Όταν μια σχέση διαλύεται...

καινούργιο ντύσιμο, καινούργιες παρέες, καινούργια στέκια.. γενικά αλλαγή. Για να μπορέσεις να αλλάξεις σκέψεις. Και, προ πάντων, όχι βιαστικούς δεσμούς "αλλαγή" γιατί κάποιος-α θα υποφέρει και κάποιος-α θα μετανιώσει.. Και αξιόλόγηση εαυτού μόνο όταν περάσει αρκετό νερό κάτω από τη γέφυρα, όπως λέει ένα ξένο γνωμικό..

ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΡΙΧΝΕΙΣ ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΡΑ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!!!
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ .......ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑΤΡΙΚΟ!!!

ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ. ΜΙΑ ΔΙΟΛΟΥ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΠΕΡΙΠΩΣΗ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ.ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ

Για να είναι όσο γίνεται πιο εποικοδομητική η ανάγνωση των παρακάτω, ας έχουμε στο νου μας ότι καλό είναι να διαχωρίζουμε τις συμπεριφορές από τους ανθρώπους. Οι πράξεις και οι αντιδράσεις ενός προσώπου μέσα σε μια σχέση πολύ συχνά έχουν κίνητρα τα οποία προέρχονται από μακροχρόνιες συνήθειες ζωής, βιώματα και σε μεγάλο βαθμό έχουν σχέση με την οικογενειακή του ανατροφή. Έτσι μπορούμε να κατακρίνουμε τις πράξεις κάποιου ή κάποιας αλλά όχι τον ίδιο ή την ίδια.

Σε μια ερωτική σχέση ο ένας από τους δύο, για κάποιον ή κάποιους από τους παραπάνω λόγους μπορεί να αναπτύξει μια συμπεριφορά που να απαιτεί πιεστικά από τον άλλο, συναισθηματική προσφορά και στήριξη. Η απαιτητικότητα αυτή καθαυτή ως κίνηση της ψυχής συνήθως είναι σύμφυτη με το αρχικό ερωτικό πάθος των ερωτευμένων. Όταν αυτό μοιραία κατασιγάσει, επειδή αποκτάται καλύτερη γνώση του άλλου και οικειότητα, η επιθετική απαιτητικότητα αν συνεχίζεται είναι δυνατόν να δημιουργησεί αφόρητη πίεση στον άλλο. Ιδιαίτερα αν αυτός έχει ενδιαφέρον για τη σχέση και έχει ευαίσθητο χαρακτήρα. Αποτέλεσμα είναι να χάνεται η λεπτή ισορροπία της εκατέρωθεν συναισθηματικής προσφοράς κι αυτό διότι ο πιεζόμενος αρχίζει να νιώθει ότι δίνει-δίνει ενώ ο άλλος απαιτεί ολοένα και περισσότερα.
Είναι συνηθισμένο λοιπόν, ο πιεζόμενος να αναρωτιέται άν η συμπεριφορά του που δείχνει αγάπη (δηλ. αυτή της προσφοράς και της στήριξης):
α. δεν κάνει καλό στον συντροφό του διότι τονώνει όπως φαίνεται τον εγωισμό του, δηλαδή την παράλογη απαιτητικότητά του, την γκρίνια του ή την συναισθηματική του απληστία
β. η προσφορά του αυτή ικανοποιεί τον ίδιο ή χάνει σιγά-σιγά τον εαυτό του (ίσως και την ταυτότητά του) με το να ασχολείται συνεχώς πώς θα στηρίξει τον άλλο

Αυτή η διαφορά συναισθηματικής αμοιβαιότητας μπορεί να προκύπτει από την διαφορά ιδιοσυγκρασίας και χαρακτήρων. Οι διαφορές στον χαρακτήρα είναι βέβαια δεδομένες για κάθε άνθρωπο άρα και μεταξύ των ζευγαριών. Όμως δεν γίνεται χωριό αν η ασυμβατότητα μεταξύ τους είναι μεγάλη. Και μάλιστα όσο αυξάνει η απαιτητικότητα του ενός δημιουργείται μια ακόμη μεγαλύτερη δυσαρμονία.

Σε περιόδους κατά τις οποίες κάποιος από το ζευγάρι έχει να αντιμετωπίσει στρεσογόνες καταστάσεις (π.χ. προσωπικά προβλήματα, οικογενειακά, εργασιακά) αυτή η δυσαρμονία μπορεί να εμφανισθεί πιο έντονα και να οδηγήσει ακόμη και στη ρήξη, αφού τα άγχη από τις εξωτερικές αιτίες προστίθενται στο άγχος που προκαλείται από την δυσαρμονική σχέση.

Τελικά το να ταιριάζουν δυο άνθρωποι, ίσως να μην είναι εντελώς ξεκάθαρο γιατί μπορεί να συμβαίνει όμως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι πέρα από την ερωτική έλξη, απαιτείται:
α. ένα minimum συμβατότητας από την αρχή (να μην υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές που κατά πάσα πιθανότητα προοιωνίζονται τιτάνιες συγκρούσεις)
β. την συνειδητοποίηση ότι το ερωτικό πάθος της αρχής μιας σχέσης σβήνει με τον καιρό, οπότε σβήνει και η ψευδαίσθηση της τέλειας αρμονίας,
γ. την συνειδητοποίηση ότι η δυναμική της αμοιβαίας αλλαγής και προσφοράς δηλαδή της ικανοποιητικής αρμονικής συνύπαρξης φαίνεται αν όντως υπάρχει αφού κατασιγάσει το ερωτικό πάθος του πρώτου καιρού. Δείγμα αυτού είναι η αβιάστη μετατροπή του πάθους σε συναισθήματα φιλίας συνδυαζόμενα με ερωτισμό, οικειότητας, προσωπικής δημιουργικότητας, ασφάλειας και σε αμοιβαία δέσμευση χωρίς σοβαρές συγκρούσεις που να θέτουν σε αμφιβολία - έστω στον ένα από τους δύο - την αρμονία της σχέσης.

Η απαιτητική συμπεριφορά του ενός για συναισθηματική στήριξη μπορεί σε έναν άλλο με αυξημένες ευαισθησίες να του δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει "υποχρέωση" να στηρίξει τον άλλο αν θέλει να "αποδείξει" την αγάπη του. Η απαιτητικότητα σε αυξημένο βαθμό μπορεί να φτάσει στο σημείο να υποδηλώνει ότι ο άλλος και μόνο αυτός, μπορεί να προσφέρει την ευτυχία. Το πόσο προβήματική κατάσταση είναι αυτή θα φανεί καλύτερα παρακάτω.

Η απαίτηση να αποδείξουμε την αγάπη μας, μπορεί να εμπεριέχει:
α. Άμεση ή έμμεση απαίτηση για συνεχείς λεκτικές ή έμπρακτες διαβεβαιώσεις της αγάπης
β. Μη κατανόηση ότι ο άλλος μπορεί κάποια στιγμή, να μην μπορεί να προσφέρει διότι ασχολείται με κάτι πολύ σοβαρό και εντελώς προσωπικό
γ. Γκρίνια για την υποτιθέμενη έλλειψη κατανόησης της ανάγκης για συναισθηματική στήριξη

Αυτή η απαιτητικότητα (ακόμη κι αν έχει υποσυνείδητα κίνητρα) είναι στην ουσία ένα παιχνίδι με τις ενοχές του άλλου, μια πρόκληση τύψεων. Ενοχές ότι δεν ενδιαφέρεται για τη σχέση όπως και όσο θα έπρεπε. Έτσι ο συναισθηματικά ανώριμος ή ασταθής σύντροφος παίζει εκούσια ή ακούσια με τις ενοχές του άλλου μέσω των αυξημένων απαιτήσεών του για στήριξη και εκμεταλλεύεται την ευαισθησία του άλλου.
Ειδικά για κάποιον που είναι ευαίσθητος, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να τον κάνει να αναρωτιέται πού έχει κάνει λάθος και ως πρώτη αντίδραση, παίρνει στα σοβαρά τις μομφές για ανεπάρκεια στη στήριξη και για έλλειψη ενδιαφέροντος. Επακόλουθο είναι να αρχίσει να δίνει περισσότερα, να τονώνεται η συναισθηματική απληστία του άλλου (ο εγωισμός του), να αυξάνει η δυσαρμονία και η πίεση, οπότε έχουμε να κάνουμε με έναν φαύλο κύκλο.

Ο φαύλος κύκλος σπάει με τρόπους που βρίσκονται σε αναλογία με το επίπεδο ωριμότητας του απαιτητικού συντρόφου. Όπως είναι επόμενο, η πρωτοβουλία επιλογής του κατάλληλου τρόπου ανήκει σε αυτόν που νιώθει πιεσμένος. Σε αδρές γραμμές, τρεις είναι οι βασικές επιλογές:
1. Με υπομονή χωρίς δυσφορία, με συζήτηση για αυτό που μας ενοχλεί χωρίς να κατηγορούμε τον άλλο, αλλά να του υποδεικνύουμε ότι η συμπεριφορά του δημιουργεί δυσαρμονία
2. Αφού εξαντληθεί το λογικό χρονικό διάστημα της υπομονής (η οποία κάποια στιγμή εξαντλείται), με ψυχρή συμπεριφορά που είναι μια μορφή έμπρακτης διαμαρτυρίας χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις θυμού, αλλά δίνει το μήνυμα ότι η συμπεριφορά του άλλου δεν είναι ανεκτή. Αυτός ο τρόπος είναι δύσκολα εφαρμόσιμος για τους ανθρώπους με ευαίσθητο χαρακτήρα, όμως δίνει μια ελπίδα για αλλαγή μιας απαράδεκτης κατάστασης. Καλό είναι να δοκιμάζεται.
3. Τέλος, με ρήξη της σχέσης, απομάκρυνση, χωρισμό, διάσταση, διαζύγιο
Ηθικό και ώριμο είναι να αρχίζουμε από τον 1ο τρόπο και να προχωρούμε κατά σειρά στους επόμενους. Ή αν φτάσουμε στον 2ο τρόπο και δούμε αλλαγή, να επιστρέφουμε στον 1ο για την επίλυση μελλοντικών συγκρούσεων, αλλά αν και πάλι εξαντληθεί η υπομονή επιστροφή στον 2ο. Αν και ο 2ος δεν φέρνει αποτελέσματα ή αυτά είναι προσωρινά που η δυσαρμονία της σχέσης να παραμένει μεσοπρόθεσμα η ίδια ή να αυξάνεται, τότε υπάρχει και η επιλογή 3, η απομάκρυνση, ο χωρισμός.
Αν έχουμε να κάνουμε με μια τόσο αταίριαστη σχέση που οδήγησε στον χωρισμό, ας θυμόμαστε ότι τίποτα δεν χάνεται από αυτή έστω κι αν δεν προχώρησε. Η εμπειρία από μια διαλυμένη σχέση συμβάλλει (ανάλογα και με την σοβαρότητα και τον χρόνο της συμβίωσης) στην αυτογνωσία πράγμα απαραίτητο για την συναισθηματική μας ωριμότητα. Ενας ώριμος συναισθηματικά άνθρωπος, εκτός ότι αποκτά καλύτερη γνώση του συναισθηματικού του κόσμου και καλύτερο έλεγχο των συναισθημάτων του, μπορεί να εκμεταλλευτεί τέτοιες αποδοργανωτικές εμπειρίες όπως ο χωρισμός για να βρει κίνητρα για τον εαυτό του στη ζωή, να μάθει να μπαίνει στη θέση του άλλου συναισθηματικά, δηλαδή να συναισθάνεται και να χειρίζεται έστω στο μέλλον τις συγκρούσεις που δημιουργούνται στις σχέσεις. Να αναπτύξει και να καλλιεργήσει την τέχνη των ανθρωπίνων σχέσεων.
Αν περάσουμε μέσα από το δύσβατο μονοπάτι του χωρισμού αυξάνοντας την ωριμότητά μας τότε ανοίγουμε μόνοι μας τον δρόμο για καλύτερες μελλοντικές σχέσεις αγάπης.

ANNA

ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ 10 ΘΑ ΕΒΑΖΑ ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝΟ.
ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ.ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΩ ΠΡΙΝ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ.

otan k an xoriso isos exo sxolia na afiso.. gia tin stigmi eimai ok k auto to keimeno tha me bohthisi na prostatepso tin sxesi mou..

Μυρτώ το αρθρο σου ειναι εξαιρετικο. Ομως εχω μια απορια που θα ηθελα να στην μεταφερω.
Ποσο υπαρχει ομως πιθανοτητα υστερα απο την εσωτερικη μας αρμονια και αναζητηση να μπορεσουμε να ειμαστε ξανα με τον ανθρωπο που ειχαμε χωρισει. Προσωπικα εμενα με τρελαινει ο χρονος και προσπαθω να συμφιλιωθω μαζι του. Ο χρονος αναμονης. Βρισκομαι σε παρομοια κατασταση μονο που εγω ειχα να αντιμετωπισω καταστασεις υπαρξιακες , το αυριο , ψυχολογικα , και εαν θες "κρισεις ηλικιας ". Ποσο ευκολο πιστευεις ειναι να ειμαι με τον ανθρωπο αυτο (' υστερα εαν θες απο μια περιοδο ηρεμιας και αναζητησης αυτογνωσιας ') ???

Θα το θέλαμε όλοι να μπορούμε οταν είμαστε στα πρόθυρα ενος χωρισμού να εχουμε ψυχική ισορροπία και να μην κρατάμε κακίες.Ομως πόσο εφικτό μπορεί να είναι αυτό όταν ο άλλος σου έχει καταρακώσει την ψυχή σου?Οταν του εκφράζεις τις ανησυχίες σου και ζητάς διάλογο και αυτός στο αρνείται.Οταν ξέρεις οτι έχει διπλή ζωη και γνωρίζει οτι το ξέρεις και σιωπά σε καθε προσπάθεια να ξεκαθαριστεί η κατάσταση.Κι όταν επιτέλους τον κανει αυτόν τον διάλογο και σου λέει ναι μεν αλλά δεν θέλω να χωρισουμε γιατι φοβάμαι να μείνω μόνος τι κάνεις εσύ.Πρόσεξε οχι γιατί σε θέλω,όχι για την κοινή ζωη τόσον χρονων,οχι για τις θυσές σου που έχει το θάρρος να τις παραδεχτεί,αλλα γιατί δεν θέλει να μείνει μόνος.Τι κάνεις σε τέτειες περιπτώσεις ?Πως πρέπει να αντιδράσεις?Ποιά ψυχική ισορροπία μπορεις να έχεις?Υπάρχει απάντησει σ΄αυτό?Εχω την αναγκη να την ακούσω

Από το βιβλίο Ζήστε τον ευτυχισμένο έρωτα:
Όταν η σχέση είναι υπερβολικά φθαρμένη, πληγωμένη ή τραυματισμένη, δεν μένει τίποτα άλλο απ' το να δεχτείτε να τα παρατήσετε. Ο καθένας μας διεκδικεί το δικαίωμα να χωρίσει για να σταματήσει να υπομένει μια κατάσταση, που έχει γίνει ανυπόφορη. Γενικά, σε κανέναν δεν αρκεί πια να αποτελεί ζευγάρι με κάποιον για να ξεγλάει την ανία και να ξεφεύγει από τη μοναξιά. Έχει κάθε δικαίωμα επιλογής και είναι κάπως πςρισσότερο κύριος του πεπρωμένου του.

Σε κάθε χωρισμό υπάρχουν πολλα στοιχεία. Επειδή βίωσα πρόσφατο χωρισμο μπορώ να πω ,οτι το να σε εχουν στημένο στον τοίχο να σε πυροβολούν και μονίμως να βρίσκεσαι σε άμυνα,είναι οτι χειρότερο μπορεί να συμβει,να προσπαθείς και να μην είναι ευχαριστημένοι με τίποτε.
Πιστεύω οτι οι άνδρες περνουν κλιμακτήριο και μάλιστα με πιο έντονα στοιχεία απο τις γυναίκες.
Ευχαριστώ.
Χρειάζονται επιβεβαίωση και ειδικά απο άλλες γυναίκες εκτός της συντρόφου τους.

ΕΝΤΑΞΕΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝ ΟΜΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΟΣΟ ΣΕ ΕΚΑΝΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ? ΣΕ ΤΡΩΕΙ ΜΙΑ ΧΑΖΟΜΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Κ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ.ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ

ΕΝΤΑΞΕΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝ ΟΜΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΟΣΟ ΣΕ ΕΚΑΝΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ? ΣΕ ΤΡΩΕΙ ΜΙΑ ΧΑΖΟΜΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Κ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ.ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ

θεωρητικα το κείμενο είναι απόλυτα σωστό.Στην πράξη ομως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.Οταν ένας χωρισμός έρχεται μετά από 35 χρόνια και έχοντας βιώσει το ζευγάρι το θάνατο ενός παιδιού, σχεδόν καμία από τις προτάσεις σου Μυρτώ δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί

ρδφγτψ

Μολις πριν 1 βδομαδα χωρισα και ειμαι σε απελπιστικη κατασταση.Το ξερω οτι δεν πρεπει να ειμαι ετσι,προσπαθω παρα πολυ να ηρεμησω αλλα δεν ξερω αν τα καταφερω στο τελος.
Αυτο που ξερω ομως ειναι οτι την τελευταια βδομαδα εχω αλλαξει παρα πολυ.Με τον χωρισμο μου καταλαβα παρα πολλα πραγματα στα οποια ημουν λαθος.
Στην σχεση μου δεν υπηρχε τιποτα απο οσα χρειαζονται για να την θεωρω υγειη!Ουτε εκτιμηση ουτε σεβασμος ουτε ειλικρινεια ουτε εμπιστοσυνη.Απλα ζουσαμε μαζι.
Το σοκ του χωρισμου ομως πιστευω οτι με αλλαξε τελειως.Νομιζω οτι ητε στην ιδια σχεση (αν υπαρξει περιπτωση να γυρισει) ητε στην επομενη 8α ειμαι ενας τελειως διαφορετικος ανθρωπος.Αυτο που καταλαβα ειναι οτι ο χωρισμος σε βοηθαει να γινεις καλυτερος ανθρωπος.Πλεον ξερω τι χρειαζεται μια σχεση για να αντεξει στον χρονο...
Μυρτω με βοηθησες αφανταστα και σε ευχαριστω παρα πολυ γιαυτο..

Και τα δύο άρθρα πολύ καλά. Αν της Άννας ανήκει στην ίδια (και δεν είναι αντιγραμμένο από κάπου), τα προφορικά μου συγχαρητήρια, μιας και δεν έχω τρόπο να τα δώσω έμπρακτα.

ασφαλώς και πρέπει να αναλογιστούμε τα λάθη μας ώστε να μην επαναληφθούν.επίσης να κατανοήσουμε τις διαφορές των δυο φύλων ώστε να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας,διότι οι διαφορές δεν είναι μόνο βιολογικές,η διαφορετικότητα στα δύο φύλα εντοπίζεται στον τρόπο έκφρασης,στον τρόπο σκέψης και σε πολλά άλλα σημεία.

aΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΕΙΣ ΥΠΟΨΙΑΖΕΣΑΙ ΔΙΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ?

Δυστυχώς φίλοι μου δεν υπάρχουν συνταγές μαγειρικής που να αρέσουν σε όλους και φαντάζομαι οτι και κάθε άνθρωπος οταν μια σχέση διαλύεται, ανάλογα με τα βιώματα που έχει, μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια του αγαπημένου του προσώπου με τρόπο που πολλές φορές αντιτίθεται στο νόμο της λογικής.
Οταν η σχέση μου διαλύθηκε είχα πιστέψει οτι ο καλύτερος σύμμαχος θα ήταν ο χρόνος δεν έπεσα <έξω> μα κάποιος του πολεμικου ναυτικού έπεσε <έξω> απο την βεράντα του σπιτιού του αφηνοντας δύο παιδιά ορφανά.
Και ερωτώ τι τον ώθησε να προβεί σε αυτή την πράξη:
Η ΛΟΓΙΚΗ φίλοι μου είναι το ζητούμενο ,αυτή μας λείπει, πολλές φορές την ξεχνάμε και αφήνουμε το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ να γινει ο καπετάνιος του μυαλού μας με συνέπεια τα τραγικά αποτελέσματα που ανέφερα παραπάνω.
Επειδή συνήθως έχουμε έλειψη αυτοεκτίμησης και μετα απο την απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου προσπαθούμε να βρούμε την αντικατατάστρια(τη) μπορούμε εύκολα να μπλεχτούμε σε ατρωπούς ποιο δύσκολους απο οτι ήμασταν για αυτό όταν δεν μπορείται να διαχειριστείται τον ίδιο τον εαυτό σας βρείτε έναν ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗ (φίλος ανθρωπος με λογική,ψυχίατρο,πνευματικό)ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ. ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ-ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

otan enas xopismos erxete meta apo apistia me ton xirotero tropo ine poli diskolo na mporis na kpatisis ti meta sxesi se toso ipsila epipeda. ke na to thelis den mporis. exo adiko?

ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΓΕΜΑΤΟ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ

Πολύ γενναίο το να μαθαίνω από τον χωρισμό μου.....
Ακόμα θέλω πολύ δρόμο για να το καταλάβω....
Μου λενε δώσε χρόνο στον εαυτό σου....
Αυτό προσπαθω....

σιγουρα όλα αυτά που αναφέρονται πιο πανω ειναι πολύ σημαντικα όμως δυστυχώς η θεωρία απο την πράξη απέχει παρα πολύ!

geia sas prin 3 vdomades xorisa eixame sxesi 18 mines kai i sxesi mas itan poli kali kai tairiazame para poli kai genika ola itan mia xara!me eixe gnorisi tous dikou tous.ola mia xara me sipathousa..vevea kapia stigmi xorisame alla ta janavrikame meta apo ena mina..kai pali xorisame gia to idio logo..to kratousa krifo ap tous dikous mou giati den thelane k kapia stimgi mas anakalipsan k piestike k efige...tora pali mas anakalipsan alla tou eipa na to legame stous dikou mou..alla den ithele..telos panton pali efige kai kala oti ton zalisa sta minimata ...alla stin pragmatikotita pisteyo oti efige ejaitias na min piesti me tous dikou mou..omos den katalaveno afoy es oti m agapas..k ok k na se zalisa den iparxi logos..den katalaveno ...toon agapo toso poli kai einai kalo paidi apla den tou aresei i piesi exi k to strato alla ok afoy m agapaei opos leei den eprepe a mini..? einai i proti mou sxesi kai ton agapo tromeraaaaaaa k den fantazeste pos niotho...exo stili ena minima meta apo mia dvomada alla tipota...mou lipi toso poli...ti na kano den jero pia..lete na sinexiso na prospthatho me minimata i tipota..k ti tha kano..pos tha ton kano na girisi ton agapo poli...kai to xeirotero tha mou pis oeinai otan xanis kapoion poyu agapas an omos aytos telika den s agapeise eiani akoma xireotero pos to jepernas...den thelo na pisteypso oti einia ayto..a re ponaei poli

Γεια σας, είμαι λίγες μέρες πριν το γαμο μου, και νιωθω να θελω να χωρίσω. εΙμαι παρα μα παρα πολυ δυστυχιμσενη και ολο κλαιω, εχω νευρα, φωναζω και φερομαι ασχημα στον αντρα μου που συζουμε. Αιτια, ότι 3 χρονια και ειδικα τον τελευταιο καιρο. με πιεζει διαρκως να ερχομαι σε επαφη με την συνυφαδα μου, η οποια καθε φορα με προσβαλλει, ειρωνευεται και φερεται με αγενεια μπροστα του και μπροστα σε αδελφο του και αυτος ΚΑΝΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ..κουραστηκα να μου λεει να την συγχωρω και να την ανεχομαι, επισης καλεσε στο γαμο μας ολο της το σοι, ενω η ιδια τη μερα που εδωσα τα προσκλητηρια με εβρισε και ειρωνευοταν συνεχεια... τι να κανω?