Που ειναι το κλειδι?

Παράθεση:
Originally posted by Angela_
Το κλειδί, το κλειδί πιστεύω ότι είναι μέσα μας, δε χρειάζεται καν να μπούμε στον κόπο να το ψάξουμε, είναι απλά εκεί, αρκεί να το αναγνωρίσουμε.

μου αρεσε πολυ αυτο που εγραψες!και θα ελεγα οτι ετσι ειναι αρκει.....

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by bianka

Παράθεση:
Originally posted by evans
"The greatest thing
You'll ever learn
Is just to love and
Be loved in return...."
.........

ΥΓ κλειδαρας 6777777777 για οσους τον χρειαστουν...

συμφωνω απολυτα.δεν χρειαζεται να απαρνηθουμε τον εαυτο μας.μηπως ομως δε κατανοησαμε το τροπο που ο συντροφος μας εννοει τι σημαινει το να σε αγαπουν?γιατι η αγαπη ειναι μια, απλα πιστευω οτι εχει διαφορετικους τροπους να εκφραζεται.κι ετσι ενω αγαπαμε, δε μπορουμε να κατανοησουμε οτι και ο απεναντι μας αγαπα,αλλα με το δικο του μοναδικο τροπο που τυγχανει να μην ειναι και ο δικος μας τροπος!!

Μα ακριβως αυτο εννοω....μαθε να δεχεσαι την αγαπη....
Αγαπη σημαινει τοσα πολλα που δεν νομιζω να μας φτανει μια ζωη για να την μαθουμε!
Οσο για τον τροπο....χμ....και η απαρνηση της αγαπης που νιωθεις ακομα για καποιον δηλωνει τη διαφορετικοτητα αυτη στους τροπους.....

Αλλωστε ....ενα μονο κλειδι θα μπορουσα να φανταστω....το κλειδι της μουσικης που θα γραφαμε .......

ενα ειναι σιγουρο!οτι θελω να μαθω να τη δεχομαι γιατι μαλλον κανω τα πρωτα μου βηματα τωρα.θα μου πεις τωρα...αργησα!και θα σου πω.ποτε δεν ειναι αργα γι αγαπη!

Ποτε δεν ειναι αργα γι' αγαπη

Το "κλειδί" της ευτυχίας... της προσωπικής μας ευτυχίας είναι μέσα μας.
Αρκεί να ψάξουμε για να το βρούμε.
Με τα μάτια και την καρδιά μας ανοιχτά.

Όταν μάθεις να αγαπάς -πραγματικά, όχι εγωιστικά- τον εαυτό σου, θα νιώσεις έτοιμη/ος να δώσεις και να πάρεις αγάπη. Μάθε να "διαβάζεις" τους γύρω σου και εμπιστέψου -πάνω απ'όλα- το ένστικτό σου.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε σαν κομμάτια ενός παζλ που σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους. Πόσο δύσκολο είναι να βρούμε τα κομμάτια που συμπληρώνουν το μικρόκοσμό μας; Πόσο εύκολο είναι να απορρίψουμε κάποια γιατί δεν ταιριάζουν στα κοινώς αποδεκτά "γενικά χαρακτηριστικά";

Καθένας μας γνωρίζει βαθιά μέσα του τι είναι εκείνο που λείπει από τη ζωή του για να γίνει ευτυχισμένος. ΑΛΗΘΙΝΑ ευτυχισμένος. Και πώς να κάνει και το σύντροφό του ΑΛΗΘΙΝΑ ευτυχισμένο. Το 6/6 που λέει κι ο elix_ego.

Η αγάπη, όπως και το χαμόγελο, γυρίζει πίσω σ'εκείνον που έμαθε να τα προσφέρει απλόχερα... χωρίς υστεροβουλία.

Αγαπάτε αλλήλους... μέρες που είναι!!!

Παράθεση:
Originally posted by bianka

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by bianka

Παράθεση:
Originally posted by evans
"The greatest thing
You'll ever learn
Is just to love and
Be loved in return...."
.........

ΥΓ κλειδαρας 6777777777 για οσους τον χρειαστουν...

συμφωνω απολυτα.δεν χρειαζεται να απαρνηθουμε τον εαυτο μας.μηπως ομως δε κατανοησαμε το τροπο που ο συντροφος μας εννοει τι σημαινει το να σε αγαπουν?γιατι η αγαπη ειναι μια, απλα πιστευω οτι εχει διαφορετικους τροπους να εκφραζεται.κι ετσι ενω αγαπαμε, δε μπορουμε να κατανοησουμε οτι και ο απεναντι μας αγαπα,αλλα με το δικο του μοναδικο τροπο που τυγχανει να μην ειναι και ο δικος μας τροπος!!

Μα ακριβως αυτο εννοω....μαθε να δεχεσαι την αγαπη....
Αγαπη σημαινει τοσα πολλα που δεν νομιζω να μας φτανει μια ζωη για να την μαθουμε!
Οσο για τον τροπο....χμ....και η απαρνηση της αγαπης που νιωθεις ακομα για καποιον δηλωνει τη διαφορετικοτητα αυτη στους τροπους.....

Αλλωστε ....ενα μονο κλειδι θα μπορουσα να φανταστω....το κλειδι της μουσικης που θα γραφαμε .......

ενα ειναι σιγουρο!οτι θελω να μαθω να τη δεχομαι γιατι μαλλον κανω τα πρωτα μου βηματα τωρα.θα μου πεις τωρα...αργησα!και θα σου πω.ποτε δεν ειναι αργα γι αγαπη!

ΠΑΝΤΑ μαθαινεις απ' αυτη.....ΠΑΝΤΑ μαθητης της!
Κι εδω δεν εχει ταξεις , σκονακια και .....πονηρες ματιες στον καθηγητη

Στις σχέσεις μας, οφείλουμε να είμαστε οι εαυτοί μας. Διαφορετικά σχετιζόμαστε μέσω προσωπείων. Τέτοιες σχέσεις καθίστανται πολύ σύντομα δυσλειτουργικές. Όσο πιο αληθινή μια σχέση, τόσο πιο ανοιχτά τα κανάλια τής επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης.

Μα, τις σχέσεις μας από ανάγκη για αλληλεπίδραση δεν τις δημιουργούμε; Άρα, μήπως εκτροχιαζόμαστε από το σκοπό τής κάλυψης των αναγκών μας, όταν αναζητούμε "τρόπους"; Ένας είναι ό τρόπος, και είναι αυθόρμητος. Είναι ο δικός μας τρόπος. Ας αφήσουμε τους άλλους τρόπους για τους ιδιοκτήτες τους.

Το ν΄ αγαπάς με ξένους τρόπους, δεν είναι αγάπη. Είναι ανάγκη αποδοχής.

Κρίκος.

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by bianka

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by bianka

Παράθεση:
Originally posted by evans
"The greatest thing
You'll ever learn
Is just to love and
Be loved in return...."
.........

ΥΓ κλειδαρας 6777777777 για οσους τον χρειαστουν...

συμφωνω απολυτα.δεν χρειαζεται να απαρνηθουμε τον εαυτο μας.μηπως ομως δε κατανοησαμε το τροπο που ο συντροφος μας εννοει τι σημαινει το να σε αγαπουν?γιατι η αγαπη ειναι μια, απλα πιστευω οτι εχει διαφορετικους τροπους να εκφραζεται.κι ετσι ενω αγαπαμε, δε μπορουμε να κατανοησουμε οτι και ο απεναντι μας αγαπα,αλλα με το δικο του μοναδικο τροπο που τυγχανει να μην ειναι και ο δικος μας τροπος!!

Μα ακριβως αυτο εννοω....μαθε να δεχεσαι την αγαπη....
Αγαπη σημαινει τοσα πολλα που δεν νομιζω να μας φτανει μια ζωη για να την μαθουμε!
Οσο για τον τροπο....χμ....και η απαρνηση της αγαπης που νιωθεις ακομα για καποιον δηλωνει τη διαφορετικοτητα αυτη στους τροπους.....

Αλλωστε ....ενα μονο κλειδι θα μπορουσα να φανταστω....το κλειδι της μουσικης που θα γραφαμε .......

ενα ειναι σιγουρο!οτι θελω να μαθω να τη δεχομαι γιατι μαλλον κανω τα πρωτα μου βηματα τωρα.θα μου πεις τωρα...αργησα!και θα σου πω.ποτε δεν ειναι αργα γι αγαπη!

ΠΑΝΤΑ μαθαινεις απ' αυτη.....ΠΑΝΤΑ μαθητης της!
Κι εδω δεν εχει ταξεις , σκονακια και .....πονηρες ματιες στον καθηγητη

δε θελω πια να κανω κοπανες!σ΄αυτο το μαθημα θελω να ειμαι παντα εκει!!

Παράθεση:
Originally posted by bianka

φιλη μου, δεν υπαρχει κανενα κλειδι για να ανοιξεις το συρταρι με τους μυστικους κωδικες της αγαπης.
η αγαπη ειναι μια, ειναι παγκοσμια, αγκαλιαζει ολη την ανθρωποτητα.
η αγαπη οταν ειναι αληθινη και δεν ειναι φουσκα του ερωτα, καψουρα, ενθουσιασμος, περιλαμβανει το σεβασμο κι αυτο απο μονο του τα λεει ολα.

καμμια φορα διαβαζω εδω στο φορουμ ή και αλλου, θεματα τυπου: "θα μπορουσατε με το συντροφο σας να δεχτειτε και τριτο προσωπο στο κρεβατι σας;" "εχω μια σχεση και παραλληλα φλερταρω με αλλη" "αγαπω το ταιρι μου αλλα κουραστηκα και θελω να μεινω λιγο μονη".
ολα αυτα μου φαινονται αστεια και μονο ως τετοια μπορω να τα εκλαβω διοτι γραφονται απο μεγαλους ανθρωπους και ειναι κριμα να σκεφθω οτι ... τελος παντων...

η αγαπη φιλη μου, ειναι απολυτη, μονογαμικη, τελεια.
αν μπορεσουμε να την προσεγγισουμε με αυτα τα χαρακτηριστικα της, νασαι σιγουρη πως θα κερδισουμε.
οχι τον συντροφο, δεν ειναι αυτο το ζητουμενο, αλλά την εκτιμηση και το σεβασμο.
ειμαι απολυτως βεβαιη πως ετσι θελεις να αγαπας το συντροφο σου και πως κι εκεινος, ετσι θελει να τον αγαπουν.

Παράθεση:
Originally posted by krikos
Στις σχέσεις μας, οφείλουμε να είμαστε οι εαυτοί μας. Διαφορετικά σχετιζόμαστε μέσω προσωπείων. Τέτοιες σχέσεις καθίστανται πολύ σύντομα δυσλειτουργικές. Όσο πιο αληθινή μια σχέση, τόσο πιο ανοιχτά τα κανάλια τής επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης.

Μα, τις σχέσεις μας από ανάγκη για αλληλεπίδραση δεν τις δημιουργούμε; Άρα, μήπως εκτροχιαζόμαστε από το σκοπό τής κάλυψης των αναγκών μας, όταν αναζητούμε "τρόπους"; Ένας είναι ό τρόπος, και είναι αυθόρμητος. Είναι ο δικός μας τρόπος. Ας αφήσουμε τους άλλους τρόπους για τους ιδιοκτήτες τους.

Το ν΄ αγαπάς με ξένους τρόπους, δεν είναι αγάπη. Είναι ανάγκη αποδοχής.

Κρίκος.

Χωρίς άλλα σχόλια, προσυπογράφω την απάντηση του φίλου μας Κρίκου, λέξη προς λέξη!

Και να συμπληρώσω πως εκτός από "ανάγκη παραδοχής", το να αγαπάμε με τα πρότυπα άλλου, δείχνει πως θέσαμε τον εαυτό μας σε κατάσταση "απαλλοτρίωσης"...................

Η Επιλεκτική

βρίσκεις το μαγικό κλειδί της αγάπης....ανοίγεις την καρδιά του......την γεμίζεις με την αγάπη σου ......το ίδιο ισχύει και γι'αυτόν.....αρκεί να έχει το μαγικό κλειδί..που λέγεται...ΑΓΑΠΗ ...και τοτε δεν θα μπούμε καν στην διαδικασία να αναρωτιόμαστε για τίποτα......

Παράθεση:
Originally posted by EPILEKTIKH_panidonistria

Παράθεση:
Originally posted by krikos
Στις σχέσεις μας, οφείλουμε να είμαστε οι εαυτοί μας. Διαφορετικά σχετιζόμαστε μέσω προσωπείων. Τέτοιες σχέσεις καθίστανται πολύ σύντομα δυσλειτουργικές. Όσο πιο αληθινή μια σχέση, τόσο πιο ανοιχτά τα κανάλια τής επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης.

Μα, τις σχέσεις μας από ανάγκη για αλληλεπίδραση δεν τις δημιουργούμε; Άρα, μήπως εκτροχιαζόμαστε από το σκοπό τής κάλυψης των αναγκών μας, όταν αναζητούμε "τρόπους"; Ένας είναι ό τρόπος, και είναι αυθόρμητος. Είναι ο δικός μας τρόπος. Ας αφήσουμε τους άλλους τρόπους για τους ιδιοκτήτες τους.

Το ν΄ αγαπάς με ξένους τρόπους, δεν είναι αγάπη. Είναι ανάγκη αποδοχής.

Κρίκος.

Χωρίς άλλα σχόλια, προσυπογράφω την απάντηση του φίλου μας Κρίκου, λέξη προς λέξη!

Και να συμπληρώσω πως εκτός από "ανάγκη παραδοχής", το να αγαπάμε με τα πρότυπα άλλου, δείχνει πως θέσαμε τον εαυτό μας σε κατάσταση "απαλλοτρίωσης"...................

Η Επιλεκτική

φιλοι μου,
συμφωνω μαζι σας και φυσικα δεν εννοω να αγαπαμε με τα προτυπα του συντροφου μας,απλα να προσπαθουμε να κατανοουμε πως αγαπαει εκεινος, ωστε να ειμαστε σε θεση να αναγνωριζουμε τις δικες του εκδηλωσεις αγαπης!

Παράθεση:
Originally posted by bianka
φιλοι μου,
συμφωνω μαζι σας και φυσικα δεν εννοω να αγαπαμε με τα προτυπα του συντροφου μας,απλα να προσπαθουμε να κατανοουμε πως αγαπαει εκεινος, ωστε να ειμαστε σε θεση να αναγνωριζουμε τις δικες του εκδηλωσεις αγαπης!

Έχεις πιάσει το ζουμί
Δεν αρκεί να αγαπάμε εμείς όπως νιώθουμε.
Το θέμα είναι αν δεχόμαστε τον άλλο να μας αγαπά κι εκείνος όπως νιώθει χωρίς όμως να μας δίνει αυτά που θέλουμε. πχ εμείς μπορεί να θέλουμε να μας λέει πρωι μεσημέρι βράδυ πόσο μας αγαπά αλλά εκείνος να μην εκδηλώνεται.

Μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια σχέση ;

Γιατί , αν δεν κάνω λάθος, το θέμα μας είναι "το κλειδί στη σχέση" και όχι το πώς αγαπάει ο καθένας για παρτη του.

Παράθεση:
Originally posted by zoumeri

Παράθεση:
Originally posted by bianka
φιλοι μου,
συμφωνω μαζι σας και φυσικα δεν εννοω να αγαπαμε με τα προτυπα του συντροφου μας,απλα να προσπαθουμε να κατανοουμε πως αγαπαει εκεινος, ωστε να ειμαστε σε θεση να αναγνωριζουμε τις δικες του εκδηλωσεις αγαπης!

Έχεις πιάσει το ζουμί
Δεν αρκεί να αγαπάμε εμείς όπως νιώθουμε.
Το θέμα είναι αν δεχόμαστε τον άλλο να μας αγαπά κι εκείνος όπως νιώθει χωρίς όμως να μας δίνει αυτά που θέλουμε. πχ εμείς μπορεί να θέλουμε να μας λέει πρωι μεσημέρι βράδυ πόσο μας αγαπά αλλά εκείνος να μην εκδηλώνεται.

Μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια σχέση ;

Γιατί , αν δεν κάνω λάθος, το θέμα μας είναι "το κλειδί στη σχέση" και όχι το πώς αγαπάει ο καθένας για παρτη του.

σκεφτομαι οτι αν μαθουμε να αναγνωριζουμε τους δικους του τροπους να εκδηλωνει την αγαπη του ισως να μη χρειαζομαστε πια να εκδηλωνεται με τους δικους μας κωδικες.να πω ενα μικρο παραδειγμα.μια φιλη που εχω παραπονιοταν αρκετα συχνα οτι ο αντρας της δεν εκδηλωνει την αγαπη του οπως εκεινη θα ηθελε και για χρονια γκρινιαζε.εκεινος εκδηλωνε την αγαπη του καθημερινα με τον δικο του τροπο.ενας τροπος του ηταν καθε φορα που εκεινη ελειπε,το σπιτι ηταν σχεδον στο απολυτο σκοταδι.οταν ηξερε τι ωρα θα γυρισει ανοιγε ολα τα φωτα στο σπιτι,στο κηπο,παντου.κι αντι να της λεει σε αγαπω πολυ, της ελεγε θα εχω ανοιχτα ολα τα φωτα οταν θα φτασεις!επισης οπου κι αν ταξιδευε εκεινος την επαιρνε παντα τηλεφωνο απο τα μερη που βρισκοταν και προσπαθουσε να της μεταφερει ολες τις εικονες που ειχε εκεινος.ηταν ο δικος του τροπος να λεει θαθελα να ησουν εδω.η φιλη μου τωρα πια νιωθει τοσο καλα γιατι εμαθε να αναγνωριζει αυτες τις πραξεις αγαπης.και συχνα μας λεει <<χθες βραδυ γυρισα και ειχε ολα τα φωτα ανοιχτα!!>>

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by Tsouknidompoumpoukaki
ερωτεύομαι! Ο έρωτας είναι τυφλός κι εγώ θεόστραβη. Δεν ξέρω που πατάω, τι κάνω, που βρίσκομαι ! Αν όμως φτάσω ν΄αγαπήσω ... σέβομαι! Σέβομαι τις παραξενιές, τις προτιμήσεις τα γούστα! Μοιράζομαι και νοιάζομαι!

Εντάξει, ωχ! Οκ... και καμιά φορά, γκρινιάζω! Είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ! Οι γυναίκες γκρινιάζουν. ΄Ετσι λέει η συνταγή ΣΑΣ βρε αγόρια! Τί διάολο γυναίκα είμαι αν δεν γκρινιάζω;

Υ.Γ. Δεν πιστεύω να πρέπει να σας κάνω το ίδιο μάθημα περί αγάπης, που έκανα στο γιο μου, όταν δεν τον άφηνα να ξενυχτήσει στα 14 του! Γιοκ ξενύχτι άρα γιοκ κι αγάπη! Σόρρυ που παρασύρθηκα! Αλλά τελευταία είναι πολύ της μόδας και κυκλοφορεί ασύστολα το ότι ... Οι άντρες είναι μεγάλα παιδιά ! Γι΄αυτό μπέρδεψα εδώ και το ... γιο μου !

Δεν μου αφηνεις περιθωρια....συμφωνω!

Εγω σαν ανδρας παραδιδομαι ....οταν αρχιζει ...η γκρινια....που κακα τα ψεματα εχει και την γοητεια της....
Τωρα μαμα θα με αφησεις να κατσω λιγο ακομα στο sxeseis?

Σήμερα σ΄αγαπάω, ναι μπορείς ... Μην ξεχαστείς μόνο

Παράθεση:
Originally posted by Tsouknidompoumpoukaki

Παράθεση:
Originally posted by evans

Παράθεση:
Originally posted by Tsouknidompoumpoukaki
ερωτεύομαι! ... γιο μου !

Δεν μου αφηνεις περιθωρια....συμφωνω!

Εγω σαν ανδρας παραδιδομαι ....οταν αρχιζει ...η γκρινια....που κακα τα ψεματα εχει και την γοητεια της....
Τωρα μαμα θα με αφησεις να κατσω λιγο ακομα στο sxeseis?

Σήμερα σ΄αγαπάω, ναι μπορείς ... Μην ξεχαστείς μόνο

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Στω μαμα !
Θα ειμαι καλο παιδακι στο υποσχομαι....

Ναι σου λεω δεν πειραζω τα καλα κοριτσια μονο τα φρονιμα και τα απαιτητικα....