Παθιασμένη αγάπη...

Καθημερινές ιστορίες! Και μετά σου λένε ότι οι σχέσεις είναι "απλές και εύκολες"!!!
Το τραγικό και συγχρόνως κωμικό αυτών των περιπτώσεων είναι ότι, όποια και να είναι η κατηγορία που ανήκει το άτομο ή ο συνδιασμός κατηγοριών, αυτό που χάνει είναι η δυνατότητα να αναρωτηθεί αν τελικά της κάνει για σύντροφος αυτός ο άνδρας.
Αποροφημένη από όσα περιγράφει το άρθρο ξεχνάει να "δει" τον άντρα που έχει δίπλα της και τα πραγματικά αισθήματά της.
Πράγμα καταστροφικό για κείνην και υποτιμητικό για το σύντροφό της.
Και έτσι φτάνουμε σε τελματωμένες σχέσεις, που μόνο δυστυχία έχουν να προσφέρουν στα μέλη τους και εκεί αρχίζουν οι κατηγορίες και οι μεταθέσεις ευθυνών.
Συμβουλή μου (που απευθύνω πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε όλους τους άλλους "ναυτιλωμένους"): Χαλαρά, ήρεμα, αργά! Να προλάβουμε να νιώσουμε, να φουγκραστούμε, να συνδιάσουμε σκέψεις και αισθήματα, αναμνήσεις και προσδοκίες, φόβους και λαχτάρες΄. Το χθες, το αύριο και το σήμερα είναι διαφορετικά πράγματα. Το χθές δεν μπορούμε να το ελέγξουμε γιατί "πάει", ότι έγινε, έγινε. Μόνο να μάθουμε μπορούμε από αυτό("ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό", αν βέβαια το εκμεταλευτείς κατάλληλα). Το αύριο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε γιατί από τη φύση του είναι ανεξέλεγκτο! Μόνο προληπτική ιατρική μπορούμε να εφαρμόσουμε στα αύριο("των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν" ή "φύλαγε τα ρούχα σου για να΄χεις τα μισά" και άλλα παρόμοια) Μας μένει το σήμερα! Σήμερα, τώρα, μπορώ να επιλέξω. Και για να επιλέξω πρέπει να μην υποτιμήσω τίποτα, ούτε εμένα, ούτε τον άλλον, ούτε τα όνειρά μου, ούτε τους φόβους μου. Μπούσουλας σε αυτό είναι μόνο η καρδιά, τόξο η θέληση για ψυχική ισορροπία και αρμονική ζωή.
Καλό μας ταξίδι!

Όσο περισσότερους χωρισμούς έχουν βιώσει κι όσο πιο πολλές σχέσεις με προβληματικούς συντρόφους έχουν στο ενεργητικό τους τόσο πιο εύκολα συμβιβάζονται ή είναι πρόθυμες να δώσουν περισσότερα απ' όσα παίρνουν, εξαιτίας του άγχους τους μήπως αποτύχει κι αυτή η σχέση.

Γυναίκες που το βιολογικό τους ρολόι χτυπάει

Εστιάζουν με αυξημένο ενδιαφέρον στην επιλογή συντρόφου ως πιθανού υποψήφιου πατέρα, με βάση το άγχος τους για τεκνοποίηση. Στην προσπάθειά τους να μονιμοποιήσουν τη σχέση, μπορεί να εκδηλώσουν σημάδια υπερβολής στον έρωτα.

Γυναίκες με χαμηλή αυτοεκτίμηση

Αισθάνονται ότι πρέπει να προσφέρουν πολλά μέσα στη σχέση, προκειμένου να πείσουν τον άλλο για την αξία τους. Όσο πιο μειονεκτικά αισθάνονται τόσο περισσότερο υπερβάλλουν.

Tα αίτια που κάποια γυναίκα πιθανό να υπερβάλλει στον έρωτα μπορεί να είναι βαθύτερα. Κι αυτό γιατί η φαινομενική αφοσίωση γίνεται δόλωμα για να πιαστεί από κάποιον και να τον πείσει ότι του είναι απαραίτητη. Στην πραγματικότητα, θέλει να δώσει περισσότερα, όχι γιατί έχει αποθεματικό προσφοράς, αλλά για να κρατάει τον άλλο κάτω από το δικό της έλεγχο και εξουσία.

Η πολυ αγαπη δεν εβλαψε ποτε κανενα .

Κριαράκι και βέβαια η "πολύ" αγάπη βλάπτει!
Το "πολύ" είναι το πρόβλημα γιατί με αυτό το "πολύ" δεν είναι πια αγάπη. Σκέψου την υπερπροστατευτικότητα, τον έλεγχο, την παθολογική ζήλεια, τους "μαμάκηδες" και τις "κακές πεθερές"... κ.λ.π Υπαρχει ένα πολύ ωραίο βιβλίο που δε θυμάμαι το συγγραφέα. Λέγεται "Γυναίκες που αγαπούν πολύ".

τα παραπάνω, διότι θαρρώ το άρθρο αναφέρεται σε γυναίκες προηγούμενων δεκαετιών, που λόγω κοινωνικών συνθηκών εμφάνιζαν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσκόλλησης στον άξονα ενός άνδρα.
Σήμερα η πλειοψηφία των γυναικών μορφώνεται, αποκτά καριέρα-ενδιαφέροντα -φιλοδοξίες, και οραματίζεται ένα καλύτερο αύριο, όχι μονο για την ίδια, αλλα και για τους άνδρες , αφου με την δική της εντυπωσιακή ανέλιξη μπήκαν στο περιθώριο του διαπροσωπικού της ενδιαφέροντος και γι αυτό ίσως σε κρυφές γωνιές του μυαλού της ,νιώθει αρκετά ενοχικά.
Υπάρχει ωστόσο και το ενδεχόμενο, το παρόν άρθρο να αναφέρεται σε κάποιες ελάχιστες περίεργες καταστάσεις , που τα πάντα περιστρέφονται γύρω απο το άλλο φύλλο σχεδόν εφιαλτικά.Αλλα εδω ,ακόμα και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά .....διότι πρόκειται περί μη αναστρέψιμων καταστάσεων, που ασφαλώς μπορουν ανετα να αποτυπώνονται σε άρθρα....

οταν ομως ενας αντρας συμπεριφερεται ετσι απο την πολύ του την αγάπη ? Τι γινεται? Μήπως τελικα αυτή η πολύ αγάπη κρύβει ενα μεγάλο βαθμό ανασφάλειας? Αν και η λέξη αγάπη κατα την γνώμη μου δεν ταιριάζει σ' αυτό το άρθρο όπου αγάπη θα έπρεπε να είναι η λέξη έρωτας! Η αγάπη ποτέ δεν είναι καταπιεστική σε ελευθερώνει.

το άρθρο σας μου άρεσε εκτός από τον συγκεκριμένο τίτλο.Για όλους μας το ιδανικό θα ήταν να είχαμε έναν άνθρωπο που γουστάρουμε δίπλα μας και προσπαθούμε να τον βρούμε.Κάθε έρωτας δεν μπορεί απαραίτητα να έχει και καλό τέλος..εκτός το ότι και δεν είναι απαραίτητο να έχουμε σχέση για να περνάμε καλά..αν ξέραμε ποιός θα ήταν ιδανικός για εμάς θα τον είχαμε βρει από τότε που καταλαβαίναμε την έννοια του έρωτα..ο άνθρωπος επιλέγει δοκιμάζει και ναι αποτυγχάνει.Προσωπικά μετά από κάποιες σχέσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα στα 27 μου έχω κερδίσει εμπειρίες και δεν έδωσα σε κανέναν τη χαρά του να συμβιβαστώ στα δικά του θέλω.Βλέπεις κρίνεις και φεύγεις αν κάτι δε σ'αρέσει μέσα στη σχέση γιατί στην αρχή είναι όλα ωραία και καλά..τυφλώνεσαι μετά βλέπεις πιο καθαρά...τελοσπάντων το θέμα είναι ότι δεν ειναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.Δεν είναι το παν να έχεις φίλο!Υπάρχουν πολύ πιο ωραία πράγματα σε αυτή τη ζωή.Οι καλοί φίλοι οι καλές παρέες και αν είναι να έρθει ας έρθει. Για το μόνο που συμφωνώ είναι το φλερτ το παιχνίδι αυτό είναι ότι καλύτερο.Την έχουμε δει όλοι με τις σχέσεις με τους γκόμενους και είναι το μοναδικό θέμα συζήτησης όπου και να πας.Φτιαχνόμαστε ντυνόμαστε αγχωνόμαστε μήπως βρούμε σήμερα τον τέλειο γκόμενο και τελικά από το πολύ σφίξιμο γυρίζουμε σπίτι πιο δυστυχισμένες γιατί αντι να βγούμε να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε παίρνουμε αγκαλιά το lip gloss, το ουισκάκι μας φοράμε την τακουνάρα(μάλλον φοράτε γιατί εγώ είμαι και 1,84)και γυρνάμε σπίτι πιο δυστυχισμένες γιατί βγάζοντας το ραντάρ όλο το βράδυ δεν εντοπίσαμε τον κύριο τέλειο..και?ότι κυνηγάς στη ζωή σου,σου ξεφεύγει..ο άντρας δε θα πάει σε μια στημένη γυναίκα που φοβάται πως αν κουνηθεί θα χαλάσει το μαλλί.Θεωρώ πως θα πλησιάσει τη γυναίκα που το χαμόγελο είναι μόνιμο tattoo στα χείλη της και τρώει τη ζωή με το κουτάλι...ούτε στιγμή δε θα χάσω ίσως μόνο λίγες,από την πολύτιμή ζωή μου για να κλάψω για κάτι που τελείωσε ή για κάτι ίσως κάπου κάποτε έρθει ή δεν έρθει γιατί ακούω και αυτά τα τρελά..και τώρα τι θα κάνω λέει μια φίλη μου..όλα είναι μάταια..ΑΚΟΥ ΦΡΑΣΗ.και να το ακουγα από μία πάει στο καλό αλλά αυτο τείνει να γίνει εθνική φράση..ευχαριστώ συγνώμη αν κούρασα.ΒΙΚΥ 26 από Ηράκλειο Αττικής.