Ζευγάρια

Ζευγάρια

Mετά 12 χρόνια σχέσης της είπε:
- Μ' αγαπάς ;
Και κείνη έγνεψε καταφατικά το κεφάλι ,τότε εκείνος έσκυψε και της έδωσε ένα παθιασμένο φιλί εκεί ανάμεσα στους φοίνικες , στον χρόνο που όριζε ο θεός ήλιος ροδοκοκκινίζοντας τα κύματα ....
Κάπως έτσι περιγράφονται οι ιδανικές σχέσεις στις τέλειες ερωτικές ιστορίες που ποτέ δεν είδα . (και όχι επειδή δεν είδα δεν υπάρχουν κιόλας )
Πόσοι από σας γνωρίζετε τέτοιες τέλειες σχέσεις ;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε για κάποιον παππού και γιαγιά , μητέρα και πατέρα , γιατί αν το αναλύσετε θα δείτε που στηρίχθηκαν και επιβιώσαν αυτές οι «τέλειες σχέσεις».
Ξέρω ζευγάρια που χώρισαν μετά από δεκαετίες με μερικά παιδία με οικονομική κατάσταση πολύ καλή .
Τι συνέβη σ' αυτούς ;
Πως ξύπνησαν μια μέρα κι ένιωσαν δίπλα τους την ανάσα κάποιου ξένου ;
Πόσο μικρή είναι η απόσταση μεταξύ αγάπης και μίσους ;
Που πήγαν οι όρκοι που αντάλλαξαν μεταξύ τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων ;
Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα γεράσουν μαζί αναπολώντας όλα εκείνα , όμορφα η άσχημα (αναμνήσεις τα λένε ) , με φόντο κάποιο παρόμοιο με το παραπάνω δειλινό .
Μην βιαστούμε να τους κρίνουμε , και εμείς θνητοί είμαστε , πως τάχα δεν υπήρχε έρωτας , ήταν κοινωνική συγκατάβαση , για χάρη των παιδιών κ.λ.π.
Στην πολυκατοικία που μένω ζουν πολλά τέτοια ζευγάρια .
Η Β. και ο Μ. από φοιτητές μαζί , πέρασαν δύσκολα χρόνια προσπαθώντας να διατηρήσουν εκείνη την τρύπα που είχε για επιγραφή «λογιστικό γραφείο».
Τα κατάφεραν ! η επιχείρηση μεγάλωσε μεταφέρθηκε σ' ένα καλύτερο κτίριο , έχουν πλέον και υπαλλήλους , ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου , αγόρασαν ένα από τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας , έκαναν δυο παιδιά , απόκτησαν τρία αυτοκίνητα (εκ των οποίων ένα πολυτελές τζιπ ) και μετά ;
Μετά από είκοσι δυο χρόνια κοινού βίου , ο χωρισμός ....
Εκείνη φεύγει μην μπορώντας ν' αντέξει το ξύλο ( ; ) τις απειλές του Μ. ότι θ' αυτοκτονήσει αν τον παρατήσει ( ; ) , αφήνοντας δυο παιδιά και σπίτι .
Εκείνος την χαρακτηρίζει τρελή ( ; ) , προσπαθεί να την κλείσει «μέσα» ( ; ) , την διώχνει από την δουλειά τους (το γραφείο είναι στο όνομα του Μ.).
Δυο χρόνια έχουν περάσει από τον χωρισμό τους η Β. ζει σ' μια γκαρσονιέρα μόνη αρχίζοντας από τη μηδέν , βοηθούμενη από τ' αδέλφια της, αναζητώντας δουλειά, ασφάλεια , ευτυχία . Ο Μ. μόνος κι αυτός ,με την ίδια ζωή , την ίδια περιουσία , με τα παιδία του στο σπίτι της Β. χωρίς όμως την Β.....
Ξέρω άντρες και γυναίκες που κάποια στιγμή στη ζωή τους θέλησαν να ενώσουν τις ζωές τους , και πολέμησαν γι' αυτό .
Πάλεψαν , στον κοινό τους βίο , να «στήσουν» μια οικογένεια , την οικογένεια τους .
Οι δυσκολίες πολλές και οι σχέσεις περίπλοκες .
Η μανά του η η πεθερά του , ο πατέρας της η ο πεθερός της , ο αδελφός του η ο αδελφός της . Αλήθεια πως οριοθετείται σ' ένα γάμο η νέα οικογένεια ;
Η Σ. και ο Β. εκείνη κομμώτρια , εκείνος ελεύθερος επαγγελματίας καριέρας .
Η μοίρα (αν πιστεύετε σ' αυτήν) τους ένωσε !
Αποφάσισαν στην αρχή να ζήσουν στο μέρος του Β. σε μια σαφώς καλύτερη περιοχή , μα τα σχέδια άλλαξαν . Ο αδελφός της , λόγω ανάγκης, πουλούσε την οικογενειακή τους επιχείρηση την οποία αγόρασε ο Β. αφήνοντας την πετυχημένη και κερδοφόρα καριέρα του .
Δεν ήταν μόνο αυτό , έπρεπε ν' αφήσει και την οικογένεια του και το μέρος που μεγάλωσε και να συζήσουν στο παράνομο ρετιρέ που άνηκε στον πατέρα της Σ.
Η Σ. με το κομμωτήριο συντηρούσε γονείς και χρεοκοπημένο αδελφό , νύφη και ανιψιά . Ο Β. με δικά του έξοδα , παράνομα , επεκτείνει το ρετιρέ και δημιουργεί ένα νέο ανεξάρτητο διαμέρισμα με μια κοινή ενδιάμεση πόρτα η οποία θα χτιζόταν και αυτή , σύμφωνα και με την Σ. , μετά τον γάμο, που θα στεγάσει την νέα οικογένεια .
Οι επιχειρήσεις τους δίπλα - δίπλα , έξοδα πολλά , φόροι , πενταετίες , ΦΠΑ, χρειάστηκε ο Β. να κάνει και δεύτερη νυχτερινή εργασία , δεν τους φόβισαν τίποτα
είχαν ο ένας τον άλλο !
Μα δεν ήταν ακριβώς έτσι . Μετά τεσσάρων χρόνων συμβίωση , καταφέρνουν να παντρευτούν , έρχεται το πρώτο παιδί , η πόρτα δεν έχει χτιστεί , τα κοινά της Σ. και του Β. είναι κοινά για όλους , ακόμα και οι ιδιαίτερες πλέον στιγμές τους διακόπτονται ...
Το δεύτερο παιδί δεν άργησε να έρθει οι καταστάσεις δεν αλλάζουν χειροτερεύουν! Ο Β. ανακαλύπτει πως ο αδελφός της Σ. έχει κλειδί και από το μαγαζί της , το οποίο χρησιμοποιεί για να κάνει κρυφά τηλεφωνήματα ( ; ), ανακαλύπτει επίσης πως βοήθα , κρυφά , οικονομικά , γονείς και αδελφό .
Για μια ακόμα φορά συζητιέται το θέμα , ο Β. δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση.
Προτείνει να πάρει το κλειδί η Σ. και να χτιστεί η ενδιάμεση πόρτα .
Η απάντηση που παίρνει είναι «είναι αδελφός μου και γονείς μου δεν μπορώ να ζητήσω τα κλειδιά μου πίσω και να χτίσω την πόρτα»
Της αντιπροτείνει να πανε να νοικιάσουν κάπου αλλού
Και πάλι η απάντηση της δεν ήταν αυτή που θα περίμενε «όχι εδώ είναι το σπίτι μου»
Η Σ. πίεζε τον Ε. για τρίτο παιδί που τελικά δεν ήρθε και ούτε νομίζω πως θα έρθει γιατί δυο μήνες μετά την τελευταία τους συζήτηση έχει εκδικαστεί ήδη η υπόθεση τους για το συναινετικό διαζύγιο .
Ο χρεοκοπημένος αδελφός της οδηγεί καινούργιο αυτοκίνητο 7.500.000 δρχ και αυτή το αυτοκίνητο του Ε. χρονολογίας 1975.
Η Σ. συνεχίζει να ζει με τους υγιέστατους γονείς της συντηρεί αυτούς και τον αδελφό της την νύφη της με την ανιψιά της .
Ο Ε. διώχθηκε από το σπίτι που εκείνος έφτιαξε , παίρνοντας μαζί του τα αυστηρά προσωπικά του είδη , νοίκιασε ένα δυάρι ,ζει μόνος προσπαθώντας να ξαναφτιάξει την ζωή του , συνεχίζει να πληρώνει τις πιστωτικές κάρτες των για πράγματα που βρίσκονται στο σπίτι που άφησε , αναπολεί τα δώδεκα χρόνια που έχασε , και περιμένει το σαββατοκύριακο που θα έχει τα παιδία του ....
Στον τρίτο ζουν η Μ. και ο Λ. εκείνη εκπαιδευτικός εκείνος επιχειρηματίας πλέον πετυχημένος . Πέρασαν πολλά στα δεκαπέντε χρόνια σχέσης αδιόριστη εκείνη άνεργος εκείνος , σ' ένα υπόγειο δυάρι μένανε , δυο αγγελούδια φέρανε στον κόσμο ,δουλέψανε σκληρά και σήμερα τελειώνουν την εξοχική τους βίλα .
Στον πρώτο ζει η Τ. που κάθε μέρα στις τέσσερις και μίση θα πεταχτεί ως το κοντινό νεκροταφείο ν' ανάψει το καντήλι του άντρα της . Καθαρίστρια δουλεύει και ζωή στερημένη , μα απ' τα δυο της παιδιά δεν έχει λείψει τίποτα το απαραίτητο .
Αυτά τα δυο παραδείγματα τι σχέση έχουν μ' αυτά που λεμε ;
Έχουν , στον τρίτο ο Λ. δεν έχει αφήσει Ρωσίδα για Ρωσίδα κάτι που αγνοεί ( ; ) η Μ.
κι όμως συνεχίζουν να ζουν ευτυχισμένοι η δε Τ. με άντρα στην φυλακή για φόνο, ήταν εκεί , τον περίμενε , του μεγάλωσε τα δυο τους παιδιά και όταν βγήκε επιτέλους σε τέσσερις μήνες πέθανε ....
Τίποτα δεν είναι άφθαρτο σ' αυτή την φύση . Όλα φθείρονται στο χρόνο που τρέχει και την ζωή γυρίζει . Δεν είναι απαισιοδοξία είναι ρεαλισμός είναι η ανατολή που θ' αντικρίσεις την επόμενη μέρα χωρίς να φοβάσαι να μοιραστείς συναισθήματα και χρόνο , κάνοντας ίσως και πάλι τα ίδια λάθη !

Ανθρωποι που είχαν κοινά όνειρα που τους ένωναν μόλις αυτά πραγματοποιήθηκαν αντί να τους ενώσει η επιτυχία ξέχασαν όσα πέρασαν και κοίταξαν ο καθένας την προσωπική του ευτυχία. Απορροφήθηκαν τόσο πολύ από τους στόχους που έβαλαν που δεν εξέτασαν καν αν άξιζε να παλέψουν για αυτούς και στην πορεία για την πραγματοποίηση του ονείρου που νόμιζαν ότι θα τους έφερνε την ευτυχία παραμέλησαν τον εαυτό τους και την σχέση τους, ξέχασαν να ζήσουν.

Η ζωή δεν είναι εύκολη, ούτε η διατήρηση της αγάπης ενάντια στον χρόνο και την ρουτίνα είναι εύκολη. Αγώνας είναι και όποιος αντέξει.

Αψογο άρθρο !!!

Η συμβίωση στην όποια της μορφή, είναι ένα τρένο που επιλέγεις να ταξιδέψεις στο γύρο της ζωής. Πρόσεχε ποια διαδρομή διαλέγεις και το σημαντικότερο με ποιον βαδίζεις. Στο ταξίδι αυτό υπάρχει τρέλα,φαντασία και κοινά όνειρα; Τα ταξίδια δε θέλουν άγχος.Ο γάμος είναι ένα τρένο που πρέπει να προσέχεις πως το οδηγείς..

Αυτή η κοινωνία , εμείς που την αποτελούμε, ας είναι χάρισμα στους "αλήτες της λογικής (της δικής τους λογικής) που μας οδήγησαν σε δρόμους δίχως λουλούδια, με τέρμα το μηδέν". Χάρισμα, στους εραστές μιας κοινωνίας γερασμένης που εμείς διαμορφώσαμε, που ανέχόμαστε την μπόχα της.

Οι υπόλοιποι ας προασπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον ''δρόμο''. Θα συνεχίσουμε τα όνειρα.
Γνωρίζοντας καλά πως,"τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα, της οποίας ο καιρός έχει έρθει.."
Αυτά τα όνειρα, κανένας δεν μπορεί να τα απαγορεύσει και να παρέμβει. Μας ανήκουν.

Ο μόνος τρόπος λοιπόν (όπως κάπου λέει και η Μυρτώ), να γίνουμε και να μείνουμε ικανοποιημένοι από την σχέση μας είναι να φτιάξουμε μια καινούργια μορφή σχέσης με τον /την σύντροφο μας η οποία θα μας απαλλάξει από τα προβλήματα που μπορεί να βιώνουμε καθημερινά. Πως γίνεται αυτό; Θα πρέπει να ανακαλύψουμε την συντροφικότητα, το ''εμείς''! Πρέπει να ξεπεράσουμε το στάδιο στο οποίο μοιραζόμαστε απλά το σώμα ή τον χρόνο μας με τον/ την σύντροφο μας και να μάθουμε να μοιραζόμαστε τα όνειρα μας ,να κάνουμε κοινά όνειρα, να χτίζουμε το μέλλον, να προχωράμε στα ίδια βήματα με κοινούς στόχους και επιδιώξεις και να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο. Είναι καιρός να μάθουμε όχι απλώς να μιλάμε αλλά να επικοινωνούμε και να μοιραζόμαστε τα κομμάτια της ψυχής μας ένα προς ένα.

Πρέπει δηλαδή, να μάθουμε να παντρεύουμε το γυναικείο με το αντρικό όραμα για την ζωή πρώτα μέσα στην ψυχή και το μυαλό μας. Αν τα καταφέρουμε αυτά, τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

Την καλημέρα μου.