πώς το κάνεις, να είσαι εμπλεγμένη σε ατελέσφορες καταστάσεις...

Το σίγουρο είναι πως δε θα ήθελα να είμαι στη θέση σου, καλή μου. Θα προσπαθήσω να είμαι αποστομωτικά (!) ψυχρή:

Αν ο κύριος παντρεμένος ήθελε να χωρίσει θα το είχε κάνει. (έστω και με την πραγματική δικαιολογία ότι υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του)

Αν δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτούλη του αλλά και για σένα θα σε άφηνε να φτιάξεις και συ τη ζωή σου, όπως την έχει ήδη φτιάξει αυτός.

Αν λειτουργούσες με λογική, δε θα σπαταλούσες 8 χρόνια από τα καλύτερα της ζωής σου σε μια σχέση αδιέξοδη. Πάθος, έρωτας, ήταν αυτός που έψαχνες -έστω! Δεν ήταν όμως δικός σου.

Αν λειτουργούσες με τη λογική, την οικογένειά του θα τη σκεφτόσουν κάθε μέρα στα 8 αυτά χρόνια.

Αν λειτουργούσες με τη λογική, θα κοίταζες να κάνεις το καλύτερο για σένα.

Και επειδή, καλή μου, ποτέ δεν είναι αργά, κάνε τώρα το καλύτερο για σένα. Η απόφαση είναι- αναμφισβήτητα- δική σου. Η δική μου συμβουλή είναι η εξής:

Άσε τον "έρωτά" σου να συνεχίσει τη ζωούλα του (και μην εκπλαγείς αν τυχόν μάθεις ότι το κενό που θα αφήσεις ξαναγέμισε).

Άσε όμως και το "φίλο" σου να φτιάξει τη δική του ζωή με μια γυναίκα που θα τρέφει γι αυτόν αμοιβαία αισθήματα.

Εξαίρεση: Αν αυτό που θέλεις σε αυτή τη φάση της ζωής σου είναι ένας "καλός" γάμος, διηγήσου στο φίλο σου την ιστορία σου. Εξήγησέ του πώς νιώθεις γι αυτόν και άσε σε εκείνον την τελική επιλογή...

Δεν ξέρω αν ήμουν αρκετά ψυχρή, και σε καμία περίπτωση δε θέλω να κάνω τον ξερόλα, ή να σε κρίνω. Προσπαθώ με τον τρόπο μου να σε κάνω να δεις την ... περίπτωσή σου σαν παρατηρητής. Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι..

Ό,τι και αν αποφασίσεις τελικά κοίτα να είσαι καλά εσύ... Καλή τύχη...

Μου θύμησες μια από τις

εξαιρετικά αγαπημένες μου φίλες, μια εξαιρετική ψυχή και για να το τραβήξω, και με μια εξαιρετική εξωτερική εμφάνιση πέρασε τις ίδιες Συμπληγάδες που περνάς κι εσύ, ακριβώς πριν από 5 χρόνια. Κι αν δεν την έχω τώρα κοντά μου κι αν τώρα δεν μιλάμε συχνά, πάντα την σκέφτομαι με την ίδια αγάπη, αλλά αυτά είναι άλλα. Κι εκείνη λοιπόν ζητούσε συμβουλές ... κι εγώ είμαι συναισθηματική, την ένοιωθα πολύ αλλά και δεν μπορούσα να τη συμβουλεύσω. Σε ταυτίζω μαζί της σε όλα! Στις σκέψεις σας, στην ηλικία, στο είδος του δεσμού, στη διάρκειά του, στα παιδιά του, στα λόγια του, στις πράξεις του ... μέχρι καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο διακήρυττε εκείνος ότι παθαίνει στην ιδέα και μόνο ότι εκείνη θα τον εγκαταλειψει και ότι και μέχρι αυτοκτονία θα φτάσει αν εκείνη ποτέ ... αν την χάσει! Σας ταυτίζω όμως και στο ότι κι εκείνη εθελοτυφλούσε κι εσύ το ίδιο κάνεις. Τα σημάδια τα βλέπεις αλλά δεν θέλεις να τα δεις. Για σκέψου λίγο. Η σχέση σας έχει ήδη φθαρεί γλυκειά μου. Τί σημαίνει το ότι ήδη εσύ σκέφτεσαι κάποιον άλλο δίπλα σου που του αναγνωρίζεις τόσα όμορφα; Από τη στιγμή που τέτοιες σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου ... το τέλος έχει σχεδόν φτάσει. Κουράστηκες να μην βλέπεις. Κουράστηκες να σπαταλιέσαι! Επιτέλους! Τί σπατάλησε αυτός για σένα; Τίποτα. ΄Εχει τη γυναικούλα του, τα παιδάκια του, το σπιτικό του ... και σένα! Βασιλιάς! Μη μου πεις ... όποιος τους βλέπει ... αυτά βλέπει και μονολογεί και σκέφτεται ή λέει ... "ωραίο ζευγάρι", ωραία οικογένεια! Εσένα ποιος σε βλέπει; Κύριος και Βασιλιάς! Και την "κυρία του"... πάντα κορώνα ... στο κεφάλι του! Βασίλισσα! Εσύ αλήθεια τί βλέπεις πραγματικά μιας και μιλάς για πραγματική αγάπη; Είδαμε τι έχει αυτός. Λοιπόν ας έρθουμε σε σένα ... Τί έχεις εσύ; Μερικούς καλούς φίλους (ελπίζω), την ηλικία σου (μεγάλωσες πια), την κατά βάθος μοναξιά σου ... και την πραγματική μοναξιά σου! Αυτήν του Σ/Κ, της νύχτας, αυτή που έρχεται με τις αργίες, τις γιορτές και τις σκόλες, τα Χριστούγεννα (κι εύχομαι να μην είναι έτσι) ... Τίποτα δεν θα πάθει ο κύριος, μόνο ένα δεκανίκι θα χάσει! ΄Οπως δεν έπαθε και ο άλλος, εκείνος της φιλεναδούλας μου. Γιατί κάποια στιγμή η φιλεναδούλα μου ξύπνησε όρθια! Σταμάτησε να πίνει τις νύχτες της μοναξιάς και τις μέρες των γιορτών, ξελαμπικάρισε το μυαλό της ... τη ζέστανε ο ήλιος και κάτι φίλοι ... Να σου πω λοιπόν σε ποιο σημείο βρίσκεται τώρα η φιλεναδούλα μου; Είχε, πριν από τον "κύριο", αφήσει κατά μέρος, έναν από μέρους της φιλικό δεσμό, πολλών χρόνων. Φιλικό για εκείνη, ερωτικό και με τρυφερή υπομονή από την άλλη μεριά του "φίλου". Ζήλευε βλέπεις ο "κύριος" τους φίλους της και τής τους είχε κόψει. ΄Αλλαξε πόλη η φιλενάδα, άλλαξε τηλέφωνο, άλλαξε σκεπτικό! Δραστικά μέτρα χρειάζονται ούτως ή άλλως και δύναμη ψυχής! Πήγε κοντά στην πόλη του παλιού καλού "φίλου". ΄Αρχισαν να συναντιώνται, στην αρχή στο που και που, να τα λένε! ΄Αρχισαν να μοιράζονται χρόνο, ματιές στα ίδια πράγματα, μικροαπολαύσεις ... Κι όταν ο "φίλος" τρυφερά της έρριξε στην αγκαλιά την εκτίμηση, τις σκέψεις του, την καρδιά του εκείνη απλά είπε "Ναι"! Σήμερα έχουν ένα μπουμπούκι 2 1/2 χρονών, σ΄ένα νοικιασμένο σπίτι, ένα καρότσι που μαλώνουν ποιος θα το σπρώξει στο πάρκο γι αυτό σκέφτονται και για ένα δεύτερο, ψιλομουρμουρίζουν και οι δύο ευτυχώς για τα πεθερικά τους, για τους χαζοοπαππούδες και τις χαζογιαγιάδες, άσε και τσακώνονται κιόλας αλλά και γελάνε ... μαζί!

Δεν έχω συμβουλή να σου δώσω αλλά και να μην σκεφτείς ότι μπουρ μπουρ μπουρ ... όλο λόγια λόγια λόγια ...
Σκέψου τί έχω να κερδίσω; Για μένα πάντως είσαι και δεν είσαι ξένη ... Μας βοηθάει αμφότερες και τις δυο η ανωνυμία. Εγώ εσένα διάβασα προσεκτικά και όχι όλους τους άλλους γι αυτό και σε σένα απευθύνομαι. Μέσα από την καρδιά μου βγήκαν τα λόγια που σου έγραψα. Μου θύμησες το φιλαράκι μου και μόλις τελειώσω αυτά που σου γράφω θα το πάρω τηλέφωνο ... το είδα 2 βδομάδες πριν και μου φάνηκε κουρασμένο ... λες μωρέ να είναι έγκυος; Και μετά δουλειά ... και έχω και πολλή ....

Και δυο λόγια ακόμη! Αυτά όμως, σαν προσωπικώς παθούσα και προσωπικώς μαθούσα ... πια ... Και ο τρελλός έρωτας και η αληθινή αγάπη κάποτε ... εξατμίζονται, σβήνουν, χάνονται, φθείρονται; Κράτα όποια λέξη θέλεις ... Κι αν σκεφτείς τις εξαιρέσεις, να θυμάσαι ότι ... οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα! Είναι και λίγες και σπάνιες ... εξ΄ου και ... εξαιρέσεις!

Υ.Γ. Παρεπιπτώντως ο "κύριος" είναι με την "κυρία του". Πηγαίνουν συχνά στην Αγγλία να δούνε το μεγάλο τους γιο που σπουδάζει εκεί και καμαρώνουν τον μικρό τους που είναι καλός αθλητής. Πάνε κι εκδρομές και σινεμά και για φαγητό με φίλους ... και έχει βρει και μια άλλη για τις όσες ελεύθερες ώρες του ... και της λέει ότι θέλει να χωρίσει, ότι δεν μπορεί χωρίς εκείνη και ότι αν τον αφήσει ... μπορεί να φτάσει και μέχρι αυτοκτονίας!

Αυτά ...
Σε φιλώ ....

Ολο το Σαββατοκύριακο σκεφτόμουν αυτά που όλοι γράψατε... Το ότι τα έχω διαθέσιμα προς ανάγνωση όποια στιγμή τα χρειάζομαι μου είναι πολύ σημαντικό...

Σ'αυτές τις περιπτώσεις το ευκολότερο είναι να ξαναγυρίζεις στα γνωστά. Εχει έρθει, όμως, η ώρα που είτε επειδή δεν έχω άλλα περιθώρια υπομονής, είτε επειδή ψυχικά έχω κουραστεί πολύ, είτε επειδή βαρέθηκα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, είτε επειδή θέλω με κάποιο τρόπο να προχωρήσω τη ζωή μου, είτε επειδή δεν μπορώ πλέον να είμαι το τρίτο πρόσωπο, γι'αυτά όλα και ίσως και για άλλα πολλά που δεν έχω ακόμα συνειδητοποιήσει , άρχισα να επαναστατώ... Ισως και γι'αυτό και να έγραψα εδώ όλη την ιστορία... Για να τη βγάλω στον ήλιο!... Και να τη δω, όπως πραγματικά είναι...

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά... Ολους...

Δεν διαβασα τι σου εγραψαν οι υπολοιποι δεν εχω χρονο να το κανω και ισως επαναλαβω κατι που ηδη σου εχουν πει.

Ο της οκταχρονης σχεσης κυριος κοπελα μου ειναι βολεμενος!

Την οικογενειουλα του, τη γυναικουλα του τα παιδακια του την καλη του εικονα προς τα εξω και οταν τον πιανει η βαρεμαρα τσιμπολογαει και αλλου....

Τι?
Δεν τον καταλαβαινει η γυναικα του?
Εχει αφεθει πια και δεν ειναι ελκυστικη?
Ειναι στριγκλα και γκρινιαρα?
Δεν τα βρισκουν στο κρεβατι?
Βαζει την μαμα και τον μπαμπα της και το σοι της πανω απο αυτον? κλπ κλπ κλπ κλπ.......

Ε....αν ειναι μαγκας και καραμπουζουκλης κανει καθαρη εξηγηση βαζει το καπελακι του στραβα αφου αναλαβει την ευθυνη του σαν γονιος (ηθικα και οικονομικα) και την κανει για αλλες πολιτειες.

Και καθεσαι εσυ τωρα οκτω χρονια κοριτσι μου και κανεις τι?
Το δεκανικι του βολεμενου?
Το αλατοπιπερο στην ρουτινα του?
Τι ακριβως κανεις στον εαυτο σου?

Ταπεινη μου αποψη ειναι να προβληματιστεις οχι για το ποιον θα επιλεξεις αλλα τι κανεις τοσα χρονια στον εαυτο σου!
Σου αξιζει να αρκεισαι σε περισσευματα?
Σε αποφαγια?

Μεινε μονη σου αγαπησε εσενα σταθμησε τι σου αξιζει και μετα......μετα κανε καινουργιο ξεκινημα!

Σε νιώθω...

όσο δεν μπορείς να φανταστείς.

Ευτυχώς εγώ δεν κάθισα οκτώ χρόνια.
Κάθισα, όμως, οκτώ μήνες περίπου.
Θες η διαφορά ηλικίας, θες οι εμπειρίες της δικής μου ζωής, δεν μου επέτρεψαν την πολυτέλεια να χάσω περισσότερο χρόνο.

Μία φορά ζούμε.
Ας ζήσουμε όπως μας αξίζει.

Υ.Γ. Κανείς δεν αξίζει τέτοια θυσία. Ψάξε μέσα σου και βρες το κουράγιο και τη δύναμη να ξεκόψεις... και -σου μιλάω εκ πείρας- θα βρεθεί εκείνος που θα είναι ιδανικός για σένα από όλες τις απόψεις. Απλά, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να μείνεις μόνη. Η μοναξιά δεν είναι κακή, όταν είναι επιλογή σου.

Φιλικά,