Εφυγε απο τη ζωη μα την βλεπω στο προσωπο της αλλης.

Εφυγε απο τη ζωη μα την βλεπω στο προσωπο της αλλης.

Ηταν πριν 1,5 χρονο οπου συνεβει κατι που με ταραξε παρα πολυ. Που μου στερησε τις χαρες της ζωης και πιστευω πως ακομα δεν εχω συνελθει.
Ηταν λοιπων ενα πρωινο, ενα ηλιολουστο πρωινο υποσχομενο μια υπεροχη μερα, μια δημιουργικη μερα, μια μερα διπλα σε αυτους που αγαπας και σε αγαπουν.Ομως αυτη η μερα εμμελε να ειναι η μερα που θα μου στερουσε ενα απο τα πιο αγαπημενα μου προσωπα εκτος οικογενιακου περιβαλλοντος. Οτι ειχα ξυπνησει και ετοιμαζομουν για να παω στο σχολειο. Αποβραδις ειχα κανονισει με τους φιλους μου να παμε ολοι μαζι.
Ξεκινησα απο το σπιτι γεματος χαρα για να παω να παρω την πρωτη φιλη μου την πιο αγαπημενη. Αυτη που ο Θεος λιγα λεπτα αργοτερα θελησε να μου την παρει για παντα απο κοντα μου. Εφτασα σπιτι της και η χαρα μου μεγαλωνε ολοενα και περισσοτερο. Ειχα να την δω 5-6 μερες καθως μια γριπη την ειχε ριξει στο κρεββατι και μου ειχε λειψει.. Την ειδα να βγαινει απο την πορτα..και τοτε καταλαβα πως πραγματικα την λατρευα. Λατρευα το ειναι της τον χαρακτηρα της τα παντα πανω της..Ηταν αυτο που λεμε η ιδανικη γυναικα για μενα..Ολα ηταν υπεροχα. Αυτη ομορφοτερη παρα ποτε. Ελαμπε ολοκληρη και εγω ευχαριστουσα τον Θεο που μου την ειχε στειλει. Προχωρουσαμε πιασμενοι χερι -χερι οπως παντα και σταματησαμε, στο γνωστο μας μαγαζακι για να παρει της τσιχλες με γευση φραουλα που καθε πρωι επαιρνε. Παρακολουθουσα τις κινησεις τις και την ερωτευομουν ολοενα και περισσοτερο. Ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου πως ποτε δεν θα την αφηνα να φυγει ποτε δεν θα αφηνα κανεναν να την πληγωσει να της κανει κακο. Φυγαμε απο το γνωστο μας μαγαζακι και συνεχισαμε τον δρομο μας...Πιασμενοι παντα χερι-χερι.
Ωρα 8:10πμ. Περνουσαμε τη διασταυρωση για να παμε στο σχολειο και τοτε...Ο Θεος αποφασισε να μου την παρει..Ειχα αφησει το χερι της και εψαχνα την τσαντα μου. Τοτε ακουσα τον ηχο απο τα φρενα του αυτοκινητου τον γδουπο που εκανε το κορμι της χτυπωντας στη λαμαρινα. Γυρισα αμεσως..και την ειδα στον αερα..Πετουσε,παντα το ηθελε να πεταξει. Μα αυτο το πεταγμα ηταν το πεταγμα της ψυχης της. Εκει στον αερα εφευγε για το μακρινο της ταξιδι. Ειχα παγωσει..ετρεξα διπλα της και την κοιταξα..τα μπλε ματια της με κοιταξαν βαθεια σαν να μου ελεγαν ΑΝΤΙΟ..και μου ελεγαν. Δευτερολεπτα μετα το σωμα της εγινε βαρυ στα χερια μου..Αψυχο, αδειο, νεκρο...Ηταν η θλιβερη πραγματικοτητα, ειχε φυγει. ΟΧΙ δεν ειχε ."Δεν εχει πεθανει απλα εχει φυγει για ενα μακρινο ταξιδι και καποτε θα γυρισει και θα με ξανακοιταξει με τα μπλε της ματια και θα μου ξαναχαμογελασει". Αυτα ηταν τα λογια που ελεγα σε αυτους που ειχαν μαζευτει. Την ημερα της κηδειας της ουτε ενα δακρυ δεν κυλησε απο τα ματια μου. Ολος ο πονος ολο αυτο το τεραστιο ΓΙΑΤΙ με ειχε κατακλυσει και δεν με αφηνε να εκφραστω ,να ξεσπασω να γυρισω προς τον ουρανο και να ουρλιαξω "ΓΙΑΤΙ?? Γιατι μου την πηρες?" δεν το εκανα ποτε. Αισθανομουν αδειος, το τι συνεβαινε γυρω μου δεν ειχε νοημα πια. Ειχα ξεχασει να ζω. Συγκρινα οποιαδηποτε και οτιδηποτε καινουργιο μου συνεβαινε με αυτα που ειχα ζησει μαζι της, και ολα μου φαινονταν μικρα,αδεια,ανουσια. 1,5 χρονος περασε και ειχα χασει τα παντα. Τωρα καπως το εχω ξεπερασει,αν και ερχεται στιγμες στον υπνο μου και με κοιταει..απλα με κοιταει και εγω ξυπναω και την ψαχνω παντου...Αν και ειμαι σε νεα σχεση τωρα πια και την κοπελα μου την αγαπω παρα πολυ ασχετως με τα οποια προβληματα αντιμετωπιζουμε, δεν μπορω να ξεπερασω το να βλεπω στιγμες το προσωπο της αλλης.. Και να πω πως εχουν και καποια ομοιοτητα..Καμια σχεση. Ολο αυτο με τρομαζει γιατι θελω να ξεπερασω τον θανατο της και να συνεχισω με την νεα μου σχεση, να επιλυσω τα οσα προβληματα προκυπτουν. Γενικα να συνεχισω την ζωη μου.Οχι πως θα την ξεχασω ποτε, παντα θα την σκεφτομαι και παντα θα την αγαπω.
(Αυτο το ξεσπασμα μου οφειλετε στο οτι σαν σημερα συνεβει αυτο το τραγικο συμβαν. Ηταν αδικο να χαθει. Μολις 16 χρονων)....

Mike16,

Είναι πράγματι άδικο..... τι να πει κανείς?

Κάτι τέτοιες στιγμές κανείς, όσο και αν πιστεύει στον Θεό, αναρωτιέται που βρίσκεται ΕΚΕΙΝΟΣ...

Προσπάθησε να αντέξεις! (μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό)

Προσευχήσου και ζητά δύναμη να ξεπεράσεις όσο μπορείς αυτήν την απώλεια.

Δώσου στην νέα σου σχέση και κράτα από την αγαπημένη σου την ανάμνηση και την αγάπη που έζησες, γιατί αυτή θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις.

Να έχεις πάντα στο νου σου ότι η κοπέλα αυτή σε αγάπησε και σε αγαπά και θέλει να είσαι εσύ ευτυχισμένος.

Καλή δύναμη!

Συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις τα σχολια ειναι παραπανω απο περιττα εχω χασει και γω προσωπο πολυ αγαπημενο και ξερω ακριβως πως αισθανεσαι ... πραγματικα δεν εχω να πω τπτ αλλο παρα μονο ζησε μοναχα την στιγμη και ασε το μετα ... ενα σοσιβιο ειναι η ζωη που ξεφουσκωνει αργα ... για αλλους δυστηχως πολυ γρηγορα

Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς.
Δεν θα την ξεχάσεις ποτέ.
Γιατί η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ,και εγώ που σήμερα σου γράφω μετά απο κάποιες δεκαετίες την θυμάμαι το ίδιο έντονα όπως τότε.
Πόσο μάλλον εσύ που την έχασες με αυτόν τον τρόπο.
Δυστηχώς δεν μπορεί ο εγκέφαλό σου να την διαγράψει και πάντα θα παρομοιάζεις αυτήν με τις άλλες.
Έχεις δρόμο μπροστά σου καλή δύναμη.

"Τους ζωντανούς να κλαίς... Θέλουν, μα δεν βολεί να λησμονήσουν...", έγραψε ο Λορέντζος Μαβίλης..... Και πόσο δίκιο είχε.....

Δεν θα την ξεχάσεις..... Αλλά το φάρμακο που λέγεται Χρόνος θα σε βοηθήσει μέρα τη μέρα να είναι πιο μαλακός ο πόνος και πιο γλυκιά η ανάμνησή της... Εμπιστέψου τον! Ξέρει αυτός και το πότε και το πώς!

Η Επιλεκτική

Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο, σου λέω φίλε μου (και χωρίς να έχει σημασία) πως αν έγινε πριν 1,5 χρόνο δεν μπορεί να έγινε σαν σήμερα. Ετσι δεν είναι;

Υ.Γ. Οπως και να'χει, κουράγιο. Οχρόνος όλα τα γιατρεύει.

Παράθεση:
Originally posted by observer1
Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο, σου λέω φίλε μου (και χωρίς να έχει σημασία) πως αν έγινε πριν 1,5 χρόνο δεν μπορεί να έγινε σαν σήμερα. Ετσι δεν είναι;

Υ.Γ. Οπως και να'χει, κουράγιο. Οχρόνος όλα τα γιατρεύει.

Φιλε observer1 Σ'ευχαριστω για την διορθωση..Αλλα καθε φορα που περναω απο αυτην τη διασταυρωση "Σαν σημερα "μου φαινεται..Να ειστε ολοι καλα και ευχομαι ποτε να μην περασετε αυτο που περασα εγω..Σας ευχαριστω ολους για την υποστηριξη.

Υπάρχει μόνο μια γυναίκα στον κόσμο

Μάικ, μολις διαβασα τον τιτλο του ποστ σου μου ηρθε στο μυαλο μια φραση απο τον Τελευταιο Πειρασμο του Καζαντζακη.
Μετα διαβασα την ιστορια σου και ταραχτηκα. Αποφασισα ομως να σου γραψω την αρχικη μου σκεψη.

Οταν ο Χριστος βρεθηκε πανω στον σταυρο ηρθε ο γνωστος τελευταιος πειρασμος.
Ο Χριστος εγινε ανθρωπος και παντρευτηκε τη Μαρια τη Μαγδαλινη.
Η Μαρια η Μαγδαλινη πεθανε ομως.
Ο Ιησους ως ανθρωπος δισταζει να συνεχισει τη ζωη του με μια αλλη γυναικα.
Μα ειναι ανθρωπος- οπως εμεις- και συνεχιζει.
Δεν ξεχναει τη Μαγδαλινη του. Συνεχιζει. Απο εκεινη τη στιγμη καθε γυναικειο προσωπο ειναι η Μαρια του.
Υπάρχει μόνο μια γυναίκα στον κόσμο. Μια γυναίκα με πολλά πρόσωπα. Λεει ο Καζαντζακης.
Ισως να ειναι απλα μια ποιητικη φραση και ισως να παρεξηγηθει αν τη δουμε στενα(οπως και ολοκληρο το συγκεκριμενο βιβλιο αλλωστε), σιγουρα ομως κατι σημαινει..
Μια ακομα

Yπομονή..Σε νιώθω φίλε μου..
Κάνε την καρδιά σου πέτρα και προχώρα παρακάτω.Οι νεκροί με τους νεκρούς,και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.Εξάλλου ένα πρόσωπο πεθαίνει μονάχα όταν εμείς το ξεχάσουμε και το βγάλουμε από την καρδιά μας..

Καλέ μου, ξέρω ότι ο πόνος σου είναι πολύ μεγάλος.
Με συγκίνησε πάρα πολύ ο τρόπος που μίλησες για αυτήν την κοπέλα. Εγώ δεν θα σου πώ τίποτα απολύτως για να σου απαλύνω τον πόνο γιατί ξέρω ότι αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Το μόνο που μπορώ να σου πώ είναι να ζήσεις για να την θυμάσαι. Κάποτε θα συναντήσουμε όλοι μας αυτά τα άτομα που τόσο έχουμε αγαπήσει αλλά δυστυχώς ο θεός τα πήρε από κοντά μας τόσο γρήγορα και τόσο άδικα. Κουράγιο λοιπόν!

Καλε μου,πριν απο καποια χρονια η κορη μου εχασε κιαυτη αυτον που αγαπουσε,περασε καιρος να το ξεπερασει,μιλουσε παντου παντοτε για κεινον και τα ματια της βουρκωναν,τον εβλεπε στον υπνο της,τον συγκρινε με ολους.Πεντε χρονια εχουν περασει απο τοτε ,βρισκεται σε μια αλλη σχεση και συνεχιζει να τον βλεπει στον υπνο της.Μα τωρα πια δεν κλαιει νιωθει μια γλυκεια αισθηση γιαυτον μια τρυφεροτητα.
Ο χρονος γιατρευει αλλα δεν σβηνει γλυκιες αναμνησεις ,η ζωη συνεχιζεται και μαζι της πορευομαστε και μεις με την καρδια μας γεματη απο γλυκιες αναμνησεις γιαυτους που χασαμε και ποτε δεν ξεχασαμε.
Η σοφια της ζωης θα στο αποδειξει εμπραχτα και σενα.Καλη δυναμη στο μακρυ δρομο της ζωης σου

Να ξέρεις φίλε μου ότι ο Θεός στέλνει τα δύσκολα σε αυτούς που μπορούν να τα αντέξουν. Και εσύ θα είσαι σίγουρα πολύ δυνατός!
Ξέρεις ήδη πως μόνο ο χρόνος απαλαίνει σιγά σιγά τον πόνο.
Η πρώτη σου αγαπημένη πάντα θα υπάρχει μέσα σου. Εσύ δεν έχεις παρά να την τιμήσεις.
Απο κει και πέρα έχεις καταφέρει και έχεις προχωρήσει τη ζωή σου. Μπράβο σου! Εκείνη θα είναι περήφανη για σένα!
Όσο για τη νέα σου σχέση προσπάθησε να τη ζήσεις ως μοναδική, όπως της αξίζει.

Παράθεση:
Ειχα αφησει το χερι της και εψαχνα την τσαντα μου.

Δηλαδή εάν δεν τις άφηνες το χέρι ίσος να έπαιρνε μαζί κι εσένα Ο Θεός η να σας άφηνε ...

Με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου
έχω χάσει κι εγώ τον άγγελο μου στα 24 τις
μου άφησε όμως ένα παιδί ( 3 χρόνον τότε ) για να μου δίνη κουράγιο και θέληση για την ζωή
πάνε τώρα 4 χρονια και το έχω ξεπεράσει
ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές τις περίπτωσις.

Τα συλλυπητήρια μου
και κουράγιο
είσαι μικρός ακόμη
και ο χρόνος θα σου γιατρέψει την ψυχή και την καρδια σου.

σιγουρα δυσκολο.τα λογια ειναι παντα λιγα σε αυτες τις περιπτωσεις.συνηθως ενοχοποιουμε τον εαυτο μας σχεδον παντα οταν καποιος δικος μας πεθαινει εστω και ασυνειδητα.αισθανομαστε ενοχοι γιατι εμεις ζουμε και μαλιστα ειμαστε ικανοι να νιωθουμε και να αγαπαμε παλι.και αυτο το τοσο ομορφο συναισθημα το ενοχοποιουμε.πιστευω ομως οτι οι αγαπημενοι μας,εστω κι απο εκει ψηλα, θελουν να βλεπουν οτι συνεχιζουμε.και να εισαι σιγουρος χαιρονται οταν χαιρομαστε και λυπουνται οταν λυπομαστε!καλη δυναμη!

Προσευχήσου και ζητά δύναμη να ξεπεράσεις όσο μπορείς αυτήν την απώλεια.

Καλη δύναμη να ζήσεις να τη θυμάσαι!