γνωριμίες
"Πάνω απ όλα ο εαυτός σας..."
Από: Sxeseis | Διαβάστηκε 35560 φορές
4.5
192
50
Μοιραστείτε το στο Yahoo Buzz
Μοιραστείτε το στο Digg
Μοιραστείτε το στο Tweeter
Μοιραστείτε το στο Facebook
Είπατε εσείς το «τέρμα»; Μήπως ήταν εκείνος ή εκείνη που έδωσε τέλος στην ιστορία; Δεν έχει καμιά σημασία πια. Αυτό που μετρά από δω και πέρα είναι να ξαναβρείτε το χαμόγελό σας και να ξαναμπείτε στο παιχνίδι το ταχύτερο. Πώς; Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αν όμως εσείς βάλετε την αισιοδοξία και την καλή θέληση, εμείς βάζουμε το φάρμακο! Επιφυλακτικότητα, δυσπιστία, οργή, απελπισία. Το σώμα αντιδρά και στέλνει σήματα: αϋπνία, δυσπεψία, ατονία, νευρικότητα... Έτσι νιώθει κανείς όταν τελειώνει μια ερωτική ιστορία. Ελάχιστη σημασία έχει αν μας εγκατέλειψε ο σύντροφός μας ή η πρωτοβουλία του χωρισμού ήταν δική μας. Το τέλος μια σχέσης είναι κάτι που θίγει πάντα την εσωτερική πλευρά του εαυτού μας και μας κάνει να υποφέρουμε, όποιος και αν ήταν ο ρόλος που παίξαμε. Επιπλέον, ο χωρισμός έπειτα από μια μεγάλη αγάπη αποτελεί έκβαση μιας μακρόχρονης εσωτερικής διαδρομής και δεν γίνεται ποτέ ελαφρά τη καρδία.
Αλλά τι υπάρχει «πίσω» απ’ αυτά τα συναισθήματα και τις δυνατές συγκινήσεις; «Πίσω» απ’ αυτές τις έντονες αντιδράσεις και αντιθέσεις; Πώς θα βγούμε με το κεφάλι ψηλά και θα ξαναβρούμε την ευτυχία μας; Το να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, είναι το πρώτο βήμα για να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ των αρνητικών συναισθημάτων και της απελπισίας, για να κάνουμε νέο ξεκίνημα. Είτε ζώντας ήρεμοι και ευτυχισμένοι μόνοι μας είτε με μια νέα σχέση! Μια νέα σχέση όμως, που θα μας δίνει ικανοποίηση και ειλικρίνεια συναισθημάτων, δεν θα αποτελεί καταφύγιο και δεν θα είναι ένας τρόπος για να αποφύγουμε να κοιτάξουμε μέσα μας, γιατί έτσι διατρέχουμε τον κίνδυνο να δρομολογήσουμε μια σχέση θεμελιωμένη σε λάθος βάσεις. Το πιο βασικό είναι να ξεπεράσουμε την κρίση ξεκινώντας από μια στάση ζωής που δεν ψάχνει να βρει ενοχές ούτε σε μας τους ίδιους ούτε στον πρώην ή την πρώην, αλλά αναζητά τα αίτια στο χαρακτήρα και στην προσωπικότητα του καθενός. Όσο ανώφελο είναι να μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι και να γλείφουμε τις πληγές μας, άλλο τόσο μάταιο είναι να «μεταμορφώνουμε» σε μισητό τέρας το «θαυμάσιο» πρόσωπο που αγαπούσαμε μέχρι πριν από λίγο καιρό. Σας δίνουμε, λοιπόν, παρακάτω τους κυριότερους συναισθηματικούς παράγοντες που ενεργοποιούνται μέσα σ’ αυτή την ψυχολογική κατάσταση και κάποιες συμβουλές για να τους χειριστείτε.
Κίνηση-Καταπραΰνουμε το θυμό
Πάνω απ’ όλα υπάρχει το αίσθημα της απώλειας, της εγκατάλειψης. Αυτό που μας κάνει να νιώθουμε μόνοι και μας φέρνει κατάθλιψη. Έτσι φτάνουμε στο σημείο να μη θέλουμε πια να ξεφύγουμε από την κατάστασή μας, να μη θέλουμε να ξαναρχίσουμε, να μη θέλουμε να ανοίξουμε ξανά την καρδιά μας από φόβο μήπως γνωρίσουμε τον ίδιο πόνο. Το να μας εγκαταλείψουν μας κάνει να νιώθουμε ότι προδόθηκαν τα βαθύτερα συναισθήματά μας, η εμπιστοσύνη μας, το πιο ευάλωτο κομμάτι του εαυτού μας, εκείνο που κρατάμε πάντα κρυμμένο, αλλά το εμπιστευθήκαμε στον άνθρωπο που τώρα μας γύρισε την πλάτη. Πώς να εμπιστευθούμε ξανά κάποιον άλλο; Αυτό ακριβώς είναι το σπέρμα της ενοχής που αυξάνεται μέσα μας σιωπηλά για να ξεσπάσει τελικά σε μίσος. Και το μίσος πονάει. Πονάει όχι μόνο τον άλλο, αλλά κυρίως εμάς τους ίδιους. Γιατί η οργή και το μίσος δηλητηριάζουν τα συναισθήματά μας και μας εμποδίζουν να αφεθούμε και πάλι στον έρωτα, ενώ συνάμα μας κρατούν δεμένους μ’ έναν άνθρωπο που δεν αγαπάμε πια. Επομένως, πρέπει πριν απ’ όλα να αποφορτιστούμε από το συναίσθημα της οργής. Έτσι θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε και να βγούμε από έναν φαύλο κύκλο ενοχών μέσα στον οποίο βουλιάζουμε: θεωρούμε τον άλλο ένοχο που πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, αλλά και εμείς νιώθουμε ένοχοι που διαλέξαμε λάθος άνθρωπο. Τι να κάνουμε; Να αρχίσουμε από το σώμα μας, γιατί η ψυχή είναι πολύ ευάλωτη και στρεσαρισμένη, και από την εκτόνωση του θυμού μας, γιατί αυτός είναι που μας εμποδίζει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα βαθύτερα. Μια πολύ χρήσιμη άσκηση που μας προτείνει η βιοενεργητική είναι η εξής: να ξεσπάσουμε με λύσσα σ’ ένα μαξιλάρι! Μόνοι και ασφαλείς μέσα στους τοίχους του σπιτιού σας, βγάλτε από μέσα σας όλη την επιθετικότητα σ’ ένα μαξιλάρι, το οποίο θα αντιπροσωπεύει συμβολικά τον άλλο! Χτυπώντας το, ουρλιάζοντας και βρίζοντάς το με όλες τις βρισιές που μπορεί να βάλει ο νους σας. Και κλαίγοντας, αν αυτό βοηθάει, η αγκαλιάζοντάς το τελικά.
Είναι μια άσκηση που μπορείτε να επαναλαμβάνετε επί μέρες, όποτε σας «βγαίνει», όποτε νιώθετε ότι δεν μπορείτε άλλο να ελέγξετε την οργή σας και πρέπει να της δώσετε διέξοδο. Η εκτόνωση της οργής θα μας επιτρέψει να περάσουμε στην επόμενη φάση: τη συγχώρεση.
Κίνηση-Όχι στην πικρία
Το να συγχωρήσουμε δεν είναι απλό, ειδικά όσο υποφέρουμε. Αλλά και σ’ αυτή ακόμα την περίπτωση μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας με μια κατάλληλη άσκηση: Σ’ ένα ήσυχο δωμάτιο, καθίστε στο τραπέζι έχοντας μπροστά σας ένα τετράδιο ή ένα μπλοκ κι ένα στυλό. Σιγουρευτείτε ότι δεν θα σας διακόψει κανείς επί τουλάχιστον μισή ώρα. Πάρτε τρεις βαθιές αναπνοές για να χαλαρώσετε και να συντονιστείτε με τον εσώτερο εαυτό σας, αποστασιοποιούμενοι από τις σκοτούρες της καθημερινότητας. Συγκεντρωθείτε στον πρώην αγαπημένο ή αγαπημένη σας. Δεν θα είναι δα δύσκολο! Πιάστε το στυλό και αρχίστε να γράφετε ένα ειλικρινές γράμμα. Πρέπει να είναι μια πλήρης αναφορά, χωρίς επιφυλάξεις, με την επίγνωση ότι σας επιτρέπεται να γράψετε τα πάντα, αφού εκείνος -ή εκείνη- δεν πρόκειται να τα διαβάσει ποτέ. Γράψτε απλώς για να ελευθερωθείτε. Όταν τελειώσετε, διπλώστε τα χαρτιά και κρύψτε τα σ’ ένα μέρος που κανείς, εκτός από σας, δεν πρόκειται να τα βρει. Ξαναπάρτε τρεις βαθιές αναπνοές ώστε να απομακρυνθείτε αυτή τη φορά από το πρόβλημα και να επιστρέψετε στην καθημερινότητα. Την επόμενη μέρα, στον ίδιο ήσυχο χώρο, επαναλάβετε τη διαδικασία χαλάρωσης και ξαναδιαβάστε το γράμμα, υπογραμμίζοντας τα σημεία που μιλούν για το φταίξιμο του άλλου. Έπειτα ξαναγράψτε αυτά τα σημεία σε καινούργιο χαρτί αντικαθιστώντας την έννοια του φταιξίματος με την έννοια της ευθύνης. Έπειτα, διαβάστε αυτή τη δεύτερη καταγραφή της ιστορίας: θα διαπιστώσετε ότι αυτή τη φορά περιγράψατε και τις αιτίες του χωρισμού. Φυλάξτε και τα δύο «γράμματα» σε ασφαλές μέρος και ξαναδιαβάστε τα όσες φορές χρειαστεί μέχρι να κατανοήσετε τη διαφορά τους. Στο τέλος κάψτε και τα δύο «γράμματα» επαναλαμβάνοντας τη φράση: «Σε συγχωρώ και ευγνωμονώ αυτή τη σχέση, γιατί μ’ έκανε να καταλάβω τόσα πολύτιμα πράγματα που θα τα εφαρμόσω την επόμενη φορά».
Αυτή η άσκηση μας βοηθά να κατανοήσουμε χωρίς συναισθηματική φόρτιση τις αιτίες που οδήγησαν στο χωρισμό και θα μας είναι πιο εύκολο να συγχωρέσουμε και τον άλλον και τον εαυτό μας.
Κίνηση-Τονώνουμε την αυτοεκτίμησή μας
Εκτός απ’ όλα τα άλλα, το τέλος μιας ερωτικής σχέσης είναι μια ήττα. Η τρανή απόδειξη ότι δεν σταθήκαμε ικανοί να «κρατήσουμε» το ταίρι μας. Εδώ εμπλέκεται ο ναρκισσισμός μας. Τίθεται σε αμφισβήτηση η ικανότητά μας, το αίσθημα της παντοδυναμίας που υπάρχει σε όλους τους ερωτικούς δεσμούς. Είναι ένα αίσθημα που συνήθως στις γυναίκες εκδηλώνεται με την πεποίθηση ότι μπορούν να αλλάξουν το σύντροφό τους, να «γιατρέψουν» την καρδιά του. Στους άντρες εκδηλώνεται με τη βεβαιότητα της γοητείας τους και την πεποίθηση ότι αποτελούν αναντικατάστατο σημείο αναφοράς. Αλλά ο ναρκισσισμός, που όλοι έχουμε σε κάποιο βαθμό, εμπλέκεται και με άλλον τρόπο στη σχέση του ζευγαριού: με την εξιδανίκευση του συντρόφου επειδή ο άλλος γίνεται ο καθρέφτης μας. Και όταν η σχέση διαλυθεί, βγαίνουν όλα τα ελαττώματα και τα αρνητικά του, τα οποία ωστόσο αποκαλύπτουν και τα δικά μας. Αν λοιπόν δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον άλλο, πώς θα συγχωρήσουμε τον εαυτό μας; Είναι φοβερό το πλήγμα στην αυτοεκτίμησή μας και πρέπει να το επουλώσουμε άμεσα. Να ανορθώσουμε την εικόνα του εαυτού μας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε σ’ έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο, όπου θα διαλέγουμε μέτρια πρόσωπα κι επομένως θα μπλέκουμε σε ιστορίες χαμένες εξαρχής από χέρι: Αν θεωρούμε ότι αξίζουμε λίγο, γυρεύουμε σύντροφο που μόνο λίγα έχει να δώσει. Καλό είναι να ξεκινήσουμε πάλι από το σώμα. Να γραφτούμε σε μια σχολή γυμναστικής, χορού ή ανάλογης δραστηριότητας. Εκτός του ότι θα βελτιώσουμε την εμφάνισή μας και συνεπώς την αυτοεκτίμησή μας, θα μπούμε σ’ ένα νέο περιβάλλον, όπου θα γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους και όπου κανείς δεν έχει μια προκατασκευασμένη εικόνα για μας. Μπορούμε να εκφράζουμε «άγνωστες» πλευρές της προσωπικότητάς μας, χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να ικανοποιούμε τις προσδοκίες εκείνων που μας γνωρίζουν καλά. Ίσως έτσι ανακαλύψουμε χαρίσματα και ικανότητες που δεν φανταζόμασταν ότι έχουμε. Το επόμενο βήμα είναι να ανατρέξουμε νοερά στις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος, για να εντοπίσουμε τα δυνατά μας σημεία και να τα ενισχύσουμε στο μέλλον. Το νέο ξεκίνημα θα γίνει απ’ αυτά.
Kίνηση-Ανεβάζουμε το ηθικό!
Είμαστε στην τελική ευθεία της διαδρομής: να απαλλαγούμε από τη δυσθυμία, την κακοκεφιά, την κατάθλιψη. Είναι συγκριτικά το πιο εύκολο, αν φυσικά δεν έχουμε παραλείψει κάποια από τις προηγούμενες φάσεις. Ήδη οι τρεις προηγούμενες κινήσεις έχουν βελτιώσει αρκετά τη διάθεσή μας. Για να ξεκολλήσουμε οριστικά από την κακή διάθεση, μπορούμε να αρχίσουμε αλλάζοντας εμφάνιση: καινούργιο λουκ στα μαλλιά και νέο στυλ ντυσίματος, πιο ανέμελο. Το ίδιο βασικό είναι να ξαναρχίσουμε να βγαίνουμε: το βράδυ με παρέες διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες. Ακόμα κι όταν δεν νιώθουμε τη διάθεση να βγούμε, πρέπει να το επιβάλλουμε στον εαυτό σας να το κάνει. Πρέπει να ξαναρχίσουμε, ακόμα και χωρίς όρεξη. Είναι κάτι σαν φάρμακο. Δεν μας αρέσει η γεύση του, αλλά μας κάνει καλό! Είναι πολύ σημαντικό να ξαναβρούμε τη διάθεση για χαρά και έρωτα. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην μπούμε σ’ αυτή τη νέα φάση της ζωής μας με τρόπο ακραίο: ούτε με πικρία ή καταναγκαστική μοναξιά ούτε, αντίθετα, με την έμμονη αναζήτηση επιπόλαιων ερωτικών σχέσεων. Η πρώτη περίπτωση ακυρώνει όλη την προσπάθεια. Στη δεύτερη υπάρχει ο κίνδυνος να επιλέξουμε ανάξιους συντρόφους και να βγούμε από τη σχέση σε χειρότερη κατάσταση! Όπως είπαμε στην αρχή, ο στόχος είναι να επανέλθουμε σε μια ικανοποιητική ζωή, είτε ως εργένηδες είτε ως ζευγάρι. Εκείνο που έχει σημασία είναι να νιώθουμε νηφάλιοι και γεμάτοι. Να αγαπήσουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας και έπειτα να «επιτρέψουμε» σε κάποιον άλλο να μας αγαπήσει, έτσι όπως είμαστε, γι’ αυτό που είμαστε.
Aπό το typos.com.cy
στα social media