Παντρεμένοι!

Παντρεμένοι!

Πώς είναι δυνατό ....τόσοι παντρεμένοι γύρω μας να έχουνε παράλληλους δεσμούς....χωρίς να τους ενδιαφέρει η οικογένεια τους;
Αμα θέλουν τρελλίτσες....γιατί παντρεύονται;;;;

Δεν είναι τόσοι πολλοί (όπως λες) οι παντρεμένοι που έχουν παράλληλους δεσμούς.

Οι πιο πολλοί είναι η παντρεμένοι ή /και εν διαστάσει (χωρισμένοι) οι οποίοι ψάχνουν για μία μακροχρόνια, σοβαρή σχέση, όχι «τρελλίτσες».

Ξέρεις; Έχουν και αυτοί αδιέξοδα και ανάγκες. Εξάλλου οι σύζυγοι αλλάζουν χαρακτήρα και συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του γάμου και η πιθανότητα να παντρευτεί κανείς ξανά οικειοθελώς στη συνέχεια μειώνεται δραστικά με το πέρασμα του χρόνου.

Δυστυχώς, οι περισσότερες γυναίκες προτιμούν να ερωτεύονται παράφορα τους αλήτες, τους πιο αναξιόπιστους και ανεύθυνους άντρες, τους άντρες που τις συμπεριφέρονται με έναν προσβλητικό και ελεεινό τρόπο, τους άντρες που δεν έχουν αποδείξει ποτέ τη
παραμικρή σταθερότητα και ειλικρίνεια σε μία σχέση. Αυτό δεν το λεω εγώ. Η ζωή, η λογοτεχνία και οι ταινίες είναι γεμάτες από τέτοιες περιπτώσεις.

Δεν σε εκπλήσσει λοιπόν ότι όλες περιμένουν μόνον από τους άντρες μία σωστή συμπεριφορά; Αυτό που αποθαρρύνει όμως τους άντρες και τους απελπίζει είναι το
ότι σε αυτούς δεν τους δίνεται ούτε καν το ελάχιστο δικαίωμα από κανέναν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Τι πρέπει να κάνουν οι άντρες δηλαδή; Πρέπει να επαναστατούν; Να μάθουν να συμπεριφερθούν ανεύθυνα στα γερατειά τους; Να προσπαθήσουν να ξεφύγουν με κάθε τρόπο από τις υποχρεώσεις τους; Να εξαφανισθούν για να ζήσουν τον εαυτούς τους στο εξωτερικό με άλλα ονόματα για να νομίζουν οι υπόλοιπες πως έχουν πεθάνει;

Λάθη...

Χωρίς να μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη εμπειρία πάνω στο θέμα του γάμου, θα ήθελα να διατυπώσω την άποψη μου.

Καλά όταν υπάρχουν παιδιά, μπορώ να καταλάβω το λόγο που ένα ζευγάρι δεν χωρίζει.

Όταν όμως το ζευγάρι δεν έχει αποκτήσει ακόμα παιδία και έστω ο ένας από τους δύο συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο γάμος δεν είναι αυτό που θέλει, γιατί κάθεται και υπομένει αυτή την κατάσταση και γιατί ίσως ξάχνει για κάτι άλλο ενώ είναι ακόμα σε αυτή την κατάσταση που δεν τον/την καλύπτει;

Μήπως τελικά είναι ο φόβος του να βγούμε από μια κατάσταση που αν και δυσάρεστη την έχουμε συνηθίσει;

Μήπως είναι ο φόβος να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο;

Μήπως τελικά αυτό που θέλουμε είναι και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;

Κατά την γνώμη μου ότι αξίζει θέλει προσπάθεια (ή πάρα πολύ τύχη ) ακόμα κι αν αυτό σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση να παρατήσει κανείς μια σίγουρη - βολεμένη κατάσταση και να βγει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα...

Το θεωρώ τουλάχιστον πιο τίμιο και στον εαυτό μας και στον σύντροφο μας, να φύγουμε από μια σχέση ότι σχέση κι αν είναι αυτή όταν πάψει να μας καλύπτει, παρά να τον/την κοροιδεύουμε και μαζί με αυτόν/ην και μας τους ίδιους....

Δυστυχώς...

Φίλε sorter45 ,
έβαλα το πιο πάνω θέμα όχι γιατί θέλω να κατηγορήσω τους άντρες γιατί από αυτά που βλέπω γύρω μου έχω τρομάξει!
Ζευγάρια , που φαινομενικά είναι ΠΙΣΤΑ , ο ένας δουλεύει τον άλλο κάτω από τη μύτη του. Και όλοι οι άλλοι το γνωρίζουνε εκτός από τόν άμεσα ενδιαφερόμενο. Και το τραγικότερο ξέρεις πιο είναι; Οτι σε δύο περιπτώσεις που ξέρω , αυτός που απατά , παριστάνει και τον απόλυτα πιστό και κατηγορεί και άλλους για απρεπή δήθεν συμπεριφορά , ενώ θα έπρεπε να ντρέπετε και να τους κοιτάξει!
Το βλέπω και από την δική μου καθημερινότητα! Ζούμε σε μια ζούγκλα , που κανένας δεν σέβεται την σχέση , τον αρραβώνα ή τον γάμο του άλλου. Δεν υπάρχουν πια ενδιασμοί!Με τον αρραβωνιαστικό μου , μέσα στο διάστημα που είμαστε μαζί , υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που αν και γνωριζαν την σχέση μας , αν και κανείς από τους δυό μας δεν είχε δώσει δικαίωμα , βρήκαν αφορμές και τρόπους να μας δημιουργήσουν προβλήματα.Οταν όμως μια σχέση είναι χτισμένη πάνω σε γερές βάσεις κανείς δεν μπορεί να την διαπεράσει , να την επιρεάσει ή και να την βλάψει.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Αλέξανδρο. (ας μπορούσα να κάνω και αλλιώς -). Οταν μια σχέση , ακόμα και είναι γάμος , δεν προχωράει καλύτερα ο καθένας να παίρνει τον δρόμο του και να μην εξεφτελίζει ή να πληγώνει τον άλλο με απάτη! Είναι πιο τίμιο.
Εξάλλου , για μένα ο γάμος είναι απόφαση και στάση ζωής. Επιλέγω συνειδητά να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με έναν άνθρωπο = παντρεύομαι! Αν όχι , μένω μόνος και κάνω την ζωή μου....

χωρις να θελω να φανω κοινοτυπος

θα ηθελα να πω οτι δεν σημαινει οτι καποιος που ειναι παντρεμενος και του τυχει να δημιουργησει μια εξωσυζυγικη σχεση ειναι απαραιτητα και ενας ανθρωπος ο οποιος δεν ενδιαφερεται για την οικογενεια του και την παραμελει.μην ειστε απολυτοι φιλοι μου.φυσικα οταν δεχεσαι να παντρευτεις εναν ανθρωπο συμφωνεις οτι θα περασεις την υπολοιπη ζωη σου μαζι του οτι θα τον νοιαζεσαι και θα δεθεις συναισθηματικα οικονομικα και κοινωνικα μαζι του.απο την αλλη πλευρα ομως ..και νομιζω οτι συμβαινει στα περισοτερα παντρεμενα ζευγαρια με τον καιρο το παθος ο ερωτας φευγει και ερχεται μια πιο ηρεμη κατασταση που σε καλυπτει μεν συναισθηματικα αλλα που ερωτικα φερνει την ρουτινα και την στασιμοτητα.αυτο δεν νομιζω οτι μπορεις να το αποφυγεις .ειναι νομοτελεια οτι θα συμβει.τι κανεις? συνηθως κλεινουμε τα ματια και το αγνοουμε η αυτοσαρκαζομαστε και απλως αποδεχιομαστε την μεταλαξη του γαμου και του ερωτα σε μια βαθεια φιλια και συντροφικοτητα που δεν εχει ομως το στοιχειο του παθους.καλο ειναι και αυτο.τελικα ομως κανενας δεν μπορει να σπασει καποια κοινωνικα ταμπου και να παραδεχθει οτι ναι..με ελκυουν ερωτικα και αλλα ατομα εκτος απο το" στεφανι μου"¨και αυτο δεν σημαινει οτι δεν νοιαζομαι για αυτην η αυτον.δεν σημαινει οτι ειμαι π... εαν ειμαι γυναικα η αλητης εαν ειμαι αντρας οτι δεν αγαπαω την οικογενεια μου αλλα βρε παιδια ειμαστε ανθρωποι.ο γαμος ειναι η αποφαση δυο ανθρωπων να περασουν μαζι την ζωη τους.να ειναι φιλοι να στηριζουν ο ενας τον αλλον στις δυσκολες στιγμες να γερασουν μαζι και να δωσουν ενα τσαγακι ο ενας στον αλλον να κανουν παιδια και να τα βοηθησουν στο δικο τους μελλον δεν μπορει κανενας να υποσχεθει οτι δεν θα νοιωσει ερωτικα ποτε για καποιον αλλον.ουτε το αν συμβει κατι τετοιο (που θα συμβει ασχετα αν το αγνοησουμε για τον αλφα η βητα λογο)πρεπει να διαλυσει μια κοινη ζωη με ονειρα ελπιδες .παιδια ισως. αχ αγαπημενη λιλη ζωγραφου ποσο σοφη ησουν..και ποσο δυσκολο ειναι τελικα για τους περισσοτερους να δεχθουν καποιες κατ'εμε αληθειες...αλλα νομιζω οτι ισως ειναι και φυσιολογικο κατι τετοιο σε μια κοινωνια που χρειαστηκε να φτασουμε σχεδον στο 2000 για να αποενοχοποιηθει η ελειψη παρθενιας στην γυναικα..ποσο ανασφαλης ειμαστε που την ανθρωπινη επαφη το απλο αγγιγμα πρεπει να το ενοχοποιουμε να το βρωμιζουμε να το θεωρουμε χυδαιο εαν πρωτα δεν το στολισουμε με μια αποδεκτη θεσμοθετημενη στολη και θα ποινικοποιησουμε την επαφη εξω απο αυτη..

Μιά άποψη από ένα καινούργιο μέλος:
Καλοί είσαστε όλοι σας. Το μόνο θέμα που θίγετε όσον αφορά τους παντρεμένους είναι εκείνο της απιστίας. Και όχι μόνον αυτό. Εντοπίζετε την απιστία στήν περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια, εξαπολύοντας μύδρους κι ένα σωρό κατηγόριες για τους κακούς τους άπιστους που δεν έχουν όσιο και ιερό. (Και δεν μιλάω βέβαια για τους σπορτίφ τύπους που έχουν αναγάγει τον ποδόγυρο σε σπόρ). Αναλογίσθηκε ποτέ κανείς το δράμα του καθ' όλα νομοταγούς παντρεμένου πριν πάρει την απόφαση να προχωρήσει σε μια απιστία; Πόσο απεγνωσμένα μπορεί να αποζήτησε κάποια πράγματα στα πλαίσια του γάμου του και δεν τα βρήκε ή, ακόμα χειρότερα, σκαιά του τα αρνήθηκαν; Πιστέψτε με, η απίστία δεν πραγματοποιείται μόνον όταν ένας/μια παντρεμένος/η βρεθεί στο κρεββάτι με ένα τρίτο πρόσωπο. Έχει ξεκινήσει πολύ πριν, όταν ωριμάζει η σκέψη, πολύ πριν το σεξ. Σκεφτείτε το λίγο και θα χαρώ να δω τις απαντήσεις σας.

Romane καλώς ήρθες στην παρέα μας...

Οταν ένας παντρεμένος , καθ όλα πιστός και νομοταγής , αποφασίζει ότι η σύντροφος του δεν του κάνει πια ,γιατί δεν έχει το θάρρος να χωρίσει? Και αφού όπως λες , η απιστία αρχίζει πολύ νωρίτερα από την κατάληξη δύο ανθρώπων στο κρεββάτι , τότε πώς μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτόν τον παντρεμένο "νομοταγή" ??
Οσο για τα πράγματα που ζητάμε από ένα γάμο αλλά δεν τα βρήκαμε ή μας τα αρνήθηκαν μήπως τελικά δεν είναι λάθος του άλλου ατόμου αλλά δικό μας ? Μια λανθασμένη επιλογή ίσως ?
Για μένα , η απιστία ..στο μυαλό είναι πολύ σοβαρότερη και "αξιόποινη" από την καθαρά σωματική απιστία! Θα εξοργιζόμουν εάν ο σύντροφος μου ερωτευόταν και είχε αισθήματα για κάποια άλλη γυναίκα πολύ περισότερο από το απλά αν ένα βράδυ έκανε ένα παραστράτημα της στιγμής. (που και αυτό δεν θα το συγχωρούσα έτσι κι αλλιώς!)
Τελικά , πιστεύω ότι και η απιστία είναι μια κατάσταση που δεν είναι εύκολη και γι αυτόν που την κάνει αφού εμπλέκονται σ αυτήν τύψεις και ενοχές. Αλλά προσωπικά την κατακρίνω σε οποιαδήποτε μορφή της! Η ειλικρίνεια...όσο και αν πονάει είναι πιο σωστή...και για τους δύο συντρόφους.

Ποιός φταίει άραγε?

Ποιός φταίει γι'αυτό το φαινόμενο?
Να το εξετάσουμε ή όχι?
Υπάρχουν 2 περιπτώσεις. Ή να φταίει αυτός/η που έχει εξωσυζυγική σχέση ή αυτός/η που δεν έχει.
Προσωπικά πιστεύω πως φταίει αυτή...και όταν λέω αυτή,εννοώ την ΡΟΥΤΙΝΑ!
Αν μπεί μέσα σε μια σχέση τότε την "έβαψε"(η σχέση).
Μιλάμε βέβαια για normal άτομα έτσι? Όχι για κάτι τύπους ή τύπισες που ψάχνονται συνεχώς,που το έχουν στο αίμα τους (που λένε.).!
Κατά τη γνώμη μου δε πρέπει να αφήσουμε μια σχέση ΠΟΤΕ να φτάσει σε κορεσμό..αν φτάσει εκεί κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα!!
Αυτά....
Angels be with u!!

Καλησπέρα Μυρτώ κι ευχαριστώ για το καλωσόρισμα,
Θα έλεγα ότι παρά την καλή σου διάθεση, εξακολουθείς να βλέπεις το θέμα λίγο στενά. Να σου θυμμίσω απλώς ότι την απιστία την λέμε επίσης και απάτη, έτσι δεν είναι; Και πες μου, δεν είναι απάτη όταν ο ένας από τους δύο νεόκοπους συζύγους (όποιος κι αν είναι αυτός), έχοντας πια την εξασφάλιση που του παρέχει η βέρα ή το στεφανοχάρτι, ρίχνει το προσωπείο και εμφανίζεται εντελώς διαφορετικός από ό,τι είχε παρουσιασθεί πριν το γάμο; Δεν έχει ήδη (εξ)απατήσει τον/την σύντροφό του; Κι αν ακόμη δεν γίνει αυτό συνειδητά, οι άνθρωποι, διαθέτοντας νου και αισθήματα, συνεχώς μεταβάλλονται και εξελίσσονται. Αν ο ένας από τους δύο δεν μπορεί ή δεν θέλει να ανταποκριθεί στις ανάγκες (και πρόσεξε, λέω "ανάγκες", δεν λέω "απαιτήσεις") του άλλου, εκείνος τί φταίει; Πρέπει να ζήσει μια μίζερη και δυστυχισμένη ζωή λόγω της κακοκεφαλιάς και του εγωισμού του ή της συντρόφου του; Για μένα, αφού εξαντλήσει καλόπιστα και ειλικρινά κάθε περιθώριο συνεννόησης με τον/την σύντροφό του, το να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην ευτυχία δεν συνιστά αδίκημα, ή, αν είναι, το θύμα είναι εκείνος. Διότι δεν είναι πάντοτε εφικτό απλά να αποχωρήσει, προ πάντων όταν υπάρχουν παιδιά. Κι έτσι καταδικάζει τον εαυτό του σε μια ζωή ανολοκλήρωτη, μισερή, γεμάτη αγωνία κι ενοχές για λίγες κλεφτές στιγμές ευτυχίας. Και τελικά, καμμία σχέση, ούτε η συζυγική ούτε η παράλληλη τον γεμίζει απόλυτα, αφού λείπουν κι από τις δυό κάποια κομμάτια. Τι λες, κι εσύ και οι υπόλοιποι της παρέας γι' αυτά;

Καλώς τηνε,
Χωρίς να διαφωνώ μαζί σου επί της αρχής, σου λέω πως πολλές φορές η θεωρία είναι πολύ πιο εύκολη από την πράξη. Δεν είναι ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος κατάλληλος για να αναπτύξω προσωπικά μου βιώματα, αλλά πιστέψτε με, πολλές φορές παρουσιάζονται κάποιοι αναπάντεχοι λόγοι που ανατρέπουν και την πιο κατηγορηματικά ειλημμένη απόφαση. Ειλικρινά δεν είμαι καθόλου ευθυνόφοβος, αλλά απόσταγμα πολλών ετών εμπειρίας μου είναι η πεποίθηση πως, πλην των περιπτώσεων που το κέρατο πέφτει σύννεφο για λόγους ....σπορ, στις υπόλοιπες ο κανόνας είναι πως 9 φορές στις 10 την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο απατώμενος και όχι ο απατών. Ο τελευταίος έχει μόνο το ανάθεμα.
Δεν άκουσα όμως κανένα σχόλιο για το πρώτο σκέλος του προηγούμενου μηνύματός μου, για την μη σεξουαλική (εξ)απάτηση και για τις ευθύνες που απορρέουν από αυτήν.

NA ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΜΥΡΤΩ ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ.ΤΟ ΟΤΙ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ ΣΥΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΙΟΝ ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ,ΔΕΝΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΟΝΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΔΙΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΙΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΤΙ ΤΙΝ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΣ Η ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΙ ΔΙΑΛΥΣΕΙΣ.ΑΠΛΑ Ι ΡΟΥΤΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΙΜΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥΣ.ΤΟ ΟΤΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΨΥΧΗ.

Παράθεση:
Originally posted by moo693
Λαέρτη μου,
Οταν αγαπάς και παντρεύεσαι κάποιον πώς μπορείς να τον απατάς ταυτόχρονα;
Συμφωνώ ότι και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή, αλλά γιατί να την αναλώνουν σε σχέσεις ανούσιες και χωρίς μέλλον, ενώ θα μπορούσαν να την αναλώσουν στην προσπάθεια να βοηθήσουν τη σχέση-γάμο τους να ξερουτινιάσει;

Οπως το ίδιο ισχύει και για τη σκέψη, Ρωμανέ. Απαντώντας στο πρώτο σκέλος της ερώτησής σου.

συμφωνω απολυτα!(περιεργο ε?)

Χμμμ...

Για να πω και γω τι γνώμη μου...

Πρώτα από όλα θεωρώ ότι το πρόβλημα της απιστίας προκείπτει από το γεγονός ότι τα περισσότερα ζευγάρια παντρεύονται για λάθος λόγους.

Καθαρά από προσωπική αίσθηση έχω την εντύπωση ότι :
40% των ζευγαριών παντρεύονται επειδή απλά είναι πολύ καιρό μαζί και φοβούνται να χωρίσουν, μήπως τυχόν αυτό που θα βρούν είναι χειρότερο από αυτό που έχουν.
20% παντρεύονται επειδή τους πιέζουν οι δικοί τους
20% πανρεύονται απλά επειδή πέρασαν τα χρόνια και ΠΡΕΠΕΙ να παντρευτούν.
10% επειδή η κοπέλα έμεινε εγκυος.

και τέλος ένα αισιόδοξο 10% που παντρεύονται επειδή πραγματικά θα ήθελαν να περάσουν την ζωή τους μαζί.

Αν πραγματικά αυτά τα ποσοστά ισχύουν δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργη είτε η απάτη, είτε όλες αυτές οι καινούργιες μόδες(ανταλλαγές, τρία, πάρτυ οργίων κλπ κλπ) που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και στην Ελλάδα.

Η λογική μου είναι απλή.
Παντρεύεσαι έναν άνθρωπο, όχι απλά επειδή πιστεύεις πως μπορείς να περάσεις την ζωή σου μαζί του, αλλά γιατί πιστεύεις ότι δεν θα ήθελες να περάσεις την ζωή σου χωρίς αυτόν.

Αν στην συνέχεια αποδειχτεί ότι έκανες λάθος, απλά χωρίζεις και ξαναπροσπαθείς να βρείς αυτό που πραγματικά θέλεις σαν άνθρωπος.
(Αν βέβαια δεν ξέρεις τι θέλεις καλύτερα είναι να βρείς πρώτα τον εαυτό σου, και μετά οποιονδήποτε άλλο...)

Κι όταν λέμε χωρίζεις, εννοούμε χωρίζεις επειδή αυτό που έχεις δεν σου κάνει, όχι επειδη βρήκες κάτι που σου γυάλισε...

Ετσι κι αλλιως είναι αποδεδειγμένο ότι ποτέ ενα λάθος δεν διορθώνεται με ένα άλλο.
Ένας λάνθασμένος γάμος δεν διορθώνεται με μια ακόμα πιο λανθασμένη απιστία ή ακόμα χειρότερα με μια παράλληλη σχέση.

Αλλά είπαμε αυτή είναι απλά η γνώμη μου ...

Για να ειμαστε εδω κατι θα συμβαινει! δεν ειναι δυνατον να ειμαστε ολοι αρωστημενοι!! στισ οικογενειες μας δεν λειπει τιποτε απολυτως, ολα τα εχουν μεχρι και την στοργη!! ειμαστε εδω οι περισοτεροι γιατι κατι λειπει απο την δικη μας ζωη και την προσωπικοτητα μας!!καπου ειμαστε ασυμπληρωτοι και το αναζητουμε εδω η εξω!. οταν παντρεθτεις θα καταλαβεις πολλα! αν εισαι παντρεμενη τοτε προβληματισου!

αφου πρωτα καλωσορισω τον φιλο hot,θα ηθελα να συμφωνησω εν μερη μαζι του αλλα και να διαφωνησω παραληλα!
ναι φιλε μου ειμαστε εδω γιατι κατι ζηταμε και κατα την προσωπικη μου αποψη ζηταμε επικοινωνια και ενα χωρο στον οποιο θα μπορουμε να περασουμε λιγες ωρες ξεγνοιαστα και ομορφα,αλλα στο θεμα του γαμου νομιζω οτι οταν αρχισεις να ψαχνεις κατι αλλο το γλυκο εχει χαλασει...
κι οταν χαλασει το γλυκο το πετας ετσι δεν ειναι?
δεν νομιζω οτι υπαρχει δικαιολογια για την απιστια οπως την ονομαζουν!
η εισαι μαζι με εναν ανθρωπο η δεν εισαι!οταν υπαρξει καποιο προβλημα αφιερωνεις το χρονο σου για να το λυσεις και οχι για να ψαξεις αυτο το κατι αλλο!
αν παλι εχεις εξαντλησει ολα τα περιθωρια και βλεπεις οτι δεν μπορει να λυθει το προβλημα αυτο,τοτε,οπως ελεγε και ο Μεγας Αλεξανδρος,"οτι δεν λυνεται κοβεται".
φιλικα,
Βασιλης.

Αλέξανδρος

Ο Αλέξανδρος ήταν Ένας και γι' αυτό ονομάσθηκε Μέγας. Οι άλλοι;

πανω απο ολα ομως ρωμανε ηταν κι αυτος ανθρωπος.
οπως και να εχει ομως το πραγμα μπορουμε εμεις οι υπολοιποι κοινοι θνητοι να ακολουθησουμε το παραδειγμα του!

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΚΙ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑΓΡΑΨΑΝ. ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΣΥΝΟΨΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΙΣΩΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

ΝΑΙ, ΑΠΙΣΤΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΟΜΙΚΑ. ΑΡΑ ΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΑΠΑΤΩΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΟΣ/Η ΣΕ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ...ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ. ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΙ'ΟΧΙ ΜΕ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΑΝ ΘΑ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙ.

ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΘΕΜΑ . ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ Ο,ΤΙ ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ. ΤΟΤΕ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ. ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ , ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥ. ΤΟΤΕ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΓΙ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΜΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΟΝΑ

ΤΟΤΕ ΘΑΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΤΗΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ.

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΜΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΜΜΙΑ ΖΗΛΕΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΡΑΝΕΙ.

ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΙ. ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Ο ΤΑΓΚΟΡ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΖΥΓΟ
ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟ
" το σπιτι κι΄΄ο κοσμος".

ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΠΟΤΕ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΤΑΓΚΟΡ

ΙΣΩΣ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΜΑΚΡΥΝΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ ΣΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ

ΔΕΝ ΨΑΧΝΩ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΙΝΔΗ

ΓΙΑΥΤΟ ΚΙ'ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ......

dum spiro spero

η ελπιδα πεθαινει στερνη...

Κατ' αρχάς θα ήθελα να καλοσωρίσω κι εγώ τον Διόνυσο στην παρέα.
Με αφορμή τα γραφόμενά του τα πολύ εμπεριστατωμένα, θα ήθελα να θέσω σε όλους ένα ερώτημα:
Πιστεύετε πως είναι δυνατόν ένας άνδρας να αγαπάει πραγματικά δύο γυναίκες ταυτόχρονα ή μια γυναίκα δύο άνδρες ταυτόχρονα, με μιαν αγάπη αληθινή, χωρίς να παίζει με καμμία/κανένα από τους δυό, ίσως για διαφορετικούς λόγους τον καθένα, ίσως γιατί η μία/ένας συμπληρώνει την/τον άλλη/άλλο όσο αφορά την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών του/της;
Γιατί η αγάπη μπορεί να μοιράζεται ισότιμα (και να μην είναι αυτό κοινωνικά κατακριτέο) μόνο στην περίπτωση εκείνης του γονέα προς τα παιδιά του ή του φίλου προς τους φίλους και όχι και στην συζυγική σχέση; Οι Μορμόνοι και οι Μωαμεθανοί είναι τρελλοί; Μήπως η ουσία βρίσκεται στις συμβατικότητες της δικής μας κοινωνίας;

H προσωπική μου γνώμη...

Μέχρι τώρα η ζωή μου , μου έχει αποδείξει πως η απόλυτη και πραγ,ατική αγάπη αφορά μόνο έναν άνθρωπο και όχι δύο. Σε φάσεις που υπήρχαν δύο άτομα στο προσκήνιο δεν ήταν αγάπη αλλά ενθουσιασμός με κάποια στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός. Η αγάπη , όπως την ζω τον τελευταίο ένα χρόνο , δεν δίνει περιθώρια για την ύπαρξη κανενός άλλου ανθρώπου. Είναι απαιτητική , είναι η συνεχής επιθυμία του να βρίσκομαι με τον άνθρωπο που αγαπάω και μόνο τότε αισθάνομαι πλήρης. Η πραγματική αγάπη μας δίνει την συναισθηματική πληρότητα - δεν αφήνει κενά που καλύπτονται από άλλους!Είναι η αίσθηση του : Εχω τα πάντα!
Είναι η αίσθηση του να έχεις τον άνθρωπο σου στις καλές και στις κακές στιγμές , έναν άνθρωπο που δεν σου δημιουργεί ανάγκες και αποθημένα , αλλά σε προκαλεί να εξερευνήσεις τα όρια σου συναισθηματικά και μή.....