αντονιο πορψηια-γαβριελ γαρψια μαρςυεζ...
To πιο ομορφο που διαβασα τελευταια ειναι "Οι Φωνες" του Αντονιο Πορτσια, σε μεταφραση Βασιλη Λαλιωτη...
Γραφει ο μεταφραστης, ο Βασιλης Λαλιωτης:
"Ο Αντόνιο Πόρτσια υπήρξε συγγραφέας στο βαθμό που συγκέντρωσε και τύπωσε κάτω από το όνομα Φωνές τις ακαθορίστου είδους φράσεις του. Δεν υπήρξε συγγραφέας αν με αυτό τον όρο εννοούμε κάποιον που φροντίζει για τη διάδοση του έργου του. Παρότι κατέθεσε τα βιβλία που τύπωσε σε μιαν αλυσίδα από λαϊκές βιβλιοθήκες της Αργεντινής, αυτό το έκανε μάλλον για να αδειάσει το χώρο από το ατελιέ των φίλων του ζωγράφων όπου τα είχε αποθηκεύσει. Και η φήμη που τον ακολούθησε μετά τον άφησε ανεπηρέαστο, εκτός από μερικούς φίλους και συνομιλητές που του προσέφερε.
Από μια πανουργία της ιστορίας, λες και η εποχή τον χρειαζόταν, μέσα από συναρπαστικές συμπτώσεις, το έργο του έγινε γνωστό και πέρασε ισότιμα στην παγκόσμια ιστορία του αποσπάσματος, δίπλα στα έργα όλων των συγγραφέων που το καλλιέργησαν. Η περίπτωσή του, αληθινός χλευασμός στα ήθη της διάδοσης των λογοτεχνικών έργων στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, όπου έξω από την προπαγάνδα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει τίποτα, θυμίζει εκείνη τη ρήση του Γεροντικού που λέει: Κάνε τη δουλειά σου και αν θέλει ο Θεός θα σε φανερώσει. Έτσι συνέβη και γι αυτό μπορούμε να μιλάμε για τη φανέρωση του Αντόνιο Πόρτσια.
Οι εκδόσεις του έργου του γρήγορα εξαντλούνται. Οι Φωνές διακινούνται ακόμα και σε φωτοτυπίες και το όνομα του συγγραφέα χάνεται. Σε φυλακές, στα γράμματα των μελλοθανάτων, στις επιστολές των κατατρεγμένων όπου γης, στα λόγια των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής, που δηλώνουν ότι θα άλλαζαν όλο το έργο τους για ένα απόσπασμά του, στις εκρήξεις των εφήβων για ένα πιο δίκαιο κόσμο, στα υπόγεια και τα ανώγεια του κόσμου, σε λαϊκές καρτ-ποστάλ, σε νυχτερινές εκπομπές ραδιοφώνου, στο Άγιο Όρος, στο διαδίκτυο. Τι ήταν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος, που πέρασε ανάμεσά μας και εξακολουθεί να μιλάει στις ψυχές μας; "
Το βρηκα εξαιρετικο κι ευχαριστω το μεταφραστη- ποιητη που μου εκανε την τιμη να μου το χαρισει...
Θελω να τονισω οτι η μεταφραση ειναι απο τα πιο ουσιαστικα μερη ενος βιβλιου.Μακαρι να μπορουσαμε να το διαβαζαμε στη γλωσσα του συγγραφεα...
Αλλα επειδη ειναι αδυνατον να ξερουμε τοσες γλωσσες...οταν βρισκουμε αληθινα καλες μεταφρασεις αισθανομαι ευτυχης...και μια απο αυτες ειναι αυτη του Πορτσια...
Το συνιστω ανεπιφυλακτα!!!
Το αλλο ειναι το τελευταιο του Μαρκες...σε μεταφραση της αγαπημενης μου Κλαιτης Σωτηριαδου
"Οι θλιμμενες πουτανες της ζωης μου"
Ενας υμνος στον ερωτα... απο τον μαεστρο της ερωτικης λογοτεχνιας...
Ενας ηλικιωμενος που γιορταζει τα 90στα του γενεθλια, υποκυπτει στον πειρασμο που τον βαζει η ιδιοκτητρια ενος οικου ανοχης, να δοκιμασει μια απο τις παρθενες του "οικου"...Σε ολη του τη ζωη αρνιοταν πεισματικα να προδωσει τις αρχες του, ενω η ιδιοκτητρια του "οικου", που ηταν και φιλη του, του ελεγε παντα:"Ακομα και η ηθικη ειναι υποθεση χρονου"...
Και ο 90χρονος, βρεθηκε σ' αυτην την ηλικια στο χειλος του θανατου, οχι απο γηρατεια αλλα απο ...ΕΡΩΤΑ!!!
Ο συγγραφεας του "Ο ερωτας στα χρονια της χολερας" εδωσε και παλι μια γευση του μεγαλειωδους ταλεντου του, ισορροπωντας με τεχνη και επιδεξιοτητα πανω στην κλωστη που χωριζει το φτηνο αγοραιο σεξ απο τον πιο τρυφερο και αγνο ερωτα...
στα social media