Σήμερα

Σήμερα

που η φύση γιορτάζει. Που ο ήλιος λάμπει για όλους τους ανθρώπους.
Σήμερα πόνεσα πολύ.
Σήμερα τελείωσε ότι πιό όμορφο ένοιωσα ποτέ στη ζωή μου.
Σήμερα έχασα τον ήλιο που φώτισε και ζέστανε την καρδιά μου.
Εφυγε έτσι απλά, όπως είχε έρθει.
Θάθελα να του πώ "καλό δρόμο", "γίνε ευτυχισμένος", "πρόσεχε τον εαυτό σου".
Θάθελα ακόμα να του πώ ότι το Πάσχα που μας πέρασε, κάποια στιγμή στην εκκλησία είπα: "Σ'ευχαριστώ Θεέ μου, που αντάμωσες τους δρόμους μας."
Δεν μπορώ όμως. Ετσι το μοιράζομαι μαζί σας.

Σ υμφωνω με τη Μοο,,,
το τραγουδι τα λεει ολα ,
καπως ετσι ζουμε καποιοι ,
καπως ετσι μοιραζομαστε εμπειριες εδω μεσα ,
καπως ετσι θα πορευομαστε,
μα να θυμασαι καλη μου ,,
καμμια φορα εισπραττουμε τηνΑΓΑΠΗ που χασαμε απο ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ,,
ο χρονος γιατρευει ,,,
οι μνημες καθηλωνουν,,αν και νοσταλγικες,,,,
μη διστασεις να θρηνησεις ,,,,
μη φοβηθεις,,,,να χαμογελασεις,,καποια στιγμη,
εισαι ΕΣΥ και ΜΟΝΟ ΕΣΥ
με σενα ,,,,
ξεκινα αγαπωντας ΣΕ ,,,τωρα ειναι που το εχεις αναγκη πολυ !!!!!!!!!!!!
Η ανοιξη σηματοδοτει μια νεα αρχη ,,
παρατηρησε τα ανθη,,,πως ηταν ολο το χειμωνα ,κι ομως ,μεσα απο το χωμα τις πετρες ,,,ξαναβλασταινουν και δημιουργουν μια νεα γ ε ν ν η σ η ,,ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ μαζι ΤΟΥΣ!!!!!!!!
Π Η Γ Α Ι Ν Ε,,,,,,,,,,,,

Ξέρω πως είναι,το χω νιώσει δυστυχώς αρκετές φορές..Πόνεσα..Εκλαψα..Ο 1ος χωρισμός μου με το άτομο που αγάπησα με σημάδεψε στην υπόλοιπη ζωή μου,ποτέ δεν ήμουν η ίδια,δεν είχα εκείνη την αγνή και ανυποψίαστη καρδιά που είχα τότε..
Πέρασαν χρόνια γεμάτα κλάματα και λύπη,αλλά τον ξεπέρασα..
Αλλά δυστυχώς πριν λίγους μήνες η καρδιά μου πάγωσα ξανά,για πάντα αυτή τη φορά...Με σκότωσε εν ψυχρώ το άτομο που λάτρεψα,που μου έμαθε τι σημαίνει έρωτας..Είμαι με αυτό το άτομο ακόμα,δεν ξέρω το γιατί.Το μόνο που ξέρω είναι το πόσο πονάω,το πόσο αισχρά και ψεύτικα μου φέρθηκε-αν και δεν το παραδέχεται..

Άραγε θα ξαναγαπήσω??Αυτό είναι μια ερώτηση που αφορά και σένα..Ξέρω πόσο πονάς και πόσο χαμένη νιώθεις τώρα.Άραγε ο χρόνος είναι γιατρός?Πόσο μας έχει βοηθήσει?..
Γιατί να νιώθουμε έτσι,ενώ το άτομο που μας πλήγωσε να μην νιώθει ίχνος πόνου?..

ΓΙΑΤΙ?

Γράφουμε, σκεπτόμαστε και μιλάμε γιατί κλαίμε,γιατί αγαπάμε,γιατί πονάμε.

Όμως το πρόσωπό εκείνο το μακρινό που το φτιάξαμε με καθαρή τη καρδιά που γι' αυτό τ' αγαπήσαμε, δε το ξεχνάμε ποτέ !!

Είναι η χαρά μας που λάμπει μέσα στα μάτια του, που χαμογελά στο χαμόγελο του, που αναπνέει στην ανάσα του.

Είναι η μοίρα μας που δε θα τη καταλάβουμε και δε θα τη μάθουμε ποτέ. Σαν όλα τα όνειρα...

Ομοιοπαθησ

Αχ Αριαδνη και Γαλλιδούλα.... Νομίζω πως είμαστε στην ίδια ακριβώς κατάσταση και νιώθουμε τα ίδια ακριβώς πράγματα, όπως και απορούμε για κάποια άλλα, κοινά κι αυτά.... Βούρκωσα ξανά μετά από μέρες, εκεί που νόμιζα πως το ξεπερνάω σιγά-σιγά....
Ιχνηλάτη να σ'ευχαριστησω για τα λόγια σου (αν και δεν απευθύνονταν σε μένα) που περνούν ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Άραγε όμως, απορώ, αυτη η άνοιξη θα έρθει τελικά στις ψυχές μας?

Πονω σημαινει ειμαι ζωντανη και νοιωθω.

Πολυ καλυτερο απο το ''συναισθηματικα νεκρη''.

Σίγουρα είναι καλύτερο από το συναισθηματικά νεκρή..Αλλά ο συνεχής πόνος δεν ειναι ένδειξη "ζωής".Η δική μου καρδιά,εδώ και χρόνια,δέχεται μόνο χτυπήματα-και μάλιστα από άτομα που δεν το περίμενα..
Αυτή την άνοιξη περιμένω κι εγώ Minoankat μου..

Άραγε υπάρχει ή θα περιμένουμε άδικα?...

Κι όμως υπάρχουν καλύτερες μέρες!

Κι όμως τα πράγματα κάποτε φτιάχνουν!

Προσωπικά πιστεύω ότι αρκεί να μη το βάλεις κάτω και να συνεχίζεις να ξάχνεις για το άλλο σου μισό!

Και όταν το βρείς να είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις, να μην αφήσεις ούτε τον φόβο, αλλά ούτε και τον ενθουσιασμό να σε τραβήξουν μακριά!

Και όταν το βρεις το μισό όλα γίνονται όμορφα... πολύ πιο όμορφα από ότι θα μπορούσατε να φανταστήτε στα πιο τρελά ονειρά σας...

Δεν ξέρω πόσοι από σας έχετε διαβάσει το editorial αυτού του site, για αυτούς που δεν το διάβασαν, σας παραθέτω τα λόγια της Μυρτώς...

Παράθεση:

Σαν σήμερα , ένα χρόνο πριν , είχα απογοητευτεί από τις ανθρώπινες σχέσεις. Εψαχνα πάντα για αγάπη , κατανόηση , τρυφερότητα , επικοινωνία αυτά τα τόσο απλά μα και τόσο δύσκολα πράγματα που μπορούν να μας χαρίσουν τα πάντα. Εψαχνα για το άλλο μου μισό. Μετά από ακόμα μια αποτυχημένη σχέση δεν πίστευα πως ποτέ θα μπορούσαν όλα να γίνουν παραμυθένια.Είχα χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους και δεν ήθελα να προσπαθώ πια.Εσείς αλήθεια δεν έχετε νιώσει ποτέ έτσι;

Oι όμορφες σχέσεις , δεν υπάρχουν απλά από μόνες τους. Εξελίσσονται στον χρόνο και χτίζονται , με πολλή δουλειά και προσπάθεια. Οι όμορφες σχέσεις αρχίζουν εκεί που το εγώ γίνεται εμείς .Οι όμορφες σχέσεις αρχίζουν εκεί που υπάρχει ενδιαφέρον , φροντίδα , αμοιβαία κατανόηση , δυνατή επικοινωνία , δυνατοί ψυχικοί δεσμοί και γερές βάσεις. Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από την εμπιστοσύνη , από μια τρυφερή αγκαλιά όταν την χρειαζόμαστε , από μία ζεστή κουβέντα όταν όλα φαίνονται γκρίζα.

Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν , εμείς , οι δύο δημιουργοί αυτής της σελίδας γνωριστήκαμε κάτω από περίεργες συνθήκες και δεν μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε το πόσο όμορφη και ισορροπημένη και ολοκληρωμένη θα μπορούσε να γίνει η ζωή μας από την στιγμή που βρήκαμε ο ένας τον άλλο. Σ αυτό το διάστημα ανακαλύψαμε καινούργιους κόσμους , άλλα επίπεδα επικοινωνίας , δοκιμάσαμε τα όρια μας , γελάσαμε , πονέσαμε , πήγαμε διακοπές , δουλέψαμε , αρρωστήσαμε , τσακωθήκαμε και τα βρήκαμε , πήγαμε σινεμά , μιλήσαμε ατέλειωτες ώρες ,δημιουργήσαμε το δικό μας κόσμο και την δική μας προσωπική ευτυχία. Μια ευτυχία που μας ξύπνησε ότι καλύτερο κρυβότανε μέσα μας και μας έκανε καλύτερους ανθρώπους.

Η ευτυχία αυτή εκδηλώνεται καθημερινά με πολλούς τρόπους. Ένας απ αυτούς : η ανάγκη μας για δημιουργία. Αυτή η ανάγκη για δημιουργία μας οδήγησε στην δημιουργία του sxeseis.gr μια σελίδα που θα ασχολείται αποκλειστικά με τις ανθρώπινες σχέσεις σε όλη τους την έκταση και σε όλα τα επίπεδα. Τους τελευταίους έξι μήνες αφιερώσαμε τον προσωπικό μας χρόνο για να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνάντησης και προβληματισμού ανθρώπων κάθε ηλικίας , με σκοπό την βελτίωση των σχέσεων τους σε όλους τους τομείς , όπου ο καθένας το έχει ανάγκη . Βασιζόμαστε στην συμμετοχή και στην γνώμη σας για να κάνουμε το sxeseis.gr μια σελίδα όαση στην ζούγκλα της καθημερινότητας για να μην χάνουμε την πίστη μας στην ζωή , για να γινόμαστε ευτυχισμένοι , για να μπορούμε να επικοινωνούμε.

Συναδέλφισσα gallidoula (κι εγώ της γαλλικής είμαι:yes, σίγουρα θα έρθει η άνοιξη. Θέλω να βλέπω τα πράγματα από την αισιόδοξή τους πλευρά κι ας μην μου είναι πάντοτε εύκολο... Περνώ ώρες να τον σκέφτομαι, να νοσταλγώ το παρελθόν και ν'αναρωτιέμαι γιτί χάλασαν όλα τόσο απρόσμενα μετά από τόσο καιρό.
0μως, και το λέω ιδίως για σένα που επιμένεις να παραμένεις σε μία σχέση που δεν σου κάνει καλό, ό,τι χάλασε, πάει, δε φτιάχνει και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρούμε τον αυτοσεβασμό μας και την ακεραιότητά μας σαν άτομα: δηλαδή, να φεύγουμε από σχέσεις που δεν μας ικανοποιούν και από άτομα που δεν μας φέρονται με αγάπη και σεβασμό.
Όσο μένουμε, χάνουμε την αγνότητά μας, την ευαισθησία μας, αλλοιώνεται σιγά-σιγά η προσωπικότητά μας και χάνουμε τον αυθορμητισμό μας και την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους.Πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να φεύγουμε για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε από τον εαυτό μας.
Κι ας ελπίσουμε ότι αυτά που είπε ο Αλέξανδρος , καθώς και τα λόγια της Μυρτώς, κάποια στιγμή θα βγουν αληθινά και για μας!

Κάθε χωρισμός είναι σαν ένας "μικρός θάνατος". Πρέπει απ τη μια στιγμή στην άλλη να μάθουμε να ζούμε ΧΩΡΙΣ τον άλλο δίπλα μας. Ειδικά όταν πρόκειται για σχέσεις που έχει αποκτηθεί μια οικειότητα, ένας κοινός τρόπος ζωής και καθημερινότητας, κοινές συνήθειες...πράγματα τόσο σημαντικά και ουσιώδη...τόσο ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ....
Όλα αυτά απο τη μια στιγμή στην άλλη γίνονται παρελθόν. Στην αρχή σίγουρα μέσα στον πόνο και την άρνηση να δεχτούμε αυτή τη νέα κατάσταση, κλαίμε, ξεσπάμε, κλεινόμαστε και απομακρυνόμαστε, θέλοντας να προστατεύσουμε και να φυλακίσουμε στο μυαλό μας κάθε τι που μας συνδέει με την σχέση αυτή που ΓΚΡΕΜΙΣΕ. Μετά απο λίγο καιρό όμως όταν καταλάβουμε πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα να ξαναγίνει κάτι, καλό είναι να συνειδητοποιούμε πως είναι άδικο και ψυχοφθόρο να θρηνούμε μια ΧΑΜΕΝΗ κατάσταση.

Ευχαριστώ

όλους για τη βοήθεια που μου προσφέρατε.
Πραγματικά τα μηνύματά σας με έχουν βοηθήσει πολύ.

ΣΤΑ ΠΟΛΛΑ ,ΚΑΛΑ ,ΞΕΡΑ ,ΑΝΟΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΘΑ ΕΡΘΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΤΡΕΨΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΙΣΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙ ΕΝΝΟΩ..
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Σημερα 17 μερες μονο μετα τον χωρισμο με τον ανθρωπο που αγαπησα ετσι οπως δεν φανταζομουνα και ετσι οπως δεν μου επιτρεποτανε...(γιατι δεν μου επιτρεποτανε οντως)...
Προσπαθω να μαζεψω κομματια...τα χιλιαδες μικρα κομματια που σκορπισε η καρδια μου....
Δεν κρυβω οτι εκλαψα αν και καποιοι θα πουν οτι αυτο δεν με τιμαει καθολου....αλλα δεν ειμαι ο μονος που μπορει να με γονατισε το παθος μου σιγουρα υπαρχουν και αλλοι πολλοι....
Το δυσκολο στην δικη μου και σε αντιστοιχες περιπτωσεις ειναι οτι πρεπει εκτος απο το να μαζεψεις τα 'κομματια' πρεπει να τα συναρμολογησεις και τελεια γιατι δεν πρεπει να καταλαβει κανενας τι συνεβη.....Να πνιξεις τα παντα μεσα σου...να προσποιεισαι οτι ολα πανε 'ρολοι'...και...Αφηστε καλυτερα ...Τρομερο συναισθημα να ανακαλυπτεις οτι τοσα χρονια 'νομιζες' και τωρα ξαφνικα να σιγουρευεσαι για το αντιθετο αλλα να μην εχεις περιθωρια διορθωσης.....